Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ο φόνος δεν ήταν το δύσκολο κομμάτι. Ήταν απλώς η αρχή του παιχνιδιού.
O αστέρας του Χόλιγουντ Ρόμπερτ Σόλομον κατηγορείται για τη βάναυση δολοφονία της γυναίκας του και του εραστή της, όμως ισχυρίζεται απεγνωσμένα ότι δεν έχει καμία σχέση με το έγκλημα.
Πρόκειται για τη δίκη του αιώνα και η υπεράσπιση θέλει τον συνήγορο Έντι Φλιν στην ομάδα της. Ο Έντι θα δεχτεί την πρόκληση, παρόλο που όλα δείχνουν πως ο Σόλομον είναι ένοχος. Καθώς όμως η δίκη εξελίσσεται, η αθωότητα του πελάτη του αρχίζει να διαφαίνεται. Ωστόσο, υπάρχει και κάτι άλλο που αρχίζει να διακρίνει… Κάτι ύποπτο και απειλητικό πλανάται ανάμεσα στους ενόρκους. Κάτι που θα τον κάνει να θέσει ένα αδιανόητο ερώτημα: Μήπως ο δολοφόνος δεν βρίσκεται στο εδώλιο; Μήπως είναι ένας από τους ενόρκους;
Υπάρχει κάποιος που θα σκότωνε για την καλύτερη θέση στην αίθουσα…

Προσωπική άποψη:
Κυρίες και κύριοι, λίγο πριν το 2019 αποχωρήσει, οι εκδόσεις Διόπτρα έφεραν ένα νέο θρίλερ μυστηρίου που ακροβατεί ανάμεσα στο αστυνομικό και στο δικαστικό, όχι απλά σκοράροντας στην παράταση, αλλά κερδίζοντας το παιχνίδι των εντυπώσεων. Μετά από μια σειρά εξαιρετικών τίτλων που πρόσθεσε φέτος στην εκδοτική της λίστα, η Διόπτρα ήρθε να προσθέσει ακόμα έναν τίτλο που χωρίς καμία υπερβολή, μπορεί -και πρέπει- να χαρακτηριστεί ως ένα από τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς που φεύγει. Ένα βιβλίο που όσο προβλέψιμο μπορεί να φαντάζει ως ιδέα, τόσο εντυπωσιακά ανατρεπτικό αποδεικνύεται όσο η πλοκή αυτού ξετυλίγεται κι εμείς ακολουθούμε το νήμα της, εντυπωσιασμένοι σε κάθε σελίδα όλο και περισσότερο.

Ο Ρόμπερτ Σόλομον, διάσημος αστέρας του Χόλιγουντ, βρίσκεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου, αφού μετά την άγρια δολοφονία της γυναίκας του και του εραστή της, όλα τα στοιχεία και τα γεγονότα καταδεικνύουν εκείνον ως τον μοναδικό ένοχο. Όμως, ο ίδιος επιμένει πως δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά και προσπαθεί να κάνει ό,τι μπορεί για να το αποδείξει. Στο πλευρό του θα βρεθεί ο Έντιν Φλιν, που θα αναλάβει την υπεράσπισή του στο δικαστήριο, κυρίως για ν' αντιμετωπίσει μια μεγάλη πρόκληση. Να προσπαθήσει να αθωώσει κάποιον που όλα μαρτυρούν πως είναι ένοχος. Ωστόσο, όσο η δίκη εξελίσσεται και ο Φλιν παρατηρεί τις μικρές λεπτομέρειες και τις εξελίξεις γύρω του, τόσο αρχίζει να πιστεύει όλο και πιο πολύ στην αθωότητα του Σόλομον, ενώ μια υποψία που ξεπερνάει τα όρια της λογικής κυριεύει το μυαλό του. Γιατί αν ο Σόλομον δεν είναι ο πραγματικός ένοχος, τότε κάποιος άλλος είναι ο δολοφόνος. Και αυτός ο άλλος μπορεί να βρίσκεται ανάμεσα στους ενόρκους της δίκης.

Όταν ξεκινάς να διαβάζεις μια ιστορία, της οποίας ο πραγματικός ένοχος φανερώνεται από τις πρώτες κιόλας σελίδες, η αρχική σου αντίδραση είναι να... ξενερώνεις, για να το θέσω σε όσο πιο απλά ελληνικά γίνεται. Στα θρίλερ, συνήθως, αυτό που δίνουμε μεγαλύτερη βαρύτητα, είναι το σασπένς, η αγωνία που καταφέρνει να μας προκαλέσει ο συγγραφέας μέσα από την αφήγησή του, η ένταση αυτής και η εκτόνωσή της όταν τα κομμάτια του παζλ μπαίνουν επιτέλους στη θέση τους, πράγμα που γίνεται ακόμα πιο απολαυστικό όταν οι προβλέψεις μας έχουν πέσει έξω. Ξεκινώντας, λοιπόν, γνωρίζοντας πως όλα αυτά έχουν χαθεί ως πιθανότητα, σκέφτεσαι πως δεν έχεις και πολλά να περιμένεις. Και όμως, από τις 30 κιόλας σελίδες, ο Cavanagh έχει καταφέρει κάτι το εξαιρετικά δύσκολο, σύμφωνα με τα υπάρχοντα δεδομένα, και υπέρμετρα εντυπωσιακό συνάμα. Να μας καθηλώσει και να μας κρατήσει μέχρι τέλους με κομμένη την ανάσα.

Ο πυρήνας της ιστορίας μού θύμισε αρκετά την υπόθεση του O.J. Simpson -που επίσης χαρακτηρίστηκε ως "η δίκη του αιώνα", με τον ίδιο να αθωώνεται, έστω κι αν η καριέρα του πήρε την κάτω βόλτα μετά απ' όλα αυτά, με μια υπερασπιστική γραμμή που πάτησε πάνω στην "μόδα" της εποχής, τον ρατσισμό, ενώ ήταν ηλίου φαεινότερο πως εκείνος δολοφόνησε την πρώην γυναίκα του και τον σύντροφό της-, αλλά δοσμένη μέσα από ένα αντίστροφο πρίσμα, μα και "παίζοντας", παράλληλα, με δύο πολύ... ανταγωνιστικά παιδικές προσεγγίσεις, που σε ένα ενήλικο σύμπαν μπορούν ν' αποδειχθούν επικίνδυνες και ριψοκίνδυνες, αφού εύκολα μπορείς να βρεθείς ν' ακροβατείς στην κόψη του ξυραφιού. Αυτό είναι: "Προσπάθησε ν' αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας" και "Προσπάθησε ν' αποδείξεις πως το έκανα εγώ".

Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο βιβλίο του Cavanagh είναι το τέταρτο κατά σειρά με πρωταγωνιστή τον Έντι Φλιν, κάτι που μας στερεί κομμάτια του χάρτη της προσωπικότητας του ήρωα που πιθανολογώ πως είχε δομηθεί βήμα βήμα στα προηγούμενα βιβλία, αλλά αυτή η αμυδρή αίσθηση πως κάτι λείπε για να τον κατανοήσουμε στο εκατό της εκατό, δεν είναι κάτι που εν τέλει μας ενοχλεί. Άλλωστε, τόσο η γραφή του Cavanagh, στιβαρή και με ταυτότητα, και η όλη του αισθητική -που θυμίζει σε αρκετά σημεία τον Grisham των πρώτων χρόνων της καριέρας του-, όσο και ο τρόπος που επιλέγει ν' αφηγηθεί την ιστορία του, σε δύο χρόνους μέσα από δύο διαφορετικές "φωνές" -αυτές των Έντι και Κέιν-, συνδυαστικά πάντα με τα εξαιρετικά πορτρέτα χαρακτήρων που δημιουργεί και που τα αφήνει να εξελιχθούν και να προχωρήσουν σε ένα άλλο επίπεδο όσο φτάνουμε στην κορύφωση του τέλους, συμβάλλον στο να έχουμε ένα βιβλίο που προσφέρει πολλά περισσότερα απ' όσα περιμένουμε, ίσως ακόμα και απ' όσα υπόσχεται.

Ο κανόνας θέλει -ίσως και ν' απαιτεί ακόμα- από τα δικαστικά και αστυνομικά μυθιστορήματα να μην είναι προβλέψιμα, μα εντελώς ξεχωριστά και ιδιαίτερα, και κυρίως ανατρεπτικά, προκειμένου να ξεχωρίζουν. Συνήθως, σε όλα αυτά, συμπεριλαμβάνεται και η αποκάλυψη του πραγματικού ενόχου μονάχα στην τελευταία πράξη του δράματος. Ο Cavanagh, λοιπόν, όχι απλά ανατρέπει τον κανόνα, αλλά τον αντιστρέφει πλήρως αποδεικνύοντας πως καμιά φορά η μαγεία δεν βρίσκεται σε αυτά που γνωρίζουμε και φαντάζουν σημαντικά, μα σε αυτά που αγνοούμε και που είναι πραγματικά σημαντικά. Σημασία δεν έχει τόσο πολύ ποιος είναι ο ένοχος, αλλά ποια είναι τα κίνητρά του, ποιες διαστροφές, επιθυμίες, ανάγκες καθοδηγούν τις πράξεις και τις αποφάσεις του. Και στο τέλος, ν' ανακαλύψουμε πόσο εύκολο, ή μη, είναι το να ξεφύγουμε από τα περίπλοκα δίχτυα που κάποιος άλλος έφτιαξε, αλλά που κι εμείς τόσο εύκολα πέσαμε μέσα τους.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Steve Cavanagh
Μεταφραστής: Καψάλης Χρήστος
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2019
Αρ. σελίδων: 584
ISBN: 978-960-605-839-4