Συνοπτική περίληψη του έργου:
Εποχή του μεγάλου κραχ. Ο Jacob Jankowski, σπουδαστής κτηνιατρικής, μένει ορφανός κι αποφασίζει να περιδιαβεί μόνος.
Πηδάει πάνω σε ένα τρένο και μπαίνει σε έναν κόσμο σαλτιμπάγκων, αδέσποτων και παράνομων. Θα συναντήσει κι ένα τσίρκο που παλεύει να επιβιώσει και θα γίνει ο κράχτης τους.
Εκεί θα γνωρίσει και την όμορφη Marlena που είναι παντρεμένη με τον δύστροπο εκπαιδευτή ζώων. Μαζί και την Rosie, μια ελεφαντίνα που αρνείται να τιθασευτεί.

Προσωπική άποψη:
Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Sara Gruen, με τον Richard LaGravenese να αναλαμβάνει το σενάριο και τον Francis Lawrence την σκηνοθεσία, το "Water For Elephants" είναι μια ταινία η οποία, στην χώρα μας τουλάχιστον, δέχτηκε φρικτή αντιμετώπιση και το χειρότερο όλων είναι πως αυτό συνέβη από την ίδια την εταιρεία παραγωγής. Όσο κι αν θέλαμε κάποιοι να το δούμε σινεμά, δυστυχώς δεν τα καταφέραμε για τους εξής λόγους. Η ταινία δεν προβλήθηκε σε όλες τις πόλεις και όπου αυτό επετεύχθη, έγινε αποκλειστικά και μόνο στα σινεμά της Odeon και μόλις για διάστημα μερικών ημερών. Να μας συγχωρήσει η εταιρεία που 5 μήνες μετά καταφύγαμε στο dvd αλλά, δεν είχαμε άλλη λύση. Αν επιθυμούν άλλη φορά να παίρνουν τα λεφτά μας, ας βρουν και κάποιον καλύτερο τρόπο να το πετύχουν. Αλλά αυτό είναι κάτι που πέρασε και νομίζω πως κάπου εδώ πρέπει να λήξει η εκτόξευση χολής από μέρους μου.

Η ταινία ξεκινάει θυμίζοντάς μας κάτι από "Τιτανικό" και "Το Ημερολόγιο", με έναν ηλικιωμένο άντρα στο σήμερα, να αφηγείται την ζωή του στα 1931, πως από τον θάνατο των γονιών του έφτασε να εγκαταλείψει το πανεπιστήμιο μόλις πριν τις τελικές εξετάσεις και το πτυχίο του και πως από εκεί κατέληξε να δουλεύει σε ένα από τα μεγαλύτερα τσίρκο της ιστορίας. Βέβαια οι ομοιότητες τελειώνουν κάπου εκεί αφού στις προαναφερόμενες ταινίες, η ουσία ήταν εστιασμένη στο ρομαντικό ειδύλλιο και στους λόγους που το εμπόδιζαν, θεωρητικά, να φουντώσει, με κύριο πρόβλημα τις ταξικές διαφορές και στην περίπτωση του "Τιτανικού", ένα ιστορικό ναυάγιο που οδήγησε κόσμο και κοσμάκι στον πάτο της θάλασσας. Εδώ τα πράγματα διαφοροποιούνται και ναι μεν υπάρχει ένα ειδύλλιο, ανάμεσα στο νεαρό κτηνίατρο και την όμορφη σύζυγο του ιδιοκτήτη του τσίρκου η οποία παράλληλα είναι και performer σε αυτό αλλά, η ουσία και η φιλοσοφία του έργου δεν βασίζεται εκεί.

Ο Lawrence δίνει μια παλιομοδίτικη διάσταση στην ταινία του, κάτι που φαίνεται και στην γενικότερη αισθητική του φιλμ. Ωστόσο αυτό λειτουργεί θετικά, αποδίδοντας μια πιστότητα όσον αφορά τον τόπο και τον χρόνο και μια αληθοφάνεια που σε βάζει μέσα στα πράγματα. Παράλληλα δεν διστάζει, και σε σύγκριση με ανάλογης θεματολογίας ταινίες που κυκλοφόρησαν όμως την αντίστοιχη εποχή, να αναφερθεί στο οικονομικό κραχ της Αμερικής και τις συνέπειες που είχε αυτό, κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές, ταξικές, αποτυπώνοντάς τες στο κινηματογραφικό πανί με αρκετό ρεαλισμό, αποφεύγοντας ωστόσο να δείξει την πράξη αλλά αντίθετα, αναφέροντάς την ή παρουσιάζοντας τα αποτελέσματά της, κάτι το οποίο αν χειριστεί όπως στην προκειμένη περίπτωση σωστά, μπορεί να προκαλέσει περισσότερη ανατριχίλα από την οπτικοποίηση του πράγματος. Δεν ξεχνάμε φυσικά ότι η εποχή εκείνη ήταν από τις πιο δύσκολες στην ιστορία της αμερικάνικης ιστορίας, αποτελώντας καλλιτεχνικό ταμπού πράγμα που ευτυχώς σήμερα δεν υφίσταται.

