Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Δύο μέρες πριν από τα Χριστούγεννα και το Ελσίνκι παλεύει απελπισμένα απέναντι στην ανελέητη κλιματική καταστροφή: σήραγγες του μετρό έχουν πλημμυρίσει, εγκαταλειμμένα οχήματα καίγονται στους δρόμους. Ολόκληρες κοινότητες εγκαταλείπουν τις εστίες τους και μετακινούνται βόρεια, όπου οι συνθήκες εξακολουθούν να είναι ανεκτές. 
Η κοινωνική συνοχή καταρρέει και ιδιωτικές εταιρείες ασφάλειας αντικαθιστούν, αλλά και υπονομεύουν, το νόμο. Ο Τάπανι Λέχτινεν, ένας μαχόμενος ποιητής, είναι από τους λίγους που αποφασίζουν να συνεχίσουν να ζουν στην πόλη. Όταν η δημοσιογράφος σύζυγός του Γιόχανα εξαφανίζεται, ξεκινά ένα ξέφρενο κυνήγι αναζήτησής της. Όλα δείχνουν ότι η εξαφάνιση της Γιόχανα συνδέεται με μια ιστορία που ερευνούσε για έναν κατά συρροή δολοφόνο γνωστό ως "Θεραπευτή", ο οποίος εκδικείται όλους όσους θεωρεί υπεύθυνους για την κλιματική καταστροφή…

Προσωπική άποψη:
Όταν πήρα τον "Θεραπευτή" στα χέρια μου, είχα την εντύπωση πως πρόκειται για ένα ακόμα αστυνομικό μυθιστόρημα σκανδιναβικής προέλευσης. Ξεκινώντας να το διαβάζω και από τις πρώτες κι όλας σελίδες κατάλαβα πως αυτή ήταν μόνο η μία πλευρά του νομίσματος και πως στην πραγματικότητα, ήταν περισσότερο ένα δυστοπικό θρίλερ μυστηρίου, πράγμα το οποίο και με εξέπληξε αφού η δυστοπία, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη λογοτεχνία του φανταστικού, τουλάχιστον την τελευταία πενταετία, και το να βλέπεις τον όρο αυτό να ενσωματώνεται ως ιδέα και ως σκέψη σε κάτι τόσο διαφορετικό αν μη τι άλλο, σε ξαφνιάζει. Βέβαια, το τελικό αποτέλεσμα δεν θα λέγαμε ότι είναι το αναμενόμενο και σε αυτό συμβάλλουν πολλοί και διαφορετικοί λόγοι.

Βρισκόμαστε στο Ελσίνκι, δύο μόλις μέρες πριν τα Χριστούγεννα και η πόλη, μοιάζει να παλεύει απελπισμένα να επιβιώσει από τις συνέπειες των κλιματικών αλλαγών που έχουν καταστρέψει σχεδόν τα πάντα, καθιστώντας την διαβίωση σχεδόν αδύνατη. Ο ποιητής Τάπανι Λέχτινεν, αναζητά τα ίχνη της γυναίκας του η οποία και εξαφανίστηκε κάτω από μυστηριώδεις και αδιευκρίνιστες συνθήκες ενώ ερευνούσε την υπόθεση ενώ κατά συρροή δολοφόνου που χρησιμοποιεί το όνομα "Θεραπευτής" και μοιάζει αποφασισμένος να σκοτώσει κάθε οικογένεια η οποία με τον έναν ή τον άλλον τρόπο εμπλέκεται στην κλιματική καταστροφή, χωρίς να διστάζει μπροστά σε τίποτα, θεωρώντας προφανώς ότι εκτελεί ένα σπουδαίο έργο για την ανθρωπότητα. Συλλέγοντας σταδιακά στοιχεία που μπορεί να τον οδηγήσουν στη Γιόχανα, ο Τάπανι έρχεται αντιμέτωπος με αλήθειες που ούτε καν μπορούσε να φανταστεί.

Υποθέτω πως από την εισαγωγή μου και μόνο, καταλάβατε πως δεν ξετρελάθηκα με το συγκεκριμένο βιβλίο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να παραδεχτώ πως το κείμενο είναι εξαιρετικά καλογραμμένο ή να τονίσω πως χαρακτηρίζεται από ένα λυρισμό και μια ποιητικότητα που αναγνωστικά συγκινεί και κάνει την ανάγνωση ευχάριστη, εύκολη, γρήγορη και τελικά, αρκετά ιδιαίτερη. Ο συνδυασμός άλλωστε των ειδών που συνθέτουν το αποτέλεσμα, δεν προδιαθέτει για κάτι τέτοιο και αυτό, μας εκπλήσσει ευχάριστα. Από 'κει και πέρα όμως θεωρώ πως το μικρό μέγεθος της ιστορίας, δεν την βοηθάει και τόσο πολύ. Η ιστορία είναι πολύ σύντομη για να μπορέσει να εξελιχθεί όπως θα μπορούσε και κατά συνέπεια, να καταφέρει να μας καθηλώσει, πολύ περισσότερο δε, να μας κόψει την ανάσα. Αν η διαχείριση της ιδέας είχε γίνει με διαφορετικό τρόπο, θα ήταν ίσως εφικτό όχι όμως και τώρα.

Ένα ακόμα στοιχείο όπου η μικρή έκταση επηρεάζει αρνητικά την ιστορία, έχει να κάνει με την σκιαγράφηση των χαρακτήρων. Ο Τάπανι, είναι ο χαρακτήρας εκείνος για τον οποίο μπορούμε να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα, σε σύγκριση τουλάχιστον με τους υπόλοιπους, αλλά και πάλι δεν μπορώ να πω πως χαρακτηρίζεται από πληρότητα. Τη Γιόχανα την γνωρίζουμε μέσα από την σταδιακή αποκάλυψη του παρελθόντος της αλλά ακόμα κι έτσι, με την ολοκλήρωση της ιστορίας, δεν αισθανόμαστε πως τελικά καταφέραμε να την γνωρίσουμε πραγματικά. Όσο για τον ίδιο τον "Θεραπευτή", τα κίνητρά του είναι ξεκάθαρα ωστόσο, το ψυχολογικό και ψυχικό προφίλ του, είναι πολύ αραιά δομημένο και επί της ουσίας, δεν καταλαβαίνουμε απόλυτα αν ο συγγραφέας τον είχε στο μυαλό του ως μανιακό θύμα μιας παγκόσμιας οικολογικής και κλιματικής καταστροφής, ή ως ονειροπόλο ιδεαλιστή που σε καιρό κρίσης, αναγκάστηκε να προβεί σε ακραία μέτρα.

Όχι, "Ο Θεραπευτής", δεν ανήκει σε εκείνη την κατηγορία βιβλίων όπου θα έλεγα πως κατάφερε να με κερδίσει. Θα μπορούσε να το είχε κάνει αν η κεντρική ιδέα, που είναι πραγματικά έξυπνη, ενδιαφέρουσα και δομημένη με ισορροπία, είχε αναπτυχθεί λίγο περισσότερο, ακόμα και μέσα στο στενό χρονικό περιθώριο των δύο ημερών, και δεν είχε παρουσιαστεί βιαστικά, ίσως και τεμπέλικα. Καμιά φορά, το να είναι καλογραμμένο ένα κείμενο ή ακόμα και το να στηρίζεται σε μια ενδιαφέρουσα ιδέα, δεν είναι αρκετό και το συγκεκριμένο βιβλίο, είναι μια τρανή απόδειξη αυτού που λέω αυτή τη στιγμή. Παρ' όλα ταύτα, είναι μια ενδιαφέρουσα, νέα λογοτεχνική εμπειρία από την οποία θα μπορούσε κάποιος να εμπνευστεί και να δημιουργήσει κάτι πραγματικά σπουδαίο.
Βαθμολογία 5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Antti Tuomainen
Μεταφραστής: Μπαρουξής Γιώργος
Εκδόσεις: Λιβάνης
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έκδοσης: 2013
Αρ. σελίδων: 255
ISBN: 978-960-14-2702-7