Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Για την Ολίβια Λίτον, ο αρραβώνας της με τον δούκα του Κάντεργουικ είναι περισσότερο κατάρα παρά ευλογία. Τουλάχιστον όμως, η κοινωνική του τάξη θα βοηθήσει τη δίδυμη αδελφή της Τζορτζιάνα να παντρευτεί τον γοητευτικό Τάρκιν, δούκα του Σκονς.
Για την Τζορτζιάνα είναι ο ιδανικός σύζυγος για όλους τους λόγους... εκτός από έναν: Ο Τάρκιν είναι ερωτευμένος με την Ολίβια.
Μπορεί η Τζορτζιάνα να είναι η ιδανική νύφη και απόλυτα έτοιμη να γίνει μια δούκισσα, αλλά η φλογερή και δυναμική Ολίβια του προκαλεί έναν ανεξήγητο πόθο. Καθώς κανένας από τους δύο δεν μπορεί να αντισταθεί, κινδυνεύουν να διαλύσουν τα πάντα: τον αρραβώνα της Ολίβια, τη δυνατή σχέση με την αδελφή της, αλλά και τη δική τους εύθραυστη αγάπη.
Θα παραδοθούν στον έρωτά τους; Υπάρχει ένα και μοναδικό πράγμα που μπορεί να τους σώσει και σε αυτό κρύβονται οι πιο καθοριστικές αποφάσεις για τη ζωή όλων.
Μια ανατρεπτική και συνάμα υπέροχη παραλλαγή του παραμυθιού Η Πριγκίπισσα και το Μπιζέλι.
Προσωπική άποψη:
Το τρίτο βιβλίο της σειράς "Fairy Tales" της Eloisa James αποτελεί μια παραλλαγή ενός ακόμα γνωστού παραμυθιού, του "Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι" του Hans Christian Andersen. Μια παραλλαγή αρκετά διαφορετική απ' ότι μας έχει συνηθίσει έως τώρα η συγγραφέας, πιο αλληγορική θα λέγαμε, μα και με μια διαφορετική διάθεση, πιο σαρκαστική και παιχνιδιάρικη, που όπως διαπίστωσα με μια γρήγορη ματιά στον διαδικτυακό ιστό, ενόχλησε αρκετούς από τους αναγνώστες της, αν και για μένα αυτό συνέβη για τους λάθος λόγους -αν και μπορώ να κατανοήσω ένα μέρος αυτών, χωρίς να σημαίνει πως τους ασπάζομαι. Γιατί ναι, "Το τέλειος λάθος" δεν είναι ένα ιστορικό ρομαντικό μυθιστόρημα σαν τα άλλα, αλλά είναι τόσο κακό αυτό;
Το βιβλίο πραγματεύεται την ιστορία της Ολίβια Λίτον, η οποία είναι αρραβωνιασμένη τον δούκα του Κάντεργουι, μια πραγματικότητα που όχι μόνο δεν την ευχαριστεί αλλά νιώθει να την πνίγει. Η μόνη παρηγοριά που βρίσκει στην όλη κατάσταση, είναι πως ο γάμος της μαζί του θα μπορέσει να εξασφαλίσει κοινωνικά την αδερφή της, Τζορτζιάνα, η οποία με τη σειρά της θα παντρευτεί τον Τάρκιν, δούκα του Σκονς. Όμως υπάρχει κάτι που κανείς δεν έχει υπολογίσει. Το γεγονός ότι ο Τάρκιν δεν θέλει να παντρευτεί τη Τζορτζιάνα, παρά που πληρεί όλες τις προδιαγραφές μιας τέλειας συζύγου, και ότι είναι ερωτευμένος με την Ολίβια, με εκείνη να μην στέκεται ασυγκίνητη μπροστά στο φλογερό του πάθος και στα συναισθήματα που ξυπνάει μέσα της η παρουσία του. Άραγε, θα παραδοθούν στα θέλω τους ή θα υποκύψουν στα κοινωνικά τους πρέπει;
Όπως προανέφερα, αυτό το βιβλίο προκάλεσε σύγχυση ανάμεσα στο αναγνωστικό κοινό, αλλά όπως ήδη τόνισα, δεν είμαι σίγουρη πως έγινε για τους σωστούς λόγους, αφού οι αναλύσεις που βασίζονται υπερβολικά στο "political correct" δεν με ικανοποιούν. Η μυθιστορία αντιγράφει τη ζωή και όσο κι αν ορισμένα πράγματα δεν μας αρέσουν, αυτό δεν είναι αρκετό για να αναιρέσει την ύπαρξή τους. Και ναι, ίσως να ήταν ωραίο να ζούμε σε έναν κόσμο ιδανικά πλασμένο, αλλά αυτό δεν φαντάζει εφικτό στο παρόν -ούτε και στο κοντινό μέλλον, για να είμαστε ειλικρινής-, οπότε καλό θα ήταν να μην γινόμαστε παρανοϊκοί, απόλυτοι και εξαιρετικά απαιτητικοί από τους άλλους, επειδή πατάνε τις ευαισθησίες μας. Γιατί αν το πετυχαίνουν αυτό, ίσως θα έπρεπε να σκεφτούμε πως κάτι κάνουν εξαιρετικά καλά, αντιγράφοντας εν μέρη την ίδια τη ζωή.
Αφήνοντας πίσω μου το παραλήρημά μου, θα περάσω στους χαρακτήρες, που και αυτοί με τη σειρά τους δεν είναι ιδανικά πλασμένοι, απέχουν αρκετά απ' το να είναι υποταγμένοι στα αυστηρά όρια της ηθικής, αλλά αυτό είναι που τους καθιστά ενδιαφέροντες, γιατί στην πραγματικότητα δεν είμαστε ποτέ απόλυτα σίγουροι για το πως θα αντιδράσουν. Η Ολίβια είναι εξαιρετικά σαρκαστική και αρκετά έξω από τα καθωσπρέπει πρότυπα του είδους, με την ίδια ν' αποτελεί πάρα πολλές φορές τον κωμικό χαρακτήρα της ιστορίας αυτής, αλλά ούσα άνθρωπος που απολαμβάνω τον σαρκασμό, όσο περισσότερο, τόσο το καλύτερο, ειδικά όταν ο άλλος ξέρει να τον χειριστεί και να τον φέρει στα όρια αλλά χωρίς να τα ξεπεράσει. Ο Τάρκιν από την άλλη, είναι αυτό που χρειάζεται η Ολίβια για να την συμπληρώσει και ν' ανταποκριθεί στο "παιχνίδι" της, με τους δυο τους να μοιράζονται πολύ ωραίες στιγμές, άλλες παιχνιδιάρικες, άλλες βαθιά συναισθηματικές, αλλά εξίσου απολαυστικές.
Σίγουρα, "Το τέλειο λάθος" δεν είναι ένα κλασσικό ρομαντικό ιστορικό μυθιστόρημα, αφού ξεφεύγει σε αρκετά επίπεδα από τα κλισέ τους είδους και τους αυστηρούς κανόνες του που το περιορίζουν πολλές φορές και δεν του επιτρέπουν να κάνει την υπέρβαση ή και να υπερβάλλει ή να υπερτονίσει κάποια πράγματα. Αλλά ξέρετε κάτι; Δεν χρειάζεται όλα τα μυθιστορήματα του είδους να μπαίνουν σε αυτά τα πνιγηρά καλούπια. Μπορούν ν' ακολουθήσουν και το δικό τους μονοπάτι, να έχουν τον δικό τους χαρακτήρα και να μας θυμίζουν πως σε κάθε χρόνο, σε κάθε εποχή, σε κάθε συνθήκη, υπάρχουν οι εξαιρέσεις που ανατρέπουν τους κανόνες. Κι αν αυτές οι εξαιρέσεις δεν είναι πάντα κανονιστικά ηθικές, ούτε αυτό πειράζει, γιατί μέσα από τη λογοτεχνία αντανακλάται ο κόσμος μας και οι δικές μας οι συμπεριφορές μέσα σε αυτόν.
Βαθμολογία 8,5/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Eloisa James
Μεταφραστής: Παπαγεωργίου Ιωάννα
Εκδόσεις: Elxis
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2021
Αρ. σελίδων: 456
ISBN: 978-618-5394-83-7
Για την Ολίβια Λίτον, ο αρραβώνας της με τον δούκα του Κάντεργουικ είναι περισσότερο κατάρα παρά ευλογία. Τουλάχιστον όμως, η κοινωνική του τάξη θα βοηθήσει τη δίδυμη αδελφή της Τζορτζιάνα να παντρευτεί τον γοητευτικό Τάρκιν, δούκα του Σκονς.
Για την Τζορτζιάνα είναι ο ιδανικός σύζυγος για όλους τους λόγους... εκτός από έναν: Ο Τάρκιν είναι ερωτευμένος με την Ολίβια.
Μπορεί η Τζορτζιάνα να είναι η ιδανική νύφη και απόλυτα έτοιμη να γίνει μια δούκισσα, αλλά η φλογερή και δυναμική Ολίβια του προκαλεί έναν ανεξήγητο πόθο. Καθώς κανένας από τους δύο δεν μπορεί να αντισταθεί, κινδυνεύουν να διαλύσουν τα πάντα: τον αρραβώνα της Ολίβια, τη δυνατή σχέση με την αδελφή της, αλλά και τη δική τους εύθραυστη αγάπη.
Θα παραδοθούν στον έρωτά τους; Υπάρχει ένα και μοναδικό πράγμα που μπορεί να τους σώσει και σε αυτό κρύβονται οι πιο καθοριστικές αποφάσεις για τη ζωή όλων.
Μια ανατρεπτική και συνάμα υπέροχη παραλλαγή του παραμυθιού Η Πριγκίπισσα και το Μπιζέλι.
Προσωπική άποψη:
Το τρίτο βιβλίο της σειράς "Fairy Tales" της Eloisa James αποτελεί μια παραλλαγή ενός ακόμα γνωστού παραμυθιού, του "Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι" του Hans Christian Andersen. Μια παραλλαγή αρκετά διαφορετική απ' ότι μας έχει συνηθίσει έως τώρα η συγγραφέας, πιο αλληγορική θα λέγαμε, μα και με μια διαφορετική διάθεση, πιο σαρκαστική και παιχνιδιάρικη, που όπως διαπίστωσα με μια γρήγορη ματιά στον διαδικτυακό ιστό, ενόχλησε αρκετούς από τους αναγνώστες της, αν και για μένα αυτό συνέβη για τους λάθος λόγους -αν και μπορώ να κατανοήσω ένα μέρος αυτών, χωρίς να σημαίνει πως τους ασπάζομαι. Γιατί ναι, "Το τέλειος λάθος" δεν είναι ένα ιστορικό ρομαντικό μυθιστόρημα σαν τα άλλα, αλλά είναι τόσο κακό αυτό;
Το βιβλίο πραγματεύεται την ιστορία της Ολίβια Λίτον, η οποία είναι αρραβωνιασμένη τον δούκα του Κάντεργουι, μια πραγματικότητα που όχι μόνο δεν την ευχαριστεί αλλά νιώθει να την πνίγει. Η μόνη παρηγοριά που βρίσκει στην όλη κατάσταση, είναι πως ο γάμος της μαζί του θα μπορέσει να εξασφαλίσει κοινωνικά την αδερφή της, Τζορτζιάνα, η οποία με τη σειρά της θα παντρευτεί τον Τάρκιν, δούκα του Σκονς. Όμως υπάρχει κάτι που κανείς δεν έχει υπολογίσει. Το γεγονός ότι ο Τάρκιν δεν θέλει να παντρευτεί τη Τζορτζιάνα, παρά που πληρεί όλες τις προδιαγραφές μιας τέλειας συζύγου, και ότι είναι ερωτευμένος με την Ολίβια, με εκείνη να μην στέκεται ασυγκίνητη μπροστά στο φλογερό του πάθος και στα συναισθήματα που ξυπνάει μέσα της η παρουσία του. Άραγε, θα παραδοθούν στα θέλω τους ή θα υποκύψουν στα κοινωνικά τους πρέπει;
Όπως προανέφερα, αυτό το βιβλίο προκάλεσε σύγχυση ανάμεσα στο αναγνωστικό κοινό, αλλά όπως ήδη τόνισα, δεν είμαι σίγουρη πως έγινε για τους σωστούς λόγους, αφού οι αναλύσεις που βασίζονται υπερβολικά στο "political correct" δεν με ικανοποιούν. Η μυθιστορία αντιγράφει τη ζωή και όσο κι αν ορισμένα πράγματα δεν μας αρέσουν, αυτό δεν είναι αρκετό για να αναιρέσει την ύπαρξή τους. Και ναι, ίσως να ήταν ωραίο να ζούμε σε έναν κόσμο ιδανικά πλασμένο, αλλά αυτό δεν φαντάζει εφικτό στο παρόν -ούτε και στο κοντινό μέλλον, για να είμαστε ειλικρινής-, οπότε καλό θα ήταν να μην γινόμαστε παρανοϊκοί, απόλυτοι και εξαιρετικά απαιτητικοί από τους άλλους, επειδή πατάνε τις ευαισθησίες μας. Γιατί αν το πετυχαίνουν αυτό, ίσως θα έπρεπε να σκεφτούμε πως κάτι κάνουν εξαιρετικά καλά, αντιγράφοντας εν μέρη την ίδια τη ζωή.
Αφήνοντας πίσω μου το παραλήρημά μου, θα περάσω στους χαρακτήρες, που και αυτοί με τη σειρά τους δεν είναι ιδανικά πλασμένοι, απέχουν αρκετά απ' το να είναι υποταγμένοι στα αυστηρά όρια της ηθικής, αλλά αυτό είναι που τους καθιστά ενδιαφέροντες, γιατί στην πραγματικότητα δεν είμαστε ποτέ απόλυτα σίγουροι για το πως θα αντιδράσουν. Η Ολίβια είναι εξαιρετικά σαρκαστική και αρκετά έξω από τα καθωσπρέπει πρότυπα του είδους, με την ίδια ν' αποτελεί πάρα πολλές φορές τον κωμικό χαρακτήρα της ιστορίας αυτής, αλλά ούσα άνθρωπος που απολαμβάνω τον σαρκασμό, όσο περισσότερο, τόσο το καλύτερο, ειδικά όταν ο άλλος ξέρει να τον χειριστεί και να τον φέρει στα όρια αλλά χωρίς να τα ξεπεράσει. Ο Τάρκιν από την άλλη, είναι αυτό που χρειάζεται η Ολίβια για να την συμπληρώσει και ν' ανταποκριθεί στο "παιχνίδι" της, με τους δυο τους να μοιράζονται πολύ ωραίες στιγμές, άλλες παιχνιδιάρικες, άλλες βαθιά συναισθηματικές, αλλά εξίσου απολαυστικές.
Σίγουρα, "Το τέλειο λάθος" δεν είναι ένα κλασσικό ρομαντικό ιστορικό μυθιστόρημα, αφού ξεφεύγει σε αρκετά επίπεδα από τα κλισέ τους είδους και τους αυστηρούς κανόνες του που το περιορίζουν πολλές φορές και δεν του επιτρέπουν να κάνει την υπέρβαση ή και να υπερβάλλει ή να υπερτονίσει κάποια πράγματα. Αλλά ξέρετε κάτι; Δεν χρειάζεται όλα τα μυθιστορήματα του είδους να μπαίνουν σε αυτά τα πνιγηρά καλούπια. Μπορούν ν' ακολουθήσουν και το δικό τους μονοπάτι, να έχουν τον δικό τους χαρακτήρα και να μας θυμίζουν πως σε κάθε χρόνο, σε κάθε εποχή, σε κάθε συνθήκη, υπάρχουν οι εξαιρέσεις που ανατρέπουν τους κανόνες. Κι αν αυτές οι εξαιρέσεις δεν είναι πάντα κανονιστικά ηθικές, ούτε αυτό πειράζει, γιατί μέσα από τη λογοτεχνία αντανακλάται ο κόσμος μας και οι δικές μας οι συμπεριφορές μέσα σε αυτόν.
Βαθμολογία 8,5/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Eloisa James
Μεταφραστής: Παπαγεωργίου Ιωάννα
Εκδόσεις: Elxis
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2021
Αρ. σελίδων: 456
ISBN: 978-618-5394-83-7
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου