Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Γαλλία 1128. Ο μυστικός πόλεμος ανάμεσα στα πλάσματα της νύχτας παίρνει τέλος, και με τη νίκη των βρικολάκων, οι Λυνξ εξαφανίζονται.
Αιώνες αργότερα, στα μέρη όπου γράφτηκε αυτό που οι βρικόλακες και οι λυκάνθρωποι θεωρούσαν επίλογο της ιστορίας των Λυνξ, ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στο βιβλίο των σκοτεινών πλασμάτων. Ο πόλεμος μεταξύ τους ξεκινά και πάλι.
Η Μαρτέν ντε Λυνξ, η νεαρή αρχηγός των Λυνξ, πρέπει να πάρει κρίσιμες αποφάσεις για να προστατεύσει το είδος της. Όμως ο κόσμος της κλονίζεται όταν γνωρίζει τον Ζεράρ, τον μυστηριώδη βρικόλακα που μετακόμισε στην πόλη της. Η έλξη ανάμεσά τους μοιάζει δυνατότερη από τη δίψα της για αίμα κι από τον πόλεμο που θα τους φέρει αντιμέτωπους. Μια έλξη πιο δυνατή κι από τον χρόνο τον ίδιο.

Προσωπική άποψη:
Είχα αρκετό καιρό να διαβάσω μια ιστορία φαντασίας με την υπογραφή ενός Έλληνα συγγραφέα και να πω πως, όχι μόνο μου άρεσε, αλλά βρήκα κι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ως προς την κεντρική της ιδέα. Ο λόγος, για το μυθιστόρημα της πρωτοεμφανιζόμενης Νάγιας Γριβέλλη, "Δάσος από κεχριμπάρι", που από τον τίτλο και μόνο σε προδιαθέτει πως θα διαβάσεις κάτι έξω από τα συνηθισμένα. Και πράγματι, μπορεί το σύμπαν της να περιλαμβάνει βρικόλακες και λυκανθρώπους, όμως αυτοί παρουσιάζονται μέσα από ένα ξεχωριστό και καθόλα πρωτότυπο πρίσμα. Και δεν είναι μόνοι τους... Γιατί, στο σύμπαν αυτό, οι δύο αυτές οντότητες έχουν ν' αντιμετωπίσουν έναν μεγαλύτερο, κοινό εχθρό, που απειλεί την ύπαρξή τους όσο κανένας δεν έχει απειλήσει ποτέ. Τουλάχιστον, αυτή είναι η αρχή της ιστορίας μας.

Ταξιδεύοντας στη Γαλλία του 12ου αιώνα, μιας εποχής όπου οι δοξασίες και οι θρύλοι γύρω από τα τρομακτικά πλάσματα της νύχτας -και όχι μόνο- έδιναν κι έπαιρναν, γινόμαστε μάρτυρες ενός πολέμου με απρόσμενες συμμαχίες και την εξάλειψη ενός αρχαίου είδους, των Λυνξ. Ή αυτού που οι εχθροί τους θεωρούν εξάλειψη, καθώς ο Ζερόνιμο, ο φερόμενος ως τελευταίος των Λυνξ, θυσίασε τον εαυτό του προκειμένου να σωθεί και να φυγαδευτεί ο μονάκριβος γιος του και κατ' επέκτασιν, να διαφυλαχθεί η ύπαρξη του είδους τους, έστω και στα κρυφά. Και πράγματι, για αιώνες ολόκληρους, οι Λυνξ ζουν όσο πιο αθόρυβα μπορούν, αγνοώντας σχεδόν ο ένας την ύπαρξη του άλλου. Μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα που μια απρόσμενη συνάντηση θ' αποκαλύψει καλά κρυμμένες αλήθειες, θα φέρει στο φως μυστικά, παλιές έχθρες θα φουντώσουν, την ίδια ώρα που ένας παράδοξος έρωτας γεννιέται στα αναχώματα.

Προσπαθώ να μην αποκαλύψω πολλά σχετικά με την πλοκή, όχι περισσότερα απ' όσα αποκαλύπτει η ίδια η περίληψη, αλλά πραγματικά το πετυχαίνω μετά δυσκολίας. Κι αυτό οφείλεται στον ενθουσιασμό μου γιατί, το "Δάσος από κεχριμπάρι" -εμπνευσμένο από το χρώμα που παίρνουν τα μάτια των Λυνξ όταν οργίζονται-, αποδείχθηκε ένα βιβλίο πολλά περισσότερα υποσχόμενο απ' αυτό που περίμενα, μα και απ' αυτό που θα μπορούσα να ζητήσω. Νεανικό και φρέσκο, αλλά χωρίς να διακρίνεται για την αφέλειά του -όπως πολλά άλλα τέτοια βιβλία του είδους που νεανίζουν υπερβολικά χωρίς να υπάρχει λόγος, χάνοντας ένα μέρος της σοβαρότητας που θα μπορούσαν να έχουν, ανεβάζοντάς τα επίπεδο-, παρά για την συγκροτημένη πλοκή κι αφηγηματική ροή του, που σε συνδυασμό με τις ποικίλες ανατροπές και την καλή διαχείριση των εντάσεων και των κορυφώσεών του, καταφέρνει να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μας από την αρχή μέχρι το τέλος, κάνοντάς μας αρκετές φορές να υποθέτουμε τι μπορεί να συμβεί κι άλλες τόσες ν' αναιρούμε.

Παράλληλα, παρά που η ιστορία του βιβλίου τοποθετείται σε ένα φανταστικό σύμπαν, διατηρεί τις ρίζες του στον πραγματικό κόσμο, χωρίς να μας αποκόβει εξ' ολοκλήρου από αυτόν, αλλά κάνοντάς τον κομμάτι του, όπως κομμάτι τους έχουν προσπαθήσει να τον κάνουν αυτές οι τρεις τόσο διαφορετικές φυλές, όχι μόνο επειδή καλούνται να προσαρμοστούν στα εκάστοτε, σύγχρονα ή μη δεδομένα, αλλά επειδή οφείλουν να το κάνουν για να επιβιώσουν. Και μέσα από την ανάγκη για επιβίωση, γεννάτε και η ανάγκη για επιβολή, για εκδίκηση, για δικαίωση, για όλα αυτά που η κάθε φυλή εκπροσωπεί, που πρεσβεύει ή που θεωρεί πως οφείλει να υπερασπιστεί και να προστατέψει, είτε λόγω τιμής, είτε λόγω καθήκοντος, ακόμα και λόγω προσωπικής, εσωτερικής επιθυμίας, κατά περιπτώσεις, ακόμα κι αν δεν το κατανοούμε απόλυτα πάντοτε. Άλλωστε, το συναίσθημα, ορισμένες φορές, οφείλει να είναι κυρίαρχο κι αυτό ν' ακολουθούμε.

Τέλος, αξίζει ν' αναφερθούμε στην σύγχρονη, ρεαλιστική αποτύπωση των διαλόγων που υποστηρίζουν το σκέλος της αφήγησης -γιατί, κακά τα ψέματα, βιβλία όπως αυτό, χωρίς καλούς και αληθοφανείς διαλόγους, με βάσεις, δεν μπορούν να σταθούν, μα και στους δυναμικούς και αρκετά άρτια δομημένους χαρακτήρες της ιστορίας αυτής, που μπορεί κάποιες στιγμές να με έκαναν να νιώσω πως χάνουν ελαφρώς το μέτρο, που συνολικά, όμως, με κέρδισαν επειδή είχαν προσωπικότητα και την υποστήριζαν με όποιο μέσο τους δινόταν η ευκαιρία. Συνοψίζοντας, λοιπόν, αν ψάχνετε μια εναλλακτική, φρέσκια, έξυπνη πρόταση στο χώρο της φανταστικής λογοτεχνίας, τότε το "Δάσος από κεχριμπάρι" έχει γραφτεί για εσάς.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Γρίβελλη Νάγια
Εκδόσεις: Πνοή
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 368
ISBN: 978-618-5307-41-7