Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Το 1936, ξεσπά στην Ισπανία ο Εμφύλιος. Όταν ο Φράνκο επικρατεί, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι παίρνουν τον δρόμο της αυτοεξορίας, περνώντας από τα Πυρηναία, στη Γαλλία. Ανάμεσά τους η νεαρή πιανίστρια Ροσέρ και ο αδερφός του νεκρού αγαπημένου της, ο γιατρός Βίκτορ Νταλμάου. Για να επιβιώσουν, ενώνονται σε έναν γάμο που δε θέλησε κανείς τους.
Μαζί με άλλους πρόσφυγες, επιβιβάζονται στο «Winnipeg», το καράβι που ναύλωσε ο ποιητής Πάμπλο Νερούδα για να τους μεταφέρει στη Χιλή, αυτό το «μακρύ πέταλο από θάλασσα και κρασί και χιόνι», όπως την ονομάζει ο ίδιος. Εκεί θα φτιάξουν μια καινούργια ζωή, εξόριστοι αλλά ελεύθεροι. Ώσπου μια χούντα θα ανατρέψει τον Πρόεδρο της χώρας, Σαλβαδόρ Αλιέντε…
Οι συναρπαστικοί ήρωες της Αλιέντε πορεύονται μέσα στον ταραγμένο 20ό αιώνα ανακαλύπτοντας ότι στη ζωή σου μπορείς να ζήσεις πολλές ζωές κι ότι, κάποιες φορές, το δύσκολο δεν είναι να φύγεις αλλά να γυρίσεις…

Προσωπική άποψη:
Η σπουδαία και αγαπημένη Χιλιανή συγγραφέας Isabel Allende επέστρεψε με την έναρξη του 2020 με ένα βιβλίο που νομίζω πως μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα στα κλασσικά, πλέον, αριστουργήματά της. Με ένα βιβλίο που αναμφίβολα θα μείνει χαραγμένο στην καρδιά και στην ψυχή όσων των διαβάσουν, όχι μόνο για την πολύ δυνατή, γεμάτη εικόνες και συναισθήματα ιστορία που μοιράζεται μαζί μας, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο έχει επιλέξει να την αφηγηθεί, ζωντανεύοντας μπροστά στα μάτια μας μια ολόκληρη εποχή, το κοινωνικό και το πολιτικό καθεστώς της, τους ανθρώπους που τα βίωσαν και μαζί με αυτά και τις αλλαγές τους, μα και τις ζωές των ίδιων που μέσα σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα έμελλαν να γίνουν ήρωες και σύμβολα με τρόπους που ούτε καν οι ίδιοι δεν θα φαντάζονταν.

Ισπανικός εμφύλιος, μέσα της δεκαετίας του '40, η δικτατορία του Φράνκο βρίσκεται στο απόγειό της και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι νιώθουν να πνίγονται από τον ασφυκτικό κλοιό του, παίρνοντας την απόφαση να αυτοεξοριστούν. Ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους βρίσκονται και η Ροσέρ, πιανίστρια, και ο Βίκτορ Νταλμάου, γιατρός στο επάγγελμα και αδερφός του άντρα που αγάπησε η Ροσέρ και ο οποίος έφυγε από τούτη τη ζωή πριν να προλάβουν να ολοκληρώσουν την ευτυχία τους. Παρά που κανείς απ' τους δυο τους δεν το επιθυμεί πραγματικά, αποφασίζουν να παντρευτούν προκειμένου να μπορέσουν να επιβιώσουν, και μαζί με άλλους πρόσφυγες επιβιβάζονται στο πλοίο «Winnipeg», ναυλωμένο από τον διάσημο ποιητή Πάμπλο Νερούδα, που θα τους μεταφέρει σε έναν νέο τόπο, στη Χιλή, μα και σε μια νέα ζωή όπου θα μπορούν ν' αναπνεύσουν τον αέρα της ελευθερίας. Μέχρι που η χούντα θα ανατρέψει τον Πρόεδρο της χώρας, Σαλβαδόρ Αλιέντε, και μαζί με αυτόν και την προσωπική τους ευτυχία και ηρεμία που τόσο πάσχισαν ν' αποκτήσουν.

Μέσα από το βιβλίο της αυτό, η Isabel Allende, μας ταξιδεύει για μια ακόμα φορά πίσω στον χρόνο και στον χώρο, μα και στα πάτρια εδάφη και την Ιστορία της οικογένειάς της -όπως έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν, η Allende ήταν ανιψιά του Σαλβαδόρ Αλιέντε, Προέδρου της Χιλής, που το 1973 έδωσε ο ίδιος τέλος στη ζωή του, πιθανότατα για ν' αποφύγει την ταπείνωση στα χέρια εκείνων που τον ανέτρεψαν, με τον Πινοσέτ να έχει ανέβει πλέον στη εξουσία. Όπως αντιλαμβανόμαστε, η Allende είναι μια γυναίκα βαθιά συνδεδεμένη με τον τόπο της, την οικογένειά της, τις ρίζες της, πράγμα που δεν διστάζει να μας το υπενθυμίζει όποτε της δίνεται η ευκαιρία. Ωστόσο, σε καμία των περιπτώσεων δεν προσπαθεί να ωραιοποιήσει γεγονότα και καταστάσεις, ούτε καν ανθρώπους, παρουσιάζοντας και τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, αντιμετωπίζοντας την αλήθεια έτσι ακριβώς όπως πρέπει, με το συναίσθημα και την λογική να ισορροπούν και να συνυπάρχουν.

Το "Μακρύ πέταλο από θάλασσα" αποτυπώνει την πραγματικότητα της σύγκρουσης αδερφού με αδερφό, με όλη την τραγικότητα που μπορεί να εμπεριέχεται σε μια τέτοια συνθήκη, όπως και σε κάθε εμφύλιο πόλεμο, με τους δημοκρατικούς να προσπαθούν να διατηρήσουν την αξιοπρέπεια και την ηθική τους, μα πάνω απ' όλα την κοινωνική, πολιτική, μα και ανθρώπινη συνείδησή τους, κάτι που τους έσπρωξε στο να φύγουν μακριά από την πατρίδα τους προκειμένου να διατηρήσουν την ταυτότητά τους, μα και τον ίδιο τους τον εαυτό, χωρίς να χαθούν μέσα σε μια δίνη μίσους και ατελείωτου πόνου, ακόμα κι αν η θυσία που έπρεπε να κάνουν για να το πετύχουν αυτό ήταν μεγάλη. Γιατί ο ξεριζωμός είναι μια βαθιά πληγή που πάντοτε θα αιμορραγεί, ό,τι κι αν κάνεις κανείς για να μειώσει την απώλειά αυτής, ακόμα και όταν βαθιά μέσα σου γνωρίζεις πως όλα όσα θυσίασες άξιζαν τον κόπο γιατί παρέμεινες πιστός σε σένα και στα ιδανικά σου.

Το να κρίνουμε την Allende ως συγγραφέα το θεωρώ κάπως αστείο, όχι μόνο γιατί έχουμε σχολιάσει πολλάκις την δεινή συγγραφική της ικανότητα, αλλά και γιατί η διαχρονικότητα της ίδιας και τους έργου της μιλάνε από μόνες τους. Παρ' όλα ταύτα, αυτό στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ είναι η μαεστρική ικανότητα της συγγραφέως να αναφέρεται σε σημαντικά πολιτικά γεγονότα, να παρουσιάζει την αλήθεια και τις επιπτώσεις τους με έναν τρόπο άκρως παραστατικό και απόλυτα ρεαλιστικό, χωρίς, όμως, να εστιάζει τόσο στην Ιστορία αυτή καθ' αυτή, όσο στις ιστορίες των ανθρώπων που έλαβαν χώρα μέσα σε αυτήν, πράγμα που μας επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε την ίδια και τις αλήθειες της με μεγαλύτερη τρυφερότητα και να εμβαθύνουμε περισσότερο συναισθηματικά και ανθρώπινα σε αυτήν, παρά διδακτικά. Όπως και να 'χει, σίγουρα μιλάμε για ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί, όχι μόνο από τους φανατικούς της αναγνώστες, αλλά από κάθε αναγνώστη που μπορεί να εκτιμήσει ένα πραγματικά καλό βιβλίο.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Isabel Allende
Μεταφραστής: Κνήτου Βασιλική
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2020
Αρ. σελίδων: 400
ISBN: 978-618-01-3486-5