Μερικές φορές το ένστικτό σου σε καθοδηγεί στην σωστή κατεύθυνση χωρίς καν να το καταλάβεις. Κάτι τέτοιο συνέβη και στην περίπτωση του "Yamada-kun to 7-nin no Majo", όπου αν ακολουθούσα τις αρνητικές προτάσεις που προέκυψαν συζητήσεις με φίλους σχετικά με το πρόγραμμα τις περασμένης, ανοιξιάτικης season, δεν θα είχα παρακολουθήσει ποτέ μία σειρά που όχι μόνο με έκανε να περάσω καλά, αλλά που απόλαυσα στο έπακρο. Βέβαια, δεν θα έλεγα πως αδικώ την προκατάληψή τους, αφού το συγκεκριμένο είδος anime έχει δεχτεί πολλαπλά χτυπήματα τα τελευταία χρόνια, όμως αποδεικνύεται πως καμιά φορά δεν πρέπει να προδικάζουμε καταστάσεις.
ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΛΑ:
Το "Yamada-kun to 7-nin no Majo", γνωστό και με τον αγγλικό τίτλο "Yamada-kun and the Seven Witches", είναι Ιαπωνική σειρά manga της Miki Yoshikawa. Η σειρά ξεκίνησε αρχικά να δημοσιεύεται ανά κεφάλαια στο περιοδικό των εκδόσεων Kodansha, "Weekly Shonen Magazine", στις 22 Φεβρουαρίου 2012 όπου και συνεχίζει μέχρι σήμερα. Τον Ιούνιο του 2012 κυκλοφόρησε και ο πρώτος ολοκληρωμένος τόμος, που περιελάμβανε τα πρώτα 7 κεφάλαια, και μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί 20 τόμοι ενώ έπεται συνέχεια. Τα δικαιώματα της σειράς έχουν αγοραστεί και για την Κινέζικη γλώσσα από τις Ταϊβανέζικες εκδόσεις Tong Li, ενώ για τη Βόρειο Αμερική τα δικαιώματα απέκτησε η Kodansha Comics USA. Στις 10 Αυγούστου 2013 ξεκίνησε να προβάλλεται μία τηλεοπτική σειρά βασισμένη στο manga, μέσω του FujiTV, η οποία και ολοκληρώθηκε μετά από 8 επεισόδια στις 28 Σεπτεμβρίου 2013.
ΤΟ ANIME:
Ένα PV (animated promotional video) προβλήθηκε από την Liden Films στις 26 Αυγούστου του 2013, με το βίντεο να σκηνοθετεί ο Seiki Takuno, ενώ στο ρόλο του Ryu Yamada δάνεισε τη φωνή του ο Ryōta Ōsaka, και στης Urara Shiraishi η Saori Hayami. Τον Ιούνιο του 2014, η Liden Films ανακοίνωσε μέσω της ιστοσελίδας της πως βρισκόταν εν μέσω παραγωγής 2 OVA βασισμένα στο ομώνυμο manga, τα οποία κυκλοφόρησαν στις 17 Δεκεμβρίου 2014 -με το 15ο τεύχος του manga- και 15 Μαΐου 2015 -με το 17ο τεύχος του manga-, με το κάθε επεισόδιο να έχει διάρκεια 30'. Τον Νοέμβριο του 2014, η εταιρεία παραγωγής ανακοίνωσε τα σχέδιά της να προχωρήσει σε μια ολοκληρωμένη σειρά anime βασισμένη πάνω στο manga, χρησιμοποιώντας τους ίδιους voice actors που χρησιμοποίησε και στα OVA. Ο Tomoki Takuno, γνωστός για την εμπειρία του σε αυτό το είδος anime, ανέλαβε την σκηνοθεσία, ενώ ο Fumiaki Usui βρέθηκε στη θέση του βοηθού του. Οι Michiko Yokote και Eriko Iida ανέλαβαν το σενάριο και τον σχεδιασμό των χαρακτήρων, αντίστοιχα, ενώ ο Yota Tsuruoka ανέλαβε τον ήχο. Η σειρά προβλήθηκε στην Ιαπωνία μέσω των δικτύων Tokyo MX, ytv, TVA, TVQ, TVh, RNC και BS11, με το πρώτο επεισόδιο να βγαίνει στον αέρα στις 12 Απριλίου, ενώ το 12ο και τελευταίο προβλήθηκε στις 28 Ιουνίου 2015.
Ο Ryuu Yamada είναι γνωστός σε ολόκληρο το σχολείο του, αλλά όχι για τους σωστούς λόγους. Είναι τεμπέλης, βαριέται τη ζωή του και το να παρακολουθεί τα μαθήματά του μοιάζει περισσότερο με Κινέζικο βασανιστήριο. Μία μέρα, μπλέκεται κατά λάθος σε ένα ατύχημα, που θέλει εκείνον και την Urara Shiraishi, την καλύτερη μαθήτρια του σχολείου, να πέφτουν μαζί από τις σκάλες. Όταν συνέρχονται, συνειδητοποιούν πως έχουν αλλάξει σώματα και φυσικά φρικάρουν. Στη συνέχεια, λοιπόν, προσπαθούν
να ανακαλύψουν πως συνέβη αυτό και η απάντηση βρίσκεται στα χείλη τους. Όταν, λοιπόν, φιλιούνται, η παράξενη αυτή δύναμη ενεργοποιείται και αυτό στέκεται αφορμή για να ανακαλύψουν ένα μύθο που μιλάει για τις εφτά μάγισσες του σχολείου. Έτσι, μαζί με ένα τσούρμο φίλων, αποφασίζουν να ξανανοίξουν το club μεταφυσικών ερευνών, του σχολείου, έτσι ώστε να το χρησιμοποιήσουν ως κέντρο βάσης της αποστολής τους, καθώς θέλουν να βρουν και τις άλλες έξι μάγισσες και να λύσουν το μυστήριο πίσω από την κατοχή των παράξενων αυτών δυνάμεων.
να ανακαλύψουν πως συνέβη αυτό και η απάντηση βρίσκεται στα χείλη τους. Όταν, λοιπόν, φιλιούνται, η παράξενη αυτή δύναμη ενεργοποιείται και αυτό στέκεται αφορμή για να ανακαλύψουν ένα μύθο που μιλάει για τις εφτά μάγισσες του σχολείου. Έτσι, μαζί με ένα τσούρμο φίλων, αποφασίζουν να ξανανοίξουν το club μεταφυσικών ερευνών, του σχολείου, έτσι ώστε να το χρησιμοποιήσουν ως κέντρο βάσης της αποστολής τους, καθώς θέλουν να βρουν και τις άλλες έξι μάγισσες και να λύσουν το μυστήριο πίσω από την κατοχή των παράξενων αυτών δυνάμεων.
- Αν η σειρά αυτή φτιάχτηκε για κάποιους, τότε αυτοί είναι σίγουρα οι υποστηρικτές του fanservice. Γιατί υπάρχει fanservice και μάλιστα μπόλικο. Αν, λοιπόν, ανήκετε στην κατηγορία αυτών που το γουστάρουν, σίγουρα θα το απολαύσετε και θα το ευχαριστηθείτε. Αν πάλι δεν ανήκετε σε αυτούς, δεν νομίζω πως θα σας ξενίσει ιδιαίτερα ή ότι θα σας χαλάσει εφόσον το όλο το concept της σειράς βασίζεται στην ανταλλαγή σωμάτων και στο τι αυτή επιφέρει, οπότε δικαιολογούνται τα όποια κωμικοτραγικά ευτράπελα, που δίνουν στο κάτω-κάτω της γραφής μια πιο χαρούμενη νότα στο όλο στο εγχείρημα.
- Το art μπορεί να μην είναι εντυπωσιακό, αλλά παραμένει ιδιαίτερα καλό, ιδίως για την κατηγορία στην
οποία ανήκει η σειρά που πολλές φορές πέφτει θύμα της προχειρότητας των studio που θεωρούν πως αφού μιλάμε για μια κωμική σειρά που σκοπό έχει να ψυχαγωγήσει, το να δώσουμε υπερβολική προσοχή στο τεχνικό κομμάτι, είναι άσκοπο. Οι χαρακτήρες είναι όμορφα σχεδιασμένοι, τα διάφορα backgrounds είναι προσεγμένα σε μεγάλο βαθμό στις λεπτομέρειές τους και αποδίδονται με τρόπο αρκετά ρεαλιστικό, ενώ η χρήση των χρωμάτων είναι πολύ όμορφη και ευχάριστη στο μάτι, αξιοποιώντας το pop out στο μέγιστο.
οποία ανήκει η σειρά που πολλές φορές πέφτει θύμα της προχειρότητας των studio που θεωρούν πως αφού μιλάμε για μια κωμική σειρά που σκοπό έχει να ψυχαγωγήσει, το να δώσουμε υπερβολική προσοχή στο τεχνικό κομμάτι, είναι άσκοπο. Οι χαρακτήρες είναι όμορφα σχεδιασμένοι, τα διάφορα backgrounds είναι προσεγμένα σε μεγάλο βαθμό στις λεπτομέρειές τους και αποδίδονται με τρόπο αρκετά ρεαλιστικό, ενώ η χρήση των χρωμάτων είναι πολύ όμορφη και ευχάριστη στο μάτι, αξιοποιώντας το pop out στο μέγιστο.
- Όσον αφορά τους χαρακτήρες, ως προσωπικότητες και όχι ως προς την σχεδίασή τους, νομίζω πως έχουμε λίγο απ' όλα τα τυπικά δείγματα χαρακτήρων σε anime, κάτι μάλλον απαραίτητο σε μια παραγωγή που συνδυάζει το harem με το ecchi, έστω κι αν αποφεύγει με έξυπνο τρόπο να αγγίξει την υπερβολή που διακρίνει συνήθως τα δύο αυτά είδη και που οδηγεί καταστάσεις σε τόσο μεγάλα άκρα που ίσως και να στερούν σε έναν βαθμό την ρεαλιστικότητά τους. Υπάρχουν οι χαρακτήρες εκείνοι που θα λατρέψεις, εκείνοι με τους οποίους θα ταυτιστείς, εκείνοι που θα τους αντιπαθήσεις από την πρώτη στιγμή και φυσικά, εκείνοι που θα περάσουν μάλλον αδιάφοροι, αλλά που έχουν μια κάποια σκοπιμότητα ως υπάρξεις.
- Όπως ήδη προανέφερα, η σειρά είναι κατά βάση κωμική. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει απαραίτητα πως
θα έπρεπε να μας κάνει να γελάσουμε όμως στην προκειμένη περίπτωση όχι απλά γελάμε, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις δεν μας μένει άντερο από τα γέλια. Προσωπικά κόντεψα πολλές φορές να ξυπνήσω το γιο μου ενόσω παρακολουθούσα κάποιο νέο επεισόδιο, εξού κι από ένα σημείο και μετά άρχισα να τα βλέπω με το φως του ήλιου. Και το μεγάλο ατού είναι πως δεν μιλάμε για καθαρά σεξιστικό, ειρωνικό χιουμοράκι που προσπαθεί να φανεί ουσιαστικό και πηγαίο, αλλά για ουσιώδες χιούμορ που καταφέρνει να σατιρίσει, να καυτηριάσει και κυρίως, να οδηγήσει πρόσωπα και καταστάσεις σε ειλικρινές αυτοσαρκασμό, κάτι που προσωπικά απολαμβάνω πολύ.
θα έπρεπε να μας κάνει να γελάσουμε όμως στην προκειμένη περίπτωση όχι απλά γελάμε, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις δεν μας μένει άντερο από τα γέλια. Προσωπικά κόντεψα πολλές φορές να ξυπνήσω το γιο μου ενόσω παρακολουθούσα κάποιο νέο επεισόδιο, εξού κι από ένα σημείο και μετά άρχισα να τα βλέπω με το φως του ήλιου. Και το μεγάλο ατού είναι πως δεν μιλάμε για καθαρά σεξιστικό, ειρωνικό χιουμοράκι που προσπαθεί να φανεί ουσιαστικό και πηγαίο, αλλά για ουσιώδες χιούμορ που καταφέρνει να σατιρίσει, να καυτηριάσει και κυρίως, να οδηγήσει πρόσωπα και καταστάσεις σε ειλικρινές αυτοσαρκασμό, κάτι που προσωπικά απολαμβάνω πολύ.
- Βέβαια, επειδή μιλάμε για κωμωδία, αυτό δεν σημαίνει πως από το anime απουσιάζουν οι πιο συγκινητικές ή βαθύτερα συναισθηματικές σκηνές. Όλα χρειάζονται σε αυτή τη ζωή, όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα κι αν μπορέσεις να τα αποδώσεις ισορροπημένα και χωρίς υπερβολές, το κράμα που θα δημιουργηθεί μπορεί να είναι μοναδικό και να σε χτυπήσει στις πιο ευαίσθητες χορδές σου εκεί που δεν το περιμένεις. Κάτι τέτοιο συμβαίνει στα τελευταία επεισόδια της σειράς όπου αν και βαθιά μέσα σου δεν αμφισβητείς το καλό τέλος που η λογική επιτάσσει πως πρέπει να έχει μια τέτοια σειρά, σε κάνει να αμφιβάλεις για κάποιες μικρές στιγμές και να ανησυχείς, μα κυρίως να συγκινηθείς.
ΤΟ OST ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ:
Την μουσική της σειράς, που μάλλον θα χαρακτηρίζαμε ανύπαρκτη ή έστω, απαρατήρητη, έχει συνθέσει ο Masaru Yokoyama. Και δεδομένου ότι δεν βρήκα να κυκλοφορεί κάποιο επίσημο ost της σειράς παρά μονάχα τα CD singles των opening και ending, μάλλον η άποψή μου για την μουσική επένδυση είναι αντικειμενική και αποτυπώνει με ρεαλιστικό τρόπο την πραγματικότητα. Το opening theme είναι το "Kuchizuke Diamond" από τους WEAVER, ενώ το ending theme είναι το "CANDY MAGIC" από τη MIMI.
Yamada-kun to 7-nin no Majo - Opening
Yamada-kun to 7-nin no Majo - Opening Full Song
Yamada-kun to 7-nin no Majo - Ending
Yamada-kun to 7-nin no Majo - Ending Full Song
Το "Yamada-kun to 7-nin no Majo" είναι μια σειρά που έχει λίγο απ' όλα. Είναι λίγο κωμωδία, λίγο σάτιρα, συνδυάζοντας το χιούμορ με κάποιους κοινωνικούς προβληματισμούς, αλλά και με κάποιους άλλους που αφορούν μια πιο εσωτερική πλευρά του εαυτού μας και των σχέσεών μας σε αυτή τη ζωή, έχει στοιχεία ecchi αλλά χωρίς να καταφεύγει σε υπερβολές, ενώ παράλληλα δίνει τροφή για το απαραίτητο fanservice που σχεδόν επιβάλλει η όλη φιλοσοφία του concept, χαρίζοντάς μας παράλληλα και ορισμένες ιδιαίτερα συγκινητικές στιγμές, αλλά και εκείνες που πέραν του ψυχαγωγικού τους σκοπού καταφέρνουν να μας προσφέρουν δράση και ένταση. Και επειδή με έχει πιάσει λογοδιάρροια και φλυαρώ ακατάπαυστα, ναι, σας προτείνω την εν λόγω σειρά την οποία είμαι βέβαιη πως θα απολαύσετε.
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου