Συνοπτική περίληψη του έργου:
Στο Παρίσι, ένας υπάλληλος του γραφείου της αμερικανικής πρεσβείας ενώνει δυνάμεις με έναν έμπειρο πράκτορα του FBI.
Σκοπός τους να αποτρέψουν μια τρομοκρατική επίθεση στην πόλη.

Προσωπική άποψη:
Το βασικότερο όλων σε κάθε κινηματογραφική παραγωγή είναι να έχει αποφασίσει ο εκάστοτε δημιουργός την βάση πάνω στην οποία θα στηρίξει την ταινία του αλλά και τα μηνύματα τα οποία θέλει να περάσει μέσω αυτής. Ο κάθε δημιουργός έχει κάτι που θέλει να πει όμως, όταν αυτό είναι μπερδεμένο, απροσδιόριστο και φλύαρο, τότε ποια είναι τα συμπεράσματα στα οποία μπορεί να καταλήξει ο θεατής; Αναμφίβολα εξίσου μπερδεμένα και απροσδιόριστα, όπως ακριβώς είναι και η ίδια η ταινία. Το ένα είναι άρρηκτα συνδεόμενο με το άλλο και καλώς ή κακώς, δεν μπορούμε να βαδίσουμε χωρίς αυτά.

Ξεκινώντας η ταινία, θα μπορούσε κανείς να πει πως είχε τις ιδανικές προδιαγραφές του κατασκοπευτικού θρίλερ. Και όντως, κάπως έτσι κυλούσαν τα πράγματα, μυστηριώδη και ενδιαφέροντα μέχρι τουλάχιστον την στιγμή που ο χαρακτήρας του Travolta έκανε την εμφάνισή του και η ταινία πήρε στροφή 180 μοιρών. Από μια παραγωγή που βασικό της χαρακτηριστικό ήταν η αγωνία για την πορεία της εξέλιξης, μετατράπηκε μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου σε μια καθαρόαιμη ταινία δράσης με τόσο έντονους και γρήγορους ρυθμούς που κυριολεκτικά, όχι απλά μας έβγαλαν εκτός τροχιάς αλλά, έκαναν τους μυς του σώματός μας να σφίξουν από τον ξέφρενο ρυθμό της που έμοιαζε να μην έχει ουσία.

Ο Morel, ενώ αρχικά δίνει την αίσθηση ότι οι προθέσεις του είναι ξεκάθαρες, τελικά αποδεικνύεται πιο μπερδεμένος απ' όσο είμαστε εμείς ως θεατές με την λήξη της θέασης. Ακροβατεί ανάμεσα σε δύο εντελώς ξένα μεταξύ τους κινηματογραφικά είδη χωρίς όμως να ξεκαθαρίζει αν κάνει μια αποτυχημένη προσπάθεια να τα ισορροπήσει ή αν πειραματίζεται μαζί τους για να δώσει τελικά ουσιαστική βάση σε ένα εκ των δύο. Αν κάτι είναι σίγουρο αυτό είναι δίχως άλλο το ότι, είτε το ένα θέλησε να κάνει είτε το άλλο, το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που θα μπορούσε, πολύ περισσότερο δε αυτό που θα θέλαμε.

Η ηρεμία και η σοβαρότητα του Meyers είναι ακριβώς αυτό που θα περιμέναμε από τον πρωταγωνιστή της ταινίας αν κι εφόσον αυτή είχε διατηρήσει μέχρι τέλους την αρχική της κατεύθυνση. Από την άλλη, η τρέλα και ο χαβαλές του Travolta ήταν αυτό που χρειαζόταν η ταινία στο δεύτερο μισό της, εκείνο όπου η δράση κατέλαβε τα απόλυτα ηνία, συνδυασμένη με ένα ιδιόμορφο κωμικό στοιχείο. Ο καθένας μόνο του αποτελεί μια μοναδική κι ενδιαφέρουσα προσωπικότητα που έχει πράγματα να προσφέρει όμως, η κάθε μία στο είδος της ή με άλλα λόγια, σε διαφορετικές ταινίες αφού μεταξύ τους δεν μοιάζουν ικανές να αλληλεπιδράσουν σε κανένα σημείο.

Οι απαιτήσεις μου από την ταινία αυτή θα έλεγε κανείς πως ήταν μεγαλύτερες διαβάζοντας την περίληψη του έργου και βλέποντας παράλληλα τα ονόματα των δημιουργών και των πρωταγωνιστών. Τελικά, αποδείχτηκαν κατώτερες των περιστάσεων αφού, αντί για ένα δυνατό φιλμ κατασκοπίας και συγκρατημένης περιπέτειας, κατέληξα να παρακολουθώ μια ταινία αμφιβόλου ταυτότητας, με έλλειψη προσανατολισμού και τελικά, δομημένη πάνω σε μια εξαιρετικά τετριμμένη αισθητική που αντί της ουσίας, στόχευε τελικά περισσότερο την δράση που για μένα προσωπικά, δεν ήταν και το ζητούμενο.
Βαθμολογία 4,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Από Το Παρίσι Με Αγάπη
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθέτης: Pierre Morel
Πρωταγωνιστές: John Travolta, Jonathan Rhys Meyers, Kasia Smutniak, Richard Durden, Amber Rose Revah, Yin Bing, Eric Godon
Παραγωγή: 2010
Διάρκεια: 92'

Επίσημο site: