"Οτέλ Κονσταντίνιγε" του Zülfü Livaneli

Κωνσταντινούπολη, τελευταίες µέρες του 2014... Το υπερπολυτελές Οτέλ Κoνσταντίνιγε (όπως ονόµαζαν επί αιώνες οι Οθωµανοί και ο αραβικός κόσµος την Κωνσταντινούπολη) γιορτάζει τα εγκαίνιά του συνδυάζοντάς τα και µε τον πρόωρο εορτασµό της Πρωτοχρονιάς. Εκλεκτές φυσιογνωµίες και παράγοντες της πόλης συναντώνται σ’ αυτό τον εορτασµό, στο ξενοδοχείο που χτίστηκε πάνω στα ερείπια του παλιού βυζαντινού παλατιού. Όλη η καλή κοινωνία βρίσκεται εκεί. Πολιτικοί, δήµαρχοι, ο Αµερικανός πρέσβης, ο ελληνορθόδοξος Πατριάρχης, δηµοσιογράφοι, ιδιοκτήτες εφηµερίδων, σταρ της τηλεόρασης, παλιοί και νεότεροι εκατοµµυριούχοι, µεγαλοεπιχειρηµατίες... Σ’ αυτό το πανηγύρι, αν και δεν είναι καλεσµένοι, συµµετέχουν και οι νεκροί που κείνται για πολλές εκατοντάδες χρόνια στο βάθος της γης της Κωνσταντινούπολης και οι οποίοι δε βλέπουν για ποιο λόγο να µην τιµήσουν µε την παρουσία τους τη γιορτή. Και φυσικά οι εκ των ων ουκ άνευ εργαζόµενοι κάθε ξενοδοχείου, τα γκαρσόνια, οι βοηθοί, οι φρουροί ασφαλείας...
Ο Ζουλφί Λιβανελί επιχειρεί µια κατάδυση στα βάθη της Κωνσταντινούπολης, µιας πόλης πολλών χιλιετιών. Μιας πόλης που αλλάζει και ανακυκλώνεται, ενώ η βία την οποία στεγάζει, άγνωστο πώς, παραµένει ίδια...

"Οι καιροί των παγετώνων" της Fred Vargas

Μια ηλικιωµένη γυναίκα βρίσκεται νεκρή στο µπάνιο της. Η αστυνοµία θα µπορούσε να οδηγηθεί στο συµπέρασµα πως πρόκειται για αυτοκτονία, αν δίπλα στο πτώµα της δε βρισκόταν χαραγµένο ένα παράξενο σύµβολο που θυµίζει λαιµητόµο. Δυο µέρες αργότερα, ένας εύπορος επιστήµονας βρίσκεται µε τη σειρά του νεκρός στο γραφείο του. Όλα τα στοιχεία θα οδηγούσαν ξανά στην αυτοκτονία, αν δε βρισκόταν και πάλι χαραγµένο δίπλα του το ίδιο σύµβολο. Η αστυνοµία, µε επικεφαλής τους επιθεωρητές Ανταµσµπέργκ και Ντανγκλάρ, βρίσκεται µπροστά σε µια σκοτεινή υπόθεση που θυµίζει, όπως χαρακτηριστικά λέει ο Ανταµσµπέργκ, «ένα κουβάρι από φύκια». Στην πορεία θα αποκαλυφθεί πως τα δύο θύµατα συνέδεε ένα κοινό µυστικό, ένα παλιό ταξίδι τους στην Ισλανδία, όπου και είχε διαδραµατιστεί µια φριχτή τραγωδία, ενώ και οι δύο σύχναζαν σε κάποιον πρωτότυπο όσο και παράξενο σύλλογο µε θέµα τη Γαλλική Επανάσταση... Όσο περνά ο καιρός κι άλλα µέλη του συλλόγου αυτού δολοφονούνται, πάντα µε το σύµβολο της λαιµητόµου να βρίσκεται κρυµµένο κάπου εκεί κοντά. Ποιος είναι ο πραγµατικός σκοπός της ύπαρξης αυτού του συλλόγου, επικεφαλής του οποίου είναι ο Φρανσουά Σατό, ανατριχιαστικά πιστό αντίγραφο του Ροβεσπιέρου, και τι είναι αυτό που ενώνει τους διαδοχικούς αυτούς φόνους µ’ εκείνο το τραγικό ταξίδι στην Ισλανδία;