Συνοπτική περίληψη της ταινίας:
Η τελευταία αποστολή του Bond στην Τουρκία δεν έχει καθόλου καλή κατάληξη και μερικοί από τους πιο σημαντικούς μυστικούς πράκτορες του κόσμου εκτίθενται ανεπανόρθωτα.
Τα γραφεία της MI6 δέχονται βομβιστική επίθεση και η M, υπό καθεστώς πίεσης κι αμφισβήτησης από τον νέο πρόεδρο της Επιτροπής Μυστικών Υπηρεσιών και Ασφάλειας, Mallory, αναγκάζεται να λάβει δραστικά μέτρα. Η MI6 απειλείται από μέσα και απ’ έξω και η M δεν μπορεί να εμπιστευτεί κανέναν άλλο, εκτός από τον Bond.
O 007 βυθίζεται στο σκοτεινό παρελθόν, με μόνη βοηθό την πράκτορα Eve, για να ακολουθήσει τα ίχνη του μυστηριώδους Silva, τα κίνητρα του οποίου πρέπει να ανακαλύψει.

Προσωπική άποψη:
Αρκετοί από εσάς, θεωρούσαν ιεροσυλία από μέρους μου το ότι δεν είχα δει το "Skyfall". Τώρα λοιπόν που το είδα, έχω να σας θέσω μια ερώτηση. Για ποιον λόγο ακριβώς, ήταν ιεροσυλία; Επειδή προστάτευσα τον εαυτό μου από τον χθεσινοβραδινό ντουβρουντζά, από τον οποίο, ακόμα αδυνατώ να συνέλθω; Γιατί συγνώμη φίλοι μου, κατά την ταπεινή μου άποψη, η συγκεκριμένη ταινία, δεν έπρεπε να λέγεται "Skyfall", αλλά σκέτο fall. Και όχι, δεν το λέω αυτό γιατί ήταν απαράδεκτη, γιατί δεν ήταν, αλλά δεν μιλάμε για ένα υπερθέαμα που δεν έχουμε ξαναδεί, ούτε για καμιά εμπειρία που δεν την έχουμε ξαναζήσει, ακόμα και στο σύμπαν του James Bond. Και ξέρω πολύ καλά πως οι περισσότεροι είσαστε έτοιμοι να διαφωνήσετε μαζί μου, ή και να με κάψετε στην πυρά, αλλά δεν πειράζει.

Ο Bond πεθαίνει... ξανά! Αφού τον έχουν πενθήσει και είναι σίγουροι πως έχει δει τα ραδίκια ανάποδα, έπειτα από μια τρομοκρατική επίθεση στα γραφεία της MI6, με κύριο στόχο προφανώς την Μ, ο Bond εμφανίζεται ως δια μαγείας, εντελώς ντεφορμέ, αφού έχει μείνει καιρό εκτός δράσης, προκειμένου να αναλάβει και πάλι τα καθήκοντά του. Περνώντας εκ νέου την απαραίτητη εκπαίδευση στην οποία υποβάλλεται κάθε μυστικός πράκτορας, παίρνει το πράσινο φως να επιστρέψει στη δράση, αναζητώντας τα ίχνη του Silva, ενός πρώην μυστικού πράκτορα ο οποίος το έχει γυρίσει στο έγκλημα και όπως φαίνεται, έχει τους δικούς του, προσωπικούς λόγους, να τα έχει με την MI6 και όχι μόνο. Σας ακούγεται κλισέ και προβλέψιμο; Πιστέψτε με, δεν είναι απλά η ιδέα σας.

Για να μην γίνω υπερβολική και μεγαλοδραματική, οφείλω να αναγνωρίσω ότι σκηνοθετικά, ο Sam Mendes, έχει κάνει εξαιρετικά καλή δουλειά, προσφέροντας μια ταινία δράσης και κατασκοπίας η οποία σέβεται τον εαυτό της, χαρίζοντάς μας σκηνές δράσης που ορισμένες στιγμές κόβουν την ανάσα, με συνεχείς εξελίξεις που αν και δεν είναι ανατρεπτικές, διακρίνονται για τον γρήγορο και γεμάτο νεύρο ρυθμό τους. Τα καλά όμως, σταματάνε κάπου εδώ. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της εν λόγω παραγωγής, είναι το σενάριό της ή μάλλον, όχι, είναι η πλοκή του σεναρίου της που είναι τόσο πεζή και αδιάφορη, τόσο προβλέψιμη και αφελής που καταντά γελοίο. Αντιλαμβάνομαι ότι ήθελαν για ακόμα μια φορά να αναδείξουν ένα πιο ανθρώπινο και ευάλωτο πρόσωπο του Bond, που δεν είναι ατσαλάκωτο και αλώβητο, αντιλαμβάνομαι ακόμα και την πρόθεση ανάδειξης της ιδιαιτερότητας ανάμεσα στην σχέση Μ και πρακτόρων που θυμίζει σκύλα (εννοώντας το ζώο) μάνα με τα κουτάβια της, αλλά basta... όλα, έχουν τα όριά τους. Όταν χάνεις το μέτρο, πράγμα που δεν ισχύει για το "Casino Royal" για παράδειγμα, η κατάσταση, ξεφεύγει από ορισμένα επιτρεπτά όρια και σταθμά.

Αυτός ο δύσμοιρος Daniel Craig, έχει αναγκαστεί να υποδυθεί τον μεγαλύτερο μυστικό πράκτορα όλων των εποχών, στις χειρότερές του στιγμές. Στις μοναδικές που αντιμετωπίζει ψυχικά τραύματα και εσωτερικούς προβληματισμούς. Και δεν λέω, αυτό που καλείται να κάνει, το φέρνει εις πέρας και με το παραπάνω, αυτό όμως δεν σημαίνει πως το απολαμβάνει, ούτε εκείνος, ούτε εμείς. Η Judi Dench είναι Θεά ό,τι και να κάνει, αλλά αυτή τη φορά, έχω την αίσθηση πως το σπάσιμο του συναισθηματικού της φράγματος ως M, είχε το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα, τσαλακώνοντας με τον λάθος τρόπο μια φιγούρα, μορφή. Και αυτό, δεν έχει να κάνει με την ερμηνεία της, αλλά με την παρουσίαση του χαρακτήρα που υποδύεται, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του σεναρίου. Ανάσα απόλαυσης στο χάος, ο Javier Bardem που μπορεί να είναι λες και τον έχουν φτύσει μεταλλαγμένα γενετικά γουρούνια, αλλά δίνει μια ερμηνεία που αν μη τι άλλο, πετυχαίνει τον στόχο της. Να σου δημιουργήσει την εικόνα είδωλο ενός κακού, που όσο κι αν θες, δεν μπορείς να αντιπαθήσεις απόλυτα.

Όπως έχουμε πει και ξαναπεί και κατά πάσα πιθανότητα, θα ξαναπούμε, γούστα είναι αυτά. Λυπάμαι αν τα δικά μου, στην προκειμένη τουλάχιστον περίπτωση, δεν ταιριάζουν με των περισσότερων από εσάς, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι. Για μένα, η συγκεκριμένη ταινία του Bond, δεν μου προσέφερε τίποτα το ιδιαίτερο, πόσο μάλλον, κάτι το πρωτότυπο, κάτι το ιδιαίτερο, κάτι το ευφάνταστο, κάτι το οποίο δεν θα μπορούσα να μαντέψω με τίποτα. Γιατί, συγνώμη αν θα σας απογοητεύσω, αλλά ήξερα από την ώρα που έπεσαν οι τίτλοι έναρξης και έγινε η πρώτη έκρηξη, τι ακριβώς συμβαίνει, για ποιον λόγο, πως θα εξελιχθεί η όλη κατάσταση και τελικά, πως θα καταλήξει. Άρα, όχι, το "Skyfall", δεν είναι μια ταινία πέραν των προσδοκιών μας, αλλά μια μέτρια κατασκοπευτική ταινία, που προσφέρει απλά και μόνο, ένα χαλαρό δίωρο μασουλώντας ποπ-κορν στον καναπέ.
Βαθμολογία 5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Skyfall
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθέτης: Sam Mendes
Πρωταγωνιστές: Daniel Craig, Javier Bardem, Ralph Fiennes, Judi Dench, Albert Finney, Berenice Marlohe, Helen McCrory, Naomie Harris, Rory Kinnear, Ola Rapace, Ben Whishaw
Παραγωγή: 2012
Διάρκεια: 143'

Επίσημο site: