Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:

Πάλεψε σαν λιοντάρι. Όρμα σαν αετός. Τσίμπα σαν σκορπιός.
1137. Ο δούκας της Ακουιτανίας –της πιο περιζήτητης περιοχής της Γαλλίας– βρίσκεται νεκρός στο Σαντιάγο ντε Κομποστέλα. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πού οφείλεται ο θάνατός του. Η κόρη του, Ελεονώρα, αποφασίζει να πάρει εκδίκηση και γι’ αυτό παντρεύεται τον γιο αυτού που πιστεύει πως είναι ο δολοφόνος του: του Λουδουβίκου ΣΤ΄ του Παχέος, βασιλιά της Γαλλίας.
Στη διάρκεια της γαμήλιας τελετής, ο Λουδοβίκος πεθαίνει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Η Ελεονώρα, με τη συνδρομή των γάτων της Ακουιτανίας –των επικών κατασκόπων του δουκάτου–, θα προσπαθήσει να ανακαλύψει ποιον ευνοεί η στέψη δυο άπειρων παιδιών στον θρόνο...
Ένα καθηλωτικό ιστορικό θρίλερ που διατρέχει έναν αιώνα γεμάτο βεντέτες, αιμομιξίες και πολέμους. Κι ένα σκοτεινό μυστήριο γύρω από τρεις ζωές που θα σφυρηλατήσουν το μέλλον αυτού που σήμερα ονομάζεται Ευρώπη.

Προσωπική άποψη:
Η Ισπανίδα Eva García Sáenz de Urturi είναι από τις συγγραφείς εκείνες που φρόντισαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους από το πρώτο τους κιόλας βιβλίο. "Η τριλογία της Λευκής Πόλης", που φέρει την υπογραφή της, δεν είναι απλά μια αστυνομική σειρά που κέρδισε το κοινό, αλλά που την ίδια στιγμή κατάφερε να κερδίσει την αναγνώριση των κριτικών και να βραβευτεί πολλάκις. Και υπό άλλες συνθήκες μπορεί, ειδικά το δεύτερο, να μην έλεγε και πολλά, όμως στην προκειμένη περίπτωση, και δεδομένου ότι αναφερόμαστε στη συγκεκριμένη τριλογία, της αξίζουν όλα τα εύσημα που της έχουν αποδοθεί. Όπως ήταν φυσικό επόμενο, μετά από μια τέτοια επιτυχία, όλοι περιμέναμε ποιο θα ήταν το επόμενο βήμα της Sáenz και η αλήθεια είναι πως μας εξέπληξε με την επιλογή της.

Παραμένοντας πιστή στη θριλερική αφηγηματική ατμόσφαιρα με την οποία μας συστήθηκε, που είναι εμποτισμένη με μεγάλες δόσεις μυστηρίου και μυστικών με μια αποκρυφιστική διάθεση και αρκετά ιστορικά στοιχεία, αυτή τη φορά επέλεξε ν' αφηγηθεί μια ιστορία που ναι μεν κινείται σε παρόμοια μονοπάτια, αλλά που έχει μια πιο... σοβαρή, αν θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε έτσι, προσέγγιση, με την έννοια του ότι τείνει να είναι περισσότερο ιστορικό θρίλερ -και η αλήθεια είναι πως έχει τις ρίζες του στην ίδια την Ιστορία-, παρά οτιδήποτε άλλο, πόσο μάλλον μια μυθοπλασία που επενδύει στον φτηνό και εύκολο εντυπωσιασμό, παριστάνοντας ίσως και κάτι άλλο από αυτό που είναι. Ένα εγχείρημα αρκετά τολμηρό, δεδομένου ότι τα βιβλία αυτού του ύφους δεν απευθύνονται απαραίτητα σε όλους, ούτε καν στους πιστούς σου ακόλουθους.

Είναι εμφανές πως η συγγραφέας έχει κάνει πολύ ουσιαστική κι εκ βαθέων έρευνα, όσον αφορά την Ελεονώρα της Ακουιτανίας, ένα ιστορικό πρόσωπο για το οποίο δεν γνώριζα τίποτα απολύτως μέχρι τώρα, αλλά που χαίρομαι που "γνώρισα" μέσα απ' το βιβλίο αυτό, το οποίο, μάλιστα, με ώθησε στο να αναζητήσω ακόμα περισσότερες πληροφορίες για την ίδια και τη ζωή της. Η Ελεονώρα, λοιπόν, υπήρξε ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο της μεσαιωνικής περιόδου, μια βασίλισσα όχι μίας, αλλά δύο χωρών, τα κατορθώματα και τα επιτεύγματα της οποίας είναι μεγάλη βαρύτητας και άξια αναφοράς, που μας θυμίζουν πως οι γυναίκες ποτέ δεν είχαν ανάγκη έναν άντρα να τις υπερασπιστεί, αλλά πως είχαν ανέκαθεν τη δύναμη μέσα τους να επιτύχουν πολύ περισσότερα απ' όσα ίσως να περίμενε κανείς από αυτές.

Το βιβλίο επικεντρώνεται στα πρώτα δώδεκα χρόνια της ζωής της Ελεονώρας ως βασίλισσας, και από τη στιγμή του γάμου της με τον Λουδοβίκο Ζ´ της Γαλλίας, με αφετηρία τη Μπορντό του 1137 και τερματικό σταθμό το Παρίσι του 1149. Αυτό σημαίνει πως δεν έχουμε ένα πλήρες πορτρέτο της ζωής της, αφού η ίδια έζησε μέχρι τα 82 της έτη, πράγμα που προσωπικά με απογοήτευσε σε έναν βαθμό, αλλά που από την άλλη μπορώ να το καταλάβω γιατί δεν πραγματοποιήθηκε. Η Sáenz δεν ήθελε εξ' αρχής να μας παρουσιάσει μια μυθιστορηματική βιογραφία της ηρωίδας της, αλλά να εστιάσει στα πρώτα χρόνια της ζωής αυτής και να χτίσει ένα ιστορικό θρίλερ που θα βασίζεται σε όλα εκείνα που μπορούν να παρασύρουν και να καθηλώσουν έναν αναγνώστη. Σε προδοσίες, αιμομιξίες, πολέμους, σχέδια πίσω από κλειστές πόρτες και παιχνίδια εξουσίας. Και ναι, σε αυτό το κομμάτι πέτυχε απόλυτα τον σκοπό της.

Αν κάτι πρέπει να πάρουμε ως δεδομένο, αυτό δεν είναι άλλο απ' το ότι το βιβλίο είναι εξαιρετικά καλογραμμένο. Η Sáenz γνωρίζει να χειρίζεται εξαιρετικά καλά τον γραπτό λόγο, ενώ καταφέρνει να μας μεταφέρει μέσα στον χωροχρόνο και να ζωντανέψει μπροστά στα μάτια μας, οπτικά, αισθητικά αλλά και στην ουσία τους, όλα όσα απαρτίζουν τον Μεσαίωνα, που από μόνος του αποτελεί ένα μεγάλο συν σε ένα μυθιστόρημα όπως αυτό, αφού λειτουργεί ως το ιδανικό σκηνικό τόσο για να εξελιχθεί η όποια δράση, αλλά πολύ περισσότερο για όλα όσα "τρέχουν" στα παρασκήνια όσων φαίνονται να πρωταγωνιστούν, αλλά που στο τέλος συνειδητοποιείς πόσο μικρότερη αξία έχουν από εκείνα που σκόπιμα επιλέγουν να μην προβάλλονται πολύ, μέχρι τη στιγμή τουλάχιστον που θ' αποφασίσουν να κάνουν τη δυναμική τους έξοδο ανατρέποντας τα πάντα. Όπως προανέφερα, το μυθιστόρημα αυτό σίγουρα δεν είναι για όλους, αλλά την ίδια στιγμή δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε την τόλμη της συγγραφέως, αλλά και να το πόσο καλά τα πήγε, παρά που ίσως να θέλαμε κάτι ακόμα.
Βαθμολογία 8,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Eva García Sáenz de Urturi
Μεταφραστής: Βασιλάκου Αγγελική
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2022
Αρ. σελίδων: 440
ISBN: 978-618-01-4266-2