Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:

Η υπαστυνόμος Σοφία Μήτση νομίζει πως είναι τυχερή. Το όνειρό της να πάρει μετάθεση στο Ανθρωποκτονιών επιτέλους πραγματοποιείται και είναι σίγουρη ότι η ζωή της θα αλλάξει προς το καλύτερο. Ο προϊστάμενός της, όμως, καυχιέται ότι βάζει τα θηλυκά στη θέση τους και την προσγειώνει απότομα στην πραγματικότητα.
Την ημέρα που η Σοφία αναλαμβάνει υπηρεσία, μια γυναίκα εντοπίζεται νεκρή στο διαμέρισμά της – και αυτό είναι μόνο η αρχή. Αναζητώντας τη διαλεύκανση του μυστηρίου, η Σοφία θα οδηγηθεί σε σκοτεινά στενά της Αθήνας και του Πειραιά. Τα βήματά της θα διασταυρωθούν με εκείνα του Θωμά Δήμου, πρώην δημοσιογράφου και νυν ιδιωτικού ερευνητή. Και οι δύο μάχονται να επουλώσουν πληγές του παρελθόντος, μπλέκουν σε παγίδες του παρόντος και αναμετρώνται με τα όριά τους. Κάποιος δολοφονεί γυναίκες που αστράφτουν στις οθόνες των κινητών και παίζει πόκερ με τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
Συναρπαστικοί ήρωες και ανατρεπτική πλοκή σε ένα σύγχρονο μυθιστόρημα για την αξία της φιλίας και τη μάχη των φύλων σε μια Αθήνα που ανοίγεται στη θάλασσα.

Προσωπική άποψη:
Τον Βαγγέλη Μπέκα τον πρωτογνώρισα μέσω του βιβλίου του "Μαύρο φυλαχτό", ένα καθαρόαιμο ιστορικό μυθιστόρημα, όχι από εκείνα που αποτελούν την πρώτη μου αναγνωστική επιλογή, αλλά που ήταν τόσο καλογραμμένο και με τόσο καλή αισθητική, που κατάφερε να με παρασύρει και να με ταξιδέψει στον χρόνο και στον χώρο. Τρία χρόνια μετά ήρθε το νέο του βιβλίο, "Ο γιος μας", το οποίο ήταν κάτι το εντελώς διαφορετικό από τον προκάτοχό του. Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα χαρακτήρων, με την διαφορετικότητα στο επίκεντρό της και τις συμφορές που αυτή μπορεί να οδηγήσει, μια αρκετές πινελιές μυστηρίου και αγωνίας, που ίσως να μας προϊδέαζαν για τα μελλοντικά του σχέδια. Γιατί, δύο χρόνια μετά, ο συγγραφέας επέστρεψε με ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, που μπορεί και πάλι να είναι εξαιρετικά ανθρωποκεντρικό στην προσέγγισή του, αλλά που την ίδια στιγμή μάς προσφέρει μια περιπέτεια μυστηρίου με φόντο την πόλη της καρδιάς μας, που μας καθηλώνει από τις πρώτες κιόλας σελίδες.

Η Σοφία Μήτση, μια νεαρή αστυνομικός που αντιμετωπίζει όλα όσα ακολουθούν έναν δύσκολο χωρισμό, νιώθει ηλιαχτίδες να εισβάλουν στη ζωή της και τα όνειρά της να πραγματώνονται, όταν παίρνει μετάθεση στο τμήμα Ανθρωποκτονιών της αστυνομίας, κάτι που όχι μόνο θα την βοηθήσει να πάει ένα βήμα παραπέρα στη ζωή και στην καριέρα της, αλλά θα την ολοκληρώσει. Όμως τα πράγματα δεν αποδεικνύονται τόσο ρόδινα όσο εκείνη πίστευε, αφού ο προϊστάμενός της φροντίζει να την προσγειώσει απότομα στην πραγματικότητα, που μέσα στον ανδροκρατούμενο μικρόκοσμό τους δεν είναι άλλη απ' το ότι απ' το ότι οι άντρες είναι αυτοί που κυριαρχούν, έχοντας τον έλεγχο των πάντων, πολύ περισσότερο των θηλυκών εκείνων που έχουν την ελπίδα πως μπορούν να κάνουν παραπάνω πράγματα απ' αυτά που τα αρσενικά τούς ορίζουν να κάνουν. Τσαντίζομαι, αλήθεια, κι εδώ είναι που αντιλαμβάνεται κανείς πόσο καλά έχει χειριστεί τον μικρόκοσμο αυτό ο συγγραφέας.

Βρισκόμενη σε δύσκολη θέση και με τις επιλογές της θεωρητικά περιορισμένες, η Σοφία καλείται να διατηρήσει μια ουδέτερη στάση, χωρίς ν' αντιδρά στην ψυχολογική κακοποίηση που δέχεται στην εργασία της, ενώ την ίδια στιγμή αναλαμβάνει την πρώτη της υπόθεση, τη δολοφονία μιας γυναίκας που βρίσκεται νεκρή στο διαμέρισμά της. Όμως η υπόθεση αυτή, που δεν είναι παρά μονάχα η αρχή σε μια σειρά δολοφονιών κι άλλων γυναικών, οι οποίες είναι σκηνοθετημένες έτσι ώστε να μοιάζουν με αυτοκτονίες, φέρνει αντιμέτωπη τη Σοφία όχι μόνο με το παρόν της, αλλά και με το παρελθόν της, με τις αναμνήσεις ενός παρελθόντος που νόμιζε πως είχε θάψει, να έρχονται στην επιφάνεια άγριες και βίαιες. Και το ίδιο ακριβώς θα συμβεί και στον Θωμά Δήμου, πρώην δημοσιογράφο και νυν ιδιωτικό ερευνητή, οι δρόμοι του οποίου θ' ανταμώσουν μ' εκείνους της Σοφίας, με τους δυο τους να ενώνουν τις δυνάμεις τους απέναντι στον χρόνο που τους πιέζει, αλλά με στις προσωπικές πληγές τους και όσα τις συνοδεύουν και τώρα έρχονται και πάλι στην επιφάνεια.

Όπως προανέφερα, ο Βαγγέλης έχει κάνει εξαιρετική δουλειά σε ό,τι αφορά τον χειρισμό του κόσμου μέσα στον οποίο εξελίσσεται η ιστορία του και αυτό σε καμία περίπτωση δεν οφείλεται στο ότι ο ίδιος έχει παρόμοιες αντιλήψεις με το φαλλοκρατικό κατεστημένη που προσπαθεί να υποτάξει τη Σοφία -και κάθε Σοφία εκεί έξω, στην πραγματική ζωή-, αλλά γιατί μέσα απ' τον λόγο του αποτυπώνει την πραγματικότητα αυτού, ασκώντας παράλληλα δεικτική κριτική απέναντι του και στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί, με έμμεσο και πολύ διακριτικό τρόπο, μέσω μικρών λεπτομερειών που μπορεί να προσέξει και να διακρίνει εύκολα κανείς, αρκεί να είναι λίγο παρατηρητικός. Πολύ έξυπνο, πολύ καλογραμμένο, πολύ ωραία αξιοποιημένο μέσα στην πορεία μιας πλοκής που δεν στερείται δυναμισμούς, εκπλήξεων, μυστηρίου και ανατροπών, προσφέροντάς μας μια ροή με σχεδόν κινηματογραφική αφήγηση που μας ταξιδεύει στις πιο σκοτεινές γωνιές της Αθήνας και το Πειραιά, όχι συστήνοντάς μας μια άγνωστη πλευρά τους, αλλά θυμίζοντάς μας πως υπάρχει και αυτή.

Η αφήγηση είναι μοιρασμένη ανάμεσα στον Θωμά και στην Σοφία κυρίως, όπου μέσα από σύντομα, έως και κοφτά κάποιες φορές κεφάλαια, ακολουθούμε την πορεία δράσης τους, με την ταχύτητα που πρέπει στον καθέναν τους, αλλά και της εμβάθυνσης στον ψυχισμό τους, που συνδέεται άρρηκτα με το παρελθόν τους, έχοντας έτσι ολοκληρωμένα σκιαγραφήματα αυτών. Παράλληλα, στην αφήγηση παρεμβαίνουν και άλλοι χαρακτήρες, αλλά με σαφέστατα μικρότερη έκταση, με τον καθέναν τους, όμως, να καλείται να υπηρετήσει έναν σκοπό και να φέρει μια αποστολή εις πέρας, πράγμα το οποίο όλοι τους πετυχαίνουν με τον δικό τους μοναδικό και ξεχωριστό τρόπο, αποδεικνύοντας πως κανένας δεν είναι περιττός, αλλά αντίθετα πολύ σημαντικός, στον βαθμό που του αναλογεί και δεδομένης της εκάστοτε βαρύτητας αυτού. Ως εκ τούτου, ο αφηγηματικός ρυθμός είναι εναλλασσόμενος, σε όλα τα επίπεδα και τις διαστάσεις του, κι αυτό προσφέρει ένα αφηγηματικό τέμπο πολύ ιδιαίτερο που ξεχωρίζει και έχει μια δική του ταυτότητα, θα μπορούσαμε να πούμε.

Πρωταγωνιστές, όμως, σε αυτή την ιστορία είναι και οι ίδιες οι πόλεις της Αθήνας και του Πειραιά, που προσωπικά αγαπώ εξαιρετικά πολύ και που πάντοτε απολαμβάνω τις ιστορίες που εξελίσσονται σε αυτές, χωρίς οι ίδιες ν' αποτελούν απλά φόντο της δράσης, αλλά ζωτικό οργανισμό αυτής, με την καρδιά τους να πάλλεται και να μας καλούν στα πιο σκοτεινά τους μονοπάτια για να μας αποκαλύψουν τα πιο κρυφά τους μυστικά. Το "Παγωμένα πέλματα" είναι ένα σύγχρονο αστυνομικό μυθιστόρημα, με μια αρκετά νουάρ αισθητική, προσαρμοσμένη ωστόσο στα ελληνικά δεδομένα, κάτι που το καθιστά πολύ ειλικρινές και με καμία διάθεση μιμητισμού, απλά επειδή κάτι είναι κλασσικό ή μοδάτο, αρκεί να το αναπροσαρμόσεις λίγο έτσι ώστε να μην φαντάζει ξένο. Εδώ, ο συγγραφέας, υιοθετεί ορισμένα στοιχεία που είναι γνώριμα, αλλά κατά τ' άλλα δημιουργεί κάτι φρέσκο και πολύ κοντά σε εμάς, αλλά και στην ιστορία που θέλει ν' αφηγηθεί. Μια εξαιρετική πρώτη προσπάθεια σε καθαρόαιμο crime, από τον Βαγγέλη Μπέκα, και θα χαρώ πολύ αν στο μέλλον ξανασυναντήσω τους Σοφία και Θωμά, σε νέες περιπέτειες.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Μπέκας Βαγγέλης
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2022
Αρ. σελίδων: 408
ISBN: 978-618-01-4308-9