Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
«Έπαιζε τον ρόλο του διαβόλου με υπερβολικά μεγάλη επιτυχία. Αλλά δεν ήταν ο διάβολος. Κατά βάθος ήταν απλώς ένας ανόητος άνθρωπος. Κι έτσι… πέθανε».
Όταν ο ιδιόρρυθμος κύριος Σαϊτάνα οργάνωνε αυτή τη συγκέντρωση για να επιδείξει τη μοναδική του συλλογή σχετικά με την τέχνη του εγκλήματος, δε φανταζόταν την εξέλιξη… Δολοφονείται παρουσία των καλεσμένων του εν μέσω μιας παρτίδας μπριτζ. Αν και δημοφιλής οικοδεσπότης, όλοι μάλλον φοβούνταν τον νεκρό. Παρά τις αρχικές επιφυλάξεις του να αποδεχθεί την πρόσκληση, ο Πουαρό είναι μεταξύ των παρευρισκομένων και καλείται να ζητήσει απ’ όλους να ανοίξουν τα χαρτιά τους σ’ αυτό το θανάσιμο παιχνίδι.
Προσωπική άποψη:
Μετά από αρκετό καιρό, κι ενώ περιμένω υπομονετικά, όπως όλοι μας, να επανέλθει η καθημερινότητά μας στην φυσιολογική της κατάσταση, είπα να επιστρέψω στις περιπέτειες του Ηρακλή Πουαρό, που τέτοιους αμφίβολους καιρούς φαντάζει ως μία από τις λίγες σταθερές που είναι σε θέση να μας προσφέρουν αναγνωστικές στιγμές που θα απολαύσουμε και χρόνο μακριά από σκέψεις και προβληματισμούς που μας προκαλούν μόνο άγχος, αντικαθιστώντας τες με σκέψεις γύρω από το ποιος μπορεί να είναι ο δράστης αυτή τη φορά και προβληματισμό σχετικά με τα κίνητρά του, δεδομένου ότι μιλάμε για μυθιστορήματα της Agatha Christie και αυτό σημαίνει πως τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται, με την αλήθεια να έχει πολλαπλές πτυχές.
Ο κύριος Σαϊτάνα, ένας εξαιρετικά επιτυχημένος επιχειρηματίας με μεγάλη οικονομική επιφάνεια, που είναι γνωστός για την εκκεντρικότητα του χαρακτήρα του, και που είχε ως χόμπι την συγκέντρωση τέλειων φόνων, αδύνατον να επιλυθούν, κατάφερε να κάνει κάτι που στο σήμερα μπορεί ν' αποτελεί πολύ συχνό φαινόμενο, τόσο στη σύγχρονη λογοτεχνία όσο και σε τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές, αλλά που το 1936 ήταν εξαιρετικά ευφυές και πρωτοποριακό. Αυτό δεν είναι άλλο από το επιλεγόμενο crossover, που σε απλά ελληνικά σημαίνει το "πάντρεμα" δύο ή περισσότερων χαρακτήρων, που έχουμε συναντήσει σε διάφορες προσωπικές τους ιστοριές, σε μία νέα κοινή περιπέτεια.
Η Agatha Christie, στην προκειμένη περίπτωση, μέσω του κύριου Σαϊτάνα -το όνομα του οποίου διόλου τυχαία θυμίζει τον Σατανά-, προσκαλεί σε μια παρτίδα μπριτζ οχτώ ανθρώπους. Οι τέσσερις απ' αυτούς υπονοείται πως έχουν διαπράξει κάποια από τις προαναφερόμενες τέλειες δολοφονίες, ενώ οι άλλοι τέσσερις, μια συγγραφέας αστυνομικών βιβλίων, ένας αστυνομικός, ένας ιδιωτικός ερευνητής και ένας άνθρωπος των Μυστικών Υπηρεσιών, καλούνται να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα. Οι πρώτοι βρίσκονται σε ένα δωμάτιο μαζί με τον οικοδεσπότη και οι υπόλοιποι σε ένα άλλο δωμάτιο, χωρίς κανείς τους να μπορεί να φανταστεί τι θα ακολουθήσει. Τι είναι αυτό; Μα φυσικά η δολοφονία του Σαϊτάνα, μπροστά στα μάτια των καλεσμένων του. Ποιος την διέπραξε; Αυτό δεν θα σας το αποκαλύψω, γιατί όχι μόνο δεν θέλω να σας το χαλάσω, αλλά θα έχει πλάκα να προσπαθήσετε να το ανακαλύψετε μόνοι σας.
Η πλοκή του βιβλίου και ο τρόπος που προσπαθούμε να φτάσουμε στη λύση του μυστηρίου, ενώνοντας όλα εκείνα τα μικρά κομμάτια που δημιουργούν την πλήρη εικόνα, θυμίζουν αρκετά το "Φόνοι με αλφαβητική σειρά", του 13ο κατά σειρά βιβλίο των περιπετειών του Ηρακλή Πουαρό, αλλά σε πολύ καλύτερη εκδοχή. Δεν είμαι σίγουρη αν αυτό οφείλεται στην αλληλεπίδραση των ηρώων μας, αλλά η δομή και η εξέλιξη της πλοκής είναι πολύ πιο ουσιώδεις και καλοχτισμένες, οι διάλογοι πιο έξυπνοι και πνευματώδεις, ενώ υπάρχει και μια πιο παιχνιδιάρικη διάθεση που απολαμβάνεις σε όλες της τις εκφάνσεις.
Σίγουρα δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στον Ηρακλή Πουαρό και στη δράση του, εξού και το βιβλίο αυτό υπάγεται στη δική του σειρά, όμως αυτό δεν σημαίνει πως οι υπόλοιποι χαρακτήρες περνάνε απαρατήρητοι. Αντίθετα, έχουμε πολύ καλά ψυχογραφήματα και πολύ καλή ανάλυση χαρακτήρων, που μας επιτρέπει να κατανοήσουμε απόλυτα, μέχρι το τέλος της αφήγησης, για ποιο λόγο επιλέχθηκε ο καθένας από αυτούς, γιατί τοποθετήθηκε στη συγκεκριμένη θέση και ποιον σκοπό καλείται να εξυπηρετήσει. Σίγουρα δεν είναι το καλύτερο βιβλίο της Christie, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία πως είναι ένα άκρως διασκεδαστικό και απολαυστικό ανάγνωσμα, που έχει εξελίξει τα μειονεκτήματα του προκατόχου του σε πλεονεκτήματα.
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Agatha Christie
Μεταφραστής: Κανελλοπούλου Δέσποινα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2020
Αρ. σελίδων: 264
ISBN: 978-618-01-3669-2
«Έπαιζε τον ρόλο του διαβόλου με υπερβολικά μεγάλη επιτυχία. Αλλά δεν ήταν ο διάβολος. Κατά βάθος ήταν απλώς ένας ανόητος άνθρωπος. Κι έτσι… πέθανε».
Όταν ο ιδιόρρυθμος κύριος Σαϊτάνα οργάνωνε αυτή τη συγκέντρωση για να επιδείξει τη μοναδική του συλλογή σχετικά με την τέχνη του εγκλήματος, δε φανταζόταν την εξέλιξη… Δολοφονείται παρουσία των καλεσμένων του εν μέσω μιας παρτίδας μπριτζ. Αν και δημοφιλής οικοδεσπότης, όλοι μάλλον φοβούνταν τον νεκρό. Παρά τις αρχικές επιφυλάξεις του να αποδεχθεί την πρόσκληση, ο Πουαρό είναι μεταξύ των παρευρισκομένων και καλείται να ζητήσει απ’ όλους να ανοίξουν τα χαρτιά τους σ’ αυτό το θανάσιμο παιχνίδι.
Προσωπική άποψη:
Μετά από αρκετό καιρό, κι ενώ περιμένω υπομονετικά, όπως όλοι μας, να επανέλθει η καθημερινότητά μας στην φυσιολογική της κατάσταση, είπα να επιστρέψω στις περιπέτειες του Ηρακλή Πουαρό, που τέτοιους αμφίβολους καιρούς φαντάζει ως μία από τις λίγες σταθερές που είναι σε θέση να μας προσφέρουν αναγνωστικές στιγμές που θα απολαύσουμε και χρόνο μακριά από σκέψεις και προβληματισμούς που μας προκαλούν μόνο άγχος, αντικαθιστώντας τες με σκέψεις γύρω από το ποιος μπορεί να είναι ο δράστης αυτή τη φορά και προβληματισμό σχετικά με τα κίνητρά του, δεδομένου ότι μιλάμε για μυθιστορήματα της Agatha Christie και αυτό σημαίνει πως τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται, με την αλήθεια να έχει πολλαπλές πτυχές.
Ο κύριος Σαϊτάνα, ένας εξαιρετικά επιτυχημένος επιχειρηματίας με μεγάλη οικονομική επιφάνεια, που είναι γνωστός για την εκκεντρικότητα του χαρακτήρα του, και που είχε ως χόμπι την συγκέντρωση τέλειων φόνων, αδύνατον να επιλυθούν, κατάφερε να κάνει κάτι που στο σήμερα μπορεί ν' αποτελεί πολύ συχνό φαινόμενο, τόσο στη σύγχρονη λογοτεχνία όσο και σε τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές, αλλά που το 1936 ήταν εξαιρετικά ευφυές και πρωτοποριακό. Αυτό δεν είναι άλλο από το επιλεγόμενο crossover, που σε απλά ελληνικά σημαίνει το "πάντρεμα" δύο ή περισσότερων χαρακτήρων, που έχουμε συναντήσει σε διάφορες προσωπικές τους ιστοριές, σε μία νέα κοινή περιπέτεια.
Η Agatha Christie, στην προκειμένη περίπτωση, μέσω του κύριου Σαϊτάνα -το όνομα του οποίου διόλου τυχαία θυμίζει τον Σατανά-, προσκαλεί σε μια παρτίδα μπριτζ οχτώ ανθρώπους. Οι τέσσερις απ' αυτούς υπονοείται πως έχουν διαπράξει κάποια από τις προαναφερόμενες τέλειες δολοφονίες, ενώ οι άλλοι τέσσερις, μια συγγραφέας αστυνομικών βιβλίων, ένας αστυνομικός, ένας ιδιωτικός ερευνητής και ένας άνθρωπος των Μυστικών Υπηρεσιών, καλούνται να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα. Οι πρώτοι βρίσκονται σε ένα δωμάτιο μαζί με τον οικοδεσπότη και οι υπόλοιποι σε ένα άλλο δωμάτιο, χωρίς κανείς τους να μπορεί να φανταστεί τι θα ακολουθήσει. Τι είναι αυτό; Μα φυσικά η δολοφονία του Σαϊτάνα, μπροστά στα μάτια των καλεσμένων του. Ποιος την διέπραξε; Αυτό δεν θα σας το αποκαλύψω, γιατί όχι μόνο δεν θέλω να σας το χαλάσω, αλλά θα έχει πλάκα να προσπαθήσετε να το ανακαλύψετε μόνοι σας.
Η πλοκή του βιβλίου και ο τρόπος που προσπαθούμε να φτάσουμε στη λύση του μυστηρίου, ενώνοντας όλα εκείνα τα μικρά κομμάτια που δημιουργούν την πλήρη εικόνα, θυμίζουν αρκετά το "Φόνοι με αλφαβητική σειρά", του 13ο κατά σειρά βιβλίο των περιπετειών του Ηρακλή Πουαρό, αλλά σε πολύ καλύτερη εκδοχή. Δεν είμαι σίγουρη αν αυτό οφείλεται στην αλληλεπίδραση των ηρώων μας, αλλά η δομή και η εξέλιξη της πλοκής είναι πολύ πιο ουσιώδεις και καλοχτισμένες, οι διάλογοι πιο έξυπνοι και πνευματώδεις, ενώ υπάρχει και μια πιο παιχνιδιάρικη διάθεση που απολαμβάνεις σε όλες της τις εκφάνσεις.
Σίγουρα δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στον Ηρακλή Πουαρό και στη δράση του, εξού και το βιβλίο αυτό υπάγεται στη δική του σειρά, όμως αυτό δεν σημαίνει πως οι υπόλοιποι χαρακτήρες περνάνε απαρατήρητοι. Αντίθετα, έχουμε πολύ καλά ψυχογραφήματα και πολύ καλή ανάλυση χαρακτήρων, που μας επιτρέπει να κατανοήσουμε απόλυτα, μέχρι το τέλος της αφήγησης, για ποιο λόγο επιλέχθηκε ο καθένας από αυτούς, γιατί τοποθετήθηκε στη συγκεκριμένη θέση και ποιον σκοπό καλείται να εξυπηρετήσει. Σίγουρα δεν είναι το καλύτερο βιβλίο της Christie, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία πως είναι ένα άκρως διασκεδαστικό και απολαυστικό ανάγνωσμα, που έχει εξελίξει τα μειονεκτήματα του προκατόχου του σε πλεονεκτήματα.
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Agatha Christie
Μεταφραστής: Κανελλοπούλου Δέσποινα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2020
Αρ. σελίδων: 264
ISBN: 978-618-01-3669-2
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου