"Φωτιά πολέμου" του Michael Ondaatje

Πόσα μυστικά μπορεί να αντέξει κανείς σε μια ζωή;
Αινιγματικό και συνάμα διαυγές όσο και η ίδια η μνήμη, το Φώτα πολέμου είναι ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα περιπέτειας και έρωτα, ίντριγκας και επιθυμίας. Βρισκόμαστε στο 1945 και το Λονδίνο είναι ακόμη συγκλονισμένο από τον πόλεμο, ανασκαμμένο από τις βόμβες, καθημαγμένο από την ανέχεια. Ο δεκατετράχρονος Ναθάνιελ και η μεγαλύτερη αδελφή του Ρέιτσελ ζουν μακριά από τους γονείς τους, οι οποίοι έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης, αναθέτοντας τη φροντίδα τους σε μια αινιγματική μορφή, τον «Σκόρο», όπως τον αποκαλούν τα παιδιά, που τον υποπτεύονται για εγκληματικές ενέργειες. Σταδιακά πείθονται ολοένα και περισσότερο και ανησυχούν ολοένα και λιγότερο καθώς αρχίζουν να γνωρίζουν το εκκεντρικό πλήθος των φίλων του: άντρες και γυναίκες με κοινή ιστορία, που όλοι τους φαίνονται αποφασισμένοι να προστατεύσουν και να εκπαιδεύσουν (με μάλλον ασυνήθιστους τρόπους) τη Ρέιτσελ και τον Ναθάνιελ.
Αλλά είναι πραγματικά αυτοί που ισχυρίζονται ότι είναι; Οι δραστηριότητές τους είναι όντως αυτές που διατείνονται ότι είναι; Και πώς θα νιώσουν τα αδέλφια όταν η μητέρα τους θα επιστρέψει χωρίς τον πατέρα τους μετά από μήνες σιωπής, χωρίς καμιά εξήγηση, χωρίς καμιά δικαιολογία;

"Δέσποινα" του Αύγουστου Κορτώ

Κι αν η Παναγία ήταν Ελληνίδα μάνα;
Η Δέσποινα έχασε τον γιο της –τριάντα τριών χρονώ παλικάρι, από μιαν αποκοτιά, μια φτυσιά στα μούτρα της Χούντας– κι έχει γυρίσει την πλάτη στον θρύλο που ξεπήδησε απ’ τον χαμό του: τι να την κάνει τη λατρεία του κόσμου, τους οπαδούς και τους πιστούς, όταν το παιδί της είναι μες στο χώμα;
Κι έτσι επιστρέφει με τον νου στο μόνο καταφύγιο –στο παρελθόν– και ξαναζεί τα πάθη και τα λάθη της: το ακριτικό χωριό και τους γέρους γονείς της, το μωρό στα σπλάχνα της, με τον ανομολόγητο πατέρα, τον ξενιτεμό στην Αθήνα, στο αρχοντικό της Δεξαμενής. Από ψυχοκόρη αφέντρα και κυρά, γυναίκα του καλόκαρδου Σήφη, σύντροφος και στήριγμα στα μαύρα χρόνια της κατεχόμενης Κρήτης – μα πάνω απ’ όλα, μάνα του Χρήστου.
Αλλά όση αγάπη κι αν του έδινε, ο μοναχογιός της ήταν μια ζωή ατίθασος, άπιαστος σαν αγρίμι, άφοβος στον κίνδυνο κι αψήφιστα δοσμένος στη φιλία και στον έρωτα, λες και μπορούσε να πατήσει χάμω ως και τον θάνατο. Κι έτσι παρασύρθηκε, απ’ τον φανατισμό της κουστωδίας του και τα μάτια της Μάγδας, κι έφαγε το κεφάλι του.
Μα όλα αυτά τα χρόνια, τα μερόνυχτα της αγωνίας και της πίκρας, η Δέσποινα είχε μια κρυφή παρέα, ορατή μόνο στα μάτια της ψυχής της: την κόρη που δεν απόχτησε, την κόρη που θα μεγάλωνε στο πλευρό της και θα γινόταν απάγκιο κι αποκούμπι της. Μήπως κι η ίδια η Παναγιά δεν θα ’θελε ένα κοριτσάκι, για να γλυκαίνει η αντάρα που την πότιζε ο κανακάρης της, για να αλαφραίνει ο πόνος του φευγιού του;
Ώσπου μια μέρα, ένας χαμένος φίλος του Χρήστου –ο Γιαννάκης, αφοσιωμένος σαν μαθητής και γλυκός σαν παραγιός– έρχεται να ταράξει τη μοναξιά της Δέσποινας με τις αποκαλύψεις του, με την αλήθεια που λουφάζει στην πιο απίθανη κρυψώνα.
Μια ιστορία γι’ αυτό που ζήλεψε ακόμα κι ο Θεός, την αγάπη της μάνας.

"Ο άνδρας που δεν τηλεφώνησε" της Rosie Walsh

Φανταστείτε ότι συναντάτε έναν άνδρα, ερωτεύεστε µε την πρώτη µατιά και περνάτε µαζί του επτά αξέχαστες ηµέρες. Είναι αµοιβαίο, είστε σίγουρη. Ποτέ άλλοτε δεν έχετε νιώσει τέτοια βεβαιότητα για κάτι.
Όταν λοιπόν εκείνος φεύγει για τις κανονισµένες από καιρό διακοπές και σας υπόσχεται ότι θα σας τηλεφωνήσει, εσείς δεν έχετε καµία αµφιβολία ότι θα το κάνει. Κι όµως...
Ο καιρός περνάει. Οι φίλοι σας επιµένουν πως πρέπει να τον ξεχάσετε, όµως εσείς ξέρετε πως δεν έχουν δίκιο: κάτι πρέπει να του έχει συµβεί. Κάποιος λόγος κρύβεται πίσω από τη σιωπή του.
Τι κάνετε όταν τελικά διαπιστώνετε ότι όντως υπάρχει λόγος – και ο λόγος είναι κάτι που κανένας από τους δυο σας δε µοιράστηκε µε τον άλλον τις µέρες που περάσατε µαζί: η αλήθεια;

"Δίνες και ευθύνες: Βιώματα και ερμηνείες στην εποχή των μνημονίων" της Λούκα Τ. Κατσέλη

Μπορούσε να αποφευχθεί η κρίση; Ήταν μονόδρομος τα μνημόνια και η λιτότητα; Η Λούκα Τ. Κατσέλη εξιστορεί τις εμπειρίες της από τη διαχείριση της κρίσης και εξάγει χρήσιμα συμπεράσματα για το μέλλον.
Ήταν η κρίση προβλέψιμη; Μπορούσε να είχε αποφευχθεί; Πόσο εφικτή ήταν η αναχαίτιση της επίθεσης των αγορών και η αποφυγή της ένταξής μας στο μνημόνιο; Αποτελούσαν οι πολιτικές λιτότητας και η επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων μονόδρομο; Ποια είναι τα χρήσιμα συμπεράσματα για το μέλλον; Στα βασανιστικά αυτά ερωτήματα η Λούκα Τ. Κατσέλη καταθέτει απαντήσεις ως ελάχιστη συμβολή στον αναγκαίο δημόσιο διάλογο.
Μέσα από την εξιστόρηση των προσωπικών εμπειριών της συγγραφέα προκύπτουν τρία συμπεράσματα:
Η αποσάθρωση της παραγωγικής βάσης της χώρας υπήρξε η κύρια αιτία της κρίσης. Η αναδιάρθωσή της αποτελεί και σήμερα το μεγάλο ζητούμενο. Η υλοποίηση της Ατζέντας 2030, που υιοθετήθηκε το 2015 από τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ, αποτελεί πυξίδα για μια μακρόπνοη, προοδευτική και βιώσιμη αναπτυξιακή στρατηγική.
Η βιώσιμη ανάπτυξη δεν μπορεί να αφεθεί στον αυτόματο πιλότο των αγορών. Θεσμικές εμπλοκές, συγκρούσεις συμφερόντων και οργανωτικές αδυναμίες καθυστερούν ή ακυρώνουν την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων. Η συγκρότηση ενός αξιόπιστου, σύγχρονου και έξυπνου «επιχειρησιακού» κράτους, μακριά από κλειστά κυκλώματα πολιτικής επιρροής, που θα άρει τις εμπλοκές και θα υπηρετήσει με αποτελεσματικότητα, διαφάνεια και λογοδοσία το δημόσιο συμφέρον, αποτελεί προτεραιότητα.
Όταν η δημοκρατία απαξιώνεται, η δημοκρατία εκδικείται. Πρόκληση για τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου αποτελεί η ανάδειξη αξιακών προτύπων, ικανών να σφυρηλατήσουν σχέσεις εμπιστοσύνης με τον πολίτη και τη νέα γενιά της πατρίδας μας.
Αν και η αναγκαιότητα όλων των παραπάνω είναι κοινώς αποδεκτή, στην πράξη μένουμε πίσω. Το στοίχημα τελικά θα κερδηθεί από την ικανότητά μας, σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, να συσπειρώσουμε καινοτόμους και κοινωνικά ευαισθητοποιημένους πολίτες, επιχειρηματίες, αυτοδιοικητικούς φορείς και πολιτικές ηγεσίες για την υλοποίηση συμφωνημένων, βιώσιμων αναπτυξιακών παρεμβάσεων, που τόσο τις έχει ανάγκη ο τόπος μας.

"Η Ρόζα του Αρκά. Από μικρό κι από τρελό" του Αρκά

Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια…
Και στην τρελοπαρέα της Ρόζας προστίθεται ένας φοβερός μικρός: ο Θανασάκης ή Σάκης ή Αθανάθιοθ, όπως λέει ο ίδιος. Γιατί ο Θανασάκης δεν μπορεί να πει το σίγμα, πράγμα όμως που δεν τον εμποδίζει να λέει όλα τα άλλα. Να αποκαλύπτει τις κρυφές αταξίες της αδελφής του της Τζένης, να κάνει συνεχώς αδιάκριτες ερωτήσεις στον Αποστόλη και να εξαγριώνει τη Ρόζα με τις αθώες, αλλά ταυτόχρονα δηλητηριώδεις ατάκες του. Ο σκοπός της ζωής του είναι ένας. Να μάθει αυτό που του κρύβουν όλοι: Τι είναι το σεξ! Και έχει τόση προσήλωση στον σκοπό του, που είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να τον πετύχει. Ακόμα και λογοθεραπεία.
Σ’ αυτό το άλμπουμ, το τέταρτο της σειράς, ο Αρκάς μάς συστήνει έναν απ’ τους πιο απολαυστικούς ήρωες που έχει δημιουργήσει στη σαραντάχρονη πορεία του. Διαβάστε το και αφεθείτε στη γοητευτική παιδικότητα, στην αθώα πονηριά και στο αυθόρμητο χιούμορ του Θανασάκη. Είναι σίγουρο πως θα τον ερωτευτείτε.