Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Μια ηλικιωµένη γυναίκα βρίσκεται νεκρή στο µπάνιο της. Η αστυνοµία θα µπορούσε να οδηγηθεί στο συµπέρασµα πως πρόκειται για αυτοκτονία, αν δίπλα στο πτώµα της δε βρισκόταν χαραγµένο ένα παράξενο σύµβολο που θυµίζει λαιµητόµο. Δυο µέρες αργότερα, ένας εύπορος επιστήµονας βρίσκεται µε τη σειρά του νεκρός στο γραφείο του. Όλα τα στοιχεία θα οδηγούσαν ξανά στην αυτοκτονία, αν δε βρισκόταν και πάλι χαραγµένο δίπλα του το ίδιο σύµβολο. Η αστυνοµία, µε επικεφαλής τους επιθεωρητές Ανταµσµπέργκ και Ντανγκλάρ, βρίσκεται µπροστά σε µια σκοτεινή υπόθεση που θυµίζει, όπως χαρακτηριστικά λέει ο Ανταµσµπέργκ, «ένα κουβάρι από φύκια». Στην πορεία θα αποκαλυφθεί πως τα δύο θύµατα συνέδεε ένα κοινό µυστικό, ένα παλιό ταξίδι τους στην Ισλανδία, όπου και είχε διαδραµατιστεί µια φριχτή τραγωδία, ενώ και οι δύο σύχναζαν σε κάποιον πρωτότυπο όσο και παράξενο σύλλογο µε θέµα τη Γαλλική Επανάσταση... Όσο περνά ο καιρός κι άλλα µέλη του συλλόγου αυτού δολοφονούνται, πάντα µε το σύµβολο της λαιµητόµου να βρίσκεται κρυµµένο κάπου εκεί κοντά. Ποιος είναι ο πραγµατικός σκοπός της ύπαρξης αυτού του συλλόγου, επικεφαλής του οποίου είναι ο Φρανσουά Σατό, ανατριχιαστικά πιστό αντίγραφο του Ροβεσπιέρου, και τι είναι αυτό που ενώνει τους διαδοχικούς αυτούς φόνους µ’ εκείνο το τραγικό ταξίδι στην Ισλανδία;

Προσωπική άποψη:
Την Fred Vargas την είχα ακουστά, όμως έως τώρα δεν είχε τύχει να διαβάσω κάποιο βιβλίο της. Δεδομένου ότι η γαλλική λογοτεχνία έχει μια κάπως ιδιαίτερη ταυτότητα, ένα ύφος που δεν μου ταιριάζει πάντοτε, δεν είχα μπει στη διαδικασία ν' αναζητήσω κάποιο έργο της συγγραφέως. Μέχρι που το μάτι μου έπεσε στο τελευταίο της βιβλίο, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη στη δύση του 2016, "Οι καιροί των παγετώνων", το οποίο με μαγνήτισε λόγω του εξωφύλλου του. Διαβάζοντας την περίληψη, ο μαγνητισμός αυτός αυξήθηκε ακόμα περισσότερο κι έτσι αποφάσισα να το επιλέξω, πράγμα το οποίο δεν μετάνιωσα, αν και πρέπει να ομολογήσω πως μου η ανάγνωσή του μου προκάλεσε αρκετά ανάμεικτα συναισθήματα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι απαραίτητα κάτι το κακό.

Δεν θα μπω στη διαδικασία να σας αναλύσω την πλοκή του βιβλίου, θεωρώντας πως η περίληψή του είναι ήδη αρκετά φλύαρη -ως αναγνώστρια θα την προτιμούσα λιγάκι πιο συμπτυγμένη-, οπότε και θα περάσω στο... ζουμί. Η Vargas διαθέτει ένα αφηγηματικό χάρισμα που επιτυγχάνει να σε παρασύρει, ακόμα κι αν η ιστορία της, τουλάχιστον στην προκειμένη περίπτωση, ξεκινάει με κάπως αργούς ρυθμούς, και παρά το γεγονός πως η ροή της ιστορίας, ενώ αποκτά μεγαλύτερη ένταση όσο αυτή εξελίσσεται, έχει κάποια αργόσυρτα σημεία που ρίχνουν μεν τον ρυθμό, χωρίς, ωστόσο, να οδηγούν τον αναγνώστη στην αδιαφορία. Αντίθετα, το ενδιαφέρον μας παραμένει αμείωτο, έχοντας παράλληλα αρκετό χρόνο στη διάθεσή μας προκειμένου να επεξεργαστούμε τα εκάστοτε δεδομένα, επιχειρώντας να καταλήξουμε σε συμπεράσματα, που μπορεί να μην είναι πάντοτε ασφαλή, όμως μας βάζουν περισσότερο στο κλίμα.

Ένα ακόμα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Vargas είναι η αισθητική της περιγραφικότητάς της, αλλά και το πως την χειρίζεται αυτή, όχι μόνο για να μας κάνει να βυθιστούμε στην αφήγησή της, αλλά και να δημιουργήσουμε εικόνες ζωντανές, ρεαλιστικές, ανατριχιαστικές πολλές φορές. Η ευρύτερη διάθεση του βιβλίου χαρακτηρίζεται από μια σκοτεινή, ομιχλώδη, ίσως και κλειστοφοβική στα σημεία, αίσθηση, σε μια απόλυτη αρμονία με τη δομή της ιστορίας, έτσι όπως αυτή εξελίσσεται, αλλά και με την αστυνομική της ταυτότητα που διαθέτει κάποια στοιχεία νουάρ, χωρίς ωστόσο να υπηρετεί απόλυτα το συγκεκριμένο είδος. Την ίδια στιγμή καταφέρνει ν' αποφύγει την παγίδα μιας παλλαϊκής αφηγηματικής προσέγγισης, ακολουθώντας θα λέγαμε πιο σύγχρονα πρότυπα, χωρίς όμως και πάλι να θυμίζει σε κάτι τα αμερικάνικα μυθιστορήματα του είδους. 

Σεβόμενη την γαλλική της ταυτότητα, σε όλα τα επίπεδα, η Vargas μάς προσφέρει ένα καθηλωτικό αστυνομικό μυθιστόρημα, με αρκετές εκπλήξεις και ανατροπές. Αυτό που εγώ θα ήθελα, είναι λιγότερα "νεκρά" σημεία εν μέσω της αφήγησης, αφού, προσωπικά, θεωρώ πως έκοβαν τον αφηγηματικό ρυθμό, όχι πάντοτε σε πολύ σωστά σημεία, μειώνοντας την ένταση λίγο περισσότερο απ' όσο χρειαζόταν. Παρ' όλα ταύτα, οι εξαιρετικά δομημένοι χαρακτήρες της, τα άρτια ψυχογραφήματά τους, σε συνδυασμό με μια καλά αποδομένη ιστορία που διακρίνεται από πινελιές Γαλλικής κουλτούρας, μα και ιστορίας σε αντιπαραβολή με το σήμερα, ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες, μα και μελετημένες τόσο όσο χρειαζόταν προκειμένου να μπορούν να λειτουργήσουν έξυπνα μέσα στο κείμενο και να μην φαντάζουν παράταιρες. Ένα μυθιστόρημα που σίγουρα θα πρότεινα και μια συγγραφέας που σίγουρα θ' αναζητήσω ξανά στο μέλλον.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Fred Vargas
Μεταφραστής: Στρίγκος Γιάννης
Εκδόσεις: Πατάκη
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2016
Αρ. σελίδων: 507
ISBN: 978-960-16-6910-6