Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ένας εικοσιπεντάχρονος καθηγητής μαθηματικών, ο Λάμπης Δεμίρης, υπερέβη τα εσκαμμένα. Δημιούργησε ερωτικό δεσμό με μαθήτριά του, την οποία τελικά νυμφεύθηκε, γιατί η δεκαπεντάχρονη Αλίκη Πετρίδη έμεινε έγκυος. Ένα κακό προαίσθημα έτρωγε τα σωθικά του πεθερού του, ο οποίος από την πρώτη στιγμή δεν είδε με καλό μάτι τον γαμπρό του. Το προαίσθημα επιβεβαιώθηκε. Αλλά πριν αποκαλυφθούν τα δύο προσωπεία του καθηγητή, ένα που χρησιμοποιούσε στην οικογένεια και την κοινωνία και ένα που του υπαγόρευαν τα σκοτάδια της ψυχής του, ο Λάμπης είχε προλάβει να τσαλαπατήσει κοριτσίστικα όνειρα και να ματώσει αθώες καρδούλες...

Προσωπική άποψη:
Υπάρχουν ορισμένες λεπτές, διαχωριστικές γραμμές, που καλό θα ήταν να μην ξεπερνάει κανείς. Έτσι λειτουργεί σωστά μια κοινωνία, έτσι διατηρούνται κάποια ηθικά πλαίσια μέσα στα οποία μπορεί ένα ανθρώπινο σύνολο να λειτουργήσει. Όταν, όμως, μπαίνει στη μέση το συναίσθημα, ίσως να πει κάποιος, τότε τι μπορείς να κάνεις; Πώς μπορείς να ελέγξεις τον εαυτό σου και να καταπιέσεις τα θέλω σου μπροστά στα πρέπει που κάποιοι άλλοι σου επιβάλλον; Και ναι, ο καθένας μας μπορεί να τα κατανοήσει όλα αυτά, έστω και σε κάποιον βαθμό, ακόμα και να βάλει τον εαυτό του στη θέση του άλλου. Όμως η περίπτωση που περιγράφεται στο "Τρέξε να σωθείς", στο πρώτο μυθιστόρημα της Βιργινίας Μάρκου, είναι από εκείνες που δεν μπορείς και δεν πρέπει να αντιμετωπίσεις συναισθηματικά.

Ο Λάμπης Δεμίρης είναι ένας εικοσιπεντάχρονος καθηγητής που παρά τη θέση του, συνάπτει σχέση με τη δεκαπεντάχρονη μαθήτριά του, Αλίκη Πετρίδη. Όταν εκείνη μείνει έγκυος, το να παντρευτούν είναι μονόδρομος, αφού το νεαρό κορίτσι δεν μπορούσε να μείνει με το στίγμα της ατιμασμένης. Παρ' όλα ταύτα, όμως, ο πατέρας της ποτέ δεν είδε με καλό μάτι τον γαμπρό του, ποτέ δεν τον συμπάθησε, από την πρώτη κιόλας στιγμή διέκρινε κάτι αλλόκοτο και σκοτεινό πάνω του, όμως δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήταν αυτό, ούτε μπορούσε να αρνηθεί να τον κάνει μέλος της οικογένειάς του. Η απόφασή του δεν μπορούσε να είναι διαφορετική, γιατί ο ίδιος ο κόσμος δεν μπορεί να είναι διαφορετικός, παρά εμμένει στο να κρίνει, να κατακρίνει, να λιθοβολεί όποιον τολμάει να του θυμίζει μέρος από το σκοτάδι που ο ίδιος κρύβει στην ψυχή του. 

Η συγγραφέας, σε αυτή την πρώτη της προσπάθεια, τα καταφέρνει πολύ καλά, τόσο όσον αφορά την σκιαγράφηση των χαρακτήρων και την ανάλυση των ψυχογραφημάτων αυτών, όσο και ως προς την αφήγηση, που στο μεγαλύτερό της μέρος διατηρεί μια καλή, σταθερή ροή γεγονότων, και μια ακόμα καλύτερη ανάπτυξη των συνεπειών που τα γεγονότα αυτά, τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν, επιφέρουν στους εμπλεκόμενους στην ιστορία αυτή, είτε με έμμεσο είτε με άμεσο τρόπο. Γιατί, όταν κάποιος γίνεται έρμαιο των παθών του και του σκοταδιού που υπάρχει μέσα του, όταν χάνει τον έλεγχο και αφήνει όλα τα αρρωστημένα θέλω και τα απωθημένα του να τον κυριεύσουν, δεν επηρεάζεται μόνο ο ίδιος, ως θύτης, αλλά και όσοι βρίσκονται γύρω του. Φίλοι, οικογένεια, κοινωνικός περίγυρος, είτε δεν ήξεραν είτε παριστάνοντας πως δεν ήξεραν κλείνοντας στωικά τα μάτια τους μπροστά σε όλα όσα δεν μπορούσαν να αντέξουν.

Το "Τρέξε να σωθείς" είναι ένα βιβλίο που μιλάει για την κακοποίηση, ψυχική και σωματική, με τρόπο ρεαλιστικό και σκληρό στα σημεία, που κάνει το στομάχι σου να σφίγγεται, ενισχύει τους φόβους, τις αγωνίες σου, τις ανασφάλειές σου, τόσο σε προσωπικό επίπεδο, όσο και σε ένα πιο ευρύ πλαίσιο, όπως π.χ. αν είσαι γονιός, όπου καλείσαι να σκεφτείς πως θα αντιμετώπιζες μια παρόμοια συνθήκης, είτε αν βρισκόσουν από τη μεριά του θύτη είτε του θύματος που, τελικά, στην πραγματικότητα, ίσως η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους δυο τους να είναι εξαιρετικά λεπτή, αφού η κακοποίηση και η "αρρώστια" έχει δεκάδες πρόσωπα, τις μορφές των οποίων πολλές φορές δεν μπορούμε καν να φανταστούμε.

Η Βιργινία Μάρκου, αξιοποιώντας έντονα στοιχεία της δημοσιογραφικής της πένας, μοιράζεται μαζί μας μια ιστορία που, δυστυχώς, θα μπορούσε να είναι πέρα για πέρα αληθινή. Δε μιλάει για κάτι μυθοπλαστικό, αλλά για μια πραγματικότητα που ίσως να βρίσκεται πιο κοντά μας απ' όσο πιστεύουμε. Μια ιστορία για τα ψυχικά τραύματα και τις ανοιχτές πληγές που αυτά αφήνουν, που συνεχώς αιμορραγούν και δηλητηριάζουν το μυαλό και την ψυχή ορισμένων ανθρώπων, πιο αδύναμων, πιο ευαίσθητων... Ποιος ξέρει! Σίγουρα, πάντως, εκείνων που αφήνονται στα σκοτάδια τους και τους κυριεύουν οδηγώντας τους στις χειρότερες κατευθύνσεις που θα μπορούσαν να πάρουν. Άνθρωποι χαμένοι, που οι ευθύνες των πράξεών τους δεν είναι μόνο δικές τους, αλλά και των οικείων τους, της οικογένειάς τους, που αντί να γιατρεύει σκαλίζει ακόμα πιο βαθιά, στερώντας όλα όσα θα μπορούσαν να οδηγήσουν, αν όχι σε μια απόλυτη, σε μια μερική λύτρωση, που και παλι θα ήταν καλύτερη απ' το τίποτα.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Μάρκου Βιργινία
Εκδόσεις: Λυκόφως
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 206
ISBN: 978-618-5095-76-5