
Μια σειρά αποτρόπαιων φόνων έχουν φέρει σε δύσκολη θέση την αστυνομία αφού μοιάζει αδύνατο να εντοπιστεί το στοιχείο εκείνο που θα οδηγήσει στο δολοφόνο.
Ο αστυνόμος William Somerset λίγο πριν την συνταξιοδότησή του αναλαμβάνει παρά τη θέλησή του την υπόθεση. Μαζί του ο νεαρός και φιλόδοξος David Mills που θεωρεί αυτή την υπόθεση ευκαιρία να εκτοξευτεί η καριέρα του.
Οι δυο τους αρχίζουν έναν αγώνα με το χρόνο για να προλάβουν τον μανιώδη δολοφόνο πριν φτάσει στο επόμενο θύμα του.
Προσωπική άποψη:
Μπορεί μια ταινία έπειτα από 13 χρόνια να μπορεί να σου προξενεί τα ίδια συναισθήματα με την πρώτη φορά που την είδες; Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο! Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το “Se7en” το οποίο ήρθε για ν’ αποδείξει πως τα θρίλερ δεν απευθύνονται μόνο στο νεαρό αιμοδιψές κοινό και παρά που δεν αναγνωρίζονται από τις διάφορες κινηματογραφικές ακαδημίες μπορούν να προσφέρουν το κάτι παραπάνω.
Το “Se7en” είναι μια ταινία που άλλαξε την μέχρι τότε έννοια του ψυχολογικού θρίλερ. Επαναπροσδιόρισε τις αρχές του κι εισήγαγε ένα νέο είδος τρόμου. Του τρόμου εκείνου που δεν γίνεται θύμα των mainstream επιταγών του είδους, που δεν προκαλείται από αποτρόπαια μακρόσυρτα πλάνα αιμοσταγών σκηνών, αλλά που σε αφήνει μέσω ηδονοβλεπτικών ματιών να γίνεσαι μάρτυρας της εξέλιξης της διαστροφής.
Μια κοινωνία σάπια, βουτηγμένη στην αμαρτία. Ο δολοφόνος δεν είναι κάποιος άνθρωπος με φετίχ, που στοχεύει μια συγκεκριμένη ομάδα άλλων ανθρώπων. Αντίθετα έχει ως στόχο του να πλήξει εκείνους των οποίων ο βίος εναντιώνεται σ’ αυτά που θεσπίζουν οι γραφές, τους αμαρτωλούς, όλους εκείνους που οδηγούν μέρα με την μέρα το κοινωνικό σύνολο στον απόλυτο ξεπεσμό. Δεν είμαστε αντιμέτωποι με άλλον έναν κοινό μανιακό, αλλά μ’ έναν άνθρωπο που όσο τρελό κι αν φαίνεται υποστηρίζει έναν κώδικα ηθικής που θα έπρεπε όλοι μας ν’ ακολουθούμε, αλλά δεν το κάνουμε πράγμα που σημαίνει πως ο καθένας από μας θα μπορούσε ν’ αποτελέσει θύμα του. Και την αμαρτία ο θύτης μπορεί να γίνει θύμα!
7 θάνατοι! 7 θανάσιμα αμαρτήματα! Ο David Fincher σκηνοθετεί μια ταινία που κατά τη γνώμη μου κατάφερε να ξεπεράσει τη “Σιωπή Των Αμνών” και συνέθεσε ίσως τον μεγαλύτερο ιδιοφυή παράφρονα του σύγχρονου κινηματογράφου. Ένα είδος που ταιριάζει γάντι στο Fincher και χωρίς αμφιβολία ξέρει να κινηματογραφεί με εξαιρετική μαεστρία. Μια βροχερή και σκοτεινή Αμερική, ένας άθλιος και βρώμικος κόσμος που αποτυπώνεται πάνω σε χρυσό φιλμ έτσι ώστε να μπορεί να παίξει με τους φωτισμούς όποτε αυτός νομίζει πως είναι απαραίτητο. Και η κάμερα; Παρούσα όπου την κρίνει απαραίτητη. Απέχει από τα στυγερά εγκλήματα την ώρα που αυτά διαπράττονται κι εκεί ίσως είναι το μυστικό. Δεν έχουμε ιδέα ποιος τα κάνει, γιατί ακριβώς τα κάνει κι έτσι ο σκηνοθέτης δεν αναλώνεται στον φτηνό φόβο, αλλά σ’ εκείνον που πηγάζει από το άγνωστο προξενώντας απέραντη αγωνία.
Καθώς παρακολουθείς την ταινία, ακόμα κι αν την έχεις ξαναδεί, όλες οι αισθήσεις σου είναι οξυμένες. Το μυαλό σου δουλεύει συνεχώς, δεν παύεις να σκέφτεσαι και να προσπαθείς να επεξεργαστείς συνεχώς τα δεδομένα. Αυτό βέβαια δε σημαίνει σε καμία περίπτωση πως η φαντασία σου μπορεί να σε οδηγήσει έστω και για μια στιγμή σ’ αυτό που θ’ ακολουθήσει. Κι αυτό γιατί η λύτρωση που ίσως να περίμενε ο θεατής δεν έρχεται ποτέ. Καθοδηγούμαστε, σε αντίθεση με όλο το κλίμα της ταινίας, σε μια σκηνή πλημμυρισμένη με φως, που η βιαιότητα φτάνει στην κορύφωσή της και η συμβολικότητα του αριθμού 7 είναι πιο καθαρή, πιο έντονη, πιο ουσιώδης. Είναι στιγμή που ο κύκλος πρέπει να κλείσει κι απόφαση κρίνεται από έναν και μόνο άνθρωπο, αυτόν που έχει τη δύναμη στα χέρια του να καθορίσει την έκβαση. Μπορεί όμως να το κάνει όταν τον κατακλύζει ο θυμός κι η οργή; Όταν μια κραυγή γεμάτη αγωνία πνίγει κάθε καθαρή σκέψη μέσα σ’ ένα θολωμένο μυαλό που βρίσκεται αντιμέτωπο μ’ ένα κενό και γεμάτο αυτοπεποίθηση βλέμμα.
Ο Freeman αποτελεί σταθερή αξία στο χώρο κι έχει αποδείξει κι άλλες φορές πως ο ρόλος του μπάτσου του πηγαίνει. Πόσο μάλλον αυτή τη φορά που δεν είναι απλά ένα όργανο του νόμου που προσπαθεί να διαλευκάνει μιαν υπόθεση, αλλά ένας άνθρωπος με βαθύτερες αναζητήσεις, μακριά από τα στάνταρ του σύγχρονου μπάτσου που δε μπορεί να δεχτεί ότι ο κόσμος είναι έτσι όπως κατάντησε. Καλός κι ο Brad Pitt σ’ έναν ρόλο που κατάφερε να τσαλακώσει την εικόνα του. Όσο για την Paltrow, περισσότερο αποτελεί έναν χαρακτήρα που μέσα στην αφάνειά του θα οδηγήσει σ’ ένα φινάλε που κι ο Hitchcock μπορεί να ζήλευε, παρά μια ερμηνευτική παρουσία άξια σχολιασμού.
Ο Kevin Spacey αν και δεν τον βλέπουμε ποτέ να διαπράττει τα εγκλήματά του αποτέλεσε έναν κακό που στοίχειωσε το κοινό όλα αυτά τα χρόνια. Ένας πολύ αξιόλογος ηθοποιός στον πρώτο ίσως ολοκληρωτικά τέλειο ρόλο της καριέρας του. Η διεστραμμένη προσωπικότητά του σε συνδυασμό με την παγωμένη λογική και την εκνευριστική του ψυχραιμία κατάφερε ν’ αποτυπωθεί καθαρά στη μνήμη μας. Ειδικά την εποχή που κυκλοφόρησε η ταινία, αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη για το κοινό όταν ανακάλυψε ποιος ήταν αυτός που διέπραττε τους φόνους αφού το όνομα του Spacey δεν αναφερόταν στους τίτλους έναρξης έπειτα από δικιά του απαίτηση ώστε να μην χαθεί η μαγεία. Αποζημιώθηκε βέβαια γι’ αυτό τόσο απ’ την επιτυχία της ταινίας όσο κι απ’ το ότι το όνομά του μπήκε πρώτο στους τίτλους λήξης.
Λατρεύω τα ψυχολογικά θρίλερ, λατρεύω των Fincher και κυρίως λατρεύω αυτή την ταινία. Μια ταινία που έκλεψε όλες μου τις αισθήσεις από τους απίστευτα δημιουργικούς κι εμφάνταστους τίτλους έναρξης μέχρι το εκρηκτικό και δυναμικό της φινάλε. Μια καλοδουλεμένη ταινία, με σφιχτό σενάριο, εξαιρετική φωτογραφία και χρήση του φωτός και των χρωμάτων και δυνατές ερμηνείες. Αλλά το κυριότερο... έμφαση στις λεπτομέρειες, παίζοντας με τα οπτικά μας αισθητήρια οδηγώντας την αγωνία μας στα ύψη μέσω μιας άρτιας κι αψεγάδιαστης κινηματογράφησης από τον Fincher που πραγματικά μεγαλουργεί. Όσο για την λύτρωση... συνοψίζονται όλα στη φράση του Ernest Hemingway που χρησιμοποιεί ο Somerset “Ο κόσμος είναι ένα όμορφο μέρος για το οποίο αξίζει ν’ αγωνιστείς. Συμφωνώ με το δεύτερο μέρος.”
Βαθμολογία 10/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Seven
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτης: David Fincher
Πρωταγωνιστές: Morgan Freeman, Brad Pitt, Kevin Spacey, Gwyneth Paltrow, R. Lee Ermey
Παραγωγή: 1995
Διάρκεια: 127’
Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://shop.newline.com/cat/DVDSevenDoublePlatinum.html?referral_id=MOVSEVEN
http://www.imdb.com/title/tt0114369/
http://en.wikipedia.org/wiki/Se7en










33 Σχόλια:
Απίστευτη ταινία όντως. Και ο Spacey είναι όλα τα λεφτά.
@ Πάνο όντως! Απλά απίστευτη!!!!
Κι ο Spacey θα μπορούσε άνετα να πάρει oscar γι' αυτή του την ερμηνεία έστω και μικρή.
Κατ' αρχάς να σε συγχάρω για αυτό σου το κείμενο. Πολύ καλή η κριτική σου. Ο Fincher είναι ένας μεγάλος σκηνοθέτης των καιρών μας, αλλά τελικά δυσκολεύομαι πολύ στο να διαλέξω από αυτόν τον ενθουσιώδη και παρορμητικό στοχαστή των Seven, fight Club ή τον μεστότερο του Zodiac...
Όπως και να 'χει, έχει κάνει ταινίες για να λατρέψεις, τόσο ως σινεφίλ όσο και ως απλός θεατής!
@ Καλημέρα φίλτατε Kioy!
:) Χαίρομαι που σου άρεσε το κείμενο. Τέτοια σχόλια ειδικά από άτομα σαν εσένα μετράνε πολύ!
Προσωπικά θεωρώ ότι το "Zodiac" θα είναι μια άδικα μη ιδιαιτέρως εκτιμημένη ταινία (που σε μένα άρεσε πολύ).
Συμφωνώ απόλυτα... είναι ένας δημιουργός που μπορεί να λατρέψει ο καθένας γιατί κινηματογραφεί για όλους.
Χαίρομαι που εκτός από ένα όμορφο κείμενο για το 7 πέφτω πάνω και σε ανθρώπους που γουστάρουν τόσο πολύ τον FIncher και είδικά το -πράγματι αδικημένο- Zodiac. Παρότι το 7 είναι από τις ελάχιστες ταινίες που έχω δει 2 φορές σε αίθουσα και την έχω λατρέψει φυσικά, αν κάποιος με πιέσει όσο δεν πάει για να διαλέξω τελικά θα πω Fight Club.
Πάντως και τα 2 έχουν μία ιδιαιτερότητα από την οποία το Zodiac είναι απαλλαγμένο. Βασίζονται πολύ στο σενάριο και ειδικά στο τέλος του και ποτέ η 1η φορά δεν που το βλέπεις είναι ίδια με τις επόμενες. Και το Game επίσης ,ώς ένα βαθμό. Όπως και να χει μόνο το Panic Room νομίζω ήταν κατώτερο των περιστάσεων.
@ Zamuc καλημέρα!
Ευχαριστώ κι εσένα για τα καλά σου λόγια!
Λιθοβολήστε με... το "Fight Club" δεν το έχω δει αλλά σκοπεύω να το κάνω οσονούπω.
Προσωπικά το "Panic Room" μου άρεσε αρκετά. Δεν με ικανοποίησε για Fincher, αλλά μου άρεσε.
Λυπάμαι που δεν βγαίνουν συχνά ταινίες ανάλογου επιπέδου. Ταινίες που να σε συγκλονίζουν έτσι και να χαράζονται στη μνήμη σου με κάθε λεπτομέρεια.
Καταπληκτικη ταινια και καταπληκτικος ο Spacey αν και γενικα τον εχω σε μεγαλη εκτιμηση.Μαλλον εχει κανει λαθος επιλογες.
@ Όντως Zenia μου! Εκπληκτική τόσο αυτή όσο κι ο Spacey! Ναι, ίσως να έχει κάνει λάθος επιλογές (θυμήσου το K-Pax αν το έχεις δει).
E-R-G-A-R-A!BRAVO PAIDI MOY!PANTA TETOIES WRAIES KRITIKES GIA WRAIES KAI AGAPHMENES TAINIES.
@ Ευχαριστώ Max... να 'σαι καλά!
(Είπα κι εγώ, πως και δεν εμφανίστηκε;)
:p
Όχι μόνο θα το δεις το Fight Club αλλά θα το ξαναδεις και 2η και 3η φορά. Θυμήσου το. Μετά ξέρεις την ιστορία αλλά υπάρχουν άλλα πράγματα να ανακαλύψεις...
@ Θα το δω Zamuc κι αν προλάβω μάλιστα αυτό το ΣΚ αλλιώς μέσα στο μεγαλοβδόμαδο και θα επανέλθω!
Τελειο εργο..........
@ Roadartist: Έτσι απλά! :)
Το έχει τη Τετάρτη στο Star στις 23:15.
@ Σωκράτη πρέπει να το δεις... Είναι ΕΡΓΑΡΑ!!!
Θα το γράψω στο video και όποτε το δω μετά. Έρχονται και γιορτές. Πρέπει να δω άλλα σε vhs....
@ Αυτό επείγει Σωκράτη... απαράδεκτον που ήδη δεν το έχεις δει. :P
Ε, δε το ανακάλυψα... Βλέπω ότι ο Brad Pitt έχει παίξει σε πολλές αξιόλογες ταινίες και αυτή νομίζω ότι είναι μια μεγάλη απόδειξη.
Επίσης βλέπω ότι παίζει ο R. Lee Ermey και άλλοι αγαπημένοι ηθοποιοί. :-)!
@ Να το δεις τώρα... σήμερα... εκεί είναι η ουσία! :P
Την Παρασκευή.
Φοβάμαι ότι δε θα μου αρέσει.... Δεν ξέρω....
@ Άμα δεν σου αρέσει θα είσαι ο μοναδικός που ξέρω. Κατά συνέπεια:
ή έχεις ψυχολογικό πρόβλημα και πρέπει να το ψάξεις
ή έχεις καταπιεσμένα κόμπλεξ
ή είσαι βλαμμένος (χωρίς παρεξήγηση) :p
ή παίρνεις ναρκωτικά και μας το κρύβεις...
Χα, χα, χα! Ηρέμησε...
Απλά το trailer του Star ήταν γλυκανάλατο, αλλά από το εν λόγω κανάλι δεν περίμενε και κάτι καλό.
@ Πάντως το Star αναλογικά βάζει τις καλύτερες ταινίες! Τώρα από trailer... χέσε μέσα! :p
Εντάξει γενικά καλές βάζει δεν έχω πρόβλημα...
Αν και ο Ant1 φέτος μπήκε δυναμικά στο θέμα ταινιών...
Τις προάλλες είδα το "Eragon".
"Η ταινία δε μου άρεσε"... :-P!
Εάν το πω σίγουρα θα είναι μεγάλο ψέμα, διότι με εντυπωσίασε... Με ανατρίχιασε και κάπου με συγκίνησε... Να προσθέσω ότι σε αφήνει ελεύθερο να σκεφτείς και να δημιουργήσεις και τις δικές σου εικόνες... Αρκετά δουλεμένη και επεξεργασμένη ταινία...!!!
@ Άντε χάσου Σωκράτη... :p
Έπινα καφέ και πνίγηκα μόλις ήρθε το mail! :/
Είδες; Να με ακούς... ;)
Για να κωλοχτυπιέμαι έτσι κάτι ξέρω.
Χα, χα, χα, χα!!!!
Είπα να σε ταράξω....
Ατέλειες έχει όπως το ότι ελάχιστα τονίζει την προσωπικότητα του δολοφόνου και΄... ίσως να είναι μόνο αυτό...
Πολύ ωραία ταινία... Κι εγώ κάπου τόσο θα της έβαζα....
@ Σωκράτη είναι μια καθαρά εγκεφαλική ταινία και παρά το γεγονός ότι ο δολοφόνος δεν εμφανίζεται παρά μόνο στο τέλος, υπάρχουν στοιχεία στις πράξεις του, στον τρόπο και στην φιλοσοφία πάνω στην οποία είναι χτισμένες που σε αφήνουν να αποκαλύψεις μέχρι το τέλος μόνος σου τα στοιχεία του χαρακτήρα του.
Γενικά Γιώτα μου άρεσε αρκετά!! Ήταν μια καλή και ευφάνταστη ταινία...
pragmatika auto einai isos to kalitero astinomiko thriller pou iparxei.o brad pitt kai o morgan freeman stis kaliteres ermineies tous.to mono pou tha ithela akoma itan mia sihnoteri emfanisi tou kevin spacey.
@ Από τις πολυαγαπημένες ταινίες και όσο κι αν θα θέλαμε να τον δούμε λίγο [περισσότερο, νομίζω ότι αυτή η νοερή παρουσία του ήταν ένα από τα μεγάλα ατού της.
Δημοσίευση σχολίου