Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η συγκλονιστική ιστορία μιας αγάπης που αντιστέκεται σε κάθε εμπόδιο
1930, Ινδία.
Μοναδική συντροφιά για την εικοσιοκτάχρονη φωτορεπόρτερ Ελάιζα, μετά τον θάνατο του άντρα της, είναι η φωτογραφική μηχανή της. Όταν η βρετανική κυβέρνηση τη στέλνει σε ένα ινδικό πριγκιπάτο για να φωτογραφίσει τη βασιλική οικογένεια, δέχεται την πρόκληση.
Στο παλάτι η Ελάιζα γνωρίζει τον Τζέι, τον όμορφο μελαγχολικό αδελφό του μαχαραγιά. Σύντομα τον αφυπνίζει, κάνοντάς τον να συνειδητοποιήσει τα βάσανα του λαού του, αλλά κι εκείνος με τη σειρά του τη βοηθάει να αντιληφθεί τις αδικίες της βρετανικής διακυβέρνησης.
Και μετά γεννιέται μια αγάπη ενάντια σε τάξεις, φυλές και έθνη…
Θα καταφέρουν άραγε να ακολουθήσουν τον δρόμο της καρδιάς τους;…

Προσωπική άποψη:
Όταν πήρα στα χέρια μου το "Πριν τους μουσώνες", και αφού διάβασα την περίληψη του, η πρώτη μου σκέψη ήταν πως θα έρθω αντιμέτωπη με μια παραλλαγή του "Η Άννα και ο Βασιλιάς", γεγονός που με ανησύχησε αρκετά. Όχι πως η δεύτερη ιστορία δεν μου αρέσει, αλλά την θεωρώ αρκετά παρωχημένη ως προς την προσέγγισή της, μα και αρκετά πολυχρησιμοποιημένη για να έχει να μου προσφέρει κάτι το καινούργιο. Βέβαια, από την άλλη, είχα πίστη στη Dinah Jefferies, που μέχρι σήμερα ποτέ της δεν με απογοήτευσε μα αντίθετα, αποτελεί μία από τις πλέον αγαπημένες μου συγγραφείς του είδους της. Και πραγματικά, για μία ακόμη φορά, κατάφερε να με ταξιδέψει, να με παρασύρει, μα και να κάνει την καρδιά μου να χτυπήσει σε ρυθμούς δυνατούς και έντονους.

Μόλις στα είκοσι οχτώ της χρόνια, η Ελάιζα, βρίσκεται αντιμέτωπη με τη μοναξιά της, έπειτα από τον ξαφνικό θάνατο του συζύγου της. Μοναδική της παρηγοριά, η φωτογραφική της μηχανή, που την βοηθάει να ξεφεύγει από την πραγματικότητά της. Όταν η βρετανική κυβέρνηση τής προτείνει να ταξιδέψει σ' ένα ινδικό πριγκιπάτο προκειμένου να φωτογραφίσει την εκεί βασιλική οικογένεια, η Ελάιζα δέχεται χωρίς να το σκεφτεί δεύτερη φορά. Λέγοντας, όμως, αυτό το "ναι", δεν γνωρίζει πως αυτό το ταξίδι πρόκειται ν' αλλάξει τη ζωή της. Γιατί, στο παλάτι, η Ελάιζα θα γνωρίσει τον Τζέι, τον αδερφό του μαχαραγιά, μια γνωριμία μοιραία και για τους δυο τους. Χάρη στην Ελάιζα, ο Τζέι θα συνειδητοποιήσει την πραγματική, δραματική κατάσταση που βιώνει ο λαός του, ενώ εκείνη, με τη σειρά της, θ' ανοίξει τα μάτια της απέναντι στην κατάφωρη αδικία της κυβέρνησης της χώρας της απέναντι στους Ινδούς. Άραγε, θα μπορέσουν να περπατήσουν μαζί σ' ένα κοινό μονοπάτι;

Το έχω πει κι άλλες φορές, αλλά αξίζει να το πω μία φορά ακόμα. Η Dinah Jefferies έχει μία μοναδική αφηγηματική ικανότητα. Μπορεί να σε ταξιδέψει σε όποιο μέρος του κόσμου επιθυμεί, σε οποιοδήποτε χρονικό σημείο μπορεί εκείνη να επιλέξει, και να πλάσει με τις λέξεις της εικόνες τόσο αληθινές και ρεαλιστικές που να σε κάνουν να πιστέψεις πως πράγματι έχει βρεθεί και η ίδια εκεί -πράγμα, φυσικά, αδύνατο. Αυτό, φίλοι μου, εκτός από συγγραφική αφοσίωση και αφιέρωση αρκετού χρόνου από μεριάς του συγγραφέα, προκειμένου να κάνει την σχετική με το θέμα του έρευνα και να συλλέξει τ' απαραίτητα στοιχεία γύρω απ' αυτό, απαιτεί και ταλέντο για να το πετύχει κανείς. Και όπως επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά η Jefferies, εκείνη διαθέτει και υπομονή και αφοσίωση και ικανότητα, το πάντρεμα των οποίων οδηγεί κάθε φορά σε ένα νέο, μαγευτικό χωροχρονικό ταξίδι που μας πλημμυρίζει εικόνες, αρώματα, χρώματα, και μας μυεί σε άλλους κόσμους, σε ήθη, έθιμα, μας συστήνει κουλτούρες και πολιτισμούς, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, έχουν πράγματα να μας διδάξουν. 

Και οδηγοί στο ταξίδι μας αυτό, δύο άνθρωποι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους που, όμως, το συναπάντημά τους μόνο τυχαίο δεν μπορεί να θεωρηθεί. Σαν η μοίρα να οδήγησε τα βήματά τους σε κοινά μονοπάτια προκειμένου ν' ανταμώσουν και να μάθουν ο ένας μέσα από τον άλλον. Να διδαχθούν αλήθειες που αγνοούσαν, είτε γιατί ήταν μπροστά στα μάτια τους και δεν τις έβλεπαν, είτε γιατί δεν γνώριζαν γι' αυτές. Να αναθεωρήσουν όσα πίστευαν για τη ζωή, τους ανθρώπους, την πολιτική -που πολλές φορές ορίζει και καθορίζει πεπρωμένα, ζωές, συνειδήσεις, επιλογές, χαρακτήρες-, ακόμα και για τον ίδιο τους τον εαυτό. Γιατί, μόνο όταν ο άνθρωπος απελευθερωθεί από τα δεσμά των προκαταλήψεών του και των ατομικών του ιδεών και πεποιθήσεων, μόνο όταν ανοίξει το μυαλό, μα κυρίως την καρδιά του, μπορεί να δει καθαρά και να κρίνει δίχως τίποτα το θολερό να σκιάζει το μυαλό του. Γιατί, όπως βλέπουν τα μάτια της ψυχής μας, δεν βλέπουν τα κανονικά μας μάτια.

Πολύ έξυπνη η επιλογή της Jefferies, η Ελάιζα, να έχει βρεθεί ξανά στην Ινδία, γιατί αυτό επιτρέπει μια πιο πολυδιάσταση προσέγγιση του θέματος, τόσο από πολιτικής απόψεως, όσο και σε πιο προσωπικό, ενδοσκοπικά αναλυτικό επίπεδο. Όπως πολύ έξυπνο είναι και το γεγονός πως δίνει στον έρωτα ανάμεσα σ' εκείνη και τον Τζέι, τον χρόνο που χρειάζεται για να γεννηθεί και να καλλιεργηθεί αυτός. Έτσι, το συναίσθημα έρχεται με τρόπο φυσικό, ρεαλιστικό και ανεπιτήδευτο, κάτι που βοηθάει κι εμάς ως αναγνώστες να πιστέψουμε πιο εύκολα σε αυτόν, και να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στη θεωρία πως όταν κάποιος θέλει κάτι πολύ, μπορεί να το πετύχει, αρκεί να προσπαθήσει, ακόμα και να κάνει θυσίες. Άραγε, οι δυο τους τα κατάφεραν; Αν θέλετε να το ανακαλύψετε, θα πρέπει να πορευθείτε μαζί τους. Και πιστέψτε με... δεν θα χάσετε.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Dinah Jefferies
Μεταφραστής: Τραϊκόγλου Μαρία Ρόζα
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 496
ISBN: 978-960-461-838-5