Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ο Φιτζ –βασιλικός νόθος και πρώην εκτελεστής στην υπηρεσία του βασιλιά– έχει αφήσει πίσω τη γεμάτη δολοπλοκίες ζωή του. Για τον υπόλοιπο κόσμο, ο Φιτζ Σίβαλρι Φαρσίερ είναι από καιρό νεκρός. Κάτω από το προσωπείο του Τομ Μπάτζερλοκ, είναι τώρα παντρεμένος με την παιδική του αγάπη, τη Μόλι, και ζει γαλήνια ως κτηματίας. Μόλο που τον στοιχειώνει η εξαφάνιση του Γελωτοποιού που έκανε τόσο πολλά ώστε να γίνει ο Φιτζ αυτός που είναι, τέτοιου είδους προσωπικές πληγές παραμερίζονται από την καθημερινότητα – τουλάχιστον μέχρι την εμφάνιση των απειλητικών ξένων με το λευκό δέρμα, που ρίχνει μια δυσοίωνη σκιά πάνω από το παρελθόν του… αλλά και το μέλλον του. Τώρα, για να προφυλάξει την καινούρια του ζωή, ο πρώην εκτελεστής πρέπει να γυρίσει και πάλι στην παλιά του…

Προσωπική άποψη:
Οι εκδόσεις Μεταίχμιο, έχοντας κάνει εξαιρετικά ενδιαφέρουσες επιλογές, ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια, όσον αφορά τη λογοτεχνία του φανταστικού, έφεραν στη χώρα μας, πριν από μερικούς μήνες, το "Ο εκτελεστής του Γελωτοποιού", το πρώτο βιβλίο της τριλογίας της σειράς με τίτλο "Ο Φιτζ και ο Γελωτοποιός", που φέρνει ξανά στο προσκήνιο τον θρυλικό εκτελεστή Φιτζ Σίβαλρι Φαρσίερ και τον μύθο γύρω από το όνομά του. Και λέω ξανά γιατί, ο Φιτζ, σε μια άλλη ζωή, έχει βρεθεί να πρωταγωνιστεί και σε άλλα βιβλία της Hobb. Όμως μην ανησυχείτε, όσοι δεν γνωρίζετε το παρελθόν και την ιστορία του, καθώς η συγγραφέας φροντίζει να μας δώσει τις απαραίτητες πληροφορίες, εκείνες που δεν θα κουράσουν τον μυημένο αναγνώστη και συνάμα, εκείνες που θα κατατοπίσουν αυτόν που συστήνεται για πρώτη φορά με τον Φιτζ και έρχεται αντιμέτωπος με τον κόσμο του. Κι αν θέλετε τη γνώμη μου, ανάμεσα στους δυο τους, ο πρώτος είναι ο πιο ενδιαφέρων όλων.

Ο Φιτζ –βασιλικός νόθος και πρώην εκτελεστής στην υπηρεσία του βασιλιά–, έχει εγκαταλείψει την παλιά του ζωή και ό,τι τον συνέδεε μαζί της, έχει αλλάξει το όνομά του και έχει αφοσιωθεί στην οικογένειά του, αφού παντρεύτηκε με τη Μόλι, τον παιδικό του έρωτα, και το μόνο που θέλει είναι μια ήσυχη καθημερινότητα μαζί της. Η εξαφάνιση, όμως, του Γελωτοποιού, του ανθρώπου που του στάθηκε όσο κανείς και που τον βοήθησε να φτάσει στο σήμερα, θα ταράξει την ηρεμία του, την ίδια ώρα που απειλητικοί εχθροί με άγνωστες διαθέσεις εμφανίζονται στο προσκήνιο και απειλούν ακόμα περισσότερο όσα έχει χτίσει. Και παρά που ο Φιτζ θέλει να τ' αφήσει όλα πίσω του, οι συνθήκες, μα και το σκοτάδι του παλιού του εαυτού που ζει ακόμα μέσα του, θα οδηγήσουν τη φύση του στο να κυριαρχήσει, και ο εκτελεστής θα αναλάβει για μία ακόμα φορά δράση.

Αυτό που ξεχωρίζει κανείς στην Hobb, όπως ίσως να καταλάβατε από τα προηγούμενα, είναι το ότι δεν περιγράφει απλά τους χαρακτήρες της και τις ζωές τους, αλλά εμβαθύνει σ' αυτούς, ψυχαναλύοντάς τους σ' ένα δεύτερο επίπεδο που μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε μια πιο ουσιαστική και ολοκληρωμένη εικόνα για το άτομό τους. Και μπορεί να μην τους συμπαθούμε πάντοτε, όμως η ρεαλιστική αυτή απεικόνισή τους συμβάλλει στο να δεθούμε μαζί τους, να τους αισθανθούμε πιο οικείους απέναντί μας, ακολουθώντας τα βήματά τους μέσα στην ιστορία αυτή σαν άλλο κομμάτι τους, κάνοντας παρόμοιες μ' εκείνους σκέψεις, βιώνοντας κοινά συναισθήματα, έχοντας ταυτόσημες αντιδράσεις που έρχονται σχεδόν αντανακλαστικά, σαν να μην υπάρχει επιλογή για να κάνουμε κάτι άλλο. Όλα αυτά δεν σημαίνουν πως υποτιμώ την ικανότητα της συγγραφέως να δημιουργήσει και να ζωντανέψει τον φανταστικός της κόσμο, αλλά όσο γοητευτικός κι αν είναι αυτός, τις εντυπώσεις κλέβει -δικαίως- κάποιος άλλος.

Όπως καταλαβαίνετε, λοιπόν, επί της ουσίας, έχουμε να κάνουμε περισσότερο μ' ένα δράμα χαρακτήρων -ή για ν' ακριβολογώ, χαρακτήρα, εφόσον ένα συγκεκριμένο πρόσωπο βρίσκεται στον πυρήνα της προσοχής της συγγραφέως-, παρά για ένα επικό μυθιστόρημα φαντασίας. Η Hobb δεν εστιάζει στην περιπέτεια ή στη δράση, πράγμα που μπορεί να μην οδηγεί την αδρεναλίνη μας στα ύψη, ή το αίσθημα αγωνίας στην κορύφωσή του, μένει, όμως, προσηλωμένη στην αφήγησή της και στη ροή αυτής, καθώς και στον απώτερο σκοπό της, που δεν είναι άλλο από την υπηρέτηση της μυθιστοριογραφίας του είδους αυτού έτσι όπως αυτή μας πρωτοσυστήθηκε πολλά χρόνια πριν. Και ναι, μπορεί να σκεφτεί κανείς πως αυτή η προσέγγιση ίσως και να είναι κάπως παρωχημένη στο σήμερα, από την άλλη, όμως, ίσως τελικά το περιπετειώδες φανταστικό δράμα φαντασίας των άκρων του σήμερα να έχει γίνει περισσότερο κλισέ απ' όσο θα έπρεπε.

"Ο εκτελεστής του Γελωτοποιού", παρά τον τεράστιο όγκο του, είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα βιβλία που διάβασα, όχι μόνο φέτος το καλοκαίρι, αλλά όλη τη χρονιά που μας πέρασε, και που με το ανατρεπτικό του φινάλε με κάνει να προσμένω με αγωνία την συνέχεια. Δεν πρόκειται απλά για ένα εξαιρετικά καλογραμμένο βιβλίο, σε μυθιστορηματικό επίπεδο, μα συναντάει κανείς σε αυτό κι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πορτρέτα χαρακτήρων που έχει υπάρξει ποτέ, το οποίο αναλύεται εις βάθος προσφέροντάς μας ένα αναλυτικό και άκρως διεισδυτικό ψυχογράφημα που αξίζει παρατήρησης, μελέτης και ανάλυσης, για δύο λόγους. Ο ένας έχει να κάνει με το ότι το ψυχογράφημα αυτό αποτελεί τον άξονα της ιστορίας οπότε και θα την επηρεάσει σημαντικά στο μέλλον, πράγμα που ανυπομονώ να δω πως ακριβώς θα συμβεί. Ο δεύτερος είναι κάπως πιο προσωπικός και έχει να κάνει με την ταύτιση του αναγνώστη με τον ήρωα. Έναν ήρωα για τον οποίο νιώθεις δεκάδες συναισθήματα και άλλα τόσα διλήμματα, όμοια με εκείνα που παλεύουν μέσα στη δική του ψυχή.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Robin Hobb
Μεταφραστής: Παϊδούση Ειρήνη
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2017
Αρ. σελίδων: 968
ISBN: 978-618-03-0241-7