Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Με λένε Μίραμπελ. Είμαι μια κούκλα. Όχι σαν τις άλλες· ασυνήθιστη. Πήρα μορφή σε ένα εργοστάσιο στη Γερμανία, σε μια βάναυση εποχή. Ολόγυρα πόλεμος, μπαρούτι και μίσος. Δε θα έπρεπε να νιώθω, δεν πλάστηκα για να αισθάνομαι, αλλά για να γαληνεύω ψυχές. Να γίνομαι κουβέρτα και χαλί να στρώνουν τα μικρά κορίτσια τις εύθραυστες λέξεις τους.
Αν μπορούσα να κλάψω, θα το έκανα με μανία. Μα οι κούκλες δεν κλαίνε. Δε βουρκώνουν. Από τα γυάλινα μάτια τους στάζει μονάχα μια στάλα ελπίδας, η ιστορία κάποιου ξεφτισμένου παρελθόντος κι ένα απόθεμα αγάπης που θα μπορούσε να είναι παντοτινό. Αλλά στο ανθρώπινο είδος τίποτα δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα. Απολύτως τίποτα. Είμαι πλέον πεπεισμένη γι’ αυτό. Η διαπίστωση αυτή με θλίβει, αλλά αναγνωρίζω τη δυναμική της. Είναι άμυνα. Αναρωτιέμαι αν κατάφερα να μπαλώσω τις τρύπες των ανθρώπων. Μέτρησα σώματα, χέρια, μάτια, ηλικίες, χαμόγελα, δάκρυα, ανάσες και βιώματα. Κατοίκησα σε αποθήκη παιχνιδιών, σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, σε βιβλιοπωλείο, σε σπίτια. Αντίκρισα πολλούς θανάτους – με κάθε πιθανό κι απίθανο τρόπο.
Γιατί οι άνθρωποι πνίγουν με τα ίδια χέρια που αγκαλιάζουν; Γιατί;

Προσωπική άποψη:
Η Νατάσσα Καραμανλή συστήθηκε ευρέως στο αναγνωστικό κοινό πριν από έναν χρόνο, μέσα απ' το βιβλίο της "Βαριάντα", που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ψυχογιός, κι αναμφίβολα αποτέλεσε ένα απ' τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς που πέρασε. Ένα βιβλίο που καταπιάστηκε με ένα θέμα -δυστυχώς- πολύ σύγχρονο κι επίκαιρο, αν και θα επιθυμούσαμε η πραγματικότητα να ήταν πολύ διαφορετική, και που αποδείχθηκε γροθιά στο στομάχι, τολμώντας να "μιλήσει" για πράγματα που δεν είναι ευχάριστα μεν, για τα οποία οφείλουμε να μιλάμε δε, απογυμνωμένα και μακριά από οποιοδήποτε είδος συγκάλυψης, γιατί, όπως είχα πει και έναν χρόνο πριν, τα τέρατα δεν πρέπει να τα τρέφουμε, αλλά να τα εξαλείφουμε με όποιο κόστος. Όπως αντιλαμβάνεστε, η κυρία Καραμανλή έκλεψε την καρδιά μου και περίμενα με μεγάλη λαχτάρα το νέο της πόνημα, το οποίο ήρθε για ν' αποδείξει πως η συγγραφέας δεν ήταν απλά ένα πυροτέχνημα, αλλά πως ήρθε για να μείνει.

Πολύ διαφορετικό από τον προκάτοχό του, το "Μίραμπελ" είναι ένα βιβλίο που αφηγείται μια σπαραχτική ιστορία μέσα από τα μάτια μιας κούκλας, κι όσο παράξενο ή οξύμωρο κι αν φαντάζει αυτό, καταφέρνει να μας πλημμυρίσει με μυριάδες συναισθήματα, φέρνοντας σε σύγκρουση τα καλύτερα και τα χειρότερα κομμάτια του εαυτού μας. Έχετε αναρωτηθεί, άραγε, τι θα έλεγαν τα πράγματα που βρίσκονται γύρω μας και στέκουν σαν σιωπηλοί παρατηρητές, αν μπορούσαν να μιλήσουν; Πόσα μυστικά γνωρίζουν, πόσες αλήθειες κρατούν καλά κρυμμένες, πόσο ομορφιά μα και πόση φρίκη συνάμα έχουν αντικρίσει, χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτα, χωρίς να μπορούν να δράσουν, να επέμβουν, να καθορίσουν την πορεία μιας ζωής; Είμαι βέβαιη πως ναι, γιατί, έστω και μια φορά στη ζωή μας, όλοι μας έχουμε αναφωνήσει: Αν είχαν στόμα να μιλήσουν..., ακόμα κι αν δεν μιλάμε για κούκλες.

Η συγγραφέας επιλέγει να μοιράσει την αφήγησή της, χρησιμοποιώντας πότε την πρωτοπρόσωπη και πότε την τριτοπρόσωπη, καταφέρνοντας όχι μόνο να πετύχει μια άψογη αφηγηματική ροή, χωρίς να χάνεται ο ειρμός αυτής ούτε για μια στιγμή, αλλά και να μας προσφέρει παράλληλα την ολοκληρωμένη εικόνα και την αλήθεια μιας ολόκληρης εποχής, που αποτυπώνεται στο χαρτί με όλον τον ρεαλισμό που αυτή απαιτεί, ακόμα και τις στιγμές εκείνες που μέσα απ' αυτόν αναβιώνουν οι πιο σκληρές και αποτρόπαιες εικόνες που δύναται ν' αποτυπωθούν στο ανθρώπινο μυαλό, μα πάνω απ' όλα στην ανθρώπινη ψυχή -γιατί ακόμα κι αν καταφέρουμε να τις απομακρύνουμε από τις σκέψεις μας, δεν κάνουμε τίποτα περισσότερο απ' το να μας ξεγελάμε, γιατί ό,τι έχει χαραχθεί μέσα μας, γράφει ανεξίτηλα και μένει εκεί για πάντα, χωρίς κανείς και τίποτα να είναι σε θέση να τα σβήσει.

Μεταφέροντάς στον χώρο και στον χρόνο, σε μια εποχή όπου ο πόλεμος και η βία που αναπόφευκτα τον συνοδεύει έχει επισκιάσει τα πάντα, η Μιραμπέλ γίνεται αποδέκτης όλων αυτών, μα και της κρυφής ελπίδας που πάντοτε υπάρχει στις ανθρώπινες ψυχές, ακόμα και τις πιο σκοτεινές ώρες. Έχει γίνει μάρτυρας όλων αυτών, έχει υπάρξει παρηγοριά για κάποιους, καταφύγιο για κάποιους άλλους, έχει ζήσει διαφορετικές ζωές, σε διαφορετικές συνθήκες, και μέσα απ' αυτές έχει βιώσει και όλες τις εκφάνσεις της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης, που με τα ίδια χέρια που μπορεί ν' αγκαλιάζει, να χαϊδεύει τρυφερά και να προστατεύει, με τα ίδια ακριβώς χέρια μπορεί να σκορπίσει την φρίκη, την αγωνία, τον θάνατο. Γιατί ο άνθρωπος, από τη φύση του, είναι καμωμένος έτσι που είναι ικανός για το καλύτερο, μα και για το χειρότερο, την ίδια ακριβώς στιγμή.

Με βαθιά ενσυναίσθηση, και καθαρά αντιπολεμική διάθεση, παρά το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο εξελίσσεται η ιστορία του, το "Μιραμπέλ" είναι ένα βιβλίο που δεν αποτυπώνει απλά την φρικτή αλήθεια μιας ολόκληρης εποχής, με ρεαλισμό και ιδιαίτερα λεπτομερή παραστατικότητα, σε ό,τι αφορά τις μικρές και μεγάλες λεπτομέρειες που εν τέλει κάνουν τη διαφορά, αλλά και όσων ακολούθησαν αυτής, μα πάνω απ' όλα την πραγματική εικόνα της ανθρώπινης φύσης, που μπροστά στις πιο ακραίες κι επικίνδυνες καταστάσεις αποφασίζει αν θα γίνει και ο ίδιος τέρας ή αν θα διατηρήσει την ανθρωπιά του, με την δεύτερη να είναι η μοναδική επιλογή που μπορεί να τον οδηγήσει στη λύτρωσή του, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα χωριστά. Ένα βιβλίο σκληρό στα σημεία του, μα βαθιά συγκινητικό και τρυφερό, που το δίχως άλλο θα θυμάστε για καιρό.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Καραμανλή Νατάσσα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2023
Αρ. σελίδων: 368
ISBN: 978-618-01-4808-4