"Ο φυλακισμένος του Ιτς-Καλέ" του Θεόδωρου Δημοσθ. Παναγόπουλου

«Σκοπός του παρόντος βιβλίου είναι το σιάσιμο μιας σφαλερής ιδέας οπού έως τώρα εβασίλεψε και βασιλέβει ακόμη στην κοινωνία μας.
Η κοινωνία νομίζει πως δεν πρέπει να ξεσκεπάζονται τα ελαττώματά της, και θεωρεί ως εγκληματίαν εκείνον οπού το κάμη. Νομίζει εξεναντίας ότι είναι χρέος κάθε καλού πατριώτη να κηρύττη αρετές εις τον τόπον των ελαττωμάτων της.
Τούτο έκαμε, ώστε ο καθένας, φοβούμενος την πρόληψή της, αρνήθηκε ναν της ανοίξη τα μάτια εις τες αληθινές πηγές των κακών της. Ενώ απ΄ άλλο μέρος οι κατεργαραίοι, που σε κάθε κοινωνία ποτέ δεν λείπουνε, εκερδοσκοπήσανε ναν την αποκοιμήσουν, απάνω στον κρημνό της ανοησίας της, για να κλέψουνε την υπόληψή της.
Εγώ δεν ημπορώ, εν συνειδήσει, να ναναρίσω την κοινωνία μας με το ναρκωτικό νανάρισμα των λαοπλάνων, ούτε μήτε να σιωπήσω τα ολέθρια αποτελέσματα μιας τέτοιας σατανικής κερδοσκοπίας. Εγώ εξεναντίας ξεσκεπάζω τα ελαττώματα με θάρρος και με εξουσίαν. Με όλην εκείνην την εξουσίαν οπού μου δίνει η Αλήθεια … Έως τώρα οι έξοχοί μας ενομίσανε πάντα, πως το καλύτερο που εμπορούσανε να κάμουνε είναι να κρύβουνε τες πληγές της κοινωνίας μας. Εγώ κατηγορώ τούτην την μέθοδο. Ξεσκεπάζω εξεναντίας τες πληγές και ζητώ ιατρείαν. Ιδού το Βιβλίο μου.»
Ανδρέας Λασκαράτος, «Τα μυστήρια της Κεφαλονιάς»
Ποιός είναι ο φυλακισμένος του Ιτς-Καλέ; Μέσα στο βιβλίο αυτό ο αναγνώστης θα διαβάσει την συναρπαστική ιστορία της περιπετειώδους ζωής του.
Θα τον ακολουθήσει στον δύσκολο και ματωμένο δρόμο του προς την Ελευθερία και τη Δόξα. Θα ζήσει δίπλα του τον μεγάλο αγώνα του να δώσει στους Έλληνες Υπερηφάνεια, Πατρίδα, Μέλλον. Είναι η ιστορία σαν μυθιστόρημα του γιού των Ελλήνων.

"Τοξικά συναισθήματα" του Μπερνάντο Σταματέα

Τα συναισθήματα υπάρχουν ώστε νιώθοντάς τα να παίρνουμε χαρά, σοφία, γνώση, και να χτίζουν την προσωπικότητά μας. Όχι για να κυριαρχούν έντονα και πιεστικά στη ζωή μας, γιατί, αν συμβεί αυτό, τότε γίνονται τοξικά. Είναι σαν το στάσιμο νερό που βαλτώνει και γίνεται δηλητηριώδες. Γιατρεύω τα πιεστικά συναισθήματά μου, σημαίνει: προετοιμάζομαι να απελευθερωθώ από τα αρνητικά και τοξικά στοιχεία τους, τα οποία, χωρίς καμμία αμφιβολία, με παγιδεύουν, εμποδίζουν την ζωή μου προς τα εμπρός και σε κάθε περίπτωση με εμποδίζουν να βρίσκω λύσεις... Αυτό που προτείνει το παρόν βιβλίο είναι η ακριβής απόδοση του αληθινού νοήματος σε κάθε συναίσθημα. Τα συναισθήματα δεν μπορούν να ελεγχθούν απέξω, αλλά από μέσα μας, από την ίδια την εξέταση της ζωής μας. Ζω σημαίνει γνωρίζω τον εαυτό μου και η γνώση αυτή μας επιτρέπει να απαλλαγούμε από κάθε τι που μας βαραίνει και μας απογοητεύει.
Το βιβλίο Τοξικά Συναισθήματα είναι το εγχειρίδιο που χρειάζεσαι, που θα σε βοηθήσει να βρεις τα κατάλληλα εργαλεία ώστε να λυτρωθείς από την απογοήτευση, τον θυμό, την εξάρτηση, τις ενοχές, την απόρριψη, και να κατακτήσεις έτσι την εσωτερική γαλήνη που τόσο λαχταράς.

"Το νόημα της ζωής και οι δρόμοι της χαράς" της Isabelle Filliozat

Η εικόνα που έχουμε για την ευτυχία συνήθως συγχέεται με την οικονομική άνεση. Έχεις λεφτά, είσαι ευτυχισμένος. Όλα καλά…
Όλα καλά;
Όχι. Η οικονομική άνεση, αν και μπορεί να προσφέρει απολαύσεις, και είναι ασφαλώς καλοδεχούμενη, στην ουσία μειώνει τη χαρά, μαλθακώνει, ακυρώνει την ικανότητά μας να αγωνιστούμε για να ζήσουμε.
Διότι η προσπάθεια να προσπεράσουμε τα εμπόδια της ζωής καθώς και η ανάγκη για δημιουργία είναι συναισθήματα ουσιαστικά που φέρνουν πληρότητα. Μας ενδυναμώνουν όταν ορθώνουμε το ανάστημά μας.
Όταν αγωνιζόμαστε και κερδίζουμε μάχες, όταν πέφτουμε αλλά σηκωνόμαστε και συνεχίζουμε, κτίζουμε τον εαυτό μας, τον γιγαντώνουμε, τον κάνουμε ένα ισχυρό έρεισμα του εσωτερικού μας κόσμου.
Επίσης η επαφή μας με τη Φύση είναι διεγερτική, θεραπευτική. Πηδήξτε, τρέξτε, χορέψτε, τραγουδήστε, γιορτάστε! Όλα αυτά φέρνουν χαρά.
Δεχθείτε τη ζωή όπως έρχεται, ανακαλύψτε τη φυσική ροή των πραγμάτων, διδάξετε στα παιδιά σας να αντιμετωπίζουν με χάρη δυσκολίες και εμπόδια.
Μέσα στο παρόν βιβλίο θα βρείτε πλήθος πληροφοριών και ασκήσεων για να ανοίξετε τη συνειδητότητά σας και να αυξήσετε τη χαρά στην καθημερινή σας ζωή.

"Το μεγαλείο του ανθρώπου" της Jacqueline Worms de Romilly

Το μεγαλείο του ανθρώπου στον Χρυσούν αιώνα του Περικλέους.
Μέσα από την ανάγνωση σπουδαίων Ελλήνων συγγραφέων της αρχαιότητας, η Ζακλίν ντε Ρομιγύ προσπαθεί να μας κάνει να κατανοήσουμε τη θεωρία περί του μεγαλείου του Ανθρώπου. Του Ανθρώπου που απαλλαγμένος από τον θεϊκό φόβο, δημιούργησε απαράμιλλα επιτεύγματα και μέσα απ᾽αυτά αναδύθηκε ο λεγόμενος Χρυσούς Αιών: ο 5ος αιώνας π.Χ. στην πόλη υπόδειγμα του ανώτερου πολιτεύματος, αυτού της Δημοκρατίας, στην Αθήνα. Για πρώτη φορά, οι θεοί δεν έχουν πια κεφάλια ζώων ή πουλιών, δεν είναι γεράκια, κριάρια, σκύλοι ή αγελάδες, ούτε και απίθανα όντα με τρομερές ιδιότητες όπως στην Αίγυπτο και στην Ασία, ή στην Ινδία. Για πρώτη φορά οι θεοί έχουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Για πρώτη φορά οι άνθρωποι μετουσιώνονται σε θεούς μέσα από την επινοητικότητα και την δύναμη του Νου.. Το πείραμα αυτό δεν οδηγεί, ωστόσο, σε μια αφελή αισιοδοξία. Οι Έλληνες δεν πιστεύουν ότι τα πάντα είναι ρόδινα για τον άνθρωπο. Η τραγωδία και η ιστορία μας δείχνουν, αντιθέτως, ότι συνειδητοποιούν απόλυτα τις ήττες, τις κακοτυχίες, τα πάθη και τα βάσανα στα οποία είναι εκτεθειμένη η ανθρωπότητα.
«Η λαμπερή αξία της ευφυίας της Ελλάδος εκείνης του Χρυσού Αιώνος, έγκειται στο ότι είχε την φλογερή επιθυμία να χαλιναγωγήσει τα πάθη, να αναδείξει αξίες, να αφοσιωθεί σε ένα ανώτερο ιδανικό που θα άντεχε στον χρόνο. Η έννοια του νοητικού μεγαλείου του Ανθρώπου, είναι ένας σκοπός, μία κατάκτηση, μια προσπάθεια διαρκώς ανανεούμενη στην οποία ο άνθρωπος, για να λέγεται ʼνθρωπος, πρέπει να αφιερώσει όλες του τις δυνάμεις.…»