Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Αθάνατοι ζωντανοί νεκροί. Έχουν ξεχυθεί αναζητώντας λεία και θέλουν εκδίκηση για τις ζωές που έκλεψε η Ρόουζ Χάθαγουεϊ, που μέσα της κυλάει αίμα ανθρώπου και βρικόλακα.
Σε μια αδυσώπητη μάχη ενάντια στους χειρότερους εφιάλτες της, θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στη ζωή, την αγάπη και τους δύο σημαντικότερους ανθρώπους στη ζωή της.
Άραγε μήπως αυτό το δίλημμα σημαίνει ότι μόνο ένας τους θα μείνει ζωντανός;

Προσωπική άποψη:
Επιστρέφω με το τρίτο βιβλίο αυτή τη φορά της σειρά “Vampire Academy”, της συγγραφέως Richelle Mead. Ένα βιβλίο, συνέχεια του προηγούμενου, μεταφέροντάς μας μόλις τρεις εβδομάδες αργότερα από τα τραγικά εκείνα περιστατικά που σημάδεψαν το τέλος του δεύτερου βιβλίου. Η Ρόουζ, είναι ο πιο φορτισμένος συναισθηματικά χαρακτήρας καθώς, είναι εκείνη στις πλάτες τις οποίας καλείται να στηριχτεί ένα βαρύ φορτίο. Όχι μόνο εκείνο που φέρει το βάρος της ενοχής αλλά, κι εκείνο το παράξενο και αλλόκοτο που φέρει τα αποτελέσματα, ίσως, της ενοχής αυτής.

Το βιβλίο αυτό της Mead, σε σύγκριση με τα προηγούμενα, είναι πολυμερές. Δεν εστιάζει τόσο σε ένα συγκεκριμένο θέμα ή σε μια συγκεκριμένη κατάσταση αλλά, μέσω του ενός προσπαθεί να αναπτύξει και κάποιο άλλο, το οποίο συνδέεται μαζί του με πολύ λεπτές κλωστές. Η ζωή στην ακαδημία συνεχίζεται όμως, τα πάντα μοιάζουν διαφορετικά. Η ζωή κυλάει, φεύγει μπροστά ωστόσο, τα σημάδια του θανάτου είναι εμφανή πάνω στους ήρωες οι οποίοι κάνουν μεγάλο αγώνα να συνεχίζουν την πορεία που τους χάραξε η μοίρα, προσπερνώντας εμπόδια και στηρίζοντας ο ένας τον άλλον, στον βαθμό τουλάχιστον που δίνεται καθενός η δυνατότητα.

Η Ρόουζ δεν συνεχίζει απλά τις σπουδές της αλλά, δοκιμάζει πλέον τις δυνάμεις της σε μια δοκιμασία η οποία θα κρίνει αν είναι έτοιμη ή όχι. Όμως τα πράγματα δεν έρχονται ακριβώς έτσι όπως θα τα περίμενε αφού, πέραν από τις δοκιμασίες τις ακαδημίας, καλείται να έρθει αντιμέτωπη με κάτι ακόμα πιο δύσκολο και μυστηριώδες. Φωνές, φαντάσματα και θλίψη την βασανίζουν, την κυνηγάνε σαν σκιές που θέλουν να την τυλίξουν και να την παρασύρουν μαζί τους στο απόλυτο σκοτάδι. Τρέλα, παράνοια ή κάτι που εκείνη απλά δεν γνωρίζει από πού πηγάζει έτσι ώστε να μπορέσει να εξηγήσει; Και εκεί ακριβώς έρχεται η στιγμή που πρέπει να αποφασίσει αν θα τους παραδοθεί, αν θα γίνει έρμαιό τους ή αν θα παλέψει για να σωθεί από το ίδιο της το μυαλό.

Όσο όμως και αν οι εφιάλτες βασανίζουν τους ήρωες της ιστορίας, δεν μπορούν να ξεχάσουν την καθαρά ανθρώπινη πλευρά, εκείνη που μπορεί να αισθάνεται, να αγαπά. Αυτή η πλευρά όμως δεν κάνει την ζωή τους πιο εύκολη καθώς οδηγεί στην ζήλεια, τον θυμό, την διεκδίκηση ή ακόμα και στην απόλυτη παράδοση. Άλλωστε τα σύνορα εφηβείας-ενηλικίωσης είναι πολύ πιο στενά απ’ όσο ίσως να μπορούμε να πιστέψουμε και τόσο οι αλλαγές στην ίδια μας την ζωή, όσο και στην προσωπικότητά μας, δεν μπορούν να μας κάνουν να προβλέψουμε, να καταλάβουμε, ακόμα και να δικαιολογήσουμε, όχι πάντα τουλάχιστον, τις επιλογές και τις πράξεις μας.

Κάπου εδώ όμως θίγεται για την Ρόουζ και ένα άλλο ερώτημα. Ένα ερώτημα που επηρεάζει παράλληλα, τόσο τις ηθικές αξίες της, όσο και τις συναισθηματικές. Είναι ένα δίλλημα το οποίο μπορεί να την κάνει με την απάντησή του, ευτυχισμένη και δυστυχισμένη παράλληλα. Είναι το δίλλημα εκείνο που θα την διχάσει όσο κανένα, εκείνο που θα την βάλει ανάμεσα στην ζωή που της κληροδοτήθηκε και την ζωή που βαθιά μέσα της θα λαχταρούσε να ζήσει. Είναι το δίλλημα εκείνο ανάμεσα στην αγάπη της φιλίας και την αγάπη του συντρόφου, δύο αισθημάτων τόσο δυνατών αλλά και τόσο δύσκολων όταν πρέπει να θυσιάσεις το ένα για το άλλο. Πόσο μάλλον όταν ξέρεις ότι πρέπει να περάσεις όλη σου την ζωή θυσιάζοντάς την για το καθήκον σου.

Η Mead πλέον έχει βρει για τα καλά τον ρυθμό της συγγραφής της. Δεν υπάρχει κανένα κενό, κανένα κόμπιασμα ενώ παράλληλα, δεν αναλώνεται σε άνευ λόγου αναλύσεις. Όλα μοιάζουν αρμονικά στον κόσμο της, έστω και αν κινούνται μέσα σε πελάγη αναταράξεων και καταστάσεων που αλλάζουν συνεχώς μορφή και σχήμα. Όσο εμβαθύνει, τόσο πιο σκοτεινά και μυστηριώδη γίνονται όλα. Ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει τους ήρωές της που ο καθένας του, γίνεται όλο και πιο γοητευτικός, όλο και πιο μοναδικός έχοντας να προσφέρει ξεχωριστά και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ίδιου του είναι του.

Τα νεύρα μας τεντώνονται, οι συναισθηματικές μας αντοχές δοκιμάζονται σε μια ιστορία για την φιλία, το καθήκον αλλά και την αγάπη, έννοιες που όταν πρέπει να εξισορροπηθούν, δυσκολεύουν τις αποφάσεις μας και ίσως να θολώνουν το νου μας. Μια ηρωίδα δυνατή και όμως, βαθιά μέσα της τόσο εύθραυστη χωρίς να αφήνει το μεγαλείο της ψυχής της να βγει απόλυτα προς τα έξω αλλά, αφήνοντας τον καθέναν από εμάς να αντιληφθεί όσα είναι σε θέση. Ξανά μια υπόσχεση μένει μετέωρη αφήνοντας μας με μια θλίψη αλλά και μια ελπίδα καθώς, δεν είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε κάθε ίνα του κορμιού μας, όχι ακόμα τουλάχιστον αφού όλα εξελίσσονται τόσο σκληρά και άδικα που η έκπληξη και η θλίψη, είναι τα τελευταία που μας μένουν.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Richelle Mead
Μεταφραστής: Μιχαλά Τατιάνα
Εκδόσεις: Introbooks
Κατηγορία: Ξένη Πεζογραφία
Έτος Έκδοσης: 2010
Αρ. σελίδων: 448
ISBN: 978-960-6680-77-9