Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η ζωή του γιατρού Πέτρου Εμμανουήλ αλλάζει ολοκληρωτικά όταν γίνεται υπαίτιος για τον θάνατο ενός μικρού κοριτσιού.
Ύστερα από μια συγκλονιστική αποκάλυψη που ανατρέπει τα πάντα, αποφασίζει να εγκαταλείψει την οικογένεια και τον τόπο του, χωρίς να υποψιάζεται το παράδοξο παιχνίδι που του έστησε χαιρέκακα η μοίρα. Μόνο ο αληθινός έρωτας κατορθώνει κάποια στιγμή ν’ απαλύνει τις πληγές του, να τον λυτρώσει από τον ίδιο του τον εαυτό και να τον βοηθήσει να ξαναστήσει τη ζωή του στη μακρινή Νέα Ζηλανδία!
Το αναπάντεχο τηλεφώνημα της κόρης του, ύστερα από είκοσι τρία ολόκληρα χρόνια, τον αναγκάζει να επιστρέψει στην Ελλάδα και να έρθει αντιμέτωπος με όλα όσα διαδραματίστηκαν στην οικογένειά του όσο αυτός ήταν απών.
Άσβεστα μίση, άδηλα μυστικά, φλογεροί έρωτες και ταξίδια στα πέρατα ενός εξωτικού κόσμου αποτελούν τις ψηφίδες ζωής του Πέτρου, σαν χάρτες αυτογνωσίας και κάθαρσης στην ατομική διαδρομή του! Και καταλήγουν να αποδείξουν ότι η σύγκρουση του ανθρώπου με το πεπρωμένο και τη δική του βαθιά κρυμμένη αλήθεια σηματοδοτεί την κορυφαία στιγμή της λύτρωσής του.
Προσωπική άποψη:
Αν και γνωρίζω την ύπαρξη της κυρίας Τσουκαράκη στα λογοτεχνικά δρώμενα των τελευταίων ετών, δεν είχε τύχει μέχρι σήμερα να πέσει κάποιο βιβλίο της στα χέρια μου. Αρκετές φορές είχα σκεφτεί να προμηθευτώ ορισμένους τίτλους της, όμως πάντα μεσολαβούσε κάποιος άλλος που ήθελα περισσότερο με αποτέλεσμα να το αφήνω για αργότερα και τελικά, να το ξεχνάω. Ωστόσο, φέτος είπα να καλύψω τα κενά μου και έτσι, αποφάσισα να ξεκινήσω να την διαβάζω κάνοντας την αρχή με το πιο πρόσφατο έργο της, "Τα κύματα της νοσταλγίας", η περίληψη του οποίου μου κέντρισε το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή, ενώ μου δημιούργησε παράλληλα μια αρκετά καλή προδιάθεση η οποία δεν επαληθεύτηκε στον απόλυτο βαθμό, ούτε όμως οδήγησε στο άλλο άκρο.
Στο επίκεντρο της ιστορίας μας βρίσκεται ο Πέτρος Εμμανουήλ, γιατρός στο επάγγελμα, η αρμονική ζωή του οποίου καταρρέει μέσα σε μια στιγμή, όταν ο θάνατος ενός κοριτσιού από δική του υπαιτιότητα έρχεται να τον σημαδέψει. Παράλληλα, μια μεγάλη και καλά κρυμμένη αλήθεια έρχεται στο φως, και όλα αυτά μαζί συντελούν στο να πάρει την απόφαση να εγκαταλείψει την οικογένειά του και την Ελλάδα, για να ξεκινήσει αργότερα μια νέα ζωή στη Νέα Ζηλανδία, ζώντας τον μεγάλο έρωτα που γιατρεύει τις πληγές του. Είκοσι χρόνια μετά, η κόρη του τού τηλεφωνεί και εκείνος αναγκάζεται να επιστρέψει στη χώρα που τόσο καιρό πριν άφησε πίσω του, αλλά και να αντιμετωπίσει όλα τα γεγονότα εκείνα που σημάδεψαν την οικογένειά του από την απουσία του κι έπειτα.
Έχω ιδιαίτερα ανάμεικτα συναισθήματα για το βιβλίο αυτό. Πρώτα απ' όλα θα ήθελα να αναφέρω πως η πένα της κυρίας Τσουκαράκη δεν είναι κακή, αντίθετα διακρίνεται από έναν κάποιο λυρισμό, αλλά δεν είναι για μένα, δεν κατάφερε να με κερδίσει. Επιπλέον, σε αρκετά σημεία, θεωρώ το κείμενο κάπως φλύαρο κι επαναλαμβανόμενο, στοιχείο το οποίο με κούρασε κάποιες φορές, παρά που πρέπει να αναγνωρίσω πως οι περιγραφές της είναι ζωντανές και άκρως παραστατικές, τόσο στην απεικόνιση σκηνικών, όσο και των προσώπων που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συμβάλλουν στην εξέλιξη της τραγικής αυτής ιστορίας. Ίσως αν το κείμενο ήταν λιγάκι πιο σφιχτό, το αποτέλεσμα να μπορούσε να είναι ακόμα πιο ικανοποιητικό, πράγμα που με κάνει να σκέφτομαι πως ίσως οι Έλληνες επιμελητές καταπιέζονται κάπως στο θέμα της δουλειάς τους, σε σύγκριση πάντα με εκείνους του εξωτερικού.
Η ίδια η ιστορία είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, με ποικίλες προεκτάσεις που συντηρούν το αναγνωστικό ενδιαφέρον, αν και ορισμένες πτυχές της είναι κάπως υπερβολικές, όχι επειδή δεν θα μπορούσαν να συμβούν στην πραγματική ζωή -τα χρόνια με έχουν κάνει να πιστεύω πως όλα είναι δυνατά-, αλλά επειδή έχω την αίσθηση πως η ίδια η συγγραφέας δεν προσπάθησε όσο χρειαζόταν προκειμένου να υποστηρίξει τις βάσεις της αφήγησής της που εμφανώς σχετίζονται με το κατά πόσο υπάρχει πεπρωμένο και κυρίως, κατά πόσο είμαστε έρμαιά του, αναγκασμένοι να ακολουθήσουμε τα μονοπάτια που αυτό έχει χαράξει για εμάς από τη γέννησή μας. Ή μήπως, πάλι, οι πράξεις μας είναι αυτές που καθορίζουν την πορεία του και επηρεάζουν το ταξίδι μας;
Το πλέον θετικό στοιχείο του βιβλίου αυτού είναι η ποικιλία των χαρακτήρων του, αλλά και τα αρκετά καλοδουλεμένα και δομημένα ψυχογραφήματά τους. Η κυρία Τσουκαράκη μοιάζει να στέκει σαν παρατηρητής και αφηγήτρια μιας ιστορίας για την οποία δεν καλείται να εκφράσει την προσωπική της άποψη, ή και να αποδώσει ευθύνες, αλλά που επιτρέπει στους ήρωές της να πάρουν ζωή και ανάσα και μέσα από ένα ταξίδι αυτογνωσίας, να οδηγηθούν στην συνειδητοποίηση του ποιοι είναι, ποια ήταν τα σωστά και τα λάθη τους σε τούτη τη ζωή. Εν κατακλείδι, έχουμε να κάνουμε με ένα βιβλίο κάπως άνισο στα επιμέρους σημεία του, που ωστόσο έχει καλές προθέσεις και ορισμένες πτυχές που δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις την αξία τους.
Βαθμολογία 7/10
Η ζωή του γιατρού Πέτρου Εμμανουήλ αλλάζει ολοκληρωτικά όταν γίνεται υπαίτιος για τον θάνατο ενός μικρού κοριτσιού.
Ύστερα από μια συγκλονιστική αποκάλυψη που ανατρέπει τα πάντα, αποφασίζει να εγκαταλείψει την οικογένεια και τον τόπο του, χωρίς να υποψιάζεται το παράδοξο παιχνίδι που του έστησε χαιρέκακα η μοίρα. Μόνο ο αληθινός έρωτας κατορθώνει κάποια στιγμή ν’ απαλύνει τις πληγές του, να τον λυτρώσει από τον ίδιο του τον εαυτό και να τον βοηθήσει να ξαναστήσει τη ζωή του στη μακρινή Νέα Ζηλανδία!
Το αναπάντεχο τηλεφώνημα της κόρης του, ύστερα από είκοσι τρία ολόκληρα χρόνια, τον αναγκάζει να επιστρέψει στην Ελλάδα και να έρθει αντιμέτωπος με όλα όσα διαδραματίστηκαν στην οικογένειά του όσο αυτός ήταν απών.
Άσβεστα μίση, άδηλα μυστικά, φλογεροί έρωτες και ταξίδια στα πέρατα ενός εξωτικού κόσμου αποτελούν τις ψηφίδες ζωής του Πέτρου, σαν χάρτες αυτογνωσίας και κάθαρσης στην ατομική διαδρομή του! Και καταλήγουν να αποδείξουν ότι η σύγκρουση του ανθρώπου με το πεπρωμένο και τη δική του βαθιά κρυμμένη αλήθεια σηματοδοτεί την κορυφαία στιγμή της λύτρωσής του.
Προσωπική άποψη:
Αν και γνωρίζω την ύπαρξη της κυρίας Τσουκαράκη στα λογοτεχνικά δρώμενα των τελευταίων ετών, δεν είχε τύχει μέχρι σήμερα να πέσει κάποιο βιβλίο της στα χέρια μου. Αρκετές φορές είχα σκεφτεί να προμηθευτώ ορισμένους τίτλους της, όμως πάντα μεσολαβούσε κάποιος άλλος που ήθελα περισσότερο με αποτέλεσμα να το αφήνω για αργότερα και τελικά, να το ξεχνάω. Ωστόσο, φέτος είπα να καλύψω τα κενά μου και έτσι, αποφάσισα να ξεκινήσω να την διαβάζω κάνοντας την αρχή με το πιο πρόσφατο έργο της, "Τα κύματα της νοσταλγίας", η περίληψη του οποίου μου κέντρισε το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή, ενώ μου δημιούργησε παράλληλα μια αρκετά καλή προδιάθεση η οποία δεν επαληθεύτηκε στον απόλυτο βαθμό, ούτε όμως οδήγησε στο άλλο άκρο.
Στο επίκεντρο της ιστορίας μας βρίσκεται ο Πέτρος Εμμανουήλ, γιατρός στο επάγγελμα, η αρμονική ζωή του οποίου καταρρέει μέσα σε μια στιγμή, όταν ο θάνατος ενός κοριτσιού από δική του υπαιτιότητα έρχεται να τον σημαδέψει. Παράλληλα, μια μεγάλη και καλά κρυμμένη αλήθεια έρχεται στο φως, και όλα αυτά μαζί συντελούν στο να πάρει την απόφαση να εγκαταλείψει την οικογένειά του και την Ελλάδα, για να ξεκινήσει αργότερα μια νέα ζωή στη Νέα Ζηλανδία, ζώντας τον μεγάλο έρωτα που γιατρεύει τις πληγές του. Είκοσι χρόνια μετά, η κόρη του τού τηλεφωνεί και εκείνος αναγκάζεται να επιστρέψει στη χώρα που τόσο καιρό πριν άφησε πίσω του, αλλά και να αντιμετωπίσει όλα τα γεγονότα εκείνα που σημάδεψαν την οικογένειά του από την απουσία του κι έπειτα.
Έχω ιδιαίτερα ανάμεικτα συναισθήματα για το βιβλίο αυτό. Πρώτα απ' όλα θα ήθελα να αναφέρω πως η πένα της κυρίας Τσουκαράκη δεν είναι κακή, αντίθετα διακρίνεται από έναν κάποιο λυρισμό, αλλά δεν είναι για μένα, δεν κατάφερε να με κερδίσει. Επιπλέον, σε αρκετά σημεία, θεωρώ το κείμενο κάπως φλύαρο κι επαναλαμβανόμενο, στοιχείο το οποίο με κούρασε κάποιες φορές, παρά που πρέπει να αναγνωρίσω πως οι περιγραφές της είναι ζωντανές και άκρως παραστατικές, τόσο στην απεικόνιση σκηνικών, όσο και των προσώπων που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συμβάλλουν στην εξέλιξη της τραγικής αυτής ιστορίας. Ίσως αν το κείμενο ήταν λιγάκι πιο σφιχτό, το αποτέλεσμα να μπορούσε να είναι ακόμα πιο ικανοποιητικό, πράγμα που με κάνει να σκέφτομαι πως ίσως οι Έλληνες επιμελητές καταπιέζονται κάπως στο θέμα της δουλειάς τους, σε σύγκριση πάντα με εκείνους του εξωτερικού.
Η ίδια η ιστορία είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, με ποικίλες προεκτάσεις που συντηρούν το αναγνωστικό ενδιαφέρον, αν και ορισμένες πτυχές της είναι κάπως υπερβολικές, όχι επειδή δεν θα μπορούσαν να συμβούν στην πραγματική ζωή -τα χρόνια με έχουν κάνει να πιστεύω πως όλα είναι δυνατά-, αλλά επειδή έχω την αίσθηση πως η ίδια η συγγραφέας δεν προσπάθησε όσο χρειαζόταν προκειμένου να υποστηρίξει τις βάσεις της αφήγησής της που εμφανώς σχετίζονται με το κατά πόσο υπάρχει πεπρωμένο και κυρίως, κατά πόσο είμαστε έρμαιά του, αναγκασμένοι να ακολουθήσουμε τα μονοπάτια που αυτό έχει χαράξει για εμάς από τη γέννησή μας. Ή μήπως, πάλι, οι πράξεις μας είναι αυτές που καθορίζουν την πορεία του και επηρεάζουν το ταξίδι μας;
Το πλέον θετικό στοιχείο του βιβλίου αυτού είναι η ποικιλία των χαρακτήρων του, αλλά και τα αρκετά καλοδουλεμένα και δομημένα ψυχογραφήματά τους. Η κυρία Τσουκαράκη μοιάζει να στέκει σαν παρατηρητής και αφηγήτρια μιας ιστορίας για την οποία δεν καλείται να εκφράσει την προσωπική της άποψη, ή και να αποδώσει ευθύνες, αλλά που επιτρέπει στους ήρωές της να πάρουν ζωή και ανάσα και μέσα από ένα ταξίδι αυτογνωσίας, να οδηγηθούν στην συνειδητοποίηση του ποιοι είναι, ποια ήταν τα σωστά και τα λάθη τους σε τούτη τη ζωή. Εν κατακλείδι, έχουμε να κάνουμε με ένα βιβλίο κάπως άνισο στα επιμέρους σημεία του, που ωστόσο έχει καλές προθέσεις και ορισμένες πτυχές που δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις την αξία τους.
Βαθμολογία 7/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Τσουκαράκη Έλση
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2015
Αρ. σελίδων: 432
ISBN: 978-618-01-1275-7
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου