Τελευταία μέρα του χρόνου σήμερα, τελευταία ανάρτηση... Σκέφτηκα, λοιπόν, πριν ν' αποχωρήσω από το διαδικτυακό προσκήνιο, για να εμφανιστώ και πάλι και του χρόνου (σε μερικές ώρες, δηλαδή), και δεδομένου πως μέχρι ν' ανοίξουν και πάλι τα σχολεία και να επιστρέψουν τα παιδάκια μας στα θρανία, έχουμε κάποιες μέρες στη διάθεσή μας, να σας παρουσιάσω μία βρετανική σειρά παιδικών βιβλίων, τα οποία πρωτοεμφανίστηκαν στην αγορά το 1987, και επανακυκλοφόρησαν το 2007, αποκτώντας μάλιστα ακόμα περισσότερους τίτλους.


Ο λόγος για την σειρά "Winnie the Witch" της συγγραφέως Valerie Thomas, η οποία έχει αγαπηθεί εξαιρετικά πολύ, όλα αυτά τα χρόνια κυκλοφορίας της, έχοντας πουλήσει περισσότερα από πέντε εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, νούμερο που μόνο μικρό δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς πως είναι, ειδικά όταν μιλάμε για κείμενα που απευθύνονται καθαρά σε παιδιά και μάλιστα, μιας κάποιας περιορισμένης ηλικίας. Αξίζει στο σημείο αυτό να σημειώσουμε πως η Winnie έχει κατακτήσει το Βρετανικό Κρατικό Βραβείο Παιδικού Βιβλίου στο παρελθόν, πράγμα που αν βρισκόμασταν στην Αμερική μπορεί να μην σήμαινε τίποτα, επειδή όμως μιλάμε για Αγγλία, άρα για πιο αυστηρά - έστω και θεωρητικά- κριτήρια, μάλλον αξίζει αναφοράς και προσοχής.
Τις εικόνες των βιβλίων υπογράφει ο Korky Paul, οι οποίες μπορεί να είναι μεν μιας κάπως πεπαλαιωμένης αισθητικής, ωστόσο, είναι άκρως ζωντανές και παραστατικές και μάλιστα με έναν τρόπο αρκετά... creepy, και με αυτό εννοώ πως απομακρύνουν αρκετά τη συνείδηση των παιδιών από τις εικόνες που μέσα στο μυαλό τους κυριαρχούν ως αποδεκτές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αποφυγής του φθηνού εντυπωσιασμού μέσω της υπερβολής, και της υποσυνείδητης διαδικασίας ενίσχυσης της φαντασίας των νεαρών αναγνωστών. Κι αν σας ακούγεται υπερβολικό αυτό, καλό θα ήταν να ρίξετε μια ματιά σε σύγχρονες έρευνες σχετικά με τα ερεθίσματα που λαμβάνουν τα παιδιά σήμερα και πως αυτά λειτουργούν κι επηρεάζουν το συνειδητό και το ασυνείδητό τους.


Συνοψίζοντας, λοιπόν, οι περιπέτειες της Winnie είναι από εκείνες που εύκολα θα πρότεινα σε γονείς με παιδιά προσχολικής ηλικίας -ή και στα πρώιμα στάδια της σχολικής-, καθότι πρόκειται για ιστορίες μεσαίου μεγέθους, άρα δεν είναι κουραστικές, που η αισθητική τους θυμίζει πολύ παραμύθι άλλων εποχών, άρα έχει κάτι το κλασσικό, προσφέροντάς τους, ωστόσο, μια ανάμεικτη αισθητική κι ένα πάντρεμα ιδεών που την ίδια στιγμή να ενισχύει τη φαντασία τους με ποικίλους τρόπους, τους διασκεδάζει, τους ψυχαγωγεί, ενώ παράλληλα έχει να τους μιλήσει και για ποιο σημαντικά πράγματα, χωρίς να δασκαλίζει.