Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Από τότε που ήταν παιδί, η Κρες είναι φυλακισμένη σε έναν δορυφόρο που περιστρέφεται γύρω από τη Γη. Μόνη της συντροφιά οι οθόνες της.
Όλος αυτός ο χρόνος που έχει περάσει με τα κομπιούτερ την έχει κάνει εξαιρετική χάκερ αλλά τώρα πιστεύει ότι ήρθε η ώρα να απελευθερωθεί.
Γι’ αυτό τον λόγο καλεί τη Σίντερ, η οποία καταφτάνει με τον κυβερνήτη Θορν, τη Σκάρλετ και τον Γουλφ. Όμως, η παράτολμη απόπειρα διάσωσης της Κρες δεν πάει καλά και η ομάδα αναγκάζεται να χωριστεί.
Εν τω μεταξύ, η βασίλισσα Λεβάνα δεν έχει σκοπό να αφήσει κανέναν και τίποτα να σταθεί εμπόδιο στον γάμο της με τον αυτοκράτορα Κάι. Η μοναδική ελπίδα που έχει ο κόσμος για να σωθεί, βρίσκεται στα χέρια της Σκάρλετ και της Σίντερ…

Προσωπική άποψη:
Άργησα, το ξέρω, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ, που λέει και ο σοφός μας ο λαός. Κάποια πράγματα τα κάνει κανείς στη σωστή ώρα, έστω κι αν ο ίδιος δεν το γνωρίζει εξ' αρχής ή δεν μπορεί να το αντιληφθεί. Κάτι τέτοιο μου συμβαίνει κι εμένα με ορισμένα βιβλία τα οποία, αν και θέλω πολύ να τα διαβάσω, για κάποιο παράξενο λόγο, το καθυστερώ, όταν αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχω την κατάλληλη διάθεση για να τ' αντιμετωπίσω όπως πρέπει. Αυτό μου συνέβη και στην προκειμένη περίπτωση, με το τρίτο βιβλίο της επικής φουτουριστικής "Τετραλογίας της Σελήνης", με την "Κρες", που μπορεί να μην με καθήλωσε με τον μοναδικό τρόπο που τα κατάφερε η προκάτοχός της, "Σκάρλετ", ωστόσο μου χάρισε όμορφες περιπετειώδεις αναγνωστικές στιγμές και, στο τέλος, την αγάπησα εξίσου, τόσο ως μεμονωμένη ιστορία, όσο και και ως προέκταση της κύριας.

Στο τέλος του προηγούμενου βιβλίου, οι Σίντερ, Σκάρλετ, Θορν και και Γουλφ, ενώνουν τις δυνάμεις τους προκειμένου να αντισταθούν και να πολεμήσουν ενάντια στη βασίλισσα των Λούναρ, Λεβάνα, η οποία ετοιμάζει να εξαπολύσει τον στρατό της σε μια νέα επίθεση εναντίον της Γης. Στο βιβλίο αυτό έρχεται να μας συστηθεί μια νέα ηρωίδα, η Κρες, που από παιδί ζει σ' έναν δορυφόρο που περιστρέφεται γύρω από τη Γη κάθε δεκαέξι ώρες. Η Κρες, ουσιαστικά, ζει και μεγαλώνει μόνη της, έχοντας επιφορτιστεί με έναν καθήκον που ποτέ δε ζήτησε, ενώ έχει αποκτήσει μοναδικές τεχνικές δεξιότητες, άριστη γνώση προγραμματισμού και πληροφοριακών συστημάτων, στοιχεία που την καθιστούν μία από τις πιο ισχυρές χάκερ του πλανήτη. Και ίσως να μπορούσε να είναι ευχαριστημένη με τη ζωή της, όμως έχει φτάσει η στιγμή για εκείνη που πιστεύει πως πρέπει ν' απελευθερωθεί από τα δεσμά της, κάτι που θα την φέρει σ' επαφή με το διαστημόπλοιο των άλλων ηρώων μας, οι οποίοι και θα προσπαθήσουν να την βοηθήσουν.

Αναφέρω στην πρώτη παράγραφο του κειμένου αυτού πως η "Κρες" δεν με καθήλωσε όσο η "Σκάρλετ", κι επειδή αυτό ακούγεται κάπως αρνητικό, θα ήθελα να το εξηγήσω πριν πω κάτι περισσότερο. Κάθε κεφάλαιο της τετραλογίας, έχει και μία κεντρική ηρωίδα, η προσωπικότητα και τα χαρακτηριστικά της οποίας είναι παρμένα μέσα από τα κλασσικά παραμύθια της Σταχτοπούτας, της Κοκκινοσκουφίτσας και της Ραπουνζέλ αντίστοιχα, έως τώρα, με την τελευταία ν' αποτυπώνεται στο πρόσωπο της Κρες. Η αλήθεια είναι πως η ιστορία της Ραπουνζέλ δεν είναι από τις αγαπημένες μου, αν και στο sci-fi σύμπαν της Meyer, η αιχμαλωσία και ο εγκλωβισμός της αποτυπώνονται με τρόπο άκρως μοναδικό, άγριο αν σκεφτεί κανείς τη μηδαμινή δυνατότητα διαφυγής της, μα και κλειστοφοβικό συνάμα, δεδομένου ότι και ν' αποδράσει, η απόσταση από τη Γη είναι τέτοια που δεν της επιτρέπει να πάει πουθενά. Αυτό, όμως, που παραμένει σχεδόν ίδιο και στις δύο εκδοχές, αν και στης Meyer, λόγω του hi tech nerd στοιχείου που έχει προστεθεί, είναι λίγο πιο διασκεδαστική, είναι πως η πρωταγωνίστριά μας είναι κάπως άχρωμη, χωρίς τόσο μεγάλο νεύρο όσο θα θέλαμε.

Και τώρα, θα περάσω στα εξαιρετικά θετικά στοιχεία της ιστορίας που είναι πολλά, εξού και θα προσπαθήσω να μην τα υπεραναλύσω ώστε να μην σας κουράσω. Πρώτα απ' όλα, η γραφή της Meyer, που όσο η ιστορία προχωράει, τόσο πιο στρωτή, ώριμη και σίγουρη φαντάζει στα μάτια μας. Είναι ξεκάθαρο πως η συγγραφέας μας ξέρει πολύ καλά ποια θέλει να είναι η δομή της ιστορίας της, και εδώ περνάμε στο αμέσως επόμενο θετικό χαρακτηριστικό της "Κρες", που δεν είναι άλλο από την ανάλυση κι εξέλιξη των χαρακτήρων -άσχετα από το αν συμφωνούμε πάντα μαζί τους και με το πως σκέφτονται ή παίρνουν αποφάσεις-, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη και την εξέλιξη της πλοκής, η οποία βρίθει ανατροπών, αγωνιωδών στιγμών, έντασης και περιπετειώδους δράσης η οποία κι έρχεται σταδιακά και δεν μας βομβαρδίζει με φτηνές σκηνές προς χάριν εντυπωσιασμού και μόνο, από τις πρώτες κιόλας σελίδες. Όλα δουλεύουν σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι, με την πλοκή να μην χάνει την ουσία και το νόημά της για να τονωθεί η δράση, αλλά και χωρίς η δεύτερη να υποσκελίζεται για να διατηρηθεί το επίπεδο της πρώτης.

Με πολύ απλά λόγια, η "Κρες" είναι μια αρμονική συνέχεια των δύο προηγούμενων βιβλίων, που καταφέρνει να διατηρήσει τις ισορροπίες και να μας φέρει μέσα από ένα περιπετειώδες και αγωνιώδες ταξίδι, λίγο πιο κοντά στο τέλος της επικής μάχης -γιατί το βλέπω, θα είναι επική- ανάμεσα στους Λούναρ και στους Γήινους. Και επειδή καμία αναφορά δεν έκανα μέχρι στιγμής στο ρομαντικό σκέλος του βιβλίου, μην νομίζετε πως αυτό πήγε περίπατο προς ενίσχυση της σαϊμποργκικής δυστοπικής φαντασίας. Κάθε άλλο! Ίσως, μάλιστα, αυτή τη φορά, να έχουμε το πιο τρυφερό ρομάντζο -αν κι εγώ εξακολουθώ να επιμένω πως το δίδυμο Σκάρλετ-Γουλφ είναι το καλύτερό μου, ίσως γιατί ταυτίζομαι περισσότερο μαζί του- ανάμεσα στην Κρες και τον Θορν, με τα άλλα δύο να παίζουν σε ανοιχτά μέτωπα, είτε από κοντά είτε εξ' αποστάσεως, αφού οι συνθήκες δεν είναι πάντοτε ιδανικές. Το σίγουρο είναι πως η Meyer μας προσέφερε μια δυνατή, επική συνέχεια, αντάξια των προσδοκιών μας.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Marissa Meyer
Μεταφραστής: Καλοφωλιάς Αλέξης
Εκδόσεις: Πατάκης
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2015
Αρ. σελίδων: 726
ISBN: 978-960-16-5096-8