Δεν είναι πολύ σύνηθες φαινόμενο, manga με ένα και μοναδικό τεύχος, να γνωρίζουν μεγάλη αναγνώριση και επιτυχία. Το "Koe no Kitachi" της Ooima Yoshitoki, είναι μία από τις λίγες εξαιρέσεις του κανόνα και η επιτυχία του, που το οδήγησε στο να κερδίσει το 80ο Weekly Shounen Magazine Newbie Best Mangaka Award, ήρθε από το κοινό και την παράνομη ουσιαστικά, διακίνησή του στο διαδίκτυο, αφού δεν έβρισκε εκδότη, ούτε κάποιο περιοδικό manga που να ενδιαφέρεται να το εντάξει στο τεύχος του, μέχρι που τελικά το περιοδικό, Weekly Shounen Magazine, το συμπεριέλαβε στη 12η έκδοση του 2013 Weekly Shounen Magazine.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ:
Η ιστορία του βιβλίου έχει να κάνει με μια νεαρή μαθήτρια, η οποία μεταφέρεται σε ένα νέο γυμνάσιο. Η προσαρμογή της, κάθε άλλο παρά εύκολη είναι καθώς, όχι μόνο το γεγονός ότι είναι άγνωστη ανάμεσα στο μαθητικό πλήθος, η νεαρή κοπέλα είναι κωφάλαλη, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να πέσει θύμα ρατσισμού και bulling, ειδικά από έναν συγκεκριμένο συμμαθητή της ο οποίος αρνείται να κάνει την παραμικρή προσπάθεια να την αποδεχτεί όπως είναι. Η ζωή της νεαρής κοπέλας γίνεται όλο και χειρότερη, μέρα με τη μέρα, και ο νεαρός βασανιστής ανακαλύπτει σύντομα πως είναι το να βρίσκεσαι στη θέση του θύματος και όχι του θύτη, όταν οι συμμαθητές του στρέφουν τα βέλη τους κατά πάνω του, δίνοντάς του έτσι ένα μάθημα ζωής.

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ MANGA:
- Η αλήθεια είναι πως, όσον αφορά τον σχεδιασμό, το "Koe no Kitachi" υστερεί κατά πολύ, σε σχέση με άλλα manga του είδους και κυρίως, της εποχής του. Οι γραμμές είναι αρκετά παλαιομοδίτικες, ίσως και περισσότερο ευρωπαϊκές απ' όσο θα έπρεπε, στοιχεία που συνδυαστικά χαλάνε κάτι από την παράδοση της Ιαπωνίας.
- Όσον αφορά τώρα το κείμενο, η υπόθεση παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, όχι γιατί είναι κάτι το πρωτότυπο, κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί ή ξανασυζητήσει, αλλά ακριβώς για τον αντίθετο λόγο. Γιατί θίγει με απλό και άμεσο τρόπο πράγματα που μας έχουν απασχολήσει ως παιδιά και που πλέον, στις μέρες μας, ως ενήλικες και πιθανόν κάποιους, ως γονείς, μας απασχολούν ακόμα περισσότερο.
- Ουσιαστικά, στον πυρήνα της ιστορίας, θίγονται δύο σημαντικά κοινωνικά ζητήματα. Το ένα από αυτά, είναι η διαφορετικότητα και ο σεβασμός που οφείλουμε να δείχνουμε απέναντι σε αυτήν ως νοήμονα όντα. Δεν πρέπει να φοβόμαστε το διαφορετικό ή ακόμα και να το αποστρεφόμαστε, αλλά να προσπαθούμε να το κατανοήσουμε, να το καταλάβουμε και εντέλει, να το αγκαλιάσουμε με τρυφερότητα. Το δεύτερο, έχει να κάνει με το bulling ή αλλιώς, με το φαινόμενο της ενδοσχολικής και
όχι μόνο, παρενόχλησης και περιστατικών βίας από ανήλικους σε ανήλικους. Δυστυχώς, στις μέρες μας, το παραπάνω φαινόμενο αποτελεί μια δεδομένη κατάσταση, με τα μέτρα που λαμβάνονται να είναι ανύπαρκτα και με την ενημέρωση των γονιών στα παιδιά τους προς δική τους συνειδητοποίηση, απούσα.
- Το φινάλε της ιστορίας είναι τέτοιο που μας αφήνει με μια αίσθηση ικανοποίησης, κάνοντάς μας να πιστέψουμε πως τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, αρκεί να είμαστε πρόθυμοι να το προσπαθήσουμε. Αυτό κάνει ο νεαρός θύτης! Γίνεται θύμα και συνειδητοποιεί πόσο λάθος ήταν ο ίδιος, έστω κι αν δεν το μαθαίνει μέσω μιας αποδεκτής οδού. Καμιά φορά, ο δρόμος προς τη γνώση είναι δύσκολος, ωστόσο, αξίζει να τον διαβείς γιατί μπορεί να σε οδηγήσει στο να αναγνωρίσεις ποιος πραγματικά είσαι.

Δεδομένου ότι μιλάμε για ένα manga μόλις 190 σελίδων το οποίο ο καθένας μας μπορεί να βρει στο διαδίκτυο, εξαιτίας της αρχικής του διάδοσης μέσω αυτού του μέσου επικοινωνίας, θα το πρότεινα σε όσους ενδιαφέρονται καθώς θα δουν μια μάλλον συνηθισμένη ιστορία, μέσα από ένα αρκετά ενδιαφέρον και συγκινητικό, οπτικοποιημένο πρίσμα.