Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η τελευταία προσπάθεια του Scrat να θάψει το βελανίδι του, καταλήγει στο κέντρο της Γης, προκαλώντας σεισμική δραστηριότητα τέτοιου μεγέθος, λες και η Μητέρα Φύση αποφάσισε να ανακαινίσει ολόκληρο τον πλανήτη.
Η κίνηση των ηπείρων ωθεί τον Manny, τον Sid και τον Diego στη θάλασσα, χωρίζοντάς τους από την υπόλοιπη παρέα. Ο Manny υπόσχεται στην Ellie ότι θα γυρίσει πίσω, αλλά δεν γνωρίζει πώς θα το καταφέρει.
Χρησιμοποιώντας το παγόβουνό τους ως προχειροφτιαγμένο καράβι, το τρίο ξεκινά μια επική θαλάσσια περιπέτεια, που θα τους οδηγήσει σε ηρωικές πράξεις, πέρα από κάθε προηγούμενο. Στο μεγάλο αυτό ταξίδι της επιστροφής, έρχονται αντιμέτωποι με εξωτικά θαλάσσια πλάσματα, πειρατές και ανακαλύπτουν έναν νέο κόσμο.
Όσο για τον Scrat, αυτή τη φορά, κυνηγάει το βελανίδι του σε μέρη που κανένας προϊστορικός σκίουρος δεν έχει βρεθεί ποτέ.

Προσωπική άποψη:
Η αλήθεια είναι πως, αγαπώ τις ταινίες "Ice Age" ως εκ τούτου, περίμενα τηνταινία του δημοφιλούς franchise που μας συστήθηκε το 2002, πως και πως. Και όπως γίνεται πάντα όταν περιμένεις κάτι με ανυπομονησία, δεν κατόρθωσα να πάω να το δω σινεμά, όσο και αν το ήθελα. Έτσι, αυτές τις άγιες μέρες που είχα άφθονο χρόνο για σκότωμα στη διάθεσή μου, και που κάθε χρονιά, αποφασίζω να καλύψω τα κινηματογραφικά μου κενά, ήταν μια από τις πρώτες μου επιλογές σε dvd. Και όχι, δεν το μετάνιωσα καθόλου αλλά αντίθετα, πέρασα υπέροχα, διασκέδασα και γέλασα, έστω κι αν η ταινία, ως υπόθεση και ουσία, είναι σαφώς κατώτερη από τις προηγούμενες, γεγονός που με έκανε τουλάχιστον, να παρηγορηθώ που δεν την πρόλαβα σινεμά. Είπαμε, ήταν καλή, αλλά όχι για 8 ευρώ.

Τα τελευταία δέκα χρόνια, γιατί όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, τόσα πέρασαν από τότε που είδαμε το "Ice Age", οι τρεις φίλοι μας, και ο συμπαθέστατος αλλά πανηλίθιος Scrat, έχουν περάσει, του Χριστού τα πάθη. Πόσες και ποιες νέες λοιπόν δοκιμασίες και περιπέτειες θα μπορούσαν να περάσουν; Μα φυσικά, το να πέσουν θύματα τεκτονικού σεισμού και να βρεθούν, στη μέση του ωκεανού, προσπαθώντας να μην πνιγούν σε πρώτη φάση, να αντιμετωπίσουν ένα τσούρμο παρανοϊκών πειρατών κατά δεύτερον και τέλος, να καταφέρουν να επιστρέψουν πίσω στην οικογένεια και τους φίλους του, σώοι και αβλαβής. Ναι, ναι... το ξέρω! Το σενάριο φαίνεται αφελές και παιδιάστικο, και είναι, τα βαθύτερα μηνύματα μοιάζουν να απευθύνονται σε δωδεκάχρονα, και πράγματι αυτό συμβαίνει αλλά και πάλι, πετυχαίνει τον σκοπό της που σαφέστατα και ξεκάθαρα, είναι να ψυχαγωγήσει και τίποτα περισσότερο.

Η ταινία, βρίθει σεναριακών ευκολιών και οι ήρωές μας, καταφέρνουν να την σκαπουλάρουν πολύ εύκολα, δεδομένων των συνθηκών και δεν είναι λίγες οι φορές που φτάνει τα όρια της αφέλειας. Αυτό όμως, κατά έναν παράδοξο τρόπο, μας επιτρέπει να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε το ξέφρενο οπτικό θέαμα, όχι ως μια προσπάθεια της Fox να κάνει την διαφορά, αυτή την έκανε χρόνια πριν αλλά, ως μια απόπειρα να βγάλει στις αίθουσες, κάτι που θα της αποφέρει μερικά εκατομμύρια δολάρια ακόμα, χωρίς να μας κάνει έξαλλους από θυμό που μας κορόιδεψαν μέσα στα μούτρα μας, γελώντας αυτάρεσκα. Τα όποια μηνύματα, που αφορούν κυρίως τους δεσμούς της οικογένειας και τους προβληματισμούς των εφήβων που έρχονται σε σύγκριση με τους γονείς τους, αν και υπάρχουν, είναι μάλλον αρκετά εύπεπτα αλλά και πάλι, ούτε αυτό στέκεται αρκετό για να με κάνει να ασχοληθώ και πολύ μαζί του.

Οι ήρωές μας, γνωστοί και μη εξαιρετέοι, διατηρούν το κλασσικό στυλ με το οποίο μας συστήθηκαν, χωρίς να αλλοιώνουν την ταυτότητά τους αλλά, διατηρώντας τα οικεία και αγαπημένα χαρακτηριστικά τους. Και στο σημείο αυτό, πρέπει να τονίσω για άλλη μια φορά πως ναι, βλέπω τις εν λόγω ταινίες πολύ πιο ευχάριστα ως μεταγλωττισμένες παρά, στην original εκδοχή τους, χωρίς αυτό να σημαίνει πως έχω κάτι με τους ηθοποιούς. Ο Scrat, καταστροφικά απολαυστικός όπως πάντα, αποτελεί το κλου της ταινίας αν και αυτή τη φορά, μοιράζεται τη δόξα με τη γιαγιά του Sid που, ας μου επιτραπεί η έκφραση, είναι όλα τα λεφτά. Α... ανέφερα πως πολλές φορές, οι ταινία αφήνει υπονοούμενα και παραπέμπει σε άλλες γνωστές ταινίες, βλέπε "300" ή "Πειρατές"; Όχι ε; Ε, λοιπόν, σας το λέω τώρα και όσο κι αν κουνάς απελπισμένα το κεφάλι, βλέποντας ζώα σε γνώριμες θέσεις, το διασκεδάζεις.

Ο Mike Thurmeier, επέστρεψε για τρίτη φορά στα χρονικά του franchise, απουσιάζοντας μόνο από τη δεύτερη κατά σειρά ταινία, και φαίνεται να ξέρει καλά τι κάνει και πως να αξιοποιήσει τα τεχνικά, οπτικοακουστικά μέσα, προσφέροντας μια ξέφρενη, διασκεδαστική ταινία, όπου η οπτική μας απόλαυση, θα υπερισχύσει της συναισθηματικής ή και ίσως, πιο ψαγμένης μας διάθεσης. Ας χαλαρώσουμε λοιπόν και ας μην είμαστε υπερβολικά αυστηροί γιατί, με τόση σαβούρα που κυκλοφορεί εκεί έξω στις παιδικές, ανάλαφρες ταινίες, βλέπε "Μαδαγασκάρη", το "Ice Age", όποιο νούμερο κι αν φέρει στο τέλος, είναι σαν μια όαση μέσα στην έρημο. Σίγουρα δεν πρόκειται για μια κινηματογραφική εμπειρία άνευ προηγουμένου ωστόσο, θα περάσετε όμορφα κι ευχάριστα, σε όποια ηλικιακή κλίμακα κι αν ανήκετε.
Βαθμολογία 7,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Η Εποχή Των Παγετώνων 4 - Ο Χορός των Ηπείρων
Είδος: Animation
Σκηνοθέτης: Mike Thurmeier
Πρωταγωνιστές: Ray Romano, John Leguizamo, Denis Leary, Queen Latifah, Seann William Scott, Chris Wedge, Josh Peck, Jennifer Lopez, Keke Palmer, Wanda Sykes, Aziz Ansari
Παραγωγή: 2012
Διάρκεια: 94'

Επίσημο site: