Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Άλις αφήνει τη μόλις δύο εβδομάδων κόρη της στο σπίτι με τον σύζυγό της Ντέιβιντ, για να κάνει την πρώτη της έξοδο μετά τον τοκετό. Όταν επιστρέφει, δύο ώρες αργότερα, επιμένει ότι το μωρό που βρίσκεται μέσα στην κούνια δεν είναι το δικό της. Παρά την ολοφάνερη συντριβή της, ο Ντέιβιντ επιμένει ότι αυτή κάνει λάθος.
Η αστυνομία καλείται να αναλάβει την υπόθεση. Ο ντετέκτιβ Σάιμον Ουοτερχάουζ είναι συμπονετικός, αλλά διατηρεί κάποιες αμφιβολίες για την ιστορία της Άλις. Η προϊσταμένη του, η αρχιφύλακας Τσάρλι Ζάιλερ, πιστεύει ότι η Άλις υποφέρει από κάποιου είδους φρεναπάτη, που οφείλεται σε επιλόχεια κατάθλιψη. Η στάση του Ντέιβιντ γίνεται συνεχώς πιο εχθρική και απειλητική, ενώ είναι πεπεισμένος ότι η Άλις ή έχει τρελαθεί ή ψεύδεται. Ποιος είναι ο ρόλος της πεθεράς της στο γεγονός αυτό; Πώς θα μπορέσει η Άλις να πείσει την αστυνομία για το δίκιο της πριν να είναι πολύ αργά;

Προσωπική άποψη:
Μαμάδες, μα κυρίως νέες μαμάδες που έχω μικράκια να κοιμούνται στην κούνια τους κι εσείς χαζεύετε τα ροδαλά τους μαγουλάκια, απομακρυνθείτε από τις οθόνες σας και από το βιβλίο αυτό, ειδικά αν δεν έχει περάσει η περίοδος της λοχείας σας. Σε διαφορετική περίπτωση, εγώ και το site μου δεν φέρουμε καμία απολύτως ευθύνη για τη δοκιμασία στην οποία θα υποβάλετε στον εαυτό σας, αλλά και το νευρικό σας σύστημα. Γιατί, "Το μωρό στην κούνια" μπορεί να μην έχει την αγριότητα που έχουν άλλα ψυχολογικά ή αστυνομικά θρίλερ των εκδόσεων Διόπτρα, "παίζει, όμως, μ' έναν από τους μεγαλύτερους φόβους κάθε γυναίκας που έχει γίνει μητέρα, ειδικά στην σύγχρονη κοινωνία μας, που δεν είναι άλλο από το να χάσει το παιδί της. Και σαν ιδέα και μόνο, κάτι τέτοιο είναι απόλυτα τρομακτικό.

Η Άλις έχει δύο εβδομάδες που έχει φέρει στον κόσμο την κόρη της, την Φλόρενς, και για πρώτη φορά αποφασίζει να βγει από το σπίτι, έτσι ώστε να αρχίσει σταδιακά να επανέρχεται στους ρυθμούς της καθημερινότητάς της, αλλά και για ν' αντιμετωπίσει τον φόβο της μην πάθει κάτι η κόρη της, γεγονός που την κάνει να θέλει να είναι συνεχώς μαζί της. Και θα μπορούσε να είναι μια καθόλα φυσιολογική μέρα αν επιστρέφοντας στο σπίτι, η Άλις, δεν ερχόταν αντιμέτωπη με τον χειρότερό της εφιάλτη. Το μωρό στην κούνια δεν είναι το δικό της, κάποιος το έχει πάρει κι έχει βάλει ένα άλλο μωρό στη θέση του, όμως κανείς δεν την πιστεύει παρά που η ίδια είναι καταρρακωμένη από το συμβάν. Προσπαθεί να πείσει τους πάντες για την αλήθεια της, όμως εκείνοι αποδίδουν την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά της και τις φαντασίες της σε επιλόχεια κατάσταση, κάτι που δυσκολεύει την Άλις ακόμα περισσότερο, ειδικά όταν ο σύζυγός της Ντέιβιντ αρχίζει να έχει επιθετική στάση απέναντί της. Άραγε, η Άλις λέει πράγματι την αλήθεια ή όλα βρίσκονται στο μυαλό της; Πράγματι κάποιος έχει πάρει το παιδί της κι αν ναι, ποιος είναι και ποια τα κίνητρά του;

Σε γενικά πλαίσια, η Hannah δεν είναι από τις συγγραφείς που προτιμώ. Ενώ έχει ενδιαφέρουσες ιδέες, μου δίνει την εντύπωση πως δεν ασχολείται αρκετά μαζί τους ώστε να τις αναπτύξει και να τις εξελίξει οδηγώντας τες σε μια κορύφωση που θα με συνέπαιρνε. Ωστόσο, "Το μωρό στην κούνια", οφείλω να ομολογήσω πως με καθήλωσε από τις πρώτες κιόλας σελίδες και έσπειρε μέσα μου τον φόβο και την αγωνία της Άλις, που λίγο μετά έγιναν ολότελα δικά μου αφού, θέλοντας και μη, έβαλα τον εαυτό μου στη θέση της προσπαθώντας να σκεφτώ ψύχραιμα τι θα έκανα αν μου συνέβαινε εμένα κάτι τέτοιο και πως θ' αντιμετώπιζα τον κόσμο που δεν θα με πίστευε και θα με αμφισβητούσε. Γιατί είναι τρομακτικό να λες την αλήθεια και να μην σε πιστεύει κανείς, κι ακριβώς στον τρόμο αυτό βασίζεται η Hannah προκειμένου να εντείνει την αγωνία, τόσο της ηρωίδας της όσο και τη δική μας, κάνοντάς μας να πιστέψουμε πως ίσως τελικά να μην υπάρχει τρόπο διαφυγής από μια δαιδαλώδη κατάσταση σαν κι αυτή.

Κι ακριβώς εκεί είναι που επανεξετάζουμε τα δεδομένα, και ανακτώντας μεγάλο μέρος της ψυχραιμίας μας και τις κριτικής μας συνείδησης, απομονώνοντας το συναίσθημα, αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε κι εμείς, όπως οι περίοικοι της Άλις. Άραγε, λέει πραγματικά την αλήθεια; Μήπως πράγματι όλα αυτά δεν είναι παρά σενάρια του διαταραγμένου της μυαλού που έχει μεταμορφώσει τις εσωτερικές της αγωνίες, τα άγχη και τις φοβίες της σε μια πραγματικότητα που ζει μόνο εκείνη και την οποία κανείς άλλος δεν μπορεί να πλησιάσει; Και αυτό ακριβώς είναι το σημείο που η Hannah επιτυγχάνει απόλυτα τον σκοπό της που δεν είναι άλλος από το να μας διχάσει, να μας προβληματίσει και να μας κάνει να αμφισβητήσουμε τον πόνο και την απόγνωση μιας γυναίκας, που αν αποδειχτούν βάσιμοι, τότε θα μας προκαλέσουν και ενοχές, εκτός των άλλων. Άρα, με ποια μεριά πρέπει να ταχτούμε; Με της Άλις ή με όλων των άλλων; Πού ξεκινάει το ψέμα και που τελειώνει η αλήθεια;

Η Hannah δημιούργησε ένα πολύ καλό ψυχολογικό θρίλερ που καταφέρνει, σε παράλληλους χρόνους, να "παίξει" με το μυαλό και την καρδιά μας, με τη λογική και το συναίσθημά μας, να επηρεάσει την κρίση μας και να μας διχάσει. Φυσικά, από ένα σημείο και μετά, υπάρχει μια κάποια προβλεψιμότητα στις εξελίξεις, αλλά δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε όλα τα προηγούμενα, καθώς και τον έντονο και γρήγορο ρυθμό της αφήγησης που μας κρατάει σε μια συνεχή εγρήγορση, κάνοντάς μας παράλληλα να αγωνιούμε για το ποια θα είναι η κατάληξη της ιστορίας αυτής και, κυρίως, τι τέλος θα έχει για την μικρή Φλόρενς. Γιατί, κακά τα ψέματα, ειδικά οι μαμάδες, νοιαζόμαστε περισσότερο για το τι έχει συμβεί στο μωρό κι αν είναι καλά, παρά για την κατάσταση της μητέρας, έστω κι αν με αυτήν είναι που πραγματικά ταυτιζόμαστε. Μία ακόμα ενδιαφέρουσα πρόταση, λοιπόν, από τις εκδόσεις Διόπτρα για το φετινό καλοκαίρι, την ευθύνη της ανάγνωσης της οποίας, όμως, πρέπει να πάρετε αποκλειστικά εσείς.
Βαθμολογία 8,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Sophie Hannah
Μεταφραστής: Κουτσάκου Μαρία Ευγενία
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2017
Αρ. σελίδων: 424
ISBN: 978-960-605-244-6