Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Γκρέις έχει περάσει χρόνια παρακολουθώντας τους λύκους στο δάσος πίσω από το σπίτι της. Ξέρει πως ένας λύκος με κίτρινα μάτια -ο δικός της λύκος- την παρακολουθεί. Νιώθει μια βαθιά οικειότητα μαζί του δίχως να μπορεί να εξηγήσει το γιατί.
Ο Σαμ ζει δύο ζωές. Η μία ως λύκος κι η άλλη ως άνθρωπος. Ως λύκος είναι η σιωπηλή συντροφιά της κοπέλας που αγαπάει. Ως άνθρωπος δεν έχει τολμήσει ακόμα να της μιλήσει.
Όταν, κάποια στιγμή, οι κυνηγοί πληγώνουν τον Σαμ, αυτός καταφέρνει να αποκτήσει την ανθρώπινη μορφή του και βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι της Γκρέις.
Εκεί εκφράζεται η αγάπη των δύο νέων και ο αναγνώστης παρακολουθεί με αγωνία την πάλη του αγοριού να απαλλαγεί από το μοναχικό του παρελθόν αλλά και από την αγέλη των λυκανθρώπων που εποφθαλμιούν την ευτυχία του, καθώς και την πάλη της κοπέλας να τον κρατήσει για πάντα κοντά της βάζοντας, πολλές φορές, σε κίνδυνο την ίδια της τη ζωή

Προσωπική άποψη:
Όπως έχουμε ξαναπεί, υπάρχουν βιβλία τα οποία είναι γραμμένο τους να σε μαγέψουν με ένα απλό άγγιγμα του εξωφύλλου τους. Μερικά βιβλία, έχουν γραφτεί απλά και μόνο για να τα λατρέψουμε. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και το "Ρίγος" της Maggie Stiefvater το οποίο σε προσκαλεί να χαθείς στον κόσμο του, σε προκαλεί να ακούσεις τους λύκους και αγγίζοντας το ανάγλυφο εξώφυλλό του το κάνεις, αισθάνεσαι σαν να βρίσκεσαι χαμένος στο δάσος τους, να τους αναζητάς ανάμεσα στις σκιές, αφουγκράζεσαι γύρω σου και τότε ναι, μπορείς να ακούσεις το λυπημένο κάλεσμά τους. Το ίδιο κάλεσμα που ακούει έξι χρόνια οι Γκρέις, το θλιμμένο εκείνο κάλεσμα που κάνει κάθε μέρα της να αποκτά νέο νόημα, να έχει κάτι το οποίο αξίζει να περιμένει.

Αναρωτιόμαστε μερικές φορές, πόσο αντιπροσωπευτικός μπορεί να είναι ο τίτλος ενός βιβλίου. Και πράγματι, το "Ρίγος" αρχικά σε κάνει να απορείς. Όχι όμως για πολύ. Το ρίγος είναι εκείνο που καθορίζει την ζωή του Σαμ και κατ' επέκτασην, την ζωή της Γκρέις. Είναι το στοιχείο εκείνο που τον οδηγεί από την μία κατάσταση στην άλλη, είναι εκείνο ακριβώς το στοιχείο που χωρίζει την ανθρώπινη από την λυκίσια υπόστασή του. Είναι η ανάγκη του λύκου αλλά ταυτόχρονα, ο φόβος του ανθρώπου. Είναι το στοιχείο εκείνο το οποίο η δεύτερη φύση του ζητάει ανυπόμονα για να ελευθερωθεί ενώ, η ανθρώπινη προσπαθεί πάση θυσία να αποφύγει έτσι ώστε να κερδίσει λίγο περισσότερο χρόνο στην ζωή εκείνη που πραγματικά θα έπρεπε να είχε, στην ζωή εκείνη που λαχταράει αλλά δεν μπορεί πλέον να έχει. Το ρίγος όμως είναι κάτι ακόμα, κάτι περισσότερο. Είναι το συναίσθημα εκείνο που μας διαπερνάει σαν ηλεκτρικό ρεύμα καθώς διαβάζουμε την ιστορία.

Η Stiefvater χρησιμοποιεί ως βάση του μυθιστορήματός της τον κλασσικό μύθο των λυκανθρώπων, δίνοντάς του όμως νέα διάσταση. Χρησιμοποιεί όλα εκείνα τα στοιχεία που δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά, απελευθερώνοντας όμως την ιστορία της από αρχέγονες φοβίες και αστικούς θρύλους που δεν έχουν υπόσταση. Οι λυκάνθρωποί της, δεν είναι τέρατα αλλά ουσιαστικά, μολυσμένοι άνθρωποι με μορφοπλαστικές δυνατότητες που χρόνο με τον χρόνο γίνονται όλο και πιο ισχυρές, όλο και πιο απόλυτες. Στην πραγματικότητα, είναι άνθρωποι που μεταμορφώνονται σε λύκους, ικανοί να ζουν απαλλαγμένοι από τα βίαια και ζωώδη ένστικτα της φύσης τους αυτής αφού, έχουν την δυνατότητα, αν κι εφόσον το θελήσουν, να διατηρήσουν μέσα τους εκείνο το ανθρώπινο συναισθηματικό κομμάτι, τον νου και την θύμηση, στοιχεία που δεν τους αφήνουν να γίνουν έρμαια μιας δολοφονικής φύσης. Έτσι είναι ο Σαμ, ικανός να τιθασεύσει το άγριο πνεύμα και να προσπαθήσει.

Στην αντίπερα όχθη βρίσκεται η Γκρέις, ένα πρόσωπο με όλα εκείνα τα στοιχεία της δεύτερης φύσης του Σαμ τα οποία όμως, έχουν γίνει ένα με την ανθρώπινη υπόστασή της, ανίκανα να την οδηγήσουν σε μια μερική ή ολική μεταμόρφωση. Δεν ζει κυριευμένη από τον φόβο μιας παλαιάς επίθεσης αλλά, με την ανάμνηση του περιστατικού ως ότι πιο όμορφου θα μπορούσε να την συντροφεύει. Δεν την έχει γίνει βίωμα φόβου αλλά, ανάγκη της καθημερινότητας αφού, μέσω της εμπειρίας της αυτής γνώρισε έναν λύκο, τον δικό της λύκο, εκείνον που την έσωσε και από τότε και μετά την συντρόφευε και την προστάτευε. Κι εκείνη, παράξενα και παράλογα μαγεμένη μαζί του, να τον αναζητά με κάθε της κίνηση. Να ζει μόνο για τα κρύα βράδια του χειμώνα και να υποφέρει τα ζεστά του καλοκαιριού, εκείνα που τον κρατούσαν μακριά. Και παρά που η Γκρέις δεν γνωρίζει, δεν την νοιάζει. Τίποτα άλλο δεν έχει σημασία για εκείνη από τον Σαμ.

Παρακολουθούμε λοιπόν την εξέλιξη αυτής της τόσο παράξενης και γοητευτικής ιστορίας μέσα από μικρά και ευέλικτα κεφάλαια, μέσω των οποίων μπορούμε να ακούσουμε τόσο την φωνή της Γκρέις όσο κι εκείνη του Σαμ. Κανενός ήρωα οι σκέψεις δεν μένουν κρυφές αλλά, εναλλάσσονται συνεχώς έτσι ώστε να έχουμε μια σαφή εικόνα συναισθημάτων, σκέψεων, πράξεων αλλά και έκφρασης αγωνίας και φόβου και από τους δυο τους. Οι προτάσεις που χρησιμοποιεί η συγγραφέας σε κάθε κεφάλαιο, είναι και αυτές με την σειρά τους μικρές και κοφτές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργείται η απαραίτητη ένταση ενώ παράλληλα, δημιουργούνται και τα απαρίτητα διαστήματα ανάπαυλας και ηρεμίας που τόσο πολύ έχουν ανάγκη, όχι μόνο οι φορτισμένοι συναισθηματικά χαρακτήρες της αλλά, και οι εξίσου φορτισμένοι συναισθηματικά αναγνώστες της.

Η προσπάθειά των δύο νέων να μείνουν μαζί δείχνει ανέλπιδη και αντίθετα με όσα θα θέλαμε, όσο η πλοκή προχωράει, τόσο πιο δυσοίωνο μοιάζει το μέλλον για τους δυο τους. Ένα μέλλον που μοιάζει προδιαγεγραμμένο. Ένα μέλλον που ακολουθεί έναν δρόμο χωρίς επιστροφή και που αργά ή γρήγορα, θα είναι υποχρεωμένοι να το ακολουθήσουν. Η αγωνία και η ένταση κορυφώνονται συνεχώς ενώ, η απελπισία είναι το κύριο στοιχείο που μας συντροφεύει αφού, είναι η δύναμη εκείνη που παρά την θέλησή τους, κυριεύει και τους ίδιους του ήρωες. Η συναισθηματική φόρτιση χαρακτήρων και αναγνωστών, μοιάζει να μην μπορεί να κοπάσει, καλπάζοντας σε μια ανοδική πορεία, εκφραζόμενη μέσω του σωματικού και συναισθηματικού πόνου για να οδηγηθούν στην οριστική ρίξη και από εκεί, σε ένα τρυφερό τέλος που ίσως να απέχει αρκετά από αυτό που τελικά να περιμέναμε.

Μια μοντέρνα, σύγχρονη, παράξενη αλλά παράλληλα, πραγματικά ρομαντική και βαθιά συναισθματική ιστορία αγάπης δύο τόσο διαφορετικών αλλά ταυτόχρονα, τόσο ίδιων ανθρώπων, έτοιμων να παλέψουν ενάντια σε κάθε τι που τους θέλει χώρια, ακόμα και σε πράγματα όπως είναι η μοίρα. Η Stiefvater μοιάζει ικανή να χειριστεί άψογα το υλικό που έχει στα χέρια, έτσι ώστε να ικανοποιήσει απόλυτα το αναγνωστικό κοινό στο οποίο απευθύνεται. Κι εδώ να σημειώσουμε ότι το κοινό αυτό δεν έχει να κάνει σε σχέση με την ηλικία αλλά, με την αγάπη του μεταφυσικού, του δοξαστικού και το αρχετυπικού. Δεν πρόκειται απλά για μια ρομαντική εξιστόριση ενός εφηβικού έρωτα αλλά, για την αφήγηση μιας πραγματικά τραγικής, απελπιστικής αγάπης δίχως όρια, ικανή να προσπαθήσει να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο, ακόμα και όταν πιστεύει πως πλέον δεν μπορεί τίποτα να γίνει. Μια ιστορία τόσο γοητευτική και τρυφερή που δεν μπορεί να μην σε κάνει να κλάψεις.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Maggie Stiefvater
Μεταφραστής: Μποζινάκης Περικλής
Εκδόσεις: Πατάκης
Κατηγορία: Σύγχρονη Λογοτενχία
Έτος Έκδοσης: 2010
Αρ. σελίδων: 440
ISBN: 978-960-16-3601-6