"Γλυκά Νερά" της Ιωάννας Καρακασίδου

Μετά το τέλος του ελληνοτουρκικού πολέμου και της Μικρασιατικής Καταστροφής, η Ευγενία θα βρεθεί ολομόναχη στην Κωνσταντινούπολη, εκεί όπου ένας νέος κόσμος γεννιέται από τις στάχτες του παλιού.
Μετά από πολλές περιπέτειες, με το ψυχικό σθένος και τη θέλησή της για ζωή θα κατορθώσει όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά και να εισέλθει στους κύκλους της αγγλικής αριστοκρατίας. Θα ανεξαρτητοποιηθεί οικονομικά, θα συναναστραφεί με διεθνούς φήμης καλλιτέχνες και ανθρώπους του πνεύματος, θα δώσει πίσω απλόχερα όσα της χαρίστηκαν, για να καταλήξει στη Θεσσαλονίκη του ’80, όταν θα εντοπίσει τη μοναδική επιζώσα αδερφή της.
Μια μυθιστορηματική ζωή, με πολλές ανατροπές, όπως μόνο λίγοι άνθρωποι έχουν ζήσει.




"Ο Μύθος του Θησέα" του Αριστείδη Δάγλα

Ο Θησέας διέσχιζε τον χρόνο και τον χώρο µε ικανότητα µοναδική.
Πολλοί ήταν αυτοί που τον είδαν δίπλα στον Μιλτιάδη να κατατροπώνει τους Πέρσες στον Μαραθώνα.
Κάποιοι άλλοι τον είδαν µεταξύ των θεών του Ολύµπου κι άλλοι πάλι µαρτυρούν πως ο σπουδαίος τούτος ήρωας ήταν πάντοτε παρών όταν οι Έλληνες τον είχαν ανάγκη. Έκανε κι άλλα, πολλά κατορθώµατα σε χώρες που κανείς δεν είχε ξαναδεί, πέρα από τα όρια του κόσµου των ανθρώπων.
Έτσι πέρασε στην αιωνιότητα ως αθάνατος.




"Η Επιστροφή" της Άννας Λάμπρου Άννα

Δύο αδερφές, η Μαρία και η Ελπίδα, και ένα ανίερο έγκλημα σε βάρος τους. Διαφορετική η αντίδραση της καθεμιάς σ’ αυτό. Η Μαρία, φαινομενικά κεφάτη, ήρεμη, ευχαριστημένη με τη ζωή της. Η Ελπίδα, πνιγμένη στη δυστυχία της για το έγκλημα που διαπράχτηκε εναντίον της και χαμένη μέσα στο μαρτύριο της συνείδησής της για το έγκλημα που διέπραξε εκείνη, ασφυκτιά γεμάτη ερωτήματα.

"Άλικος πάγος" του Παναγιώτη Κονιδάρη

Σε μια παγωμένη πόλη μια σειρά ανεξήγητων όσο και αποτρόπαιων φόνων συγκλονίζει την κοινή γνώμη. Κοινά τους σημεία ο πάγος, τον οποίο ο δράστης χρησιμοποιεί συμβολικά, και κάποια μεταλλικά γράμματα που αφήνει πίσω του. Καθώς το μυστήριο γύρω από την υπόθεση πυκνώνει και ο αριθμός των θυμάτων αυξάνεται, ο Αστυνόμος Α' της Δίωξης Εγκλημάτων κατά Ζωής και Ιδιοκτησίας, Έκτορας Ράντος, χάνεται σε έναν λαβύρινθο προσώπων και πληροφοριών, σε μια σκοτεινή και επικίνδυνη αναζήτηση, που άλλοτε μοιάζει με παρτίδα σκάκι κι άλλοτε με ψυχολογικό γρίφο.







"Εγώ η Ελισάβετ" της Μαρίνας Βαμβακά

Η Ελισάβετ, γυναίκα με σθεναρότητα, παρρησία και αυτοπεποίθηση, χειρίστηκε με επίγνωση και κουράγιο το δύσκολο γραμμάτιο της ζωής της. Αναμετρήθηκε θαρρετά με πολλές δοκιμασίες, που άρχισαν το 1922 με το φιρμάνι του Κεμάλ για υποχρεωτική αναχώρηση από την Καππαδοκία. Εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Κωνσταντινούπολη, ζώντας πλέον μέσα σε κλίμα τρόμου και καθημερινών επιθέσεων.
Με την ανταλλαγή των ελληνοτουρκικών πληθυσμών το 1924 βρέθηκαν πρόσφυγες στη Θεσσαλονίκη και από εκεί στη Χαλκίδα. Στην καυτή εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ταξίδεψαν στη Θεσσαλία, για να επιζήσουν από την πείνα που μάστιζε τις πόλεις. Οι αγκαλιές των συγγενών άνοιξαν διάπλατα, όμως δυστυχώς από την πόρτα της χαράς πέρασαν στριμωγμένες οι καινούριες δοκιμασίες για την Ελισάβετ. Και τέλος ήρθε η μοναξιά.
Οι φίλοι και οι απόγονοί της σκορπίστηκαν σε τρεις ηπείρους. Η εγγονή της Μαρίνα άνοιξε τις πόρτες της μνήμης των πονεμένων συγγενών της για να αφηγηθούν μετά από τρεις γενιές τη ζωή της.
Η συναρπαστική συνέχεια του Σεκερίμ.