Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Μια ιστορία για τη βία, την αγάπη, τον ξεριζωμό και την ελπίδα.
ΒΙΕΝΝΗ 1938
Ο Ζάμουιλ Άντλερ είναι έξι χρονών όταν ο πατέρας του εξαφανίζεται κατά τη διάρκεια της Νύχτας των Κρυστάλλων και η οικογένειά του, όπως όλοι οι Εβραίοι, τα χάνει όλα. Η μητέρα του, απελπισμένη, του εξασφαλίζει μία θέση στο τρένο που θα τον μεταφέρει από τη ναζιστική Αυστρία στην Αγγλία. Μια νέα σελίδα ξεκινάει για τον Ζάμουιλ, με αχώριστους συντρόφους για το υπόλοιπο της μακράς ζωής του το πιστό του βιολί και το βάρος της μοναξιάς και της αβεβαιότητας.
ΕΛ ΜΟΣΟΤΕ 1982
Η Λετίσια Κορδέρο, στα επτά της, μπαίνει παράνομα στις Ηνωμένες Πολιτείες διασχίζοντας τον Ρίο Γκράντε γαντζωμένη πάνω στον πατέρα της, έχοντας γλιτώσει από θαύμα τη γενοκτονία που ξεκλήρισε το χωριό της κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου.
ΑΡΙΖΟΝΑ 2019
Οκτώ δεκαετίες αργότερα, η επτάχρονη Ανίτα Ντίαζ ανεβαίνει με τη μητέρα της στην οροφή ενός τρένου προκειμένου να ξεφύγουν από μια θανάσιμη απειλή στο Ελ Σαλβαδόρ και βρίσκονται εξορισμένες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η άφιξή τους συμπίπτει με τη νέα, αμείλικτη πολιτική της κυβέρνησης που χωρίζει στα σύνορα μητέρα και κόρη.
Ένα σύγχρονο μυθιστόρημα για τις θυσίες που αναγκάζονται κάποιες φορές να κάνουν οι γονείς, για την εκπληκτική ικανότητα κάποιων παιδιών να επιβιώνουν μέσα από τη βία χωρίς να παύουν να ονειρεύονται.

Προσωπική άποψη:
Η Isabel Allende δεν χρειάζεται ούτε συστάσεις ούτε διαπιστευτήρια. Αναμφίβολα, είναι από τις καλύτερες και πιο δημιουργικές πένες της σύγχρονης λογοτεχνίας, με το όνομά της να προβλέπεται να γραφτεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία της λογοτεχνίας, με την ίδια να μπορούσαμε να πούμε πως έχει δημιουργήσει τη δική της σχολή. Αυτό που προσωπικά αγαπώ στην Allende, είναι το γεγονός πως μοιάζει να μην επαναπαύεται ποτέ, να μην επιλέγει ν' ακολουθεί αυστηρά ασφαλή μονοπάτια, αλλά να πειραματίζεται με διάφορα είδη, κοινωνικά και μη ζητήματα, αλλά και αφηγηματικές προσεγγίσεις. Και κάπως έτσι, φτάνουμε στο "Ο άνεμος ξέρει τ' όνομά μου", που είναι σίγουρα ένα δημιουργικό και φιλόδοξο βιβλίο απ' όλες τις απόψεις.

Η συγγραφέας επιλέγει να μας αφηγηθεί τρεις διαφορετικές ιστορίες, τοποθετημένες σε τρία διαφορετικά χρονικά πλαίσια, που όλες τους όμως έχουν έναν κοινό πυρήνα. Τη βία που οδηγεί οικογένειες σε σκληρές και δύσκολες αποφάσεις, στην προσπάθειά τους να προστατεύσουν αυτούς που αγαπάνε περισσότερο, χαρίζοντάς τους ένα καλύτερο μέλλον και κυρίως, την ασφάλεια που θα έπρεπε να αισθάνονται, δεδομένου ότι δεν είναι σε θέση ν' αντιμετωπίσουν όσα συμβαίνουν γύρω τους. Ξεριζωμός, λοιπόν, ταξίδια μακριά από την πατρίδα τους προς αναζήτηση ενός καλύτερου αύριο, και πολλές φορές αποχωρισμός από την ίδια τους την οικογένεια, με όποιο κόστος μπορεί αυτό να έχει, συναισθηματικά και όχι μόνο.

Ο Ζάμουιλ, στα έξι του μόλις χρόνια, στάλθηκε από τη μητέρα του στην Αγγλία, από τη ναζιστική Αυστρία, μέσω ενός τρένου, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να τον σώσει από το Ολοκαύτωμα που περιμένει την οικογένειά του. Θα περάσει από διάφορους ανάδοχους, μέχρι που θα βρεθεί στο σπίτι των ανθρώπων εκείνων που θα του ανοίξουν την αγκαλιά τους. Από την Αγγλία θα βρεθεί στις Η.Π.Α., θα καλλιεργήσει το έμφυτο ταλέντο του στο βιολί, κι εμείς παρακολουθούμε την εξέλιξή του μέχρι την ενηλικίωσή του. Η Λετίσια, μαζί με τον πατέρα της, είναι οι μόνοι από την οικογένειά τους που γλίτωσαν από τη σφαγή στο Ελ Μοζότε, και διασχίζοντας το Ρίο Γκράντε εισέρχονται παράνομα στις Η.Π.Α., όπου χτίζουν σταδιακά μια νέα ζωή. Δύο ιστορίες τόσο διαφορετικές μα και τόσο όμοιες, που άλλοτε κάνουν την καρδιά σου να σφίγγεται από θλίψη και άλλες την κάνουν να φτερουγίζει, γιατί το αίσθημα της ελπίδας δεν χάνεται ποτέ, ακόμα και στις πιο σκοτεινές τους ώρες.

Τέλος, έχουμε την ιστορία της επτάχρονης Ανίτα, την οποία η συγγραφέας, έχω την αίσθηση, αναπτύσσει λίγο περισσότερο, ίσως επειδή είναι εκείνη που χρονικά βρίσκεται πιο κοντά σε εμάς, άρα έχουμε μεγαλύτερες πιθανότητες να ταυτιστούμε μαζί της και να κατανοήσουμε το βάθος της αλήθειας. Η Ανίτα, λοιπόν, μαζί με τη μητέρα της, φτάνουν στα σύνορα Μεξικού-Η.Π.Α., έχοντας δραπετεύσει από τις βίαιες συνθήκες του Ελ Σαλβαδόρ, για να βρεθούν να χωρίζονται εξαιτίας της νέας αμείλικτης πολιτικής της κυβέρνησης. Το μικρό κορίτσι, που αντιμετωπίζει προβλήματα όρασης έπειτα από ένα ατύχημα που στέρησε τη ζωή της αδερφής της, μεταφέρεται από εστία σε εστία, παλεύοντας με τον φόβο και τη μοναξιά της, προσπαθώντας να διατηρήσει ζωντανή την πίστη της πως σύντομα θ' ανταμώσει και πάλι με τη μητέρα της, με τη Σελένα, κοινωνική λειτουργό στο επάγγελμα, να κάνει ό,τι περνάει απ' το χέρι της προκειμένου να την βοηθήσει.

Η πλοκή είναι αριστοτεχνικά χτισμένη, με την ρευστή της αφήγηση να σε παίρνει μαζί της, όσο τα νήματα του παρελθόντος έρχονται να συναντήσουν αυτά του παρόντος και να μπλεχτούν σε ένα κουβάρι συναισθημάτων, που πάλλονται και αντιμάχονται προκαλώντας σου μια εσωτερική κρίση και μια αγωνία, όχι μόνο για του τι πρόκειται να συμβεί, αλλά πολύ περισσότερο για το που οδεύει πραγματικά ο κόσμος μας. Η Allende εμβαθύνει στη δυστυχία και στα τρομακτικά πολλές φορές βάσανα που καλούνται ν' αντιμετωπίσουν τα παιδιά που αναγκαστικά και βίαια αποχωρίστηκαν τους γονείς τους, παλεύοντας να επιβιώσουν σε έναν άγριο κόσμο που απειλεί να τα καταπιεί, χωρίς να χάσουν την πίστη, την ελπίδα και τα όνειρά τους. Σίγουρα, σε ορισμένες καταστάσεις, η συγγραφέας θα μπορούσε να έχει εμβαθύνει ακόμα περισσότερο και να γίνει πιο τολμηρή, όμως ακόμα και υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, το "Ο άνεμος ξέρει τ' όνομά μου" είναι ένα μυθιστόρημα που δεν γίνεται να σε αφήσει ασυγκίνητο.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Isabel Allende
Μεταφραστής: Δρακάκη Δέσποινα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2023
Αρ. σελίδων: 328
ISBN: 978-618-01-5198-5