"Το αρχείο των χαμένων παιδιών" της Valeria Luiselli

Μια μητέρα και ένας πατέρας ξεκινούν με τα δυο τους παιδιά ένα ταξίδι με το αυτοκίνητο από τη Νέα Υόρκη ως την Αριζόνα μες στην κάψα του καλοκαιριού. Προορισμός τους η Απατσερία, η περιοχή που κάποτε ήταν η πατρίδα των Απάτσι. «Μα γιατί στους Απάτσι, Μπαμπά;» ρωτάει το δεκάχρονο αγόρι. «Επειδή ήταν οι τελευταίοι από κάτι» απαντάει ο πατέρας.
Στο αυτοκίνητο παίζουν παιχνίδια και τραγουδούν όλοι μαζί. Αλλά απ’ το ραδιόφωνο δεν ακούνε μόνο μουσική, ακούνε και τις ειδήσεις για τη «μεταναστευτική κρίση»: χιλιάδες παιδιά προσπαθούν να διασχίσουν τα νοτιοδυτικά σύνορα και να μπουν στις ΗΠΑ, άλλα συλλαμβάνονται κι άλλα χάνονται για πάντα στην έρημο. Καθώς το ταξίδι της οικογένειας εξελίσσεται, αντιλαμβανόμαστε πως και στο εσωτερικό της σοβεί μια κρίση. Μια ρωγμή ανοίγεται στη σχέση των γονιών τους και τα παιδιά τη νιώθουν σχεδόν κάτω από τα πόδια τους.
Ειπωμένο από διάφορες καθηλωτικές φωνές, αναμειγνύοντας κείμενα, ήχους και εικόνες, το Αρχείο των χαµένων παιδιών είναι ένα αξιοθαύμαστο λογοτεχνικό επίτευγμα. Είναι επίσης μια πολύ συγκινητική ιστορία για το πώς καταγράφουμε τις εμπειρίες μας και πώς θυμόμαστε αυτά που μετράνε περισσότερο, αλλά και για το πώς αντιλαμβανόμαστε τη δικαιοσύνη και την ισότητα στις μέρες μας.

"Έλα να με βρεις" του Andre Aciman

Μετρ στην απόδοση των πιο µύχιων στιγµιότυπων και των πιο λεπτών συναισθηµατικών αποχρώσεων που συνιστούν την ουσία του πάθους, ο Aciman µας ξανασυστήνει τους ήρωές του, τους οποίους βρίσκουµε χρόνια µετά την πρώτη τους γνωριµία σε διαφορετικές φάσεις της ζωής τους.
Ο πατέρας του Έλιο, ο Σάµιουελ, ταξιδεύει από τη Φλωρεντία στη Ρώµη για να επισκεφθεί τον Έλιο, ο οποίος σταδιοδροµεί ως προικισµένος κλασικός πιανίστας. Μια τυχαία συνάντηση στο τρένο µε µια όµορφη νεαρή γυναίκα θα ανατρέψει τα σχέδια του Σάµι και θα αλλάξει τη ζωή του για πάντα.
Ο Έλιο µετά από λίγο καιρό µετακοµίζει στο Παρίσι, όπου θα αποκτήσει µια σηµαντική σχέση, ενώ ο Όλιβερ, οικογενειάρχης και καθηγητής πλέον στη Νέα Αγγλία, σκέφτεται σοβαρά να ξαναδιασχίσει τον Ατλαντικό για ένα ταξίδι επιστροφής στην Ευρώπη.
Ένα συγκινητικό μυθιστόρημα για τις πολλές και διαφορετικές όψεις του έρωτα που προσπαθεί να δώσει απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημα: Πεθαίνει ποτέ η αληθινή αγάπη;

"Γράμμα στον πατέρα" του Franz Kafka

Ένα γράμμα που δεν έφτασε ποτέ στον παραλήπτη του.
Τον Νοέμβριο του 1919 ο Φραντς Κάφκα νοίκιασε ένα δωμάτιο σε μια πανσιόν, πενήντα χιλιόμετρα βόρεια της Πράγας. Τις επόμενες εννέα ημέρες έγραψε μια επιστολή 103 σελίδων, η οποία αρχίζει με την προσφώνηση «Πολυαγαπημένε πατέρα» και τελειώνει με την υπογραφή «Φραντς». Ο Κάφκα είναι τριάντα έξι χρόνων όταν γράφει αυτήν την επιστολή και ο πατέρας του εξήντα επτά, όμως τα λόγια του Φραντς παραπέμπουν σε ένα ανασφαλές, φοβισμένο παιδί, το οποίο στέκει αμήχανο μπροστά στην τρομερή πατρική φιγούρα. Μπορεί τα ημερολόγια και οι πολυάριθμες επιστολές να ρίχνουν ένα φως στην ψυχοσύνθεση του συντάκτη τους, όμως ποτέ δεν θα μπορούσαμε να υπολογίσουμε το μέγεθος της επίδρασης του πατέρα στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του –και όχι μόνο– αν δεν υπήρχε αυτό το μοναδικό ντοκουμέντο, ο συντάκτης του οποίου καταδύεται άσπλαχνα και με οδυνηρή ακρίβεια στα βάθη του εαυτού του για να ανασύρει τεκμήρια μίσους και εχθρότητας. Ο λόγος που το γράμμα αυτό δεν έφτασε ποτέ στον παραλήπτη του δεν έχει γίνει γνωστός. Μεταπείστηκε από κάποιους ή τελικά θεώρησε, μέσα από την ίδια την πράξη της γραφής, ότι το γράμμα είχε μεγαλύτερη χρησιμότητα ως κείμενο αυτοκατανόησης, ενώ από την άλλη δεν θα συνέβαλε καθόλου στην εξομάλυνση των σχέσεων με τον πατέρα του; Ό,τι κι αν συνέβη, το ευτύχημα είναι ότι το Γράμμα στον πατέρα, το οποίο θεωρείται ένα από τα θεμελιώδη κείμενα του λογοτεχνικού μοντερνισμού, βρήκε τον δρόμο του προς το αναγνωστικό κοινό και τη θέση που του αρμόζει σε ό,τι αφορά την κατανόηση και ερμηνεία του καφκικού λογοτεχνικού σύμπαντος.
Ο Κάφκα πρέπει να είχε από πολύ νωρίς επίγνωση της ιδιαίτερης φύσης του: των διαφορετικών επιθυµιών του, της ξέφρενης φαντασίας του και των εκφραστικών του ικανοτήτων. ?εν µπορούσε να προσαρµοστεί στο γενικότερο περιβάλλον, και ιδιαίτερα στο περιβάλλον της οικογένειάς του, την οποία, παρ’ όλα αυτά, εγκατέλειψε οριστικά µόνο έναν χρόνο πριν από τον θάνατό του, ο οποίος επήλθε τον Ιούνιο του 1924, σε ηλικία µόλις σαράντα ενός ετών. Η τεταµένη συµβίωση µε την οικογένεια οδηγούσε σε εκρήξεις, τις οποίες ο Κάφκα διαχειριζόταν τις νύχτες στη µοναξιά του δωµατίου του, επινοώντας µυθιστορηµατικούς ήρωες: πατέρες και γιους.
Απόσπασµα από το επίµετρο του µεταφραστή

"Το σώμα: Ένας ταξιδιωτικός οδηγός" του Bill Bryson

Αν σας αποσυναρμολογήσουμε, είστε πραγματικά τεράστιοι. Αν κάποιος ίσιωνε και τέντωνε τους πνεύμονές σας, θα κάλυπταν ένα γήπεδο του τένις και οι αεραγωγοί μέσα τους θα έφταναν από το Λονδίνο μέχρι τη Μόσχα. Το μήκος όλων των αιμοφόρων αγγείων θα αγκάλιαζε τη Γη δυό¬μισι φορές. Το πλέον αξιοσημείωτο κομμάτι όλων αυτών είναι το DNA σας. Έχετε ένα μέτρο απ’ αυτό χωμένο μέσα σε κάθε κύτταρο και έχετε τόσο πολλά κύτταρα που, αν κάνατε όλο το DNA στο σώμα σας μια και μόνο λεπτή κλωστή, το μήκος της θα ήταν δέκα δισεκατομμύρια μίλια, θα έφτανε πέρα από τον Πλούτωνα. Για σκεφτείτε το: υπάρχει αρκετό υλικό στον εαυτό σας ώστε να φτάσει πέρα από το ηλιακό σύστημα. Ανήκετε στο σύμπαν, με την πιο κυριολεκτική έννοια του όρου.
Απολύτως προσιτό και εξόχως εθιστικό, το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι το πλέον εμπεριστατωμένο εγχειρίδιο για να κατανοήσετε το σώμα στο οποίο κατοικείτε – πώς λειτουργεί, πώς αυτοθεραπεύεται και πώς μπορεί να «χαλάσει». Γραμμένο με αφοπλιστικό χιούμορ και άφθαστη ευφυΐα από τον μεγαλύτερο σύγχρονο εκλαϊκευτή, το Σώμα θα σας συναρπάσει με τα απίστευτα επιστημονικά δεδομένα που θα μάθετε (το σώμα σας έφτιαξε ένα εκατομμύριο ερυθρά αιμοσφαίρια όσο εσείς διαβάζατε αυτό το κείμενο) και θα σας βοηθήσει να αντιληφθείτε βαθύτερα το θαύμα της ζωής γενικότερα, αλλά και του εαυτού σας ειδικότερα. Διάγουμε τον βίο μας μέσα σε αυτή τη ζεστή μάζα από σάρκα και όμως τη θεωρούμε εντελώς δεδομένη, γράφει ο Bryson. Το Σώμα θα γιατρέψει αυτή σας την αδιαφορία με γενναίες δόσεις εκπληκτικών πληροφοριών και ακαταμάχητα διασκεδαστικών ιστοριών από την ιστορία της επιστήμης.

"Στα ίχνη του κεραυνού" της Amber Lee Dodd

Το δωµάτιό µου άρχισε να τρεµοπαίζει…
Τα αστεράκια που έλαµπαν στο σκοτάδι και τα πουλιά οριγκάµι που κρέµονταν από το ταβάνι χόρευαν πέρα δώθε. Προσπάθησα να φωνάξω αλλά δεν έβγαινε άχνα… Το δωµάτιο γύρω µου τρεµούλιασε και στροβιλίστηκε και… φσσσσστ. Εξαφανίστηκα.
Η Αµέλια Έστερ Μακλέοντ έχει πάρει το όνοµά της από τις δύο αγαπηµένες ηρωίδες της µαµάς της, την Αµέλια Έρχαρτ και τη λαίδη Έστερ Στάνχοπ. Η ίδια όµως δεν αισθάνεται πάντα ούτε τόσο γενναία ούτε τόσο έξυπνη όσο αυτές. Ζει σε ένα ανεµοδαρµένο νησί, σε ένα παλιό σπίτι που τρίζει ολόκληρο, κάτω ακριβώς από το Βόρειο Σέλας. Ο µπαµπάς της είναι σιωπηλός και λυπηµένος από τότε που η µαµά της τους άφησε, και ο αφηρηµένος παππούς της φαίνεται ξαφνικά πεπεισµένος ότι κάτι παράξενο πρόκειται να της συµβεί. Η Αµέλια δυσκολεύεται να προσαρµοστεί στο νέο της σχολείο – να βρει τις σωστές λέξεις, να κάνει καινούριους φίλους… Όταν όµως στα γενέθλιά της κάνει µια ευχή, να ξανασµίξει µε τη µητέρα της, µια ασυγκράτητη µαγεία αναδύεται από τη θάλασσα…