Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Σε θέλω δικό μου. Δεν αντέχω πια να σε μοιράζομαι. Προτιμώ να μη σε έχω καθόλου αν δεν ανήκεις μόνο σε εμένα».
Ο τόνος ήταν απολογητικός, η φράση απλή και χιλιοειπωμένη. Όμως καμία δεν είχε τολμήσει να του το πει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αλλά του το είπε. Εκείνη. Το κορίτσι με το σαλιγκάρι.
Έφτασε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού από το Λονδίνο στις 26 Μαρτίου του 1969. Έφτασε κρατώντας στη χούφτα της ένα μικρό, πληγωμένο σαλιγκάρι. Και από εκεί, πάντα με το μικρό σαλιγκάρι προστατευμένο στην κλειστή παλάμη της, πήγε στα Μάταλα. Εκεί όπου της είχαν υποσχεθεί ότι βρισκόταν ο παράδεισος της φύσης. Και των χίπηδων. Στα Μάταλα, τον παράδεισο της ελευθερίας. Και της Τζόνι Μίτσελ. Και του Χάρι. Προπαντός του Χάρι. Έμεινε μέχρι τον Μάιο του 1969, περιμένοντας, μαζί με τα παιδιά των λουλουδιών από όλο τον κόσμο, το καλοκαίρι της αγάπης. Μα αυτό δεν ήρθε ποτέ... Γιατί εκείνο τον Μάιο έγινε ό,τι έγινε.
Ένα μυθιστόρημα για ένα κορίτσι, που πίστευε πως η μεγαλύτερη ελευθερία της καρδιάς είναι να μπορεί να ανήκει, και για ένα αγόρι, που δεν μπορούσε να ερωτευτεί. Στην πιο ξέγνοιαστη παραλία του κόσμου, τα φημισμένα Μάταλα. Κάτω από τον μοναδικό ήλιο της Κρήτης, με τον αέρα της Αφρικής να φυσάει στο Λιβυκό Πέλαγος, διώχνοντας μακριά τις ιστορίες της τότε καθωσπρέπει κοινωνίας.

Προσωπική άποψη:
Μέσα στην καρδιά του χειμώνα, η Πηνελόπη Κουρτζή επιστρέφει με ένα νέο βιβλίο που μυρίζει άνοιξη, που μας ταξιδεύει στον χρόνο και στον χώρο, σε μιαν άλλην εποχή, όπου ο ρομαντισμός και τα όνειρα δεν ήταν απλά λέξεις, αλλά μια ιδέα που καθόρισε μια ολόκληρη γενιά και που σημάδεψε βαθιά μέσα τους ανθρώπους με τρόπους που ίσως να μπορεί να φανταστεί ο νους μας. Ένα βιβλίο που φέρει μέσα του όλη την ευαισθησία και την τρυφερότητα της συγγραφέως, μα πάνω απ' όλα την αγάπη της απέναντι στη ζωή και στον άνθρωπο.

Η Υπατία ταξιδεύει από το Λονδίνο στην Κρήτη και στα Μάταλα τον Μάρτιο του 1969. Κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο, κρατάει στα χέρια της ένα μικρό, πληγωμένο σαλιγκάρι, και στις αποσκευές της κουβαλάει το όνειρο πως εκεί θα συναντήσει τον παράδεισο για τον οποίο της έχουν μιλήσει. Τον παράδεισο των χίπηδων, εκεί που η ελευθερία δεν είναι απλά μια ιδέα αλλά που γίνεται πράξη. Τον παράδεισο της Τζόνι Μίτσελ που έγινε σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς και που έδωσε στον έρωτα άλλη διάσταση. Μα και τον παράδεισο μέσα στον οποίο ζούσε ο Χάρι, εκείνος που έμελλε να της κλέψει την καρδιά και την ίδια στιγμή να της την ραγίσει, περιμένοντας ένα καλοκαίρι που δεν ήρθε ποτέ, γιατί τα γεγονότα έτρεχαν πιο γρήγορα από εκείνους.

Οφείλω να ομολογήσω πως στην αρχή της αφήγησης τα πράγματα κυλάνε λίγο πιο αργά απ' όσο θα ήθελα, όταν όμως αυτή βρίσκει τον ρυθμό της, οι εξελίξεις έχουν τη ροή που απαιτείται ώστε να διατηρήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον σου μέχρι και την τελευταία πράξη του δράματος. Ωστόσο, αυτό που τελικά σε κερδίζει δεν είναι τόσο η ίδια η ιστορία, όσο οι άνθρωποι πίσω από αυτή. Οι άνθρωποι εκείνοι μέσα στις ψυχές των οποίων μπορείς να διακρίνεις κάτι από εσένα, που όπως κι αυτοί έτσι κι εσύ αναζητάς αυτό που θα κάνει την καρδιά σου να σκιρτήσει, αυτό που θα σε κάνει να νιώσεις ελεύθερος, αυτό που θα σου δείξει πιο είναι το μονοπάτι που πρέπει ν' ακολουθήσεις στη ζωή σου, όχι γιατί είναι σωστό, αλλά γιατί είναι το δικό σου.

Αυτό το στοιχείο που μου αρέσει στη γραφή της κυρίας Κουρτζή, δεν είναι άλλο από την αέρινη αφηγηματική και περιγραφική ικανότητά της. Καταφέρνει με μεγάλη επιτυχία να με μεταφέρει στον τόπο που θέλει, την χρονική στιγμή ακριβώς που επιθυμεί, ζωντανεύοντας μπροστά στα μάτια μου ένα σκηνικό που αναβιώνει μια ολόκληρη εποχή, με τρόπο αρκούντως ρεαλιστικό μεν, αλλά χωρίς να χάνει τη μαγεία του δε. Γιατί πίσω απ' όλα τα πράγματα, πίσω από κάθε εικόνα που βλέπουμε, υπάρχουν και όλα εκείνα που δεν βλέπουμε, αλλά που μπορούμε να τα νιώσουμε, αρκεί να εστιάσουμε στις μικρές λεπτομέρειες που τα κάνουν ν' αποκτούν υπόσταση, και ακριβώς αυτό κάνει η συγγραφέας.

Δεν ήμουν ποτέ λάτρης της εποχής των χίπηδων, ούτε μπορώ να πω πως με εξέφραζε σε κάποια φάση της ζωής μου η φιλοσοφία και ο τρόπος ζωής τους -χωρίς αυτό να σημαίνει πως την απορρίπτω συνολικά-, ούτε καν ένιωσα ποτέ να με γοητεύει ο χρόνος και οι συνθήκες αυτής της κατάστασης, οπότε ήταν ακόμα μεγαλύτερο στοίχημα για τη συγγραφέα να καταφέρει να κερδίσει κάποιον αναγνώστη όπως είμαι εγώ. Και τελικά, να μου το κατάφερε, με μια ιστορία με την οποία ίσως να μην μπορώ να ταυτιστώ, αλλά που κατάφερα εν τέλη να ταυτιστώ με τους ανθρώπους της, την αλήθεια, τη δίψα τους για ελευθερία, για αγάπη, για να είναι ο εαυτός τους, για να μπορούν ν' ανήκουν εκεί που θέλουν. Τι πιο σημαντικό από αυτό;
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Κουρτζή Πηνελόπη
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2021
Αρ. σελίδων: 368
ISBN: 978-618-01-3526-8