Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ο ζωολογικός κήπος έχει σχεδόν αδειάσει καθώς η Τζόαν και ο τετράχρονος γιος της απολαμβάνουν κάποιες τελευταίες στιγμές παιχνιδιού. Είναι χαρούμενοι γιατί πέρασαν μια υπέροχη μέρα μαζί. Αλλά αυτό που αντικρίζει η Τζόαν, ενώ κατευθύνεται προς την έξοδο, την αναγκάζει να γυρίσει και πάλι τρέχοντας πίσω, με το παιδί στην αγκαλιά της. Για τις επόμενες τρεις ώρες δεν έχει άλλη επιλογή παρά να τρέξει για να σώσει τη ζωή της και τη ζωή του γιου της.
Η Τζόαν ξέρει καλά τα κρυφά μονοπάτια και τις πτέρυγες υπό ανακαίνιση, τα καλύτερα σημεία του καρουζέλ και τους αυτόματους πωλητές σνακ. Και αυτή η γνώση θα τη βοηθήσει να βρίσκεται ένα βήμα μπροστά από τον κίνδυνο.
Ένα αριστουργηματικό θρίλερ και ταυτόχρονα μια προσπάθεια εξερεύνησης της έννοιας της μητρότητας, από τις πιο τρυφερές πτυχές μέχρι την άγρια δύναμή της. Ένα μυθιστόρημα που αναζητά τα όρια ανάμεσα στα ζωώδη ένστικτά μας για επιβίωση και στο ανθρώπινο καθήκον μας να προστατεύουμε ο ένας τον άλλο. 

Προσωπική άποψη:
Κάποια βιβλία τα επιλέγεις επειδή έχεις διαβάσει πολύ καλές κριτικές γι' αυτό ή γιατί σε βομβαρδίζει η διαφημιστική τους προώθηση οπότε και δέχεσαι πλύση εγκεφάλου. Κάποιες άλλες φορές, παρασύρεσαι από φίλους και γνωστούς και τις προτάσεις τους, που πάντοτε γίνονται στα πλαίσια: "Σε ξέρω, είμαι βέβαιος/η πως θα σου αρέσει". Υπάρχουν, βέβαια, και οι φορές εκείνες που την προσοχή σου μπορεί να τραβήξει ένα εξώφυλλο ή μια περίληψη, και ειδικά στη δεύτερη περίπτωση, πολλές φορές, αυτή μπορεί να ερεθίσει κάποια ευαίσθητη χορδή μέσα σου, με τρόπους αρκετά διεστραμμένους μπορώ να πω. Στην τελευταία περίπτωση υπάγεται και η δική μου εμπειρία με την απόκτηση του βιβλίο "Άγριο βασίλειο", που αν και θεωρητικά θα έπρεπε η περίληψή του να μου προκαλέσει άγχος και αποστροφή, ούσα μαμά, με διέγειρε και με προκάλεσε απίστευτα.

Η Τζόαν έχει επισκεφτεί τον ζωολογικό κήπο μαζί με τον τετράχρονο γιος. Έχουν περάσει μια πολύ όμορφη μέρα, παίζοντας, συζητώντας, έχοντας μοιραστεί στιγμές ανεκτίμητες, και τίποτα δεν φαίνεται να μπορεί να καταστρέψει την ευτυχία του. Όμως, όταν ο ζωολογικός κήπος ανακοινώνει πως κλείνει για την ημέρα, και η Τζόαν κατευθύνεται προς την έξοδο, θ' αντικρίσει ένα θέαμα που δεν περίμενε και που θα την σπρώξει, ενστικτωδώς, να τρέχει να κρυφτεί, με τον γιο της στην αγκαλιά της, προσπαθώντας να σκεφτεί μέρη που θα της προσφέρουν κάλυψη, αλλά και τρόπους που θα την βοηθήσουν να προστατέψει τη ζωή τη δικιά της, αλλά κυρίως του παιδιού της. Για τις επόμενες τρεις ώρες, η Τζόαν πρέπει να γίνει κι αυτή αρπακτικό, προκειμένου να γλιτώσει και να μην γίνει λεία του θηράματος που βρίσκεται στο κατόπι της.

Όπως καταλαβαίνετε, τόσο διαβάζοντας την περίληψη όσο και την παραπάνω αναφορά μου στο θέμα της μητρότητας, το ν' αντισταθώ στο βιβλίο αυτό, όσο κι αν κάπου βαθιά μέσα μου με τρόμαζε η ιδέα του τι θα διαβάζω, ήταν αδύνατον. Και χαίρομαι που τελικά το τόλμησα, γιατί η Gin Phillips έχει δημιουργήσει ένα έντονο, δυνατό, κλειστοφοβικό θρίλερ επιβίωσης που σου κόβει την ανάσα. Συνδυάζοντας τον ωμό, και σκληρό πολλές φορές, ρεαλισμό με την εν γένη γυναικεία τρυφερότητα κι ευαισθησία, μας προσφέρει μια περιπέτεια της οποίας η δράση μπορεί να εξελίσσεται σε περιορισμένο χώρο, αλλά που καθόλου αυτό δεν στέκεται εμπόδιο ώστε να την περιορίσει. Αντίθετα, αυτό που θα μπορούσε να είναι το μειονέκτημα μιας ιστορίας όπως αυτή, η Phillips το μετατρέπει σε προτέρημα αξιοποιώντας το στο έπακρο, όχι μόνο παίζοντας με το νευρικό μας σύστημα, αλλά και το πολύ γνωστό παιχνίδι ανάμεσα στη γάτα και το ποντίκι, που αν και φαίνεται προβλέψιμο, μπορεί να γίνει απόλυτα ανατρεπτικό.

Το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας το βλέπουμε μέσω της οπτικής της Τζόαν, αλλά η Phillips, πολύ έξυπνα και με τρόπο επιδέξιο που δεν καταστρέφει την ένταση και που δεν αποδυναμώνει την αφήγηση, χρησιμοποιεί και άλλους χαρακτήρες, έστω κι αν τους δίνει λιγότερο χρόνο και μικρότερο χώρο, για να μας επιτρέψει να ρίξουμε μια ματιά και σε άλλες οπτικές του τρόμου κάτω από τις ίδιες συνθήκες, σύμφωνα πάντα με το πως τον εκλαμβάνει και τον αντιμετωπίζει, ή μη, ο καθένας από εμάς. Ουσιαστικά, η συγγραφέας, μέσω του μυθιστορήματος αυτού, δεν θέλει να μας προσφέρει μία ακόμα αγωνιώδη ιστορία, ή τουλάχιστον δεν θέλει μόνο αυτό. Απώτερος σκοπός της είναι, μέσω του φόβου, να μας βάλει, έστω και εικονικά, στη διαδικασία να σκεφτούμε τι θα κάναμε αν η ζωή μας βρισκόταν σε κίνδυνο, κάτω υπό συγκεκριμένες συνθήκες, πόσο θα δοκιμαζόντουσαν οι αντοχές μας, μα πάνω απ' όλα, πόσο θ' άντεξε η ηθική μας πριν λυγίσει.

Ο τίτλος του βιβλίου είναι ο πιο ταιριαστός που θα μπορούσε να έχει, μέσα στην αλληγορία που τον χαρακτηρίζει, και που τόσο συμβολικός είναι. Γιατί, η κοινωνία μας, όπως έχει διαμορφωθεί στο σήμερα, είναι πράγματι ένα άγριο βασίλειο όπου για να επιβιώσει κανείς πρέπει να παλέψει δυνατά, άγρια και, πολλές φορές, να ξεπεράσει τους ενδοιασμού του και τις ηθικές του αναστολές. Η ζωή είναι το πιο άγριο κι αιμοβόρικο στοιχείο της φύσης, απ' όποια οπτική κι αν το εξετάσει κανείς. Η καθημερινότητα είναι μια πάλη που νικητής θα βγει όχι απαραίτητα ο πιο ισχυρός, αλλά εκείνος που θα ξεπεράσει τον εαυτό του, ακόμα κι αν αυτό του κοστίσει. Και ειδικά, όταν όλα σου τα ένστικτα ουρλιάζουν να προστατεύσεις, πάνω και από τον εαυτό σου, κάτι άλλο που αγαπάς περισσότερο από σένα, όλα αυτά τα συναισθήματα διογκώνονται και μπορούν να σε αλλάξουν. Το θέμα είναι μέχρι ποιοι σημείου...
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Gin Phillips
Μεταφραστής: Καπνίση Κατερίνα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2017
Αρ. σελίδων: 320
ISBN: 978-618-01-2170-4