"Το γκρι ταγιέρ" του Andrea Camilleri

Στη μακροχρόνια, άμεμπτη καριέρα του, το υψηλόβαθμο στέλεχος τράπεζας και αφοσιωμένος σύζυγος είχε λάβει τρεις ανώνυμες επιστολές. Οι δύο πρώτες ήταν παλιές, είχαν σταλεί πριν από δεκαε-τίες. Η τελευταία είχε έρθει πρόσφατα και έκανε σαφείς υπαινιγμούς για την πίστη της νεα-ρής και πανέμορφης δεύτερης συζύγου του, της Αντέλε, μιας σαγηνευτικής femme fatale, γυναίκας με άγριο αισθησιασμό αλλά συμπεριφορά σεμνή και τυπική σε όλα, ακόμα και στο ντύσιμο. Κανείς λοιπόν δεν απορεί που σε ιδιαίτερες περιστάσεις φοράει ένα άψογο γκρι ταγιέρ. Το ρούχο αυτό ωστόσο έχει βαθύ συμβολικό νόημα. Ένα νόημα που ο σύζυγός της θα ήταν καλύτερα να μη μάθαινε ποτέ…
Ο μετρ της αστυνομικής λογοτεχνίας Αντρέα Καμιλλέρι αποδεικνύει για άλλη μια φορά τις ικανότητές του ως ανατόμου της γυναικείας ψυχής. Για άλλη μια φορά, επίσης, δεν διστάζει να θίξει τον αστικό καθωσπρεπισμό και την απαράμιλλη υποκρισία που χαρακτηρίζουν την «καλή» –και διεφθαρμένη– κοινωνία της σύγχρονης Σικελίας.

"Η Σεραφίνα και ο μαύρος μανδύας" του Robert Beatty

Ο ΗΧΟΣ δυνάμωνε ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, μέχρι που ο Άνδρας με τον Μαύρο Μανδύα έφτασε ακριβώς έξω από την πόρτα. Σταμάτησε εκεί και περίμενε, σαν να διαισθανόταν πως η Σεραφίνα και ο Μπρέινταν ήταν μέσα στο δωμάτιο. Η Σεραφίνα μπορούσε να ακούσει την ανάσα του. Στα ρουθούνια της έφτασε η φρικτή μυρωδιά του μανδύα που άρχισε να αναδίδεται μέσα από τη χαραµάδα της πόρτας. Ο Μαύρος Μανδύας άρχισε να σέρνεται αργά. Η Σεραφίνα ανατρίχιασε με το χαρακτηριστικό του κροτάλισμα. Το πόμολο γύρισε αργά.