Όπως ίσως έχω ξαναπεί, αγαπώ τα slice of life anime και κάθε νέα season τα κυνηγάω, ψάχνοντας να βρω εκείνο που θα με κερδίσει περισσότερο από τ' άλλα. Σε μια φτωχή, λοιπόν, season, που δεν είχε να προσφέρει μεγάλες συγκινήσεις ή ιδιαίτερες εκπλήξεις, το "Denkigai no Honya-san" ήταν μια ευπρόσδεκτη ανάσα που μου χάρισε αυθεντικές στιγμές γέλιου, και ακόμα περισσότερα χαμόγελα. Βέβαια, η αισθητική του χιούμορ της σειράς είναι αρκετά σεξιστική, πράγμα που εμένα μου ταιριάζει ωστόσο, αποτελεί μια λεπτομέρεια που καλό είναι να την γνωρίζετε από την αρχή.

ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΛΑ:
Το "Denkigai no Hon'ya-san", γνωστό και με τον αγγλικό τίτλο "The Electric Town's Bookstore", είναι μια ιαπωνική σειρά manga με την υπογραφή της Asato Mizu, τόσο στο σχέδιο, όσο και στο σενάριο. Ξεκίνησε να εκδίδεται σε συνέχειες τον Ιούλιο του 2011 από τις εκδόσεις Media Factory στο περιοδικό τους "Comic Flapper", όπου και συνεχίζει την πορεία του μέχρι σήμερα. Στις 22 Νοεμβρίου του 2011 κυκλοφορεί το πρώτο ολοκληρωμένο τεύχος, ενώ μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει 7, με τον τελευταίο να βγαίνει στην αγορά στις 23 Μαίου 2014, κι έπεται συνέχεια. Στις 05 Αυγούστου 2013 κυκλοφόρησε ένα drama με τίτλο "Denkigai no Hon'ya-san Drama CD: Umanohone no Hitobito" σε παραγωγή της Hobirecords και σενάριο των Asato Mizu και Chabō Higurashi.


ΤΟ ANIME:
Η τηλεοπτική μεταφορά του manga είναι σε παραγωγή Shin-Ei Animation και σκηνοθεσία Masafumi Sato. Ξεκίνησε να προβάλλεται στις 02 Οκτωβρίου 2014 και ολοκήρώθηκε έπειτα από 12 επεισόδια στις 18 Δεκεμβρίου 2014. Τα δικαιώματα της σειράς για τη Βόρειο Αμερική απέκτησε η Pony Canyon, ενώ την ίδια περίοδο που η σειρά προβαλλόταν στην Ιαπωνία, προβλήθηκε μέσω του Crunchyroll στις Η.Π.Α.









ΤΟ STORY:
Ο Umio είναι ένας ντροπαλός νεαρός που πιάνει δουλειά μερικής απασχόλης σ' ένα κατάστημα που πουλάει manga, στο κέντρο της πόλης, το οποίο είναι από τα πλέον δημοφιλή. Βέβαια, σε αντίθεση με τον αστραφτερό κόσμο γύρω του, ο Umio ζει μια πολύ ήσυχη ζωή και οι πιο κοντικοί του φίλοι δεν είναι άλλοι από τους συναδέλφους που μπορεί ο καθένας τους να είναι "ιδιαίτερος" μ' έναν μοναδικό τρόπο όμως είναι όλοι τους καλοί άνθρωποι και νοιάζονται για τους ανθρώπους που βρίσκονται στη ζωή τους. Αυτή, λοιπόν, είναι η ιστορία τους και η αποτύπωση της καθημερινότητάς τους που άλλοτε είναι συνηθισμένη κι άλλοτε πάλι, όχι και τόσο.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ANIME:
- Το συγκεκριμένο anime "παντρεύει" τρία διαφορετικά είδη. Την κωμωδία, το slice of life και το seinen και θα τολμούσα να πω πως το κάνει με ιδιαίτερα πετυχημένο τρόπο. Ειδικά όσον αφορά τις ιδιαιτερότητες που έχει το seinen ως είδος, πρέπει να δώσουμε στους δημιουργούς κάποιους επιπλέον πόντους καθότι, προσωπικά, θεωρώ πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να διατηρήσεις τις ισορροπίες που αυτό απαιτεί, έτσι ώστε να αποφύγεις να φτάσεις σε κάποιο από τα άκρα που βρίσκονται στις δύο μεριές αυτού.
- Η ιστορία μας βασίζεται σε αρκετά κλισέ της κωμωδίας και του slice of life, χωρίς να κάνει κάποια
ιδιαίτερη ανατροπή ή να έχει ιδιαίτερες εκπλήξεις. Βέβαια, αυτό είναι ένα στοιχείο που λίγο έως πολύ περιμένουμε να το δούμε στην κατηγορία αυτή, αφού ο όρος πρωτοτυπία δεν θα λέγαμε πως συναντάτε ιδιαίτερα συχνά. Από ΄κει κι έπειτα, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως οι όποιες κοινοτυπίες χρησιμοποιούνται, αξιοποιούνται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, προσφέροντάς μας ένα πάρα πολύ καλό και προσεγμένο αποτέλεσμα που στο τέλος, απολαμβάνουμε.
- Το σχέδιο είναι κι αυτό με τη σειρά του αρκετά ιδιαίτερο. Πολύ στρογγυλές απεικονίσεις, ιδιαίτερα ζωηρές γραμμές, ίσως κάπως παιδικές, πολύ φωτεινές και χρωματιστές που όμως, ταιριάζουν απόλυτα τόσο με το story, όσο και με τους χαρακτήρες που αποτελούν την παράξενη συντροφιά μας. Αν επανέλθουμε στο πρώτο μου σχόλιο, και εστιάσουμε στην ταυτότητα του seinen, τότε το σχέδιο αυτό φαντάζει ακόμα πιο ταιριαστό και προσωπικά θα έλεγα πως το απόλαυσα οπτικά, αφού είχε μια ανεμελειά και μια αφέλεια που πάντα χαίρεσαι να βλέπεις.
- Στο μεγαλύτερό της μέρος, για να μην πούμε στο σύνολό της, το anime μιλάμε για τις σχέσεις αυτής
της εργασιακής ομάδας και των αλληλεπιδράσεων μεταξύ τους. Αυτό θα μπορούσε ν' αποτελεί παγίδα όμως, ευτυχώς, οι δημιουργοί δεν έκαναν το λάθος να μας παρουσιάσουν 150.000 χαρακτήρες, ούτε να περιπλέξουν τρελά τις μεταξύ τους σχέσεις. Τα άτομα που αποτελούν το σύνολο των χαρακτήρων μας είναι πολλά, αλλά όχι υπερβολικά -αντίθετα, είναι τόσοι όσοι χρειάζονται-, και η ανάπτυξη των σχέσεων έτσι όπως αυτές διακλαδώνονται είναι πολύ ξεκάθαρες. Φυσικά, ξεχωρίζουμε κάποιες μέσα στην καρδιά μας, αλλά αυτό είναι υποκειμενικό.
- Υπάρχουν κάποια στοιχεία ρομαντικού, αλλά ευτυχώς αποφεύγεται να γίνουν ο πυρήνας της ιστορίας που ο πραγματικός της σκοπός είναι πολύ διαφορετικός. Σκοπός είναι να γνωρίσουμε τους χαρακτήρες, να ζήσουμε μαζί τους και να παρακολουθήσουμε τη ζωή τους με όλα τα συνηθισμένα και τα ευτράπελα που την αποτελούν. Και ναι, σε κάποια σημεία θα ταυτιστούμε, σε κάποια θα απορρήσουμε και σε κάποια άλλα θα γελάσουμε. Και παρά που η σειρά είναι μικρή σε διάρκεια, κανένας δεν μένει πίσω, κανείς δεν μένει στο περιθώριο. Όλοι έχουν τον χρόνο τους, που είναι ίσος, και όλους τους αγαπάμε εξίσου.

ΤΟ OST ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ:
Το opening theme της σειράς είναι το "Kajirikake no Ringo", γνωστό και με τον αγγλικό του τίτλο, "A Half-Bitten Apple", της πρωτοεμφανιζόμενης Ayana Taketatsu, ενώ το ending theme είναι το "Two-Dimension's Love" από το συγκρότημα Denk!Girls (αποτελούμενο από τις ηθοποιούς Natsumi Takamori, Minami Tsuda, Ayana Taketatsu και Mai Aizawa). Ιδιαίτερα ευχάριστα μουσικά ακούσματα, σε ανάλαφρους ποπ ρυθμούς, απόλυτα εναρμονισμένα με το περιεχόμενο της σειράς και σίγουρα, πολύ, πολύ ταιριαστά.




Denkigai no Honya-san - Opening



Denkigai no Honya-san - Opening Full Song



Denkigai no Honya-san - Ending



ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ:
Είναι βέβαιο πως έχω δει κι έχω απολαύσει πολύ καλύτερα slice of life, πιο συγκινητικά και ουσιώδη, όπως επίσης έχω δει και καλύτερες κωμωδίες που με έχουν κάνει να γελάσω περισσότερο. Όμως, σε μια ιδιαίτερα μέτρια season, η συγκεκριμένη σειρά ήταν από εκείνες που περίμενα με αγωνία κάθε νέο επεισόδιο γιατί ήξερα πως με πολύ απλό τρόπο, αβίαστα και χωρίς υπερβολές ή πίεση, θα απολάμβανα ένα 20λεπτο ειλικρίνειας και αυθεντικότητας. Και αυτό είναι το στοιχείο εκείνο που εκτίμησα περισσότερο στην σειρά αυτή. Την αυθεντικότητα και την ειλικρίνειά της, αφού δεν προσπάθησε να πείσει ότι είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι στην πραγματικότητα και που μέσα από τον σεξισμό της, κατάφερε να διατηρήσει μια νεανικότητα και αθωότητα, πράγμα παράξενο μεν, που συνέβη στην πραγματικότητα δε.