Συνοπτική περίληψη του έργου:
Λίγο πριν το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και λίγο μετά που έχουν γίνει φανερές οι προθέσεις του Χίτλερ, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής αναθέτει στον αρχαιολόγο Indiana Jones τον εντοπισμό της Κιβωτού των δέκα εντολών.
Ο δρόμος προς το πολυπόθητο και μυθικό εύρημα που εξασφαλίζει απόλυτη δύναμη στον κάτοχό του περνάει μέσα από την αντίστοιχη επιθυμία του χιτλερικού επιτελείου που επικουρείται από τον Rene Belloq έναν Γάλλο αρχαιολόγο, με αμφιλεγόμενες αρχές και εξαιρετικά ελαστική αντίληψη περί αφοσίωσης.
Προσωπική άποψη:
Μια ταινία εμπνευσμένη από τα action comic books του '30 και του '40. Μια ταινία με σκοπό να υμνήσει και να τιμήσει την ξεχασμένη εκείνη δόξα τους. Μια ταινία που έμελλε, από ένα κοινό όνειρό δύο ανθρώπων με μεγάλη φαντασία και δημιουργικότητα, να γίνει ένας θρύλος του σύγχρονου κινηματογράφου που αγαπήθηκε, τόσο από το κοινό του τότε, όσο και από το κοινό του σήμερα. Ο λόγος, για την πρώτη ταινία της σειράς "Indiana Jones", που ακολούθησε τις περιπέτειες του διασημότερου κινηματογραφικού και όχι μόνο αρχαιολόγου, ανά τον πλανήτη. Ένα όνομα θρύλος που ηθελημένα ή μη, επηρέασε την δράση και την αποτύπωσή της στον μετέπειτα από αυτόν κινηματογράφο.
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί ο Indiana Jones έγινε για όλους εμάς ο Indy; Έχετε ποτέ προσπαθήσει να καταλάβετε πιο είναι εκείνο το χαρακτηριστικό που τον κάνει ιδιαίτερο και ξεχωριστό στα μάτια μας; Μα φυσικά η διχοτομημένη προσωπικότητά του. Από τη μία είναι ο σεμνός, συνεσταλμένος και ελαφρώς nerd καθηγητής πανεπιστημίου και από την άλλη, μπορεί και μετατρέπεται σε έναν παθιασμένο άντρα, με δύναμη, θέληση και ικανότητες. Με ένα μαστίγιο και ένα καπέλο, μεταμορφώνεται όπως οι σύγχρονοι υπερήρωες σε κάτι όχι μεταφυσικό ή επιστημονικό αλλά, στο κρυμμένο alter ego του καθένα από εμάς που είναι έτοιμο να αναλάβει τα ηνία της δράσης αν κι εφόσον του ζητηθεί, όχι γιατί δεν έχει επιλογή αλλά, επειδή πραγματικά γουστάρει να το κάνει χωρίς να υπολογίζει το ρίσκο.
Φυσικά η υπόθεση της ταινίας είναι χτισμένη πάνω στο φιλοαμερικανίστικο μοτίβο που θέλει τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα να αντιπροσωπεύουν το καλό και το κακό, χωρίς όμως το ένα να διατηρεί την ισορροπία του άλλου. Η Αμερική από τη μία και η Γερμανία από την άλλη σε μια εποχή λίγο πριν το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου με την δεύτερη να έχει κάνει ξεκάθαρες τις διαθέσεις της ή για να το θέσω καλύτερα, τις προθέσεις του Χίτλερ. Η επιλογή τοποθέτησης της δράσης όπως και η επιλογή του αντικειμένου της αρχαιολογικής αναζήτησης δεν είναι διόλου τυχαία και έστω και αν είναι η θεωρητικά αναμενόμενη αντιμετώπιση από μεριάς αμερικάνικων παραγωγών, εξυπηρετεί απόλυτα τον σκοπό της και ως κίνηση θα λέγαμε ότι ως προς το τελικό αποτέλεσμα και την επιθυμητή ουσία, αποδίδει τα μέγιστα.
Η ταινία όμως δεν έχει πρόθεση να χαρακτηριστεί ιστορική. Είναι μια καθαρόαιμη ταινία δράσης η οποία χρησιμοποιεί μια ιστορική περίοδο ως σημείο αναφοράς. Όχι, δεν αποτελεί σημείο έναρξης καθώς, τόσο η αρχική σκηνή όσο και η cliffhanging φιλοσοφία της έχουν αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Να αναδείξουν την διπλή προσωπικότητα του ήρωα και να μας τονίσουν ότι η δράση και ο κίνδυνος δεν σταματάνε ποτέ, με την μία αποστολή να διαδέχεται την άλλη, είτε γνωρίζουμε γι' αυτήν, είτε δεν πρόκειται να μάθουμε ποτέ την παραμικρή λεπτομέρεια. Η ζωή του Indy είναι γεμάτη από ανατροπές κι εκπλήξεις, από θανάσιμους κινδύνους και καλοστημένες παγίδες που όμως, με μυαλό, ικανότητα και φαντασία, καταφέρνει να τις ξεπεράσει υπερπηδώντας όλα τα εμπόδια και κλείνοντας τελικά κοροϊδευτικά το μάτι σε όποιον προσπάθησε να τον πιάσει στην φάκα.
Αυτά που μπορώ να πω για τον Spielberg είναι προφανώς πολύ λίγα καθώς, έχει αποδείξει αν ξέρει να χειρίζεται περιπετειώδης ταινίες ή όχι και σαφέστατα, δεν περίμενε εμένα να του το αναγνωρίσω. Μεθοδικά, σταθερά και με συνεχή εγρήγορση των αισθήσεων, καταφέρνει το σημαντικότερο όλων σε μια ταινία της οποίας η δράση βασίζεται κατά κύριο λόγο στην υπερβολή. Να την εξισορροπήσει με την ρεαλιστικότητα και να την συνδυάσει παράλληλα με την ευστροφία, την πονηριά και γιατί όχι, ακόμα και με την ίδια την τύχη. Άλλωστε ο ήρωάς του δεν περνάει αλώβητος μέσα από τις δοκιμασίες της αναζήτησής του. Αντίθετα, τσαλακώνει την εικόνα του, λερώνει τα ρούχα του, κυλάει στην λάσπη ακόμα και την αξιοπρέπειά του αν κι εφόσον κάτι τέτοιο κρίνεται απαραίτητο.
Ο Harrison Ford στον ρόλο που τον καθιέρωσε ως πρωταγωνιστή, ως action heroe αλλά και ως σύμβολο του sex. Και εμείς ως θεατές, το μόνο που κάνουμε είναι να ευγνωμονούμε για την επιλογή αυτή γιατί, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια, δε νομίζω ότι θα μπορούσα να σκεφτώ κάποιον καλύτερο για τη θέση αυτή. Και γιατί να το κάνω άλλωστε όταν ο Ford προσωποποιεί όλες τις προαναφερόμενες ανάγκες του σεναρίου και της σκηνοθεσίας. Η ταινία είναι χτισμένη όλη πάνω στον ήρωα που καλείται να υποδυθεί κι εκείνος, υπηρετεί άριστα τόσο την ρεαλιστική πλευρά του όσο και εκείνη της υπερβολής, διατηρώντας πάντα κάτι το γοητευτικό και το ριψοκίνδυνο, στοιχεία που οι άντρες θα ήθελαν να έχουν και που οι γυναίκες πάντα θαυμάζουν. Φυσικά δεν θα ήταν σωστό να παραλείψουμε το υπόλοιπο cast που πλαισιώνει τον θαρραλέο αρχαιολόγο καθώς, όλοι στέκονται άξια στο πλευρό του με ορισμένους μάλιστα εξ΄αυτών, όπως η συμπρωταγωνίστριά του Karen Allen, να μην είναι ένα σκαλί πιο κάτω αλλά, να μοιράζονται ακριβώς το ίδιο.
Μπορεί η ταινία να μην διακρίθηκε με παραπάνω oscars από αυτά που αφορούσαν τα τεχνικά της μέρη, τα οποία ομολογουμένως και βάσει τα δεδομένα της εποχής είναι εντυπωσιακά όμως, η ουσία δεν βρίσκεται στα χρυσά αγαλματάκια αλλά, στην ανταπόκριση και την αγάπη του κόσμου. Αν αναλογιστούμε ότι αυτά τα συναισθήματα διατηρούνται από τότε μέχρι σήμερα ζωντανά και φρέσκα, μπορούμε να καταλήξουμε στο τι έχει πραγματικά σημασία. Καλοστημένη και νευρώδης, ριψοκίνδυνη και διασκεδαστική, γοητευτική και μυστηριώδης, η ταινία αυτή είναι μια περιπέτεια δράσης που σε προκαλεί να την ανακαλύψεις όσες δεκαετίες και αν περάσουν.
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Οι Κυνηγοί Της Χαμένης Κιβωτού
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθέτης: Steven Spielberg
Πρωταγωνιστές: Harrison Ford, Karen Allen, Paul Freeman, Ronald Lacey, John Rhys-Davies, Denholm Elliott, Alfred Molina, Wolf Kahler, Anthony Higgins, Vic Tablian, Don Fellows, William Hootkins
Παραγωγή: 1981
Διάρκεια: 115'
Επίσημο site:
11 Σχόλια:
Spielberg λέμε και ξερό ψωμί! Με Indiana Jones μεγάλωσα όπου δεν χόρταινα να τον βλέπω. Για μένα η πρώτη ταινία είναι και η καλύτερη, η δεύτερη και η μοναδική σκοτεινή της σειράς ήταν καλή αλλά με ορισμένες αδυναμίες στο σενάριό της, η τρίτη ήταν πολύ καλή (ίσως αντάξιας και της πρώτης) ενώ το τελευταίο το θεωρώ και το πιο αδύναμο μέρος της σειράς.
Πολύ ωραίο το κείμενό σου.
4,5: Πολύ καλή (+)
0: Κακή / 1: Μετριότατη / 2: Απλώς ενδιαφέρον / 3: Καλή / 4: Πολύ καλή / 5: Αριστούργημα
@ Σ' ευχαριστώ πολύ Αργύρη μου για τα καλά σου λόγια! :)
Την τελευταία ταινία δεν την έχω δει αλλά, δεν έχω ακούσει τα καλύτερα. :(
Αύριο έχω post για την δεύτερη!
ξέρω ψωμί είναι μονο ο φασμπίντερ!
εντάξει καλο ταινιάκι...αλλα δεν τρελαίνομαι κιόλας! για τα μεσημέρια της κυριακής...καλο είναι.
@ Σιγά ρε Πανούση... :P
Δηλαδή aldo, βράδυ Κυριακής δεν το έβλεπες; :P
Είναι σκληρό αντράκι ο aldo. :p
μαμά πράγμα ξέρει και τον πανούση!!! σα δεν ντρέπεσαι:)
ε ναι ρε αργυρη...δεν συνηθίζω να βλέπω τις gay ταινίες του spielberg:)
Γεια σου Γιωτα,
συγχαρητηρια για την επιλογη σου να γραψεις επιτελους κατι για την καλυτερη ισως ταινια δρασης και περιπετειας των τελευταιων δεκαετιων. Συμφωνω και με τον Αργυρη πως η πρωτη και η τριτη ταινια του Ιντιανα Τζοουνς ειναι οι δυο καλυτερες της μεχρι τωρα τετραλογιας. Η πρωτη ειδικα, επειδη ουσιαστικα μας συστηνεται ο ηρωας, οπως εγραψες ηδη.
Καποιες δικες μου σκεψεις πανω στην μορφη του Ιντιανα τζοουνς, την προελευση και εξελιξη του κιν/κου genre που εκφραζει, εν μερει δε και την συναρτηση του με την αρχαιολογια, εχω δημοσιευσει ακολουθως, σε περιπτωση που θα ηθελες να ριξεις καμια ματια:
http://www.notis-o-talas.blogspot.com/2008/05/indiana-jones-and-thelost-pride-of.html, http://notis-o-talas.blogspot.com/2009/12/fortune-and-glory-7.html
Από τις κορυφαίες ταινίες δράσης αν και προσωπικά προτιμώ τηνδεύτερη επειδή ήταν πιο ακραία και βίαιη και ίσως το χιούμορ της πιο ιδιαίτερο.
@ Γιατί ρε aldo; Οι μανούλες ζούμε σε άλλο σύμπαν; :)
Για δες (ή μάλλον άκου) εδώ...
http://www.youtube.com/watch?v=B93QvGNFxRw
@ TaLaS θα περάσω σίγουρα και από εσένα να ρίξω μια ματιά... :)
Τι να κάνω ρε παιδιά... όλο πέφτω πάνω σε βλακείες ή σε έργα που έχω γράψει. Δίνετε κι εσείς καμιά ιδέα που και που! :P :)
@ George η μάνα μου με την δεύτερη ταινία παθαίνει παράκρουση... ειδικά εκεί με τα μυαλά πιθήκου που της γυρίζουν τα μάτια ανάποδα και ξερένεται... δεν σου λέω τίποτα! Να είσαι από μια μεριά αν την βλέπεις.
Πάντως είναι άλλο στυλ η πρώτη από την δεύτερη ταινία. Νομίζω ότι είναι θέμα αισθητικής και κυρίως, τι θέλει πραγματικά να δει ο καθένας.
Δημοσίευση σχολίου