Όπως σε πολλές ταινίες, έτσι και σε αυτήν εδώ, το μεγάλο της ατού είναι οι ίδιοι χαρακτήρες της που μέσα στην απλότητά τους μπορείς να διακρίνεις μια ιδιαίτερη και γοητευτική πολυπλοκότητα. Ο Christoph Waltz στο ρόλο του σκληρού, βίαιου, χωρίς ενδοιασμούς θα λέγαμε ότι ξεχωρίζει από το σύνολο του cast και αυτό για δύο λόγους. Ο χαρακτήρας του είναι ο πλέον αβανταδόρικος και η δικιά του ικανότητα από 'κει κι έπειτα, να χειριστεί την στάση του σώματός του αλλά και τις εκφράσεις του, είναι αρκετές να μας καθηλώσουν με των ωμή σκληρότητά τους. Η Reese Witherspoon είναι λιγάκι άνευρη για τα γούστα μου ωστόσο είναι εξαιρετικά συμπαθής, έστω κι αν δεν ισορροπεί απόλυτα ανάμεσα στις δύο διαφορετικές ταυτότητες της γυναίκας που υποδύεται. Εκείνης που είναι σνομπ και ψηλομύτα, απότομη και απόμακρη, ταγμένη στο καλλιτεχνικό της έργο κι εκείνη που είναι υποταγμένη στη μοίρα που η ίδια επέλεξε από ανασφάλεια, φόβο και ανάγκη για αγάπη αλλά που κατά βάθος θέλει απελπισμένα να ζήσει αυτό που της αξίζει. Τέλος έχουμε τον Robert Pattinson που ας με συγχωρήσετε που θα το πω για πολλοστή φορά, πρέπει επιτέλους ο κόσμος να ξεκολλήσει από το "Saga" και να κοιτάξει λίγο παραπέρα γιατί πραγματικά έχει δυνατότητες και σε κάθε ταινία που συμμετέχει το αποδεικνύει, κάνοντας μάλιστα επιλογές που μόνο εύκολες δεν θα χαρακτήριζε κανείς.

Μια ταινία που μπορεί να μην είναι αριστούργημα ωστόσο, πετυχαίνει στα σημεία και τελικά κερδίσει τις εντυπώσεις. Ο παλιομοδίτικος αέρας της, η ειλικρίνειά της, η προσπάθεια να μιλήσει για τα δικαιώματα των ανθρώπων και των ζώων σε μια κοινωνία που ο πιο δυνατός, εκείνος που μπορεί να επιβληθεί επιβιώνει, συγκινούν μέχρι δακρύων τον λιγότερο απαιτητικό αναγνώστη αλλά παράλληλα, καταφέρνουν να προσεγγίσουν και κάποιον που επιφανειακά φαντάζει σκληρότερος. Καλές ερμηνείες, το τσίρκο χρησιμοποιείται ως φόντο και όχι ως ατραξιόν εντυπωσιασμού, πράγμα που είναι και το πιο θετικό της ταινίας, αξιόλογη φωτογραφία, όμορφη μουσική επένδυση, ολοκληρώνουν ένα έργο που στο ρομαντικό του σκέλος μπορεί να είναι μελό και αφελές, που σαν προσπάθεια αναζωπύρωσης ιδεών είναι κάτι παραπάνω από μέτρια αλλά και κάτι λιγότερο από τέλεια.
Βαθμολογία 7,5/10

Ταυτότητα ταινίας: 
Ελλ. τίτλος: Νερό Για Ελέφαντες
Είδος: Κοινωνική
Σκηνοθέτης: Francis Lawrence
Πρωταγωνιστές: Robert Pattinson, Reese Witherspoon, Christoph Waltz, James Frain, Hal Holbrook, Paul Schneider, Dan Lauria, Tim Guinee, Ken Foree, Scott MacDonald, Abbie Dunn,
Παραγωγή: 2011
Διάρκεια: 122'

Επίσημο site: