Συνοπτική περίληψη του έργου:
Μια σειρά αποτρόπαιων φόνων έχουν φέρει σε δύσκολη θέση την αστυνομία αφού μοιάζει αδύνατο να εντοπιστεί το στοιχείο εκείνο που θα οδηγήσει στο δολοφόνο.
Ο αστυνόμος William Somerset λίγο πριν την συνταξιοδότησή του αναλαμβάνει παρά τη θέλησή του την υπόθεση. Μαζί του ο νεαρός και φιλόδοξος David Mills που θεωρεί αυτή την υπόθεση ευκαιρία να εκτοξευτεί η καριέρα του.
Οι δυο τους αρχίζουν έναν αγώνα με το χρόνο για να προλάβουν τον μανιώδη δολοφόνο πριν φτάσει στο επόμενο θύμα του.

Προσωπική άποψη:
Μπορεί μια ταινία έπειτα από 13 χρόνια να μπορεί να σου προξενεί τα ίδια συναισθήματα με την πρώτη φορά που την είδες; Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο! Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το “Se7en” το οποίο ήρθε για ν’ αποδείξει πως τα θρίλερ δεν απευθύνονται μόνο στο νεαρό αιμοδιψές κοινό και παρά που δεν αναγνωρίζονται από τις διάφορες κινηματογραφικές ακαδημίες μπορούν να προσφέρουν το κάτι παραπάνω.

Το “Se7en” είναι μια ταινία που άλλαξε την μέχρι τότε έννοια του ψυχολογικού θρίλερ. Επαναπροσδιόρισε τις αρχές του κι εισήγαγε ένα νέο είδος τρόμου. Του τρόμου εκείνου που δεν γίνεται θύμα των mainstream επιταγών του είδους, που δεν προκαλείται από αποτρόπαια μακρόσυρτα πλάνα αιμοσταγών σκηνών, αλλά που σε αφήνει μέσω ηδονοβλεπτικών ματιών να γίνεσαι μάρτυρας της εξέλιξης της διαστροφής.

Μια κοινωνία σάπια, βουτηγμένη στην αμαρτία. Ο δολοφόνος δεν είναι κάποιος άνθρωπος με φετίχ, που στοχεύει μια συγκεκριμένη ομάδα άλλων ανθρώπων. Αντίθετα έχει ως στόχο του να πλήξει εκείνους των οποίων ο βίος εναντιώνεται σ’ αυτά που θεσπίζουν οι γραφές, τους αμαρτωλούς, όλους εκείνους που οδηγούν μέρα με την μέρα το κοινωνικό σύνολο στον απόλυτο ξεπεσμό. Δεν είμαστε αντιμέτωποι με άλλον έναν κοινό μανιακό, αλλά μ’ έναν άνθρωπο που όσο τρελό κι αν φαίνεται υποστηρίζει έναν κώδικα ηθικής που θα έπρεπε όλοι μας ν’ ακολουθούμε, αλλά δεν το κάνουμε πράγμα που σημαίνει πως ο καθένας από μας θα μπορούσε ν’ αποτελέσει θύμα του. Και την αμαρτία ο θύτης μπορεί να γίνει θύμα!

7 θάνατοι! 7 θανάσιμα αμαρτήματα! Ο David Fincher σκηνοθετεί μια ταινία που κατά τη γνώμη μου κατάφερε να ξεπεράσει τη “Σιωπή Των Αμνών” και συνέθεσε ίσως τον μεγαλύτερο ιδιοφυή παράφρονα του σύγχρονου κινηματογράφου. Ένα είδος που ταιριάζει γάντι στο Fincher και χωρίς αμφιβολία ξέρει να κινηματογραφεί με εξαιρετική μαεστρία. Μια βροχερή και σκοτεινή Αμερική, ένας άθλιος και βρώμικος κόσμος που αποτυπώνεται πάνω σε χρυσό φιλμ έτσι ώστε να μπορεί να παίξει με τους φωτισμούς όποτε αυτός νομίζει πως είναι απαραίτητο. Και η κάμερα; Παρούσα όπου την κρίνει απαραίτητη. Απέχει από τα στυγερά εγκλήματα την ώρα που αυτά διαπράττονται κι εκεί ίσως είναι το μυστικό. Δεν έχουμε ιδέα ποιος τα κάνει, γιατί ακριβώς τα κάνει κι έτσι ο σκηνοθέτης δεν αναλώνεται στον φτηνό φόβο, αλλά σ’ εκείνον που πηγάζει από το άγνωστο προξενώντας απέραντη αγωνία.

Καθώς παρακολουθείς την ταινία, ακόμα κι αν την έχεις ξαναδεί, όλες οι αισθήσεις σου είναι οξυμένες. Το μυαλό σου δουλεύει συνεχώς, δεν παύεις να σκέφτεσαι και να προσπαθείς να επεξεργαστείς συνεχώς τα δεδομένα. Αυτό βέβαια δε σημαίνει σε καμία περίπτωση πως η φαντασία σου μπορεί να σε οδηγήσει έστω και για μια στιγμή σ’ αυτό που θ’ ακολουθήσει. Κι αυτό γιατί η λύτρωση που ίσως να περίμενε ο θεατής δεν έρχεται ποτέ. Καθοδηγούμαστε, σε αντίθεση με όλο το κλίμα της ταινίας, σε μια σκηνή πλημμυρισμένη με φως, που η βιαιότητα φτάνει στην κορύφωσή της και η συμβολικότητα του αριθμού 7 είναι πιο καθαρή, πιο έντονη, πιο ουσιώδης. Είναι στιγμή που ο κύκλος πρέπει να κλείσει κι απόφαση κρίνεται από έναν και μόνο άνθρωπο, αυτόν που έχει τη δύναμη στα χέρια του να καθορίσει την έκβαση. Μπορεί όμως να το κάνει όταν τον κατακλύζει ο θυμός κι η οργή; Όταν μια κραυγή γεμάτη αγωνία πνίγει κάθε καθαρή σκέψη μέσα σ’ ένα θολωμένο μυαλό που βρίσκεται αντιμέτωπο μ’ ένα κενό και γεμάτο αυτοπεποίθηση βλέμμα.

Ο Freeman αποτελεί σταθερή αξία στο χώρο κι έχει αποδείξει κι άλλες φορές πως ο ρόλος του μπάτσου του πηγαίνει. Πόσο μάλλον αυτή τη φορά που δεν είναι απλά ένα όργανο του νόμου που προσπαθεί να διαλευκάνει μιαν υπόθεση, αλλά ένας άνθρωπος με βαθύτερες αναζητήσεις, μακριά από τα στάνταρ του σύγχρονου μπάτσου που δε μπορεί να δεχτεί ότι ο κόσμος είναι έτσι όπως κατάντησε. Καλός κι ο Brad Pitt σ’ έναν ρόλο που κατάφερε να τσαλακώσει την εικόνα του. Όσο για την Paltrow, περισσότερο αποτελεί έναν χαρακτήρα που μέσα στην αφάνειά του θα οδηγήσει σ’ ένα φινάλε που κι ο Hitchcock μπορεί να ζήλευε, παρά μια ερμηνευτική παρουσία άξια σχολιασμού.

Ο Kevin Spacey αν και δεν τον βλέπουμε ποτέ να διαπράττει τα εγκλήματά του αποτέλεσε έναν κακό που στοίχειωσε το κοινό όλα αυτά τα χρόνια. Ένας πολύ αξιόλογος ηθοποιός στον πρώτο ίσως ολοκληρωτικά τέλειο ρόλο της καριέρας του. Η διεστραμμένη προσωπικότητά του σε συνδυασμό με την παγωμένη λογική και την εκνευριστική του ψυχραιμία κατάφερε ν’ αποτυπωθεί καθαρά στη μνήμη μας. Ειδικά την εποχή που κυκλοφόρησε η ταινία, αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη για το κοινό όταν ανακάλυψε ποιος ήταν αυτός που διέπραττε τους φόνους αφού το όνομα του Spacey δεν αναφερόταν στους τίτλους έναρξης έπειτα από δικιά του απαίτηση ώστε να μην χαθεί η μαγεία. Αποζημιώθηκε βέβαια γι’ αυτό τόσο απ’ την επιτυχία της ταινίας όσο κι απ’ το ότι το όνομά του μπήκε πρώτο στους τίτλους λήξης.

Λατρεύω τα ψυχολογικά θρίλερ, λατρεύω των Fincher και κυρίως λατρεύω αυτή την ταινία. Μια ταινία που έκλεψε όλες μου τις αισθήσεις από τους απίστευτα δημιουργικούς κι εμφάνταστους τίτλους έναρξης μέχρι το εκρηκτικό και δυναμικό της φινάλε. Μια καλοδουλεμένη ταινία, με σφιχτό σενάριο, εξαιρετική φωτογραφία και χρήση του φωτός και των χρωμάτων και δυνατές ερμηνείες. Αλλά το κυριότερο... έμφαση στις λεπτομέρειες, παίζοντας με τα οπτικά μας αισθητήρια οδηγώντας την αγωνία μας στα ύψη μέσω μιας άρτιας κι αψεγάδιαστης κινηματογράφησης από τον Fincher που πραγματικά μεγαλουργεί. Όσο για την λύτρωση... συνοψίζονται όλα στη φράση του Ernest Hemingway που χρησιμοποιεί ο Somerset “Ο κόσμος είναι ένα όμορφο μέρος για το οποίο αξίζει ν’ αγωνιστείς. Συμφωνώ με το δεύτερο μέρος.”
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Seven
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτης: David Fincher
Πρωταγωνιστές: Morgan Freeman, Brad Pitt, Kevin Spacey, Gwyneth Paltrow, R. Lee Ermey
Παραγωγή: 1995
Διάρκεια: 127’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://shop.newline.com/cat/DVDSevenDoublePlatinum.html?referral_id=MOVSEVEN
http://www.imdb.com/title/tt0114369/
http://en.wikipedia.org/wiki/Se7en