Συνοπτική περίληψη του έργου:
Τη δεκαετία του ’60, ο δεκαεξάχρονος τότε Frank Abagnale Jr., όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με τον διαζύγιο των γονιών του, καλούμενος ν’ αποφασίσει με ποιον απ’ τους δύο θα μείνει το σκάει απ’ το σπίτι.
Μόνος του πλέον πρέπει να πάρει τη ζωή στα χέρια του κι αποφασίζει να βγάλει όσο περισσότερα χρήματα μπορεί. Έτσι μέσω πλαστογραφιών, εξαργυρώνει εκατομμύρια δολάρια μέσω επιταγών, πλαστογραφεί ταυτότητες και ζει το όνειρό του.
Ο Carl Hanartty όμως, ένας πράκτορας του FBI, τον κυνηγάει από πολιτεία σε πολιτεία, έχοντας βάλει σκοπό της ζωής του να τον συλλάβει.

Προσωπική άποψη:
Σας αρέσει η ιδέα του κυνηγιού ανάμεσα στη γάτα και το ποντίκι; Αν ναι, τότε η συγκεκριμένη ταινία είναι ίσως ότι καλύτερο έχετε δει ποτέ. Απολαυστική, διασκεδαστική και συνάμα ανθρώπινη. Η αληθινή ιστορία ενός μεγάλου ψεύτη! Αυτό και μόνο αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέρον για να την παρακολουθήσει κανείς.

Ξέροντας ότι πρόκειται για πραγματική ιστορία, κάθε λεπτό που πέρναγε δε μπορούσα να πιστέψω αυτό που έβλεπα. Το μυαλό μου δε μπορούσε να συλλάβει πως ένα πιτσιρίκι κατάφερε να κάνει “γιο-γιο” την καλύτερη ίσως αστυνομική μονάδα του πλανήτη. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, η Αμερική έχει αστυνομία! Και πραγματικά, συγκλονίστηκα από το μέγεθος της ευφυΐας ενός ανθρώπου που δεν είναι δημιούργημα της φαντασίας κάποιου σκηνοθέτη, αλλά ένα υπαρκτό πρόσωπο με σάρκα κι οστά.

Παλιά το Hollywood ήξερε να βγάζει έξυπνες ταινίες καταδίωξης. Το εγχείρημα αυτό ήρθε να φέρει στο φως κάτι απ’ τη μαγεία εκείνης της εποχής. Της εποχής, όπου δεν χρειαζόντουσαν ειδικά εφέ ή ακραίες σκηνές δράσης για να καθηλώσεις τον θεατή. Η υπόθεση και η καλή της υποστήριξη ήταν αρκετά. Έτσι γίνεται κι εδώ! Ο Spielberg έπειτα από πολύ καιρό, άφησε για λίγο στην άκρη τις πολυδάπανες παραγωγές, με τα τεράστια budgets και τα super εφέ και γύρισε σε κάτι που και κατά το παρελθόν έχει αποδείξει ότι το κατέχει. Στην καταδίωξη! Με μαεστρία αποδεικνύει πως μπορεί να διηγηθεί μια ιστορία και με το νευρωτικό του ρυθμό να μας καθηλώσει.

Η ταινία μέσω της πραγματικής φύσης της αναλύει κι αρκετούς προβληματισμούς της σύγχρονης κοινωνίας. Τις σχέσεις μεταξύ πατέρα-γιου, τον αντίκτυπο ενός διαζυγίου για τα παιδιά, τη δυνατότητα που έχει κάθε άνθρωπος ν’ αγαπά, να μετανιώνει, να επιθυμεί και να διεκδικεί. Έτσι καταφέρνει να προσεγγίσει τον θεατή κάθε ηλικίας. Αν κάτι ήταν ιδιαίτερο και μου άρεσε πολύ σ’ αυτή την ταινία, ήταν η μουσική επένδυση. Έξυπνη και διασκεδαστική, απόλυτα ταιριαστή με το ύφος της ταινίας. Παιχνιδιάρική, δημιουργώντας τη νοσταλγία παλαιότερων εποχών.

Ο Tom Hanks είναι όπως πάντα απολαυστικός. Στο ρόλο του σοβαρού, μοναχικού ως αποστειρωμένου μπάτσου διαπρέπει για μια ακόμα φορά. Ειδικά στις σκηνές όπου εξαπατάται από τον Frank είναι να λύνεσαι στα γέλια παρατηρώντας τις εκφράσεις του προσώπου του. Επιπλέον καταφέρνει να χειριστεί άψογα τη μετάβαση του αστυνομικού καρικατούρα από έναν στυγνό επαγγελματία σ’ έναν άνθρωπο με ευαισθησίες. Αυτός που για πολλούς θ΄ αποτέλεσε έκπληξη όμως ήταν ο DiCaprio. Εμένα δεν μου έκανε εντύπωση. Πριν καν ακόμα πάω σινεμά ήξερα πως θ’ αντικρίσω μια στιβαρή ερμηνεία. Όσοι τον έχουν δει στο “This Boy’s Life”, στο “Τέλος Της Αθωότητας” και στο "Το Βασανίζει Τον Γκίλμπερτ Γκρέιπ” θα καταλαβαίνουν ίσως τι εννοώ. Αποδίδει άψογα στο ρόλο του πανέξυπνου και πολυμήχανου απατεώνα που παρά την παράνομη δραστηριότητά του παραμένει ένα παιδί.

Εξαιρετικός όμως κι ο Christopher Walken στο ρόλο του πατέρα του Frank. Ο χρόνος εμφάνισής του μπορεί να μην είναι αρκετός για να τον χορτάσουμε ωστόσο είναι καταλυτικός με την ιδιαίτερα ανθρώπινη νότα που προσδίδει στο σενάριο. Και το συγκλονιστικό της υπόθεσης ξέρετε ποιο είναι; Ότι είναι από τις λίγες φορές που η συμπάθεια μοιράζεται ισάξια ανάμεσα στον απατεώνα και τον αστυνομικό. Παρά που ο Frank είναι πάντα ένα βήμα πιο μπροστά, συμπονάμε κι αγαπάμε και τους δύο το ίδιο. Ο ένας βρίσκει στον άλλο αυτό που του έχουν λείψει κι ίσως αυτός είναι ο λόγος που απ’ την αρχή σχεδόν έχουν ένα ιδιαίτερο δέσιμο μεταξύ τους. Μια αδιόρατη στοργή και συμπόνια παρά που ο καθένας θέλει να εκπληρώσει τον προσωπικό του στόχο.

Αν λοιπόν δεν την έχετε δει κάντε το όσο πιο σύντομα μπορέσετε. Αν πάλι την έχετε δει δεν πειράζει... Ίσως αυτό το post σταθεί αφορμή να ξαναδείτε και να ξαναθυμηθείτε μια πολύ καλοδουλεμένη ταινία, με πανέξυπνο σενάριο, αξιόλογους πρωταγωνιστές και δημιουργική σκηνοθεσία.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Πιάσε Με Αν Μπορείς
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθέτης: Steven Spielberg
Πρωταγωνιστές: Leonardo DiCaprio, Tom Hnaks, Christopher Walken, Martin Sheen, Nathalie Baye, Amy Adams, Jennifer Garner, Brian Howe
Παραγωγή: 2002
Διάρκεια: 141’

Επίσημο site:
http://www.dreamworks.com/catchthem/