Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Έχω μεγάλη ανάγκη να πεθάνω.
Αυτές είναι οι ανατριχιαστικές λέξεις που αφήνει πίσω του ένας άντρας ο οποίος είχε τα πάντα στη ζωή του, αλλά επέλεξε να πεθάνει. Η χήρα του, η Τζέιν Χοκ, είναι αποφασισμένη να κάνει όλα όσα επιτάσσουν ο πόνος της, ο φόβος της και η οργή της: να ανακαλύψει την αλήθεια πάση θυσία. Ο αριθμός των επιτυχημένων ανθρώπων που χαίρουν εκτίμησης και, παρ’ όλα αυτά οδηγούνται στην αυτοκτονία, είναι ανεξήγητα υψηλός. Όταν η Τζέιν αναζητά το γιατί, βρίσκεται αντιμέτωπη με μια εφιαλτική πραγματικότητα, μια σκοτεινή συνωμοσία που απλώνει τα δίχτυα της σαν… ιστός αράχνης. Οι πανίσχυροι εχθροί της προστατεύουν ένα μυστικό τόσο σημαντικό και τόσο τρομακτικό, ώστε δε διστάζουν να εξοντώσουν τους πάντες προκειμένου να το διατηρήσουν κρυφό. Αλλά η δύναμη και η πανουργία τους δεν αρκούν για να σταματήσουν μια γυναίκα που αποδεικνύεται εξίσου ψυχρή και αδίστακτη και οδηγείται από ένα μίσος που δεν μπορούν να κατανοήσουν. Επειδή είναι ένα μίσος γεννημένο από έρωτα.
Μια καινούργια σειρά καταιγιστικής δράσης, μια νέα αξιοθαύμαστη ηρωίδα που ήρθε για να μείνει.

Προσωπική άποψη:
Ο Dean Koontz είναι ένας από τους πλέον πολυγραφότατους, διάσημους και αγαπητούς συγγραφείς ιστοριών θρίλερ, μυστηρίου και φαντασίας. Πολλοί τον συγκρίνουν με τον Stephen King, αν και δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να σταθεί σε ρεαλιστικό επίπεδο μια τέτοια σύγκριση, και άσχετα από το μακρύ βιογραφικό και των δύο. Χωρίς να είμαι φανατική και πωρωμένη αναγνώστρια του King, οφείλω να ομολογήσω πως είναι καλύτερος του Koontz, κάτι που οφείλεται -κυρίως- στο ότι καταφέρνει να διαχειρίζεται καλύτερα ακόμα και τις ίδιες τις υπερβολές του. Δηλαδή, ο Koontz, ναι μεν έχει καλές ιδέες, αρκετές φορές, όμως, γίνεται θύμα τους και παρασύρεται σε μονοπάτια που, τελικά, μας "πετάνε" εκτός κλίματος. Με απλά λόγια, δεν θα τον χαρακτηρίζαμε και πολύ σταθερό.

Αποτέλεσμα όλων των προαναφερθέντων, το να έχω να διαβάσω αρκετό καιρό, τώρα, κάποιο βιβλίο δια χειρός Koontz και να μπορώ να πω πως με παρέσυρε. Τουλάχιστον, αυτό ίσχυε μέχρι που στα χέρια μου βρέθηκε η "Τυφλή γωνία", και που παρά την όποια προκατάληψή μου, απόλαυσα πολύ περισσότερο απ' όσο, όχι μόνο περίμενα, αλλά ήλπιζα κιόλας. Η Τζέιν Χοκ, πρωταγωνίστρια αυτής της νέας λογοτεχνικής σειράς, πράκτορας του FBI, καλείται ν' αντιμετωπίσει την μυστηριώδη αυτοκτονία του άντρα της, ενός ανθρώπου που θεωρητικά είχε τα πάντα και κανέναν λόγο να τερματίσει τη ζωή του. Και δεδομένου ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι σαν κι αυτόν δίνουν τέρμα στη ζωή τους τα τελευταία χρόνια, η Τζέιν αποφασίζει να διερευνήσει την υπόθεση λίγο πιο ουσιαστικά, ανακαλύπτοντας στοιχεία και δεδομένα που φαίνεται πως αναστατώνουν κάποιους που προσπαθούν, για τους δικούς τους σκοπούς και λόγους, να τα κρατήσουν καλά κρυμμένα.

Πρώτα απ' όλα, θέλω να εκφράσω τη χαρά μου που ένας άντρας συγγραφέας δημιούργησε μια τόσο ωραία κι ενδιαφέρουσα ηρωίδα, μακριά από κλισέ ή δήθεν σύγχρονα υστερικά πρότυπα, που μας έχουν ζαλίσει το μυαλό την τελευταία τριετία. Η Τζέιν είναι μια απίθανη και άκρως ισορροπημένη πρωταγωνίστρια. Είναι δυναμική -αυτό που η νεολαία θ' αποκαλούσε bad ass-, χωρίς, ωστόσο, να χάνει τις ευαισθησίες της, θυσιάζοντάς τες στον βωμό της μαγκιάς, αλλά και χωρίς να γίνεται συναισθηματικό θύμα τους καταλήγοντας να μυξοκλαίει σε κάθε πρώτη ευκαιρία. Είναι έξυπνη, έχει αναλυτική σκέψη, μα κι ένα πολύ καλό ένστικτο που βοηθάει με τον δικό του τρόπο, είναι τολμηρή, ρισκάρει, αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπολογίζει τη ζωή της και δεν έχει μέτρο. Αντίθετα, δείχνει μια αγάπη για τη ζωή και τον άνθρωπο, γενικότερα, και περισσότερο μοιάζει να κατευθύνεται από ένα αίσθημα δικαιοσύνης, παρά από τον προσωπικό της εγωισμό ή τις εσωτερικές της ανάγκες.

Σε ότι έχει να κάνει με την πλοκή, ο Koontz, εντυπωσιάζοντάς με, θα έλεγα, καταφέρνει να κρατήσει αρκετά καλές ισορροπίες ανάμεσα στο αστυνομικό στοιχείο και σε εκείνο της επιστημονικής φαντασίας, δημιουργώντας ένα πολύ σύγχρονο κράμα θρίλερ και περιπέτειας που στηρίζεται στις βάσεις της τεχνογνωσίας-τεχνοφοβίας, και του πόσο χειριστικές κι επικίνδυνες μπορούν ν' αποδειχθούν αυτές σε λάθος χέρια, για τους λάθος λόγους, κατευθυνόμενοι πάντα από λανθασμένα, εγωιστικά κίνητρα. Σε όλα αυτά, λοιπόν, τα μικρότερα ή μεγαλύτερα τεχνολογικά στοιχεία, ο Koontz αναφέρεται με αρκετή λεπτομέρεια, τόση ώστε να είναι ξεκάθαρο ότι έχει γνώση για ποιο πράγμα μιλάει, αλλά χωρίς να μας βομβαρδίζει με υπερβολικές και φλύαρες λεπτομέρειες που απλά θα μας έκαναν να βαρεθούμε και ν' αποπροσανατολιστούμε από την ουσία της ιστορίας.

Η "Τυφλή γωνία" είναι ένα βιβλίο η αφήγηση του οποίου διαθέτει κινηματογραφικό ρυθμό, έντονη δράση κι έναν ιδιαίτερα έξυπνο πυρήνα ο οποίος έχει προοπτικές εξέλιξης. Βέβαια, τα βιβλία αυτά που μοιάζουν να έχουν γραφτεί με τέτοιον τρόπο ώστε να διευκολύνουν τη μελλοντική κινηματογραφική-τηλεοπτική μεταφορά τους, πάντα με κάνουν να αισθάνομαι πως θα μπορούσαν να έχουν αποφύγει την τόσο σεναριακή προσέγγισή τους, στην προκειμένη περίπτωση, ωστόσο, δεδομένου ότι πέρασα καλά, λέω να το προσπεράσω. Πάνω απ' όλα, όμως, η ιστορία αυτή διαθέτει μία εξαιρετική πρωταγωνίστρια την οποία με μεγάλη χαρά θα ξανασυναντήσω στο μέλλον, και ομολογώ πως θα περιμένω τη στιγμή αυτή με αγωνία.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Dean Koontz
Μεταφραστής: Μπαρουξής Γιώργος
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 472
ISBN: 978-618-01-2571-9