Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Γεννημένος στους δρόμους, αλλά μεγαλωμένος μέσα στην αριστοκρατία, ο Ντρέικ Ντάρλινγκ δεν μπορεί να ξεφύγει από το ταπεινό του παρελθόν. Όχι όταν η λαίδη Οφίλια Λάιτλτον τον μειώνει σε κάθε ευκαιρία, θυμίζοντάς του συνεχώς ότι δεν είναι ένας από εκείνους. Μετά τη διάσωσή της, όμως, από μια μυστηριώδη απόπειρα πνιγμού, συνειδητοποιεί ότι δεν θυμάται ποια είναι. Με σκοπό να τη βάλει στη θέση της, επιμένει πως είναι υπηρέτριά του – χωρίς να περιμένει ότι θα γοητευτεί από τη μαγευτική ομορφιά της.
Η Οφίλια μπορεί να μη θυμάται τη ζωή της πριν τον Ντρέικ, αλλά δεν αμφιβάλλει πως ανήκει στο πλάι του. Δεν μπορεί να αρνηθεί την επιθυμία που νιώθει για το σκοτεινό, μελαγχολικό αφεντικό της, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Έτσι, όταν η μνήμη της επιστρέφει, αισθάνεται συντετριμμένη από το μέγεθος της προδοσίας του. Τώρα ο Ντρέικ πρέπει να ρισκάρει τα πάντα για να της αποδείξει ότι μπορεί να εμπιστευτεί για άλλη μια φορά την καρδιά της σ’ αυτόν τον αλήτη.

Προσωπική άποψη:
Τις τελευταίες μέρες με έχει κυριεύσει μια ρομαντική διάθεση, με αποτέλεσμα να έχω παρασυρθεί σε έναν κυκεώνα ανάγνωσης ρομαντικών βιβλίων που υπό άλλες συνθήκες θα τα κρατούσα στην άκρη για όταν θα έμπαινε το καλοκαίρι και δεν θα είχα μυαλό να διαβάσω κάτι άλλο. Έτσι, τα βιβλία των εκδόσεων Elxis -έστω, αυτά τα δύο-τρία που μου είχαν ξεφύγει- είχαν την τιμητική τους, και παρά που δεν θα έλεγα πως βρίσκονται στην κορυφή των προτιμήσεών μου, λόγω του είδους τους, μου χάρισαν όμορφες, χαλαρές στιγμές ανάγνωσης, γεμάτες συναίσθημα. Ανάμεσα στα υπόλοιπα βιβλία, λοιπόν, γνώρισα και αυτά της σειράς "Διεφθαρμένοι αριστοκράτες", με τον "Αμετανόητο εργένη" να παίρνει ένα θετικό πρόσημο, χωρίς όμως να εντυπωσιάζει, για να προχωρήσω με την "Γλυκιά προδοσία", που όχι μόνο ανέβασε τον πήχη, αλλά μου προσέφερε ένα πολύ πιο ενδιαφέρον story και μου σύστησε ακόμα πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες.

Ο Ντρέικ Ντάρλινγκ, ταπεινός και καταφρονεμένος, με το σκοτεινό παρελθόν του πατέρα του να βαραίνει το μέλλον του, δεν μπορεί να ξεφύγει από τη μοίρα του. Ακόμα κι αν το ήθελε, η κακομαθημένη και κακότροπη λαίδη Οφίλια Λάιτλτον, του θυμίζει συνεχώς ποια είναι η θέση του, μειώνοντάς τον και επιβάλλοντας την εξουσία της πάνω του. Όλα αυτά, όμως, θα αλλάξουν όταν ο Ντρέικ θα σώσει την Οφίλια από μια μυστηριώδη απόπειρα εις βάρος της, και εκείνη θα έχει ξεχάσει ποια πραγματικά είναι. Ο Ντρέικ, τότε, θα αποφασίσει να της παίξει ένα άσχημο παιχνίδι, και θα της πει πως είναι υπηρέτριά του, παίρνοντας το αίμα του πίσω για όσα του είχε κάνει εκείνη. Όμως το τελευταίο πράγμα που περίμενε ο Ντρέικ, ήταν πως η Οφίλια θα καταφέρει να τον γοητεύσει, κάνοντάς τον να ξεχάσει κάθε πρόθεση να την εκδικηθεί, και θέλοντας να κερδίσει τον έρωτά της. Πράγμα που θα κάνει, μέχρι που η Οφίλια θα τα θυμηθεί όλα και δεν θα αντέξει την προδοσία του αγαπημένου της. Θα καταφέρει, άραγε, ο Ντρέικ να αποδείξει στην Οφίλια που αν και αλήτης, αξίζει την αγάπη της;

Στο σχετικό με τον "Αμετανόητο εργένη", κείμενό μου, είχα αναφέρει μεταξύ άλλων πως αν κάτι με... "ενόχλησε" σε αυτόν, ήταν ο πολύ σύγχρονος χειρισμός της γλώσσας από μεριάς της συγγραφέως, κάτι που ήταν πολύ πιο εμφανές στους διαλόγους της. Αυτή τη φορά, όμως, δεν μπορώ να της καταλογίσω κάτι τέτοιο, αφού η Heath έχει μπει ακόμα πιο καλά στο κλίμα και στην αισθητική της εποχής στην οποία έχει επιλέξει να τοποθετήσει τη δράση της ιστορίας της, χωρίς ωστόσο να μειώνει τον αισθησιασμό που είναι διάχυτος σε ολόκληρο το κείμενο. Η γλώσσα της είναι φρέσκια τόσο όσο χρειάζεται προκειμένου να είναι αποδεκτή από το σύγχρονο κοινό που αρέσκεται σε ρομαντικές ιστορίες αυτού του είδους, και συγκρατημένα τολμηρή, τόσο όσο πρέπει ώστε να είναι γεμάτη υπονοούμενα που προκαλούν μέσα σε λογικά πλαίσια, αποφεύγοντας την ίδια στιγμή κάθε διάθεση εκδήλωσης πουριτανικών διαθέσεων.

Εξαιρετική η δυναμική των χαρακτήρων, μα και ο τρόπος που τους χειρίζεται η συγγραφέας. Ο Ντρέικ και η Οφίλια είναι δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι άνθρωποι και όμως, οι διαφορές που τους χωρίζουν, είναι αυτές που κάνουν τη σχέση τους μοναδική και ιδιαίτερη. Έχουν καταπληκτική χημεία, άπλετο πάθος και η ένταση μεταξύ τους είναι συγκλονιστική, σε όποιο επίπεδο κι αν την εξετάσουμε. Και παρά που και οι δύο -ναι, ας το παραδεχτούμε και αυτό- διαθέτουν όλα εκείνα τα στοιχεία που θα μπορούσαν να τους καταστήσουν αφόρητα αντιπαθείς στα μάτια μας, πράγμα που συμβαίνει, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές μεν, αλλά συμβαίνει, στο τέλος καταλήγουμε, όχι ακριβώς να συμπάσχουμε μαζί τους, αλλά να κατανοούμε τα βαθύτερα κίνητρά τους. Αυτά που βρίσκονται από την επιφανειακή εικόνα στην οποία, όμως, δεν στέκεται η συγγραφέας, επιχειρώντας να μας τονίσει την σπουδαιότητα της διαφορετικότητας των ηρώων της, ταξικά, κοινωνικά, σε επίπεδο προσωπικότητα, αντίληψης, τρόπου χειρισμού των όποιων καταστάσεων και τελικά, των ίδιων των συναισθημάτων τους, που είναι κοινά για όλους τους ανθρώπους άσχετα από τις ταυτότητές τους.

Μια παθιασμένη κόντρα που εξελίσσεται σε έναν ακόμα πιο παθιασμένο και θυελλώδη έρωτα, που θα περάσει από πολλές συναισθηματικές φουρτούνες και σκαμπανεβάσματα, έως ότου επιτύχει να φτάσει στην κορύφωσή του. Ένα αισθηματικό χρονικό που λαμβάνει χώρα στο μαγευτικό και άκρως ερωτικό Λονδίνο του 18ου αιώνα, όπου μια Λαίδη κι ένας αλήτης γράφουν το δικό τους παραμύθι, ανακαλύπτοντας τη μαγεία του πραγματικού έρωτα, τον αληθινό τους εαυτό, μα και ο καθένας τους, ποιος πραγματικά είναι ο άλλος, πέρα απ' αυτό που φαίνεται, κάτω από το προσωπείο που μπορεί καν οι ίδιοι να μην επέλεξαν να φοράνε, αλλά να τους το επέβαλλε ο κόσμος γύρω τους. Πάθος, δύναμη, ανατροπές, μας ταξιδεύουν σε ένα συναισθηματικό κρεσέντο, που αν και γνωρίζουμε πως θα χτυπήσει σε χαρμόσυνους ρυθμούς, μας κάνει στιγμές στιγμές να ταραζόμαστε και να ανησυχούμε, και αυτό είναι επιτυχία.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Lorraine Heath
Μεταφραστής: Τουλούπη Ελένη
Εκδόσεις: Elxis
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2017
Αρ. σελίδων: 384
ISBN: 978-618-5229-13-9