
Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Για τον Ζαν-Μπατίστ Γκρενούιγ, τον σκοτεινό ήρωα, μαθαίνουμε μόνο πως γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου 1738 στο Παρίσι, ανάμεσα στα σκουπίδια της αγοράς με δυο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Αυτός που τρομάζει τους πάντες με την παντελή έλλειψη κάθε μυρωδιάς έχει την πιο ευαίσθητη μύτη του κόσμου. Καταγράφει στην ατελείωτη τράπεζα της μνήμης του όλες τις μυρωδιές που συναντά στο δρόμο του, και όχι μόνο αυτό, αλλά μπορεί να ανακαλέσει κάθε στιγμή εκείνη που θα διαλέξει.
Η μακριά πορεία του στο βασίλειο των οσμών θα τον οδηγήσει από το εργαστήριο του αρωματοποιού στη θέση του ημίθεου που παρασύρει τα πλήθη με μοναδικό όπλο το ύψιστο και συγκλονιστικότερο άρωμα που υπάρχει. Αυτό της ανθρώπινης ύπαρξης.
Προσωπική άποψη:
Δεν ξέρω... προφανώς είμαι είτε κακόγουστη, είτε διαταραγμένη ψυχικά. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι διάβασα "Το Άρωμα" παρασυρόμενη από κάποιες, προ ετών προτροπές, και τελικά κατέληξα στο συμπέρασμα πως είναι ένα βιβλίο που δεν είχε τίποτα να μου δώσει, ένα βιβλίο που απλά στέρησε τον πολύτιμο χρόνο μου, ένα νοσηρό δημιούργημα του οποίου την ύπαρξη δεν μπορώ να καταλάβω και να κατανοήσω σε κανένα επίπεδο. Πραγματικά, είχα πολύ καιρό να διαβάσω κάποιο μυθιστόρημα και να κλάψω, όχι από συγκίνηση αλλά, γιατί δεν βρήκα τίποτα καλύτερο να κάνω. Το παρήγορο βέβαια είναι πως, αν εξαιρέσω όσους πριν χρόνια μου έφαγαν τα αυτιά να το διαβάσω, όσοι επικοινώνησα σήμερα και έτυχε να το έχουν διαβάσει στο παρελθόν, έχουν την ίδια απορία και βίωσαν την ίδια με 'μένα αποστροφή.
Ο Γκρενούιγ είναι ένα παιδί που γεννιέται στο Παρίσι του 1738, ανάμεσα σε σκουπίδια, βρωμιά και ψάρια. Η μητέρα του, η οποία και σκόπευε να τον εγκαταλείψει στη μοίρα του μέχρι να πεθάνει, εκτελείται όταν η πρόθεσή της γίνεται αντιληπτή και έτσι, το νεογέννητο μωρό καταλήγει υπό την προστασία της εκκλησίας. Κανείς όμως δεν θέλει να αναλάβει το μικρό ορφανό καθώς, έχει ένα τρομακτικά παράξενο χαρακτηριστικό. Δεν διαθέτει καμία απολύτως μυρωδιά. Αυτό το χαρακτηριστικό του ωστόσο είναι που μπορεί να αντιληφθεί ο κόσμος γύρω του, χωρίς να γνωρίζει την ίδια στιγμή πως ο Γκρενούιγ έχει ένα χάρισμα, εκείνο της εξαιρετικής όσφρησης που μπορεί να εντοπίσει και να καταγράψει την μυρωδιά του κάθε τι που βρίσκεται γύρω του. Μαθητεύοντας δίπλα σε έναν από τους μεγαλύτερους αρωματοποιούς της πόλης, αξιοποιεί το χάρισμά του αυτό στο έπακρο δημιουργώντας νέες, μοναδικές μυρωδιές. Ωστόσο εκείνος αισθάνεται ανολοκλήρωτος καθώς, αυτό που πραγματικά επιθυμεί είναι να δημιουργήσει την ανθρώπινη μυρωδιά, εκείνη τη χαρακτηριστική και γεμάτη μαγεία που γεννά μόνο ανάγκη και αγάπη. Και για να το πετύχει, φτάνει στα άκρα.
Το ότι το συγκεκριμένο βιβλίο ανακηρύχθηκε το καλύτερο της χρονιάς του 1986 από τους New York Times και το ότι έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 37 γλώσσες, πραγματικά με ανησυχεί. Με ανησυχεί γιατί δεν μπορώ να καταλάβω ποια ακριβώς ικανοποίηση μπορεί να βρει κανείς διαβάζοντας το εν λόγω μυθιστόρημα. Πιθανολογώ ότι η πρόθεση του Γερμανού συγγραφέα ήταν να δημιουργήσει ένα τρομακτικό θρίλερ, στηριζόμενος στην διαταραγμένη ανθρώπινη ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου που αισθάνεται ανολοκλήρωτος και προσπαθεί να βρει την ουτοπική ευτυχία, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει την απώλεια μιας ζωής, την εξάπλωση του τρόμου, οδηγούμενος από αρρωστημένα ένστικτα και δήθεν ανάγκες που τελικά, δεν θα του προσφέρουν την ευτυχία αλλά, την συνειδητοποίηση του πόσο μάταιες ήταν οι βλέψεις, οι πεποιθήσεις και τα θέλω του. Και όπως είπα πιο πάνω, πιθανολογώ γιατί, μόνο υποθέσεις και εικασίες μπορώ να κάνω για όλα τα παραπάνω καθότι, το μόνο συναίσθημα που δημιουργήθηκε σε μένα είναι εκείνο της υπνηλίας και της σιχαμάρας.
Δεν μπορώ να αρνηθώ το γεγονός ότι άσχετα από την θεματολογία του και τον τρόπο που αυτή εξελίσσεται, φτάνοντας σε ένα φινάλε όπου η αηδία για το ίδιο το ανθρώπινο είδος ξεπερνάει τα όρια της αποστροφής και αγγίζει τα όρια της αφέλειας αν θέλετε τη γνώμη μου, το βιβλίο είναι καλογραμμένο, με τις λέξεις σωστά τοποθετημένες αλλά δυστυχώς, ανίκανες να κρατήσουν το ενδιαφέρον μας σταθερό, πόσο μάλλον στα ύψη. Θα έλεγα ότι διαβάζουμε με μια σχετική απάθεια, χωρίς πραγματικά να μας απασχολεί τι πρόκειται να συμβεί παρακάτω γιατί, αν εξαιρέσουμε 2-3 σημαντικές καμπές στην πορεία των γεγονότων, η ιστορία είναι κουραστική μέχρι ναρκοληψίας, με υπερβολικές πολλές πληροφορίες σχετικά με την κατασκευή, συντήρηση, μεταποίηση, πώληση αρωμάτων και καλλυντικών, στοιχεία που ούτε μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο είδος δεν θα έμπαιναν στον κόπο να αναλύσουν. Πιστέψτε με, ακόμα κι αν είστε η θεά των Hondos, τόση πληροφόρηση, θα σας πέσει βαριά.
Όπως και να 'χει, αν λυπάστε τον εαυτό σας και δεν το έχετε διαβάσει, μην το κάνετε. Διαβάστε καλύτερα τον "Τσελεμεντέ" ή έστω, ένα βιβλίο cosmetics, αν θέλετε ντε και καλά να είστε μέσα στο πνεύμα. "Το Άρωμα", σε προσωπικό πάντα επίπεδο, δεν μου προσέφερε τίποτα άλλο πέραν χασμουρητών, ύπνου στον καναπέ με το βιβλίο στα χέρια και στο τέλος, όταν κατάφερα να φέρω τον άθλο εις πέρας, έναν τεράστιο και απαράδεκτο πονοκέφαλο. Μου αρέσουν τα θρίλερ, πόσο μάλλον τα ψυχολογικά, δεν έχω κανένα θέμα με τη βία και την ακρότητα, θα το έχετε διαπιστώσει αλλά αυτή η εμπειρία, ήταν πέρα από κάθε φαντασία και κάθε όριο που προσωπικά, μπορώ να θέσω στον εαυτό μου. Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να ασχοληθώ με κάτι πιο εποικοδομητικό και ουσιαστικό, κάτι που θα μου προσέφερε αν μη τι άλλο, ευχαρίστηση.
Βαθμολογία 4/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Patrick Süskind
Μεταφραστής: Αγγελίδου Μαρία
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 1986
Αρ. σελίδων: 256
ISBN: 978-960-702-103-8
43 Σχόλια:
Χαχαχα!! Γιωτάκι, βιβλίο για cosmetics??? πού το σκέφτηκες??
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, όσο για τη ταινία...δεν ξέρω πώς θα καταφέρεις να τη δεις!! Είμαι περίεργη για την κριτική της ταινίας....
Αναμένω!!!
@ Ελενάκι ήταν ότι πιο κοντινό στο θέμα! Χα, χα, χα...
Αχ, άσε... με μισή καρδιά θα την δω αλλά τι να κάνω; :/
Οχι ρε Γιωταααααααα.... τι ποτηρι γεματο φαρμακι με κερασες;;
Ειναι απο τα αγαπημενα μου βιβλια!! Αγαπω τον Ζαν μπατιστ!!
Ο κοσμος γυρω μας ειναι γεματο ανθρωπους σαν τον Ζαν μπατιστ. Ανθρωποι οι οποιοι δεν εχουν δικια τους μυρωδια. Δεν τους δινεις σημασια. Ισως να τους εχεις γνωρισει καπου αλλα σου ηταν αδιαφοροι. Ο συγγραφεας προσπαθησε να περιγραψει αυτους τους ανθρωπους οι οποιοι ακριβως επειδη ειναι αοσμοι και αχρωμοι φτανουν σε ακραιες πραξεις για να γινουν αγαπητοι στους αλλους.
Την ταινια μην την δεις!!! Ειναι αθλια! Καμια σχεση με το βιβλιο!
@ Σοφάκι μου... συγνώμη που σε στεναχωρώ! :( :(
Αλλά πραγματικά δεν μου άρεσε! Το βρήκα αρρωστημένο και διαστροφικό, χάνοντας τελικά την ουσία του.
Την ταινία θα πρέπει να την δω αναγκαστικά γιατί έχουμε άρθρο στο cine.
Οχι ρε Γιωτα... πεφτω στα γονατα... ξανα σκεψου το! Δεν ειναι αργα για να αλλαξεις γνωμη! :P χοοχοχοχοχοοχ
Ενα θα σου πω... το βιβλιο το λατρευω. Οταν ειδα την ταινια νευριασα τοσο πολυ που κλαδεψα γουλι την ροδια μου και την πεθανα! Σε προειδοποιησα! :P
@ Σοφάκι θα σε στεναχωρήσω ξανά αλλά, δεν μου άρεσε με τίποτα και δεν μπορώ να το αλλάξω, όσο και να το σκέφτομαι! Χα, χα, χα...
Για την ταινία έχω ακούσει τα χειρότερα αλλά, τι να κάνω η ρουφιάνα; :/
Απα πα πα... ακαρδη γυναικα! Καλο κουραγιο με την ταινια... Αν και θα σου προτεινα να σε δεσει καποιος σε μια καρεκλα!
@ Σοφάκι... με τρομοκρατείς! LOL!!
καλά ε γέλασα πολύ με την ανάρτηση... (έγραψες πάλι φιλενάδα)
αλλά με τα σχόλια με πεθάνατε!
Γιώτα το άρωμα ξεκίνησα να το διαβάζω πρι από χρόνια και δεν το άντεξα! τι να πω ίσως έφταιγε που ήμουν μικρή (κάπου στο λύκειο) αλλά δεν την πάλεψα! (σόρυ βρε Σοφάκι)
Η ταινία πάλι δεν με απώθησε και εντελώς.. βλέπεται νομίζω.. την είδα πάντως μέχρι το τέλος και δεν τράβηξα τα μαλλιά μου αλλά δεν τρελάθηκα κιόλας!
Το τέλος μου φάνηκε μαλακία (βέβαια δεν ξέρω κ το βιβλίο πως τελειώνει..)!
Ρε Σοφάκι τι σου έφταιξε το καημένο το δέντρο?!? τέτοια απελπισία? χα, χα!
χαχχαχα
Γέλασα πάρα πολύ με τη κριτική σου.Να σαι καλά! ΄:D
Σου γράφω το ίδιο σχόλιο
Μα γιατί δε μ' ενθουσίασε καθόλου αυτό το βιβλίο; Εντάξει ήταν πρωτότυπο γύρω από το παράξενο χάρισμα ενός νεαρού, που φτάνει μέχρι το έγκλημα για να κορέσει το άσβεστο πάθος του και να ικανοποιήσει τη φιλοδοξία του αλλά τίποτα περισσότερο.Όλοι το έχουν εκθειάσει και περίμενα να έχει κάτι το ιδιαίτερο. Όμως δε βρήκα να έχει...
Το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει. Απο καναδυο φίλους που το διάβασαν είχα ακούσει καλά λόγια, σαν τη Σοφία.
Εγώ είδα την ταινία και νομίζω ότι θα συμφωνήσω απόλυτα με την Αλεξία.
Όχι οτι θα την ξανάβλεπα, αλλά τελος πάντων...τρωγόταν (ή καλύτερα εγώ την έφαγα).
Το φινάλε όμως με ξενέρωσε τόσο πολύ. Τι αηδία ήταν αυτή! Δεν ξέρω πώς είνια στο βιβλίο, αλλά μου φάνηκε ότι η ταινία έφτασε πολύ ξαφνικά, απ'τη μια στιγμή στην άλλη σε ένα τόσο ακραίο φινάλε, που μου έμοιαζε λες και πηδήξαμε 3-4 σκηνές. Τελείως ασύνδετο με τα προηγούμενα.
Τέλος πάντων. Καλό κουράγιο Γιώτα.
@ Νόρα μου, χαίρομαι να σας φτιάχνω τη διάθεση! ;)
Μεταφέρω κι εγώ με την σειρά μου το ίδιο σχόλιο:
"Νόρα βρισκόμαστε ακριβώς στην ίδια κατάσταση και η αλήθεια είναι πως χαίρομαι γιατί διαπιστώνω τελικά ότι, άσχετα από την επιτυχία του και τα όποια καλά σχόλια άκουσα κάποτε, πολλοί είναι εκείνοι που δεν τους άρεσε."
@ Αλεξάκι αφού ξέρεις, όταν θες να γελάσεις, πρέπει να περνάς από δω! :P
Δε νομίζω ότι φταίει η ηλικία που επιχείρησες να το διαβάσεις αλλά, το θέμα του βιβλίου και η ανάπτυξή του. Είναι κουραστικό, κακά τα ψέματα και προσωπικά, δεν μου είπε τίποτα.
Στο βιβλίο τελειώνει με 30 ψυχάκηδες που τον κάνουν κομμάτια σε ένα νεκροταφείο και τον τρώνε! :P
Δεν μπορείς να πεςι... μια ομορφιά! Χα, χα, χα...
@ Ευάκι για το φινάλε του βιβλίου, μπορείς να δεις την απάντηση που έδωσα στην Αλεξία. Δεν ξέρω αν το κράτησαν πάντως, στο βιβλίο είναι απαίσιο! :/
Για την ταινία δεν έχω ακούσει καθόλου καλά λόγια στην πλειοψηφία του κοινού αλλά, θα το διαπιστώσω σύντομα και η ίδια.
Το μόνο που μου άρεσει είναι το εξώφυλλο.
Είναι άξιο απορίας το πως αυτό το βιβλίο αρέσει σε τόσο πολύ κόσμο.
Άβυσσος η ψυχή των αναγνωστών.
@ Νόρα όντως, το εξώφυλλο είναι ωραίο!
Τι να σου πω... μπορεί να είναι άβυσσος και η δικιά μας ψυχή. Χα, χα, χα...
@ Αλεξια... δεν μου εφταιγε το δεντρο. Απλα απο την συγχηση ξεσπασα εκει! Ειναι η πιο απαισια μεταφορα βιβλιου σε ταινια που εχω δει ποτε στην ζωη μου! Δεν μου χει ξανατυχει ποτε να αγαπησω ενα βιβλιο τοσο πολυ και απο την αλλη να σιχαθω την ταινια. Και ηταν τοσο ομορφη ροδια...φουντωτη...αχ...
@ Γιωτα... δεν προσπαθω να σε τρομαξω... αλλα μην πεις οτι δεν σε προειδοποιησα! χαχΑΧΑχΑχαΧΑα
Δεν το έχω διαβάσει αυτό το βιβλίο αλλά με τα τόσο καλά λόγια που έχω ακούσει ένιωθα πως πραγματικά "έχανα" κάτι και τολμώ να πω ότι το είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου να το διαβάσω κάποια στιγμή. Σαν θέμα από αυτά που ακούω δεν μου φαίνεται κακό, μπορώ να καταλάβω περίπου τι είναι αυτό που ήθελε να πει ο ποιητής και για ποιο λόγο τον "τρώνε" στο τέλος. Προφανώς πέτυχε αυτό που ήθελε, το άρωμα που έφτιαξε ήταν τόσο ακαταμάχητο που επέφερε τον θάνατο του και αν μη τι άλλο είναι τραγικό και αλληγορικό. Επί της ουσίας δεν μπορώ να έχω άποψη αφού δεν το έχω διαβάσει αλλά διαβάζοντας την άποψη σου κάτι μου λέει πως ναι μεν το θέμα ήταν καλό αλλά μάλλον αναλώθηκε σε περιγραφές και ίσως κάπου να χάθηκε η ουσία.
Άσχετο αλλά μία παρόμοια σκηνή "φαγώματος" υπάρχει στο θεατρικό έργο του Τεννεσί Ουίλιαμς, το ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι, το οποίο θεωρώ εξαιρετικό!
Γιώτα το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει. Έχω δει όμως την ταινεία και έχω ενθουσιαστεί, κι έτσι είπα να διαβάσω και το βιβλίο. Το έβαλα λοιπόν στην ουρά και περιμένει... να δούμε πότε θα βρω χρόνο.
@ Σοφάκι το κακό έγινε, μην την πενθείς πια... :P
Χα, χα, χα... OK! Όταν θα έχω πιάσει το χασαπομάχαιρο να κόψω τις φλέβες μου, θα σε σκέφτομαι! ;)
@ Μαράκι εμείς τα είπαμε και στο τηλέφωνο αλλά δεν πειράζει, θα κάνω μια επανάληψη! :P
Δεν έχω θέμα με την αλληγορία στην Τέχνη αρκεί να μην μου τα κάνει τσουρέκια!!! Πραγματικά, τόσο λεπτομερείς περιγραφές και παντελής απουσία διαλόγων, δεν παλεύονται με τίποτα!
@ Πάνο... JESUS!!!
Πραγματικά είσαι ο μοναδικός, ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ όμως, άνθρωπος που μου είπε ότι του άρεσε η ταινία! Χμ.... θα πρέπει να το επισπεύσω μου φαίνεται! ;)
Το είδα και από τα σχόλια χεχε. Εμένα πάντως μου άρεσε. Ίσως αν διαβάσω το βιβλίο να αλλάξω γνώμη, αλλά δεν το νομίζω.
@ Πάνο, εγώ φοβάμαι μην το διαβάσεις και σε χάσουμε! LOL!!!
Χεχεχ δε νομίζω!
@ Το ελπίζω Πάνο... το ελπίζω... :P
Καλημέρα Γιωτα !!!
Διαβάζοντας τον τιτλο του βιβλίου "έτρεξαν" γρηγορα τα μάτια μου στη βαθμολογία και έπειτα συνέχισα με τα σχόλια σου σχετικά με το βιβλίο.
Κι αυτό γιατί είχα κι εγώ ανάλογη εμπειρία...ξεκίνησα κάποια στιγμή πριν χρόνια να διαβάζω αυτό το "συγκλονιστικό" όπως μου είχαν πει βιβλίο, όπου από τις πρώτες κιόλας σελίδες με έπιασε μια αηδία με όλες αυτές τις μυρωδιές και τις περιγραφές μη μπορώντας να το συνεχίσω. Μάλιστα δεν νομίζω να διάβασα καν όλο το πρωτο κεφάλαιο...Θεώρηση βέβαια τότε ότι ήμουν ανωριμη ηλικιακά για να καταλάβω αυτό το "εξαιρετικό βιβλίο".
Κάποια χρόνια αργότερα και ενώ ημουν εγκυος με παρέσυρε η παρέα να δουμε την ταινία.... η οποία ήταν μια #$%@#$%$#@$ !!!!!!!!! Μπορώ να πω οτι ένιωσα απαίσια και ήταν η χειρότερη ταινία που έχω δει ποτε.
Χαιρομαι λοιπον που δεν ήμουν η μόνη πουέχασα το χρόνο μου με τα πολυ-διαφημισμένα αυτά "έργα".
@ Καλημέρα Κατερίνα μου!
Η αλήθεια είναι πως αν το είχα διαβάσει κι εγώ πιο μικρή, θα σκεφτόμουν σοβαρά μήπως ήμουν 'ανώριμη'΄για να το καταλάβω όμως ΟΧΙ!!! Είμαι μια χαρά, ώριμη γαϊδούρα και ΟΧΙ, δεν μου άρεσε ότι και να έλεγαν κάποιοι κάποτε.
Εγώ όπως κατάλαβες, θα πρέπει να δω την ταινία αναγκαστικά! :/
Πάντως όπως βλέπεις, είμαστε πολλοί εδώ μέσα που δεν μας άρεσε οπότε μπορείς να αισθανθείς δικαιωμένη! :P
Πριν πω οτιδήποτε, θα πω ότι πραγματικά γέλασα και με την ανάρτηση αλλά και με τα σχόλια! Να'στε όλοι καλά! Αυτό που εγώ καταλαβαίνω για το βιβλίο είναι ότι ή θα το λατρέψεις ή θα το μισήσεις! Και αυτό συνήθως είναι καλό στην 'τέχνη'! :)
Εμένα το συγκεκριμένο βιβλίο έφτασε στα χέρια μου περίπου 5 χρόνια πριν όταν μια φίλη μου είπε ότι δεν είναι δυνατόν να μην έχω διαβάσει "Το άρωμα". Έτσι λοιπόν μου το δάνεισε και το διάβασα!
Όταν το τέλειωσα τα συναισθήματα που είχα ήταν μπερδεμένα...δεν ήξερα αν μου άρεσε ή όχι. Μου φάνηκε απλά εντάξει και πραγματικά προσπαθούσα να καταλάβω γιατί η φίλη μου ήταν ΤΟΣΟ ενθουσιασμένη! Προσωπικά, δεν είναι από τα βιβλία που θα πρότεινα. Και ακόμη και σήμερα είμαι μπερδεμένη στο αν μου αρέσει ή όχι! Αυτό δεν το έχω πάθει με κανένα βιβλίο μέχρι τώρα...μέσα μου το κατέγραψα ως ένα παράξενο και περίεργο βιβλίο...αλλά ως εκεί...
Γιώτα μου έχεις δίκιο στο ότι περιγράφει με απίστευτα πολλές λεπτομέρειες μυρωδιές, πράγματα κτλ, αλλά αυτό είναι το κομμάτι που μου άρεσε στο βιβλίο...πες με ανώμαλη αν θες, αλλά όλες αυτές οι λεπτομέρειες έκαναν την εικόνα 'ζωντανή' στο μυαλό μου και μου άρεσε. Δεν μπορώ να πω ότι με κούρασε ή με έκανε να νυστάξω. Ίσα ίσα που το τελείωσα και σε πάρα πολύ μικρό χρονικό διάστημα!
Αυτό που δε μου άρεσε, ήταν το πόσο στα άκρα οδήγησε ο συγγραφέας τον ήρωα, ώστε να πετύχει το σκοπό του. Κατάλαβα τι ήθελε να δείξει και το 'νόημα' του βιβλίου που ήθελε να περάσει, αλλά το βρήκα υπερβολικά ακραίο...
Anyway...αυτό που κράτησα από το βιβλίο είναι αυτό: διαφορετικό
Όσο για την ταινία, την είδα 2 χρόνια περίπου μετά που διάβασα το βιβλίο και δε μου άρεσε καθόλου! Δέκα φορές καλύτερο το βιβλίο...
@ Ιφιγενειάκι ναι, δεν λέω, είναι καλό... ειδικά αν ανήκεις σε αυτούς που το θεωρούν καλό! Χα, χα, χα...
Ναι... αυτό το "δεν είναι δυνατόν" με έφαγε κι εμένα! :P
Οκ... Ιφιγένεια, νομίζω ότι μόλις δημιούργησες νέα κατηγορία στην συζήτησή μας. Του αναποφάσιστου! LOL!!!
Εμένα όλες αυτές οι λεπτομέρειες είναι που με έκαναν να θέλω να αυτοκτονήσω αλλά ας όψεται που σκέφτηκα το παιδάκι μου!
Α, πα, πα... προτιμώ να ξαναδώ την ταινία παρά να διαβάσω αυτό το πράμα!
:))))))) Ναι, ανήκω στην κατηγορία του αναποφάσιστου για αυτό το βιβλίο! :Ρ Αν άλλα βιβλία πριν με είχαν μπερδέψει και δεν ήξερα αν μου άρεσαν ή όχι, πάντα κατέληγα κάπου...με αυτό δεν βλέπω κανένα φως!!! Χα χα χα
Καλά έκανες Γιώτα μου και σκέφτηκες το παιδάκι σου!!! Δεν αξίζει να πας για τέτοιο λόγο!!
@ Ιφιγένεια, όσον αφορά την περίπτωσή μου, ένα είναι σίγουρο! Δεν θα συγχωρήσω ποτέ στον εαυτό μου ότι σπατάλησε ώρες για να το διαβάσει! :P
Χα χα!! Να πω ότι δε σε καταλαβαίνω Γιώτα μου, σε καταλαβαίνω! Το είχα πάθει κι εγώ με ένα βιβλίο κάπου 8 χρόνια πριν, αλλά τώρα ούτε τον τίτλο δε θυμάμαι! :Ρ Εσένα δε σε βοηθάει και η μνήμη σου σε τέτοιες περιπτώσεις μιας και δε νομίζω να το ξεχάσεις ποτέ...
@ Ιφιγένεια, μα ποτέ όμως... τραύμα ψυχής λέμε! Χα, χα, χα...
Διάβασα 10 σελιδες και ηταν τοσο αρρωστημενο που δεν το ξανανοιξα... τυχαια επεσε στα χερια μου... μπορει να ειμαι και υπερβολικος αλλα δεν ξερω δεν νομιζω!
@ Παναγιώτη, οι πρώτες 10 σελίδες δεν έχουν και τίποτα! :P
Αλλά ok... εμένα δεν μου αρέσει το βιβλίο και αυτό δεν αλλάζει!
ελεινο σκετο μαρτυριο... μολις εμπινε στις στιγμες που σκοτωνε μου ερχοταν να κανω εμετο πραγματικα!
@ Παναγιώτη, εμένα πάλι, με χάλασαν όλα τα υπόλοιπα! :P
Γιατί με την μανα που γέννησε στα ψαροκοκαλλα? γενικα ήθελα να κεράσω πολλες φορές ... Εκείνο τον μονόλογο του παππα που τον πας?
@ Παναγιώτη, γενικά δεν μου άρεσε οπότε απ' όπου κι αν το πιάσουμε, στο ίδιο συμπέρασμα θα καταλήξουμε! :p
χαχαχαχα (y( εχεις απολυτο δικιο ομως!
@ Παναγιώτη, I know... χα, χα, χα! :P
Δημοσίευση σχολίου