"Τα βιβλία του αίματος 2" του Clive Barker

Ο δεύτερος τόμος των Βιβλίων του αίματος βαδίζει στα ίδια μονοπάτια θανάτου που χάραξε ο πρώτος τόμος της σειράς. Ο Clive Barker κατορθώνει με επιτυχία να συνδυάσει τους πιο αποκρουστικούς φόβους των αναγνωστών με ειδεχθή πλάσματα που μόνο ελάχιστοι έχουν την πνευματική ικανότητα να συλλάβουν. Οι πέντε ιστορίες, τα πέντε αυτά παραδοξολογήματα, που περιλαμβάνονται στον παρόντα τόμο προκαλούν αναμφισβήτητα σοκ, ναυτία και τρόμο. Πρόκειται για έναν εορτασμό της διαστροφής, για ένα καρναβάλι τεράτων στο οποίο ο αναγνώστης σε καμία περίπτωση δεν νιώθει ασφαλής. Η εικονολογική γλώσσα του Barker, το γκροτέσκο στοιχείο και η ευφυΐα της ειρωνείας του προσφέρουν μία εικονογραφία του παράδοξου και του διαστροφικού.
Ο Barker δεν γράφει για να καθησυχάσει τον αναγνώστη. Κάθε άλλο. Ο συγγραφέας σε πιάνει από το χέρι, σου κλείνει τα μάτια και σε ρίχνει, αβοήθητο, μέσα στην κόλαση των παράλογων, εικονικών μεταφορών του, ενώ σε αφήνει να παλέψεις μόνος σου. Το είδος του τρόμου που γράφει έχει σκοπό να σκίσει το πέπλο του μυστηρίου και να αποδομήσει κάθε πτυχή της πραγματικότητας. Οι ιστορίες του μεταποιούν τους συμβατικούς συναισθηματισμούς και φέρνουν τον αναγνώστη αντιμέτωπο με μία μοναδικά διαφορετική θέαση του κόσμου και της πραγματικότητας, προβάλλοντας το πλέγμα σχέσεων που αναπτύσσεται ανάμεσα στην επιθυμία και τον φόβο. Ο Barker δημιουργεί ένα απόλυτα πιστευτό μυθολογικό σύμπαν στο οποίο κατοικεί —και κυριαρχεί— το τερατώδες. Αν κάτι υπόσχεται ο συγγραφέας, αυτό είναι ένας διαρκής, επικίνδυνος μετεωρισμός του αναγνώστη μεταξύ κανονικότητας και παραλογισμού, μεταξύ πραγματικότητας και φανταστικού, ένας μετεωρισμός που υπονομεύει τις κοινωνικές νόρμες παρουσιάζοντας, τελικά, πιθανές, διαφορετικές πραγματικότητες.

"Ο Νονός: Η επιστροφή" του Mark Winegardner

Η Αμερική του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα ιδωμένη από τη σκοπιά της πέμπτης εξουσίας. Μιας εξουσίας που κρατά στο χέρι τις άλλες τέσσερις: πολιτικούς, αστυνόμους, δικαστές και δημοσιογράφους, μαζί και τον κόσμο του τζόγου και του θεάματος. Της Κόζα Νόστρα του Μάικλ Κορλεόνε, που σκοπεύει να επεκταθεί κι εκτός Αμερικής, ενισχύοντας τους δεσμούς με τη Σικελία και αποκτώντας πλήρη έλεγχο της Κούβας.
Παράλληλα όμως, ο Μάικλ πρέπει να σώσει και τον γάμο του, κάνοντας αυτό που είχε υποσχεθεί όταν ανέλαβε capo: να μεταστρέψει τις οικογενειακές επιχειρήσεις σε ατραπούς νομιμότητας. Θα προλάβει όμως να κάνει οτιδήποτε από όλα αυτά; Ένας ισάξιος αντίπαλος τον περιμένει σε μια κούρσα θανάτου…
O Νονός, η επιστροφή γράφτηκε από τον Mark Winegardner, ως sequel του The Godfather του Mario Puzo. Ο Winegardner συνεχίζει την ιστορία, με πρωταγωνιστή τον γιο του Βίτο Κορλεόνε, Μάικλ, τον οποίο ενσάρκωσε αξέχαστα ο Αλ Πατσίνο στην τριλογία του Κόπολα. Σαράντα χρόνια μετά την κυκλοφορία του Νονού, του βιβλίου του Mario Puzo που μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη από τον Francis Ford Coppola, ο Mark Winegardner ξαναπιάνει το νήμα της ιστορίας, για να αφηγηθεί όλα όσα συμπληρώνουν τα κενά, όλα όσα φωτίζουν την εξέλιξη της ιστορίας που συνιστά τον Μεγάλο Αμερικανικό Θρύλο του εικοστού αιώνα.

"Η γυναίκα του Καίσαρα" του John Maddox Roberts

Μια ανήκουστη ιεροσυλία διαπράττεται στο σπίτι του μεγάλου ποντίφικα Γάιου Ιούλιου Καίσαρα, και τέσσερις φόνοι σχετίζονται με αυτήν. Ο Δέκιος Καικίλιος Μέτελλος, που μόλις έχει εκλεγεί συγκλητικός, αναλαμβάνει την εξιχνίασή τους, συναναστρέφεται διαβόητους ηγέτες του υποκόσμου και έρχεται αντιμέτωπος με όλους τους ισχυρούς της εποχής. Όμως ο Δέκιος δεν είναι μόνος – αρωγοί του στο δύσκολο έργο του στέκονται η γοητευτική ανιψιά του Καίσαρα, ένας ιδιόρρυθμος έλληνας γιατρός μονομάχων που εκτελεί και χρέη ιατροδικαστή, αλλά και ένας νεαρός δούλος, ο Ερμής, που θα αποδειχθεί ο πιο διασκεδαστικός και πολύτιμος βοηθός του… Τα βιβλία SPQR γράφηκαν από τον John Maddox Roberts ως σειρά αστυνομικών ιστοριών που βασίζονται συχνά σε πραγματικά γεγονότα, πλαισιώνονται από ιστορικά υπαρκτά πρόσωπα και εκτυλίσσονται στην Αρχαία Ρώμη, την εποχή της κατάλυσης της δημοκρατίας. Τα αρχικά SPQR (Senatus Populusque Romanus – Η Σύγκλητος και ο Λαός της Ρώμης) αποτελούσαν το επίσημο όνομα της ρωμαϊκής δημοκρατίας.

"Τα διηγήματα" του Πέτρου Τατσόπουλου

Όλα τα διηγήματα του Πέτρου Τατσόπουλου, διασκορπισμένα μέχρι σήμερα σε τέσσερις συλλογές —Κινούμενα σχέδια (1984), Ανάλαφρες ιστορίες (1995), Κομεντί (1999), Πικάντικες ιστορίες (2005)—, είναι συγκεντρωμένα πλέον στον τόμο που κρατάτε στα χέρια σας. Μια αιχμηρή ματιά στον σύγχρονο τραγέλαφο.