Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ο Τομ ερωτεύτηκε την Άλις τη στιγμή που την αντίκρισε. Συνειδητοποίησε ότι δε θα ήταν καθόλου εύκολο να είναι μαζί της, αλλά η Άλις είναι γεμάτη ενέργεια, ένας ήλιος που λάμπει στον κατά τ’ άλλα συνηθισμένο κόσμο του.
Κάποιοι μπορεί να βλέπουν την Άλις και να νομίζουν ότι έχει τα πάντα στη ζωή της. Όμως, η Άλις ξέρει ότι δεν είναι σαν τις άλλες γυναίκες. Η ζωή της είναι περίπλοκη, απρόβλεπτη, δύσκολη. Αλλά δεν της αρέσει ο οίκτος. Το μόνο που θέλει να κάνει, το μόνο που ήθελε ποτέ, είναι να τραγουδάει.
Στην Άλις έχουν πει να μην ακολουθεί τα όνειρά της. Το ίδιο και στον Τομ. Αλλά όταν η μοίρα τους έχει ήδη φερθεί σκληρά, είναι ώρα να σταματήσουν να ακούν τους άλλους και να ακολουθήσουν μόνο την καρδιά τους.
Βασισμένο σε αληθινή ιστορία, ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης και της αγάπης. 

Προσωπική άποψη:
Ζούμε σ' έναν κόσμο όπου κάθε μέρα μαθαίνουμε πως κάτι κακό συνέβη σε κάποιον άνθρωπο του περιβάλλοντός μας, είτε αυτός είναι φίλος, είτε γείτονας, είτε γνωστός. Μόνο, και μόνο τότε, σκεφτόμαστε πως, ίσως, τελικά, τα δικά μας προβλήματα να μην είναι και τόσο μεγάλα, ειδικά όταν υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται αντιμέτωποι με τον ίδιο το χρόνο, που κάθε μέρα όλο και λιγοστεύει για εκείνους. Και νιώθουμε ντροπή, θα έλεγα, όταν συνειδητοποιούμε πως οι άνθρωποι αυτοί, αντί να χάνουν την πίστη και την ελπίδα τους, γίνονται όλο και πιο δυνατοί, όλο και πιο ονειροπόλοι, όλο και μεγαλύτεροι αγωνιστές, προκειμένου να προλάβουν, να γευτούν, να ζήσουν, αρπάξουν ό,τι καλύτερο μπορούν από τούτη τη ζωή, έστω κι αν γνωρίζουν πως το νήμα της θα κοπεί, όχι απαραίτητα άδικα, αλλά σίγουρα πρόωρα.

Μια ιστορία ενός τέτοιου ανθρώπου είναι και η συγκεκριμένη, με την Alice Peterson ν' αφηγείται, ουσιαστικά, τη ζωή της Βρετανίδας τραγουδίστριας Άλις Μάρτινο, η οποία γεννήθηκε με κυστική ίνωση, μια ασθένεια που συνοδεύεται από μικρό προσδόκιμο ζωής, και που "έφυγε" από τη ζωή στα τριάντα της μόλις χρόνια, έχοντας, ωστόσο, πραγματοποιήσει ένα μεγάλο της όνειρο προηγουμένως. Γιατί παρά τις δυσκολίες της ζωής της, την ενδοσχολική βία, τον ρατσισμό, τον φόβο του θανάτου, ακόμα και τον φόβο της πραγμάτωσης του έρωτα, η Άλις είχε ένα όνειρο μεγαλύτερο απ' όλα τ' άλλα. Να τραγουδάει! Και αυτό έγινε πραγματικότητα, όταν η Sony τής προσέφερε το πρώτο της συμβόλαιο, που έμελλε να είναι και το τελευταίο της, αν και κάτι μου λέει πως λίγο θα την ένοιαζε αυτό, ακόμα κι αν το γνώριζε τότε. Όχι αφού κατάφερε ν' αφήσει πίσω της κάτι που θα την θυμίζει για πάντα. Τη φωνή της!

Το να κρίνεις, λοιπόν, ένα βιβλίο που βασίζεται σε μια ιστορία όπως η συγκεκριμένη, μου φαντάζει κάπως δύσκολο και αυτό γιατί δεν ξέρω κατά πόσο, τελικά, μπορείς να κρίνεις λογοτεχνικά κάτι που μιλάει για την ίδια τη ζωή και, μάλιστα, για μια πραγματικότητα αυτής που δεν είναι εύκολο να την αγγίξεις. Δεν είναι εύκολο όχι μόνο γιατί μπορείς πολύ εύκολα να γίνεις μελοδραματικός, αλλά και γιατί πρέπει να προσέξεις, μέσα από την τραγικότητα μίας κατάστασης, να προσφέρεις στον αναγνώστη αυτό που θα ήθελε ο ίδιος ο πρωταγωνιστής. Μια γεύση ελπίδας και αισιοδοξίας! Γιατί μπορεί η Άλις να πέρασε δύσκολα, μπορεί να στιγματίστηκε από μια μοίρα σκληρή που της κληροδοτήθηκε τόσο βίαια, όμως ποτέ δεν το έβαλε κάτω και είμαι βέβαιη πως κανέναν δεν θα συμβούλευε να το κάνει αυτό, αλλά πως με χαμόγελο θα τον παρότρυνε να παλέψει και να ζήσει την κάθε στιγμή, γιατί αυτή είναι μοναδική.

Αυτό που θα κρατήσω εγώ, από το "Ένα τραγούδι για το αύριο", είναι η πίστη της Άλις. Η πίστη της απέναντι στους ανθρώπους, στη μοίρα, στο γραμμένο του καθενός μας -είτε αυτό το έχει υπογράψει ο Θεός είτε η μοίρα-, στη ζωή, μα κυρίως, η πίστη απέναντι στον ίδιο της τον εαυτό, στα θέλω, στα μπορώ της. Η ιστορία της με άγγιξε, με συγκίνησε, και μέσα από την τραγικότητά της μου θύμισε πως τα πάντα, το κάθε τι σε τούτη ζωή, είναι στιγμές. Μικρές, μοναδικές, ανεπανάληπτες στιγμές που φεύγουν και χάνονται και δεν γυρίζουν πίσω. Γι' αυτό και πρέπει να τις αρπάζεις, να τις ζεις, να τις βιώνεις, να τις αγαπάς, με τα καλά και τ' άσχημά τους, γιατί αυτές υφαίνουν τα νήματα της ύπαρξής σου. Κι αν αυτή είναι γραφτό της να είναι σύντομο, ας είναι, αρκεί να μην ξεχάσεις να ονειρεύεσαι, να πράττεις, να την κάνεις όσο πιο μοναδική, συναραπαστική και έντονη μπορείς, για όσο μπορείς, για όσο θα 'σαι εδώ, αφήνοντας ανεξίτηλο το σημάδι σου για να θυμούνται όσο σ' αγάπησαν, και όχι μόνο, πως ήσουν εδώ... και έδωσες και πήρες ό,τι καλύτερο μπορούσες.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Alice Peterson
Μεταφραστής: Αργυρίου Αναστάσιος
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Πεζογραφία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 424
ISBN: 978-618-01-2359-3