Όπως έχουμε ξαναπεί, φέτος ήταν μια χρονιά που τα short version anime είχαν την τιμητική τους. Το φαινόμενο αυτό μπορεί να οφείλεται στην οικονομική κρίση που χτύπησε πολλά studios από τη μία, αλλά από την άλλη μπορεί να σχετίζεται με ότι το stand up comedy, ή οτιδήποτε παρόμοιας αισθητικής, έγινε και πάλι μόδα. Όπως και να 'χει, το "Anime de Wakaru Shinryounaika", γνωστό και με τον αγγλικό τίτλο "Comical Psychosomatic Medicine", που πριν λίγες μέρες ολοκλήρωσε τον κύκλο του, είναι μία από τις περιπτώσεις αυτές, αν και δεν ξέρω κατά πόσο είναι η καλύτερη.

ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΛΑ:
Το 2009, οι εκδόσεις Shonen Gahosha, ξεκίνησαν να δημοσιεύσουν στο περιοδικό "Young King" την σειρά "Manga de Wakaru Shinryounaika" των Yuuki Yuu και Sou, που υπογράφουν το σενάριο και το σχέδιο αντίστοιχα. Περιέργως, η σειρά είχε αρκετά ικανοποιητική ανταπόκριση από τον κόσμο και έτσι, κάποια στιγμή, τα κεφάλαια αυτά άρχισαν να συγκεντρώνονται και να εκδίδονται σε ενιαίους τόμους οι οποίοι, μέχρι σήμερα, έχουν φτάσει τους 12, με την σειρά να βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη και να μην έχει ολοκληρωθεί.






ΤΟ ANIME:
Τα δικαιώματα του manga για την μεταφορά του στην τηλεόραση απέκτησαν τα studios For All, με τον Hirofumi Ogura να αναλαμβάνει την σκηνοθεσία, και με τον Takatsugu Wakabayashi να αναλαμβάνει την μουσική, πράγμα που με εξέπληξε. Η σειρά ξεκίνησε να προβάλλεται στις 13 Φεβρουαρίου 2015 και ολοκλήρωσε τον κύκλο της έπειτα από 20 επεισόδια, διάρκειας 5' το καθένα, στις 26 Ιουνίου 2015.








ΤΟ STORY:
Ο ψυχίατρος Ryou και η παραπάνω απ' όσο χρειάζεται, χαρούμενη νοσοκόμα, Asuna, εργάζονται σε μία κλινική που σκοπό έχει να βοηθήσει ανθρώπους που υποφέρουν από ψυχικές ασθένειες ή ψυχολογικά προβλήματα ηπιότερης φύσης. Σε κάθε επεισόδιο, καταπιάνονται και με μία διαφορετική περίπτωση ψυχικής διαταραχής, αναλύοντας με τον δικό τους ιδιαίτερο και ιδιόρρυθμο τρόπο, τα συμπτώματα, τις επιπτώσεις, αλλά και τους τρόπους χειρισμού και αντιμετώπισης της εκάστοτε κατάστασης.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ANIME:
- Υπό φυσιολογικές συνθήκες, η συγκεκριμένη σειρά, δεν είναι από εκείνες που θα επέλεγα να δω. Βέβαια, ως anime freak, και βλέποντας πως το κάθε επεισόδιο έχει διάρκεια μόλις 5 λεπτά, ήταν φυσικό επόμενο να μην αντισταθώ. Και δεν θα έλεγα πως το μετάνιωσα, αλλά έχοντας ολοκληρώσει την θέαση της σειράς, δεν θα έλεγα πως θα την πρότεινα εύκολα σε κάποιον, παρά που δεν έχει να χάσει και τίποτα, εκτός από μία ώρα από τη ζωή του. Μπορεί να είναι αρκετά διασκεδαστικό, σ' έναν βαθμό, τουλάχιστον, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να μπεις στην διαδικασία να παροτρύνεις κάποιον.
- Ουσιαστικά, η σειρά, βασίζεται στην φιλοσοφία του stand up comedy, αξιοποιώντας στην προκειμένη
περίπτωση δύο μόνιμους χαρακτήρες, ένα άντρα και μία γυναίκα, και άλλες δύο γυναίκες ως συμπλήρωμα και ανάλογα τα δεδομένα του concept του εκάστοτε επεισοδίου. Βέβαια, δεν πρέπει να παραλείψουμε το ότι είναι πολλοί εκείνοι οι συμπληρωματικοί χαρακτήρες που κάνουν την εμφάνισή τους στην οθόνη μας, με κάποιους από αυτούς να κάνουν guest εμφανίσεις περισσότερες από μία φορά, πιθανότατα σύμφωνα με το γκελ που είχαν σε κάθε προηγούμενο επεισόδιο. Τουλάχιστον, δεν βαριόσουν με το να βλέπεις συνεχώς τους ίδιους και τους ίδιους.
- Εντάξει... το ομολογώ... γέλασα σε πολλά σημεία με την υπερβολή και την παράνοια του όλου concept. Όταν παίρνουμε μία κατάσταση και την "φουσκώνουμε", μόνο κωμικοτραγικά αποτελέσματα μπορούμε να έχουμε, και ακόμα και μέσα από την καφρίλα και το σεξισμό τους, προξενούν γέλιο κι ας αισθανόμαστε πολλές φορές ντροπή που γελάμε με κάτι τέτοιο. Αλλά, ελάτε τώρα... Έλληνες είμαστε, έχουμε τον κυνισμό στο dna μας, ακόμα κι αν δεν τον έχουμε καλλιεργήσει στο έπακρο, οπότε όταν τον συναντάμε, είναι λογικό να παρασυρόμαστε και να βγαίνει προς τα έξω ο “κακός” μας εαυτός.
- Πιθανολογώ πως σκοπός του εν λόγω anime ήταν, μέσα από την σάτιρα, να διδάξει στον θεατή και
πέντε πράγματα σχετικά με τις ψυχικές ασθένειες. Βέβαια, όταν αυτές γελοιοποιούνται, δεν ξέρω κατά πόσο η πρόθεση μπορεί να βρει τον στόχο της. Και η αλήθεια είναι πως, ως Γιώτα, προβληματίστηκα πολλές φορές σχετικά με το κατά πόσο είναι αποδεκτό να σατιρίζουμε κάτι τέτοιο. Αυτό έχει να κάνει με την προσωπική μου "ηθική", βέβαια, οπότε ίσως να μην πρέπει να το λάβετε και πολύ στα σοβαρά υπόψιν σας, εκτός κι αν έχετε μεγάλες ευαισθησίες γύρω από το θέμα, οπότε το πιθανότερο είναι να μην βρεθείτε σε δίλημμα όπως εγώ, αλλά να εκνευριστείτε, και δεν το θέλουμε αυτό.
- Όσον αφορά το art, είναι απλό και ευχάριστο στο μάτι, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Θα λέγαμε πως ακολουθεί αρκετά κλασσικά και ασφαλή πρότυπα σχεδιασμού, ίσως και κάπως ξεπερασμένα αν αναλογιστούμε το πόσο έχει προχωρήσει η τεχνολογία, αλλά για να είμαστε ειλικρινείς, δεδομένης της έκτασής του και της μορφολογίας του γενικότερα, θα ήταν μάλλον άσκοπο και αχρείαστο το να κάνουν κάτι περισσότερο, προσπαθώντας γι' αυτό το κάτι παραπάνω που σε πιο "σοβαρά" anime, αναμφίβολα αναζητούμε και θέλουμε. Παρ' όλα ταύτα, χωρίς πολλά-πολλά, πετυχαίνει το σκοπό του.

ΤΟ OST ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ:
Όπως προανέφερα, ο Takatsugu Wakabayashi ανέλαβε την μουσική επένδυση της σειράς, που δεν είναι κάτι ιδιαίτερο και αναλώνεται περισσότερο σε χαζοχαρούμενους ήχους που σκοπό έχουν, υποθέτω, να στηρίξουν την αισθητική της σάτιρας. Και όντας φτωχή παραγωγή, opening theme δεν έχουμε, αλλά έχουμε ending που ακούει στον τίτλο "Karappo Capsule", ερμηνευμένο από την Maaya Uchida, που αν κι εξίσου χαζοχαρούμενο με τις υπόλοιπες μουσικές επενδύσεις, είναι ιδιαίτερα ταιριαστό με το περιεχόμενο.

Anime de Wakaru Shinryounaika - Ending



Anime de Wakaru Shinryounaika - Ending Full Song



ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ:
Μην με ρωτήσετε αν πρέπει να το δείτε ή όχι γιατί, ειλικρινά, δεν ξέρω τι να σας απαντήσω. Το πιθανότερο είναι να ανατρέξω στις παραπάνω παρατηρήσεις μου και να σας συμβουλέψω για ακόμα μία φορά να το αποφύγετε αν έχετε παραπάνω ευαισθησίες από τον μέσο όρο, ή να το παρακολουθήσετε αν δεν έχετε τίποτα καλύτερο να κάνετε κάποια στιγμή που θα έχετε διαθέσιμη μία ώρα για σκότωμα. Σε κάθε περίπτωση, θα επιβιώσετε είτε το δείτε, είτε όχι.