Εντάξει, το ξέρω, έχω καθυστερήσει φέτος, κι έχω βγει εκτός προγράμματος, αλλά δεν το ήθελα. Με ανάγκασαν οι συνθήκες και τι να κάνω; Τέλος πάντων, όπως και να 'χει, επανήλθα δυναμικά για να σχολιάσουμε τις σειρές που παρακολουθήσαμε την season που μας πέρασε -και έχουμε αφήσει σε εκκρεμότητα- και που ολοκληρώθηκε πριν από περίπου ένα μήνα. Πρώτη μας στάση, λοιπόν, Νέα Ορλεάνη και "The Originals" που μετά από μια πολλά υποσχόμενη πρώτη season, επανήλθαν με μια 2η που δικαίωσε όχι μόνο τους παραγωγούς της αλλά κι εμεάς τους ίδιους ο θεατές, αφού επιλέξαμε να εμπιστευτούμε για μία ακόμη φορά την Julie Peck, παρά των συμφορών που μας βρήκαν στο "The Vampire Diaries".

ΤΟ STORY ΤΗΣ 2ης SEASON:
Η 2η season της σειράς χωρίζεται επί της ουσίας σε τρία μέρη. Ουσιαστικά, η βασική θεματολογία της, αποτελείται από 3 διαφορετικά κεφάλαια. Το πρώτο συνεχίζει την ιστορία με την οποία η σειρά έριξε αυλαία πέρσι, και έχει να κάνει με το story των λυκανθρώπων που κατάφεραν να αποκτήσουν τον έλεγχο της πόλης αλλά και μεγάλη δύναμη, οδηγώντας τους ήρωές μας σε ένα συναισθηματικό και εξουσιαστικό τέλμα, αφού αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την ταυτότητά τους, την επικράτειά τους, και στην περίπτωση του Klaus, το ίδιο τους το παιδί, προκειμένου να το προστατέψει, αφού μονάχα ως νεκρό έχει πιθανότητες να επιβιώσει.
Το δεύτερο κεφάλαιο της season περιστρέφεται γύρω από τους γονείς του Klaus και των υπόλοιπων
Αρχικών, που μαζί με τα νεκρά αδέρφια του, έχουν επιστρέψει και πάλι στη ζωή -ο καθένας τους για διαφορετικό λόγο, με διαφορετικό κίνητρο και σκοπό, απειλώντας ωστόσο τη ζωή τους όπως την γνωρίζουν μέχρι σήμερα. Ο πατέρας θέλει τα παιδιά του νεκρά, αφού είναι μιάσματα που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο -εξού και δεν λέει να ησυχάσει ούτε στον τάφο-, ενώ η μητέρα θέλει να τα βοηθήσει με τον δικό της παλαβό τρόπο, προσφέροντάς τους μια ζωή διαφορετική, σαν αυτή που προορίζονταν να έχουν.
Το τρίτο και τελευταίο κεφάλαιο, που υποβόσκει σε όλη την season μέχρι να ξεσπάσει, είναι η εμφάνιση της Esther, θείας των Αρχικών και παντοδύναμης μάγισσας, που έρχεται για να πάρει αυτό που της ανήκει, αφού μια συμφωνία χιλιάδων χρόνων της δίνει δικαίωμα σε κάθε πρώτο παιδί της οικογένειας, μια συμφωνία που θέτει σε κίνδυνο την Hope που ως πρωτότοκο παιδί του Klaus, πρέπει να περάσει στα δικά της χέρια, κάτι που όπως αντιλαμβάνεστε, κανείς δεν είναι πρόθυμος να αφήσει να συμβεί, ειδικά όχι όταν έχουν περάσει του λιναριού τα πάθη προκειμένου να την προστατέψουν από κάθε κίνδυνο.

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ 2η SEASON:
- Αυτό που οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στη σειρά είναι πως, και ειδικά σε σχέση με το "The Vampire Diaries", οι σεναριογράφοι κάνουν πολύ καλύτερη δουλειά. Τα επεισόδια έχουν ιδιαίτερα καλή δομή, η ροή τους είναι επίσης πολύ καλή και συνδυαστικά προσφέρουν ένα αποτέλεσμα υψηλών προδιαγραφών που δεν κουράζει, δεν χωλαίνει και το σημαντικότερο, σε κάνει να παρακολουθείς με ενδιαφέρον περιμένοντας κάθε νέο επεισόδιο με αγωνία κι ενδιαφέρον, αφού ποτέ δεν μπορείς να είσαι απόλυτα σίγουρος για το που θα καταλήξει όλο αυτό. Σαφέστατα και είναι κάπως υπερβολικό να θες να αναλύσεις τόσα πολλά θέματα σε μία τηλεοπτική περίοδο, αλλά αν το κάνεις χωρίς να φλυαρείς και να πλατειάζει, δεν βλέπω που είναι το πρόβλημα.
- Για το main cast της σειράς δεν νομίζω πως έχει κανείς να πει κάτι, πόσο μάλλον να προσάψει κάτι.
Από τα πλέον ταλαντούχα ονόματα που δεν υποδύονται απλά τους ρόλους τους αλλά τους ντύνονται. Και στην season αυτή νομίζω πως ξεπέρασαν τον εαυτό τους αφού οι ίδιοι οι χαρακτήρες τους είχαν πάρα πολλές μεταβολές, συναισθηματικές, ηθικές, εσωτερικές. Οι συγκρούσεις τους με τους άλλους αλλά και με τον ίδιο τους τον εαυτό και την προσωπική τους ηθική ήταν πάρα πολλές και ιδιαίτερα έντονες και για μένα, από τις καλύτερες στιγμές της season. Το ψυχογράφημά τους ήταν καλοδουλεμένο και εξαιρετικά βαθύ στην προσέγγισή του, αλλά και ο τρόπος που το υποστήριξαν οι ίδιοι ερμηνευτικά, ήταν μοναδικός.
- Αυτή τη season είδαμε να παρελάζουν από τις οθόνες μας πολλά νέα πρόσωπα και κάποια άλλα που ναι μεν ήταν οικεία αλλά δεν είχαμε μεγάλη επαφή μαζί τους, να παίρνουν μεγαλύτερους ρόλους και η παρουσία τους να γίνεται πιο σημαντική. Αυτό, προσωπικά, ήταν κάτι που μου άρεσε για δύο λόγους. Πρώτον, αποδεικνύει πως η παραγωγή δεν είναι κολλημένη με συγκεκριμένα πρόσωπα αλλά πως προτίθεται να δώσει βήμα και σε άλλους. Δεύτερον, ο καθένας έχει την ευκαιρία από κομπάρσος να γίνει πρωταγωνιστής, έστω και για λίγο, έστω και μόνο στη δική του ιστορία, κάτι που δίνει άλλο νεύρο στο όλο concept και κυρίως, σε κάνει να μην γνωρίζεις τι θα συμβεί και ποια μπορεί να είναι η κατάληξη του ίδιου στο μέλλον.
- Και μιας και έθιξα το θέμα "κατάληξης"... Το "The Originals" είναι πιο σκληρό από το "The Vampire
Diaries" και αυτή πιστεύω πως είναι η μεγαλύτερη μαγκιά του. Τι εννοώ... Αν εξαιρέσουμε τους γονείς του Klaus, που πάνε κι έρχονται στον Άλλο Κόσμο -αλλά είναι ειδική η περίπτωσή τους-, όταν κάποιος πεθαίνει δεν ξαναγυρίζει πίσω, κάτι που ευελπιστώ να παραμείνει έτσι και στο μέλλον. Αυτό σου επιτρέπει και να στεναχωρηθείς για τον χαρακτήρα που "φεύγει" -ή και να χαρείς αν είναι κανέναν σκυλί μαύρο-, αλλά συμβάλλει σημαντικά στο να δημιουργηθούν ανατροπές, εκπλήξεις, να σου έρθουν πράγματα από εκεί που δεν τα περιμένεις και με τον δικό τους τρόπο να μπορούν να καθορίσουν μια σειρά γεγονότων που θα λειτουργήσει σαν ντόμινο.
- Λατρεύω τη Νέα Ορλεάνη, την μυθολογία της, την ιστορία της, την αρχιτεκτονική της... τα πάντα. Είναι το ιδανικό σκηνικό για μια σειρά όπως κι αυτή όπου παντρεύει ιστορίες για βρικόλακες, λυκανθρώπους, μάγους, ιστορίες από το υπερπέραν, μεταφυσικού, ιστορίες που η ζωή και ο θάνατος είναι δεμένες περισσότερο από ποτέ άλλοτε. Και η παραγωγή το έχει καταλάβει αυτό και φροντίζει να το αξιοποιεί στον μέγιστο βαθμό, συνδυάζοντας αληθινούς θρύλους με την δική τους μυθοπλασία, δημιουργώντας ένα κράμα ιδεών και μύθων που φαντάζει σχεδόν ρεαλιστικό μέσα στην ακρότητά του. Αν μη τι άλλο, κάτι τέτοιο είναι γοητευτικό, ειδικά όταν τα αντίπαλα αυτά στρατόπεδα παλεύουν συνεχώς ανάμεσα σε συμφωνίες που δεν μπορούν να κρατήσουν και έχθρες που θέλουν απελπισμένα να συντηρήσουν.
- Το μοναδικό μειονέκτημα, για μένα, της σειράς, έχει να κάνει με το τέλος του τρίτου μέρους της season,
που θεωρώ πως ήταν κάπως βιαστικό, άτσαλο και τσαπατσούλικο, αλλά κυρίως τα κενά που δημιουργούνται στο plot εξαιτίας της σύνδεσης που είχαν ως τώρα οι δύο συγγενείς σειρές του καναλιού. Όσοι έχετε διαβάσει το review για την 6η season του "The Vampire Diaries" ξέρετε πολύ καλά για ποιο πράγμα μιλάω. Για όσους δεν το έχετε διαβάσει, αναφέρομαι στο ότι υπήρχαν ανοιχτά θέματα και εκκρεμότητες που έμεινα στον αέρα -βλέπε π.χ. το ρομάντζο ανάμεσα σε Klaus και Caroline-, σεναριακά "παντρέματα" που πολλά ακούσαμε γι' αυτά και ποτέ δεν τα είδαμε, και άλλα τόσα χωρίς, μάλιστα, καμία απολύτως εξήγηση ή δικαιολογία, κάτι που πρέπει να ληφθεί υπόψιν στο μέλλον και να διορθωθεί.

ΤΙ ΜΕΛΛΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ:
Παρά που τα νούμερα της σειράς έπεσαν αρκετά σε σχέση με την 1η season -κάτι που, ωστόσο, συνέβη σε όλες τις σειρές του CW και έχει να κάνει με την ανοργανωσιά του καναλιού και την ανικανότητά του να ορίσει πρόγραμμα και να το τηρήσει μέσα σε φυσιολογικούς χρόνους και πλαίσια-, η σειρά πήρε το πράσινο φως για 3η season από τις 11 Ιανουαρίου 2015 κιόλας. Η Peck και η ομάδα της δεν έχουν αποκαλύψει πληροφορίες σχετικά με το τι θα δούμε την επόμενη χρονιά, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως ανάμεσα στον Klaus και του λυκανθρώπους έχουν να γίνουν πολλά, μεγάλα και σπουδαία, αφού το κλίμα με το οποίο έκλεισε η 2η season ήταν κάτι παραπάνω από έκρηθμο. Δεν μπορώ να ξέρω για την συνολική πορεία της επόμενης season, όμως η έναρξή της προμηνύεται δυνατή κι ενδιαφέρουσα και προσωπικά, ανυπομονώ να την δω. Άλλωστε, Klaus είναι αυτός, και τίποτα να μην κάνει, χαίρεσαι να τον βλέπεις... και να τον ακούς...