Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Σκάι, ένα δεκαεφτάχρονο κορίτσι που ζει μια προστατευμένη ζωή με τη θετή της μητέρα, θυμάται ελάχιστα το παρελθόν της.
Μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει τον Χόλντερ, ο οποίος την κάνει να νιώσει πράγματα που ούτε καν ήξερε ότι μπορούσε. Η Σκάι τον ερωτεύεται σχεδόν κεραυνοβόλα, όπως και εκείνος άλλωστε. Ανάμεσα στα συναισθήματα που νιώθει και το φόβο που της προκαλεί το μυστήριο της ζωής του, τα μυστικά του παρελθόντος που και οι δυο είχαν θάψει βαθιά μέσα τους θα βγουν στην επιφάνεια.
Είναι δυνατόν να νιώθουν ότι έχουν ζήσει μαζί ξανά μια δεύτερη ζωή; Ή μήπως τελικά συμβαίνει κάτι άλλο, κάτι που ούτε και οι ίδιοι δεν μπορούν να το διανοηθούν;
Προσωπική άποψη:
Υπάρχουν βιβλία που είναι δεδομένο ότι θα τα αγαπήσεις και αυτό είναι κάτι που το ξέρεις από την πρώτη κιόλας στιγμή που θα το πάρεις στα χέρια σου. Υπάρχουν άλλα, πάλι, που δεν σου προκαλούν αυτό το συναίσθημα και το πως θα αισθανθείς στο τέλος, εξαρτάται από τις συνθήκες. Όταν πριν ένα χρόνο πήρα στα χέρια μου το αγγλικό αντίτυπο του "Χωρίς Ελπίδα", από τις πρώτες κιόλας σελίδες, ήξερα πως θα το αγαπήσω. Βέβαια, δεν είχα φανταστεί πως θα ένιωθα όταν θα έφτανα στην τελευταία σελίδα. Γιατί αυτό που ένιωσα για το βιβλίο αυτό, δεν είναι απλά αγάπη. Είναι αρρωστημένο πάθος και λατρεία, για κάθε μικρή ή μεγάλη, για κάθε σημαντική ή ασήμαντη λεπτομέρεια που το κάνει τελικά αυτό που είναι. Γιατί είναι ένα βιβλίο που έκανε την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή και δεν άλλαξε ρυθμό, ακόμα κι όταν είχα γυρίσει πλέον την τελευταία σελίδα. Και σήμερα, ένα χρόνο μετά, με έκανε να αισθανθώ ακριβώς το ίδιο.
Η Σκάι είναι ένα δεκαεπτάχρονο κορίτσι, το οποίο ζει μαζί με τη θετή μητέρα της, χωρίς να θυμάται τίποτα από το παρελθόν της, όχι τουλάχιστον πριν τα πέντε της χρόνια, όπου και υιοθετήθηκε. Θα λέγαμε πως έχει μια σχετικά φυσιολογική ζωή, με μια άσχημη φήμη όμως να συνοδεύει το όνομά της, έστω κι αν αυτή δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Γιατί μπορεί από τη ζωή της Σκάι να έχουν περάσει πολλά αγόρια, με κανένα από αυτά, ωστόσο, δεν έχει ξεπεράσει τα όρια, αφού είναι αδύνατον για εκείνη να αισθανθεί το παραμικρό, ακόμα και το αίσθημα της επιθυμίας. Αυτό, όμως, θα αλλάξει όταν θα γνωρίσει τον Χόλντερ ο οποίος, από την πρώτη κιόλας στιγμή θα την κάνει να νιώσει όπως κανένας άλλος, ξυπνώντας μέσα της καλά ναρκωμένα συναισθήματα, που δεν ήξερε καν πως υπήρχαν. Εκτός όμως από τον έρωτα που ανθίζει ανάμεσά τους, υπάρχει η αίσθηση πως έχουν ζήσει μια δεύτερη ζωή μαζί, αλλά και του φόβου καθώς, όσο πιο κοντά έρχονται ο ένας στον άλλο, τόσο το παρελθόν τους και τα καλά κρυμμένα μυστικά τους αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια, οδηγώντας σε αλήθειες που ίσως να μην είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν.
Ακόμα και για τα πιο αγαπημένα μας βιβλία, για εκείνα που ξέρουμε πολύ καλά πως δεν μπορούμε να είμαστε αντικειμενικοί, υπάρχει κάτι, έστω μικρό, απειροελάχιστο, το οποίο, αν κάποιος μας πίεζε, θα μπορούσαμε να τους το καταλογίσουμε ως ελάττωμα. Στην περίπτωση του "Χωρίς Ελπίδα", όσο κι αν προσπάθησα να πιέσω τον εαυτό μου, δεν κατάφερα να βρω το παραμικρό, ούτε ένα τόσο δα ψήγμα ατέλειας. Η Colleen Hoover, αποδεικνύει με την πένα της πως όχι μόνο είναι μια εξαιρετική συγγραφέας, αλλά πως μπορεί να πάρει την πιο απλή ιστορία και να την μετατρέψει σε κάτι μεγαλειώδες. Η γραφή της απλή, άμεση και νεανική, χωρίς ωστόσο να γίνεται εύκολη, ούτε για μια στιγμή. Η αφήγησή της δυναμική, γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές που σταδιακά, σου αποκαλύπτουν τα κομμάτια ενός παζλ που όταν ενωθούν, οδηγούν σε μια τρομακτική αποκάλυψη που με τη σειρά της, οδηγεί σε μια εκκωφαντική κορύφωση που σου κλέβει την ανάσα. Και όμως, η συγγραφέας, δεν κάνει μόνο αυτό. Άλλωστε, θα ήταν πολύ εύκολο. Το εντυπωσιακό είναι πως εκεί που πιστεύεις πως ξέρεις την αλήθεια, πως έχεις ξετυλίξει το κουβάρι του μυστηρίου, έρχεται να σε ξαναρίξει κάτω, εκεί που μόλις έχεις σηκωθεί, αποκαλύπτοντάς σου κάτι ακόμα που σε συγκλονίζει και σε ταράζει, κάτι που δεν περίμενες και δεν είδες λεπτό να έρχεται.
Πάνω απ' όλα και περισσότερο από κάθε τι άλλο, η ιστορία της Σκάι και του Χόλντερ, είναι ένα ψυχογράφημα. Όσο κι αν θα ήθελαν κάποιοι να την αντιμετωπίσουν ως μια ρομαντική ιστορία, ή μια ιστορία με μυστηριακές προεκτάσεις, πάντα θα είναι κάτι παραπάνω. Η Σκάι και ο Χόλντερ, δεν είναι απλά οι πρωταγωνιστές της ιστορίας αυτής. Είναι η ίδια η ιστορία! Είναι δυο παιδιά βασανισμένα από τους προσωπικούς τους δαίμονες που όσο κι αν έχουν προσπαθήσει να θάψουν βαθιά μέσα τους, πρέπει να τους επιτρέψουν να βγουν στην επιφάνεια προκειμένου να τους αντιμετωπίσουν. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να ανακαλύψουν την αλήθεια της ύπαρξής τους και όταν το κάνουν, πρέπει να βρουν τη δύναμη να τους αντιμετωπίσουν και να τους ξεπεράσουν, αλλά όχι να τους ξεχάσουν. Αυτό, είναι κάτι που δεν θα εξυπηρετούσε κανέναν απολύτως σκοπό γιατί οι πληγές του παρελθόντος και τα σημάδια που αυτές αφήνουν, δεν πρέπει να περιμένεις να σβήσουν, αλλά να σου θυμίζουν ποιος ήσουν, τι πέρασες και πως, τελικά, βρήκες την δύναμη να βγεις ζωντανός μέσα από μια κατάσταση που κάποιους άλλους, θα μπορούσε να τους καταστρέψει ανεπανόρθωτα.
Με την εξελικτική της αφήγηση, μέσα από τα μάτια της Σκάι, η Hoover μας προσφέρει ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα, για δυνατούς ψυχικά, και όχι μόνο, αναγνώστες. Σε κάθε φάση της πλοκής, μας προσφέρει τόσες πληροφορίες, όσες είναι πραγματικά απαραίτητες προκειμένου να φτάσουμε στην αλήθεια μόνο όταν θα είμαστε πραγματικά έτοιμοι να την αντιμετωπίσουμε. Οι δομημένοι και άψογα ψυχογραφημένοι χαρακτήρες της, είναι αδύνατον να μην αγαπηθούν. Και να θέλουμε να πράξουμε το αντίθετο, δεν γίνεται να μην ταυτιστούμε μαζί τους, να μην τους αγαπήσουμε, να μην τους πονέσουμε, να νιώσουμε όλη την αγάπη, την απελπισία, αλλά και την ανάγκη για ελπίδα που εκφράζουν, μέσα από τα λόγια και τις πράξεις τους. Και παρά που η συγγραφέας πραγματεύεται ζητήματα που μπορούν να καθορίσουν τη ζωή και το θάνατο, την ψυχική υγεία, ακόμα και την ανυπαρξία του ατόμου, καταφέρνει να ισορροπήσει ανάμεσα στην σοβαρότητα και το κυνικό χιούμορ που είναι τόσο ταιριαστό, μα και τόσο απαραίτητο, σε μια ιστορία όπως αυτή. Σας προκαλώ, λοιπόν, να γνωρίσετε την Σκάι και τον Χόλντερ, να ανακαλύψετε την αλήθεια τους και να την αντέξετε, αγκαλιάζοντας τους ίδιους, το παρελθόν και το μέλλον τους με αγάπη, μέσα από ένα μυθιστόρημα που είναι αδύνατον να μην κλέψει την καρδιά σας.
Βαθμολογία 10/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Colleen Hoover
Μεταφραστής: Μανιά Χριστίνα
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2014
Αρ. σελίδων: 448
ISBN: 978-960-569-021-2
Το review ανέβηκε επίσης στο Culturenow.gr:
http://www.culturenow.gr/27289/vivlio-xwris-elpida-colleen-hoover
Το review ανέβηκε επίσης στο Culturenow.gr:
http://www.culturenow.gr/27289/vivlio-xwris-elpida-colleen-hoover
19 Σχόλια:
Πόσο μα πόσο συγκινητική είναι η αγάπη σου γι αυτό το βιβλίο. Ξεχειλίζει σε ολόκληρο το κείμενό σου και μόνο γι αυτό το λόγο σίγουρα θα διαβάσω το βιβλίο και θα επανέλθω με περισσότερα!
@ Μαράκι... δεν το αγαπώ απλά! Αυτό που νιώθω γι' αυτό το βιβλίο είναι πολύ περισσότερο από αυτό και θα ήταν πολύ δύσκολο να το περιγράψω με λέξεις. Αν καταφέρνω να σας το περάσω έστω και λίγο, είμαι πολύ χαρούμενη γι' αυτό. Θα περιμένω με μεγάλη αγωνία να το διαβάσεις και να μου πεις τις εντυπώσεις σου! :D
Τί κειμενάρα έγραψες πάλι ρε κοπελιά?? Μόλις μου το έφεραν, ανυπομονώ να το ξεκινήσω αν και είμαι σίγουρη απο αυτά που διαβάζω ότι θα κόψω πάλι τις φλέβες μου!!
Αχ πόσο αγαπώ να σε μισώ!!!
@ Τόνια μου, σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! ^_^
Είμαι βέβαιη ότι θα το λατρέψεις και θα περιμένω πως και πως να μου πεις τις εντυπώσεις σου! <3
Λοιπόν το συγκεκριμένο βιβλίο μου προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα. Το θέμα που πραγματεύεται είναι πολύ ευαίσθητο και σίγουρα δε μπορεί να σε αφήσει ασυγκίνητο, αλλά ο τρόπος που το χειρίστηκε η συγγραφέας δε με άφησε να το νιώσω όσο έντονα θα έπρεπε. Νομίζω πως φοβήθηκε να αποδώσει το θέμα που επέλεξε με τον τρόπο που έπρεπε γιατί το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ πιο τρομακτικό, αλλά όταν γράφεις για κάτι τέτοιο δε μπορείς να το περάσεις στον άλλο μαλακά. Αρχικά το πρώτο μισό του βιβλίου αναλώνεται σε παιδιάστικες συμπεριφορές και δε σε βοηθάει να μπεις μέσα στο περιβάλλον των ηρώων. Εστιάζει στον Χόλντερ και στη Σκάι με έναν τρόπο λίγο κουραστικό θα τολμούσα να πω αφου υπεραναλύει την έλξη που αισθάνονται και τα συναισθήματα που αυτή τους προκαλεί. Επίσης δεν δίνει καθόλου χώρο στη μητέρα της και στους καλύτερους της φίλους, πρόσωπα που κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα. Το δεύτερο μισό του βιβλίου είναι σαφέστατα ανώτερο αφενός μεν γιατί σε βάζει πλέον στο νόημα αφετέρου δε γιατί αποκαλύπτονται τα μυστικά το ένα μετά το άλλο και δεν προλαβαίνεις να πάρεις ανάσα. Με προβλημάτισε ιδιαίτερα δε το πόσο εύκολα ξεπέρασαν το τραγικό μυστικό του βιβλίου οι δυο πρωταγωνιστές γιατί όταν ανακαλύπτεις κάτι τέτοιο για το παρελθόν σου μόνο χαλαρός δεν είσαι και για να επουλωθούν οι πληγές σου θέλει πολύ χρόνο, μπορεί και μια ολόκληρη ζωή. Δεν μπορώ να πω πως μετάνοιωσα που το διάβασα ούτε οτι δε θα το πρότεινα σε κάποιον απλά δεν ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα.
Γιωτα μου τι μπορω να πω που γεν σου το εχουν πε!!!!!!!!!!αγαπω τον τροπο που μιλας για τα βιβλια σου,με συναρπαζει απορω γιατι ο αντρας μου σε λεει κατασροφη!!!!!!!!!!!ενα μονο θελω να μου πεις ειναι τριλογια γιατι δεν θα το αντεξω!!!ηδη εχω παθει στερησει με τον rush δεν μπορω να παθω κιαλλη με νιωθεις!!
@ Τόνια μου, ξέρεις πολύ καλά πως θα διαφωνήσω με όσα λες. Για μένα, όχι μόνο επιφανειακά δεν το προσέγγισε το θέμα, αλλά εξαιτίας του πόσο λεπτά είναι, το έκανε με τον πιο ιδανικό τρόπο. Τόσο-όσο, που λένε! Τόσο ώστε να μην είναι υπερβολικά χυδαίο και σκληρό και όσο χρειαζόταν προκειμένου να σε ταρακουνήσει και να σε σοκάρει, με την καλή έννοια. Το ψυχογράφημα των χαρακτήρων είναι ιδανικό και πολύ καλοδουλεμένο και δεν μου δόθηκε η αίσθηση πως το ξεπέρασαν έτσι εύκολα. Ακριβώς το αντίθετο. Επί της ουσίας, δεν το ξεπερνάνε, αλλά αποφασίζουν να ζήσουν με αυτό και είναι ότι πιο υγιές θα μπορούσαν να κάνουν.
@ Φωτεινή μου, σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, για ακόμα μία φορά. Αχ... θα με βαρέσει ο άντρας σου, την βλέπω εγώ τη δουλειά. Μην του πεις που μένω... χα, χα, χα!
Όχι, δεν είναι τριλογία. Η ιστορία ολοκληρώνεται σε αυτό το βιβλίο και υπάρχει και άλλο ένα, που είναι η ιστορία από τη μεριά του Χόλντερ! ;)
μολις τελειωσα το βιβλιο και θελω κατι να σπασω,να βγω στο μπαλκονι και να φωναξω!!!τα συναισθηματα που νιωθω ειναι απειρα,τωρ καταλαβαινω τι ενιωσες οταν τελειωσες τοβιβλιο δεν υπαρχουν λογια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!το διαβαζα και εκλαιγα!!!!για αλλα μια φορα η προταση σου με αφησε αφωνη!!!!εισαι τελεια!!!!
@ Φωτεινή μου, χαίρομαι τόσο πολύ που σου άρεσε. Είναι ένα βιβλίο που αγαπώ πάρα πολύ και κατέχει μια πολύ ψήλη θέση στην καρδιά μου και πλέον, νομίζω πως καταλαβαίνεις γιατί! <3
Γιωτα μου θελω να σου πω πως διαβασα και το δευτερο μερος απο την πλευρα του Holder και ηθελα να ρωτησω εαν υπαρχει στο προγραμμα να το φερετε και αυτο!!!!!!!!το λατρεψα επισεις!!μα που πας και τα βρισκεις!!θελω να σου πω περα απο τα χαζα πως εισαι μαι ταλαντουχα συγγραφεας και εξαιρετικη κριτικος!!εχω διαβασει και τα 2 βιβλια σου ειναι υπεροχα.Οσο για τον αντα μου μην μασας πρωτα θα βαρεσει εμενα!!!χα,χα,χα.
@ Φωτεινή μου, σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, για ακόμα μία φορά. Με συγκινείς όσο δεν φαντάζεσαι! :)
Το αρχικό μας πλάνο, ήταν να έρθουν και τα 2 στην Ελλάδα. Ελπίζω πως δεν θα αλλάξει κάτι!
κουκλαρα μου μου εφτιαξες το 3μερο,ευχαριστω πολυ!!!!!!!!!!!!!
@ Φωτεινή μου, να 'σαι καλά! :)
ΓΕΙΑ σας μήπως μπορείτε να μου πείτε πως μπορω να αποκτήσω το βιβλίο από την μεριά του hodler;
@ Καλησπέρα! Το βιβλίο από την μεριά του Χόλντερ δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα, αλλά απ' όσο γνωρίζω, είναι στα σχέδια του εκδοτικού!
Καλησπερα!!τελικα θα εκδοθεί το 2ο μερος? Και γενικα βιβλια της κολιν χουβερ? Ευχαριστώ πολύ!
@ Νατάσα, καλησπέρα! Δυστυχώς όχι, απ' ό,τι φαίνεται, αλλά πήραν την Hoover στις εκδόσεις Elxis και ξεκινάνε με ένα υπέροχο βιβλίο! :) <3
Καλημερα!!οκ περιμένω με αγωνία!Ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου