"Η ξηρασία" της Jane Harper

Η Αυστραλία βιώνει τη χειρότερη ξηρασία εδώ κι έναν αιώνα, και στη μικρή πόλη της Κιβάρα έχει να βρέξει δύο ολόκληρα χρόνια. Οι εντάσεις που υποβόσκουν στην κοινότητα γίνονται αφόρητες όταν τρία μέλη της οικογένειας Χάντλερ βρίσκονται νεκρά. Όλοι θεωρούν ότι ο αρχηγός της οικογένειας Χάντλερ, ο Λιουκ, αυτοκτόνησε αφού σκότωσε τη σύζυγο και τον εξάχρονο γιο του.
Ο αστυνομικός Άρον Φαλκ επιστρέφει στη γενέτειρά του για την κηδεία του καλύτερου φίλου των παιδικών του χρόνων και, παρά τη θέλησή του, αναγκάζεται να συμμετάσχει στην έρευνα. Καθώς τα ερωτήματα πολλαπλασιάζονται και η καχυποψία απλώνεται στην πόλη, ο Φαλκ υποχρεώνεται να έρθει αντιμέτωπος με μυστικά από το δικό του παρελθόν που αναδύονται στην επιφάνεια όταν αμφισβητεί την αλήθεια για το έγκλημα του φίλου του.
"Φωτεινή πολιτεία" του Andres Barba

Τριάντα δύο παιδιά εμφανίζονται ξαφνικά μια μέρα στη μικρή πόλη των τροπικών, το Σαν Κριστόμπαλ. Κανείς δεν ξέρει από πού ήρθαν ούτε μπορεί να καταλάβει τη γλώσσα τους. Είναι πεινασμένα και ξεσπούν σε ένα κύμα βίαιων πράξεων διασαλεύοντας την ηρεμία και ανατρέποντας την οικονομική σταθερότητα της κοινότητας. Όταν δύο ενήλικες μαχαιρώνονται σ’ ένα σουπερμάρκετ από τα παιδιά, όλοι οι μεγάλοι αρχίζουν να αποφεύγουν ακόμα και το βλέμμα τους επειδή φοβούνται πως θα είναι το επόμενο θύμα...
Είκοσι χρόνια αργότερα ένας αξιωματούχος της πόλης του Σαν Κριστόμπαλ που είχε εμπλοκή στην υπόθεση γράφει ένα χρονικό αποτυπώνοντας γεγονότα, στοιχεία και φήμες για το πώς η κοινότητά τους αναγκάστηκε να επαναπροσδιορίσει την έννοια της τάξης, της βίας και του ίδιου του πολιτισμού στη διάρκεια του ενάμιση χρόνου που αυτά τα παιδιά παρέμειναν στην πόλη πριν από το τραγικό τους τέλος.
Αγωνιώδες και σπαραχτικό, με αιχμηρότητα ανάλογη αυτής της Καρδιάς του Σκότους του Κόνραντ, η Φωτεινή πολιτεία είναι ένα ζοφερό μεταφυσικό παραμύθι με τη μορφή μιας σοκαριστικής σύγχρονης ιστορίας που θα μπορούσε και να είναι αληθινή.

"Άνδρες του αίματος" του Μάνου Ελευθερίου

Ό,τι γράφτηκε απ’ τους προφήτες ήταν εκ Θεού. Ό,τι κακό έγινε οφείλεται στους ανθρώπους. Παντού σχεδόν υπάρχουν τα ζεύγη. Υπήρχαν από την αρχή του κόσµου και µ’ αυτά θα κλείσουν τον κύκλο του. Από τη µια µεριά η δολοφονική δυναστεία των δυνατών, η οποία από αλλού ξεκίνησε και αλλού έφθασε. Ξεκίνησε από τα οράµατα ενός καλύτερου κόσµου και κατέληξε να κρατά τη στραταρχική ράβδο µιας εξουσίας βουτηγµένης στο µίσος, στη µνησικακία, στην κατάθλιψη και στη νευρωτική υστερία της εκδίκησης και της εκτέλεσης όποιου νόµιζε ότι σήκωσε κεφάλι, ότι δεν συµφωνούσε σε όσα έπρατταν ή έγινε αστέρι στη δουλειά του• είτε στρατηγοί ήταν αυτοί είτε καλλιτέχνες, σαν κι εσένα, είτε µεγάλοι επιστήµονες, και από την άλλη οι αιώνιοι αντίπαλοι, για να δηµιουργηθεί το ζεύγος, η συµµορία των αδυνάτων, γιατί συµµορία καθαρµάτων την κατάντησαν όσοι τους πήραν στον λαιµό τους, και ήταν όλοι αυτοί οι οποίοι πραγµατικά πίστεψαν και πολέµησαν και φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν και έδωσαν το αίµα της καρδιάς τους για τη λύτρωση της πατρίδας τους, της έρµης πατρίδας που αναστέναζε, και αν ήταν δυνατό τη λύτρωση της ανθρωπότητας, τέτοιο όραµα και τέτοια ελπίδα, που αλλιώς ξεκίνησαν κι αυτοί και αλλού έφθασαν, αφού χρησιµοποίησαν το µαχαίρι και το αίµα κι αφού το ένα µαχαίρι ζητάει κι άλλα µαχαίρια και το λίγο αίµα ζητάει ποταµούς αιµάτων. Όλοι τους, τελικά, είναι άνδρες του αίµατος.

"Τριπολιτσά-Μεσολόγγι - Πολιορκία και άλωση: Μέσα από τις μαρτυρίες των αγωνιστών" του Θάνου Μ. Βερέμη

Ο Θάνος Βερέμης φωτίζει, επιλέγοντας και σχολιάζοντας τα λόγια των ίδιων των αγωνιστών, δύο κομβικά γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης: την πτώση στα χέρια των Ελλήνων της διοικητικής πρωτεύουσας των Οθωμανών, της Τριπολιτσάς, και την πτώση του Μεσολογγίου στα χέρια των Οθωμανών, που σήμανε το τέλος της Επανάστασης στη δυτική Στερεά Ελλάδα.
Ο ξεσηκωμός του 1821 υπήρξε κυρίως έργο Ελλήνων στην υπηρεσία του οθωμανού επικυρίαρχου: των προκρίτων του Μοριά ως μέρους της φοροεισπρακτικής μηχανής του κράτους, των αρματολών της Ρούμελης ως φυλάκων των στενών περασμάτων της ενδοχώρας, του ανώτατου κλήρου ως πολιτικού και πνευματικού εκπροσώπου του Γένους υπόλογου στην Υψηλή Πύλη.
Η μακραίωνη τουρκική κυριαρχία δεν αλλοίωσε την ελληνική γλώσσα και την ορθόδοξη πίστη. Έτσι στάθηκε δυνατόν τα γεγονότα της Τριπολιτσάς και του Μεσολογγίου να εξιστορηθούν από πλήθος μεγάλων και μικρών λογίων. Στην κατηγορία των μορφωμένων ανήκουν οι Τερτσέτης και Σπηλιάδης, ενώ στους λίγο πολύ αυτοδίδακτους οι Αινιάν, Κασομούλης και Φωτάκος. Οι συλλογές μαρτυριών για την Τριπολιτσά και το Μεσολόγγι μάς γνωρίζουν τους αγωνιστές που κρατούσαν και το καλαμάρι εκτός από τα όπλα.
Ανθολογούνται οι:
Δημήτριος Αινιάν
Νικόλαος Κ. Κασομούλης
Νικόλαος Σπηλιάδης
Σπυρομίλιος
Γεώργιος Τερτσέτης
Φωτάκος