Το 2020 ανακηρύχθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού ως Έτος Αντώνη Σαμαράκη. Ένα έτος που αν και τα προβλήματα που θίγονται στα έργα του μεγάλου συγγραφέα θα έπρεπε να βρίσκονται κλεισμένα στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, εκείνα βρίσκονται ακόμα εδώ, το ίδιο δυνατά, το ίδιο επίπονα, το ίδιο δύσκολα να τ' αντιμετωπίσει κανείς, καθιστώντας τον Σαμαράκη όχι απλά έναν μεγάλο και σπουδαίο συγγραφέα, αλλά έναν άκρως διαχρονικό συγγραφέα, το έργο του οποίου παραμένει πάντα επίκαιρο, όπου κι αν βρεθούμε, όσος καιρός κι αν περάσει.

Ο πολυβραβευμένος λογοτέχνης ποτέ του δεν είχε σκοπό τα κείμενά του να είναι ευχάριστα για τον αναγνώστη, αλλά να τον φέρουν αντιμέτωπο με το πιο σκληρό πρόσωπο της ζωής, αλλά και με τον ίδιο του τον εαυτό, τολμώντας να φέρει κάθε τι άσχημο στην επιφάνεια, κραυγάζοντας για την αλλαγή που κάθε ένα απ' αυτά απαιτεί προκειμένου η κοινωνία να βελτιωθεί -και όχι να φτάσει στο ιδανικό, αλλά τουλάχιστον στο ανθρώπινο-, εστιάζοντας πάνω απ' όλα στις ανθρώπινες αξίες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Πρωτοδιάβασα Σαμαράκη στο Γυμνάσιο, κι αν και δεν είχα ούτε την ηλικία ούτε την πείρα για να τον κατανοήσω απόλυτα, τα διηγήματά του κατάφεραν να με ταράξουν και να είναι από τα πρώτα εκείνα αναγνώσματα που με προκάλεσαν να δω τον κόσμο αλλιώς, μέσα από μια άλλη οπτική, σαν να μου είχε μόλις μεταλαμπαδευτεί μια γνώση και μια σοφία που στα χέρια μου ήταν το αν θα την αξιοποιήσω ή όχι, αν θα τολμήσω να μιλήσω ή αν θα χαθώ σε ατέρμονες σιωπές, μέσα στις οποίες θα με έπνιγαν όσες σκέψεις δεν μπόρεσαν να γίνουν λόγια και ν' αποκτήσουν τη δική τους φωνή.

Μετά την επανέκδοση όλων του των έργων, και λίγο πριν τη δύση της χρονιάς που μόλις έφυγε, οι εκδόσεις επανακυκλοφόρησαν ολόκληρο το έργο του Αντώνη Σαμαράκη σε δύο πολυτελείς τόμους-κόσμημα που δεν πρέπει να λείπουν από καμία βιβλιοθήκη και που θα κληροδοτηθούν από γενιά σε γενιά ως κάτι πολύτιμο. Ο πρώτος τόμος περιλαμβάνει τα: Ζητείται ελπίς, Σήμα κινδύνου, Αρνούμαι, Το λάθος και ο δεύτερος τόμος περιλαμβάνει τα: Το διαβατήριο, Η κόντρα, 1919-, Εν ονόματι, Ποιήματα.