Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ο αφηγητής της ιστορίας αυτής είναι ένα δωδεκάχρονο αγόρι σαν όλα τα άλλα, με τους φόβους, τις ανασφάλειες και τα όνειρά του. Ώσπου μια μέρα, στην επιστροφή από το σχολείο, ρίχνει από μια γέφυρα μια μπίλια, προκαλώντας ένα ατύχημα που θα στοιχίσει τη ζωή σε μια οικογένεια. Μόνο η συνομήλική του Ιρένε σώζεται, αλλά μένει ανάπηρη. Εκείνη η μέρα σημαδεύει τη ζωή του. Το μοιραίο λάθος του γίνεται το μεγαλύτερο μυστικό του – και η Ιρένε η μεγαλύτερη εμμονή του. Η αγάπη του γι’ αυτή θα ξεκινήσει από την ενοχή αλλά θα γίνει η σωτηρία του καθώς η δική του οικογένεια διαλύεται με το διαζύγιο των γονιών του…
Με το ξεχωριστό στιλ και το τόσο προσωπικό χιούμορ του, ο Μιγιάς γράφει μια ιστορία για την εφηβεία και τη δύσκολη πορεία προς την ενηλικίωση. Ακροβατώντας ανάμεσα στην πρόκληση και την ευαισθησία, ο ήρωάς του αφηγείται όλα όσα ο ίδιος ο Μιγιάς –κι ο καθένας από εμάς– δε βρίσκει το κουράγιο να εξομολογηθεί.
Μια ιστορία για όσους είναι νέοι κι όσους υπήρξαν κάποτε και δεν το ξέχασαν ποτέ. 

Προσωπική άποψη:
Μια μικρή, θεωρητικά ασήμαντη πράξη, που θα μπορούσε να περάσει και να σβήσει στο πέρασμα του χρόνου, έρχεται να χαραχτεί στη μνήμη αυτού με τον πιο τραγικό τρόπο. Μια μπίλια, μια μικρή, ασήμαντη μπίλια, οδηγεί στο θάνατο σχεδόν μία ολόκληρη οικογένεια, εκτός από την κόρη αυτής, που ναι μεν σώζεται, αλλά μένει ανάπηρη. Αυτουργός του ατυχήματος, με ό,τι συνέπειες αυτό έφερε μαζί του, ένα δωδεκάχρονο αγόρι, που βουτηγμένο στα συναισθήματα μοναξιάς κι ενοχής που νιώθει βαθιά μέσα του, αλλά που δεν μπορεί να τα μοιραστεί με κανέναν, αρχίζει να τα καταγράφει σε ένα ημερολόγιο, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να τα εξωτερικεύσει και, ίσως, να βρει κάτι από την λύτρωση που τόσο απελπισμένα έχει ανάγκη.

Μιλώντας σε πρώτο πρόσωπο, σαν να απευθύνεται στον πατέρα του, που στην πραγματικότητα τον έχει απορρίψει, συναισθηματικά και πρακτικά, με το κενό μεταξύ τους όλο και να μεγαλώνει όλο και περισσότερο κάθε μέρα που περνάει, ο πρωταγωνιστής μας διανύει την δύσκολη περίοδο της εφηβείας, ωριμάζοντας απότομα και βίαια μέσα σε αυτήν, προσπαθώντας να κατανοήσει τον εαυτό του, τα συναισθήματά του, τη φύση του, μα και τα λάθη του, που τον έχουν φέρει αντιμέτωπο μ' ένα παρελθόν κι ένα μέλλον που δεν είχε ποτέ του φανταστεί. Και η αφήγηση αυτή, ενώ ξεκινάει με όλη την αφέλεια, την ειλικρίνεια, την παιδικότητα και τον αυθορμητισμό ενός παιδιού, όσο ο καιρός περνάει, μαζί με τον ίδιο, ωριμάζει και αυτή, αποκτά ταυτότητα, γίνεται πιο συνειδητοποιημένη και ουσιαστική, έστω κι αν διαστρεβλώνεται μέσα από τα ίδια της τα πρίσματα, στο βάθος της αλήθειας της.

Ο Juan José Millás μέσα από ένα βιβλίο μόλις 136 σελίδων, με απόλυτα δομημένα κεφάλαια των τριών σελίδων, μικρές εξομολογήσεις και κομμάτια της προσωπικότητας που συνθέτουν το όλον της ύπαρξης του ήρωα και του ρόλου του μέσα στον κύκλο της ζωής, καταφέρνει να μας συγκινήσει, να μας προβληματίσει, μα και να μας κάνει να βιώσουμε όλη την τραγικότητα της ιστορίας αυτής, σε όλες τις διαστάσεις τις. Μας επιτρέπει να διασχίσουμε μαζί του το μονοπάτι της εφηβείας που οδηγεί βήμα βήμα σε αυτό της ενηλικίωσης, να συνειδητοποιήσουμε πόσο μεγάλη ανάγκη έχει το κάθε παιδί την αποδοχή των γονιών του, για χίλιους δύο λόγους, και την τρυφερότητα, μα πάνω απ' όλα, πόσο απαραίτητη είναι η ελευθερία για τον καθέναν από εμάς, γιατί μονάχα αυτή μας επιτρέπει να ζήσουμε, να βιώσουμε, ν' αναπνεύσουμε ελεύθερα.
Βαθμολογία 8,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Juan José Millás
Μεταφραστής: Δαρβίρη Θεοδώρα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 136
ISBN: 978-618-01-2693-